Læknablaðið - 01.10.1950, Blaðsíða 13

L Æ K N A B L A Ð IÐ
121
inu sem leið las ég grein frá
norskum spítala, þar sem um
nokkurt skeið hafði verið gefin
aðeins ein dæling á sólarhring,
300.000 i. e. af natr.-penicill-
ini, við otitis med. ac., pneu-
moni o. fl. sjúkdómum, með
eins góðum árangri, að því er
talið var, eins og gefnir hefðu
verið fleiri, en smærri skammt-
ar.
Ég hefi gefið 1—200.000 i. e.,
tvisvar á dag, eftir stærð og
aldri barnanna og hefi stundum
stækkað skammtinn, ef ekki
hefir gengið nógu vel að lækna
otitis, án þess þó að sjá betri
árangur, að ég held.
Procainpenicillin er nú mik-
ið notað við otitis, en nokkuð
umdeilt. Halda sumir því fram,
að með því verði penicillin-
magnið í blóði, og þó eink-
um vefjum, ekki nægilegt
til að vinna á lítt næmum sýkl-
um. Hafa þeir því ráðlagt að
nota 100.000 i. e. af natr. peni-
cillini með hverjum 300.000 i. e.
af procainpenicillini. Ég hefi
fylgt þessu ráði, og virzt það
gefast betur, en að nota pra-
cainpenicillin eitt saman við
otitis. Af þessari blöndu hefi
ég gefið hvítvoðungunum 200,-
000 i. e.,' en stærri börnum
400.000 i. e. einu sinni á sólar-
hring.
Af þessum börnum (og reynd-
ar fullorðnum líka), sem ég hefi
haft í penicillinmeðferð, hefi
ég ekki þurft að gera antrotomi
á neinum, þó það að sjálfsögðu
geti komið fyrir.
Ég ætla hér að segja ykkur
eina litla sjúkrasögu, af barni
á fyrsta ári, sem ég gerði para-
centesis á 1 fyrra sumar á báð-
um eyrum, vegna ac. otitis, sem
mér virtist vera mjög væg.
Bað ég móðurina, að láta mig
vita, ef hún yrði vör við nokkra
útferð. Hún sveikst um það,
máske af ótta við að ég myndi
stinga barnið aftur. Mánuði
seinna gerði hún boð eftir mér.
Var barnið þá orðið mikið veikt.
Stöðugt rennsli hafði verið úr
öðru eyra frá því daginn eftir
ástunguna, en hitt þurrt. Eyr-
að var fullt af pus og subperi-
ostal abscess á proc. mast. Hit-
inn 39,5° og greinilegur men-
ingismus. Eftir penicillinmeð-
ferð og antrotomi batnaði barn-
inu.
Eftir þetta tilfelli fór ég að
hugsa um, hvort ekki væri rétt-
ast að gefa öllum ac. otitum
antibiotica, þegar frá byrjun,
einnig með tilliti til heyrnar-
innar.
Ég hefi í seinni tíð haft það
þannig, að eftir paracentesis
hefi ég beðið einn, tvo eða þrjá
daga, til að sjá hvort nokkuð
yrði úr eyrnabólgunni, og gef-
ið þá antibiotica ef einhver út-
ferð hefir verið.
Flestir eru sammála um að
ekki megi hætta penicillingjöf