Læknablaðið - 01.09.1960, Blaðsíða 71

LÆKNABLAÐIÐ
139
í nokkur skipti, án þess að p-p-
gildi hafi farið undir 20%. Loks
var hjá fimmta sjúklingnum
mest um hlóð i þvaginu ásamt
húðblæðingum (og í rauninni
dicumarol-introxicatio). Maður-
inn hafði unnið næstum nótt og
dag i nokkra sólarhringa og
ekki gefizt tóm til reglulegra
máltíða. Hann var vistaður í 3.
deild Landspítalans, fékk k-vita-
mín og eina blóðgjöf. Hann hef-
ur síðan lialdið áfram dicumar-
ol-meðferð, án fylgikvilla, og
kom í Ijós, að sá lyfjaskammt-
ur, sem hann hafði, þegar blæð-
ingin kom, er einmitt hans með-
alskammtur, sem hann þarf að
jafnaði. Hinir sjúklingarnir
liafa einnig haldið áfram dic-
umarol-meðferð, nema hvekks-
auka-sjúklingurinn. Hann fór i
skurðaðgerð, og var ekki talin
brýn nauðsyn á lengri meðferð.
(Féklc dicumarol i tæp tvö ár
eftir lítinn infarkt.).
Waaler liafði eina blæðingu á
hver 27 meðferðai’ár, en hér
varð ein á hvert 9J/2 ár.
Val sjúklinganna til meðferð-
ar hefði e. t. v. mátt vera strang-
ara. Enn fremur hefði mátt láta
fleiri liætta meðferð en gert var,
sem gættu hennar lakast. En
varla er ástæða til að liarma
það, þar eð aðeins ein Idæðing
varð alvarlegs eðlis og þó ekki
lífshættuleg.
Þrír sjúklingar fengu nýjan
infarkt, eftir að meðferð hófst.
Einn þeirra hafði gætt meðferð-
arinnar óaðfinnaniega. Ánnar
hafði sjáanlega gleymt inntök-
um öðru liverju og komizt allt
upp í 100% p-p-gildi vikurnar
á undan. Þriðji sjúklingurinn
varð fyrir óhappi í lyfjagjöf
(villzt á lyfjum) og lenti því
snögglega út úr meðferð, komst
upp í 95% p-p-gildi, og þann
sama sólarhring kom nýr in-
farkt. — Yerður því varla sagt,
að þessi infarkt liafi komið í
dicumarol-meðferð, heldur þeg-
ar meðferðin var rofin og það
ekki lege artis.
Theodór Skúlason gerði grein
fyrir afdrifum sjúklinganna
fvrstu fjórar vikurnar. Eftir
þann tima hafa komið fyrir
fjögur skyndileg dauðsföll, sem
hér skal stuttlega gerð grein fyr-
ir, einkum hvort líkur séu fvrir
hlæðingum.
Fyrsti sjúklingur var 49 ára
karhnaður. Sj úkdómsgreining:
Infarctus cordis. Tromboflebitis
ertr. inf. seqv. Hafði verið 140
daga í dicumarol-meðferð, fékk
þá niðurgang og liækkaði p-p-
gildið mikið. Hafði lækkað aft-
ur, en var enn 38% daginn, sem
hann dó. Blæðing þvi ekki
sennileg. Hann fékk sér blund
um miðjan dag og dó í svefni.
Annar sjúklingur var 50 ára
karlmaður með infarctus cord-
is. Dó skvndilega eftir 5 mánaða
meðferð. P-p-gildi 32% daginn
áður. Blæðing því ekki líkleg.
Þriðji var 60 ára karlmaður;
í meðferð í'úma 6 mánuði. Hafði