Læknablaðið - 01.10.1950, Blaðsíða 7

LÆKNABLAÐIÐ
115
in úr öðru eyranu, en barnið
óvært. Fór ég þá og stakk á
hinu eyranu. Kom einnig út-
ferð úr því, og barnið róaðist.
Mikilsvert er að fara varlega
að við otoscopi, því manipula-
tion með otoscopi, trekt eða
öðrum áhöldum framkallar
auðveldlega roða bæði á hljóð-
himnu og í eyrnagangi, og get-
ur hann þá, einkum efri hlut-
inn, líkst mjög frambungandi
hljóðhimnu.
Eymsli á proc. mastoid. eru
sjaldgæf, og eymsli við þrýst-
ing á tragus er erfitt að dæma
um hjá grátandi hvítvoðungi.
Latent otitis gefur aftur á
móti mjög óljós einkenni. Oft
er enginn hiti, en stundum
langvarandi hitaslæðingur,
lystarleysi og öðru hvoru nokk-
ur óværð. Við otoscopi sést þá
mött hljóðhimna, reflexlaus,
lítið eða ekki frambungandi,
stundum dálítið rauðleit. Nægi-
legt afrennsli getur verið gegn
um tuba, en venjulega, ef ekk-
ert er að gert, kemur spontan
perforation, þó í flestum til-
fellum ekki fyrr en seint og síð-
ar meir, og er þá otitinn orð-
inn manifest.
Mastoiditis kemur einnig fyr-
ir á þessum aldri í tveim mynd-
um, manifest eða latent.
Manifest mastoiditis lýsir sér
með þrota, roða og eymslum
bak við og ofan til við eyrað.
Kemur þá stundum fyrir að
gröfturinn leitar út um fissura
petro-squamosa og myndar sub-
periostal abscess yfir proc.
mastoideus.
Latent mastoiditis gefur eng-
in lokal einkenni. Hann kemur
í sambandi við eða eftir otitis
(manifest eða latent) og verð-
ur barnið þá lystarlítið, magurt
slappt og innþornað (dehydrer-
að). Hitinn, sem var fallinn,
hækkar á ný. Paracentesis og
antibiotica eða sulfa getur þá
hjálpað, en venjulega verður
ekki hjá því komizt að gera
antrotomi 1 slíkum tilfellum.
Otitis er oft samfara pneu-
moni eða gastroenteritis og hef-
ir þá jafnan slæm áhrif á gang
þessara sjúkdóma. Getur þá
stundum verið erfitt að ráða
við gastroenteritinn fyrr en
eyrnabólgan er bötnuð. Vera
má að þetta stafi af því, að
gröftur renni gegnum tuba nið-
ur í maga.
Prognosis quo ad vitam er
yfirleitt góð í fylgikvillalausum
tilfellum. Intracranial kompli-
kationir eru fremur sjaldgæf-
ar, og eftir að sulfa og antibio-
tica komu til sögunnar, er orð-
ið sjaldgæft að barn deyi úr
eyrnabólgu.
Prognosis q.a. sanationem er
aftur á móti lakari. Enda þótt
fjöldi otita batni fyllilega, þá
er afleiðing bólgunnar, eins og
rannsóknir síðari ára hafa leitt
í ljós, því miður oft sú, að ör-