Læknablaðið - 01.03.1962, Blaðsíða 64

30
LÆKNABLA'ÐIÐ
1911 til 1938, að hann fór frá
Bíldudal, enda mun Þorbjörn
læknir án efa liafa verið góður
fjármálamaður.
Kona Þorbjörns var Guðrún
Pálsdóttir Ólafssonar, prófasts í
Vatnsfirði. Lifir liún mann sinn.
Hún er fædd 1883.
Því miður bef óg ekki góða
aðstöðu til þess að skrifa um
þennan nýlátna kollega minn.
Að vísu vorum við eilllivað sam-
an í skóla, en kynni oklcar urðu
þar lítil, enda var hann nokkru
eldri en ég. Mér virtist hann
vera maður fremur ldédrægur,
ekki gjarn lil að trana sér fram.
Ilann var sem ungur maður
fríður sýnum, fremur grannur
á vöxt og kvikur í breyfingum,
lieldur lágvaxinn, skolbærður.
Ilann virtisl i fyrstu nolckuð al-
vörugefinn, en þægilegur í við-
móti, er á hann var vrt eða
við bann talað.
Árið 1907—08 var mitt fyrsta
starfsár. Fyrir ungan lækni, lítt
æfðan og óundirbúinn, var ]iað
ekki að öllu ánægjulegt eða
áhyggjulausl, að setjast að i af-
skeklctu læknishéraði og ætla
sér að fásl við þau læknisstörf,
er að höndum bar eða kunni
að bera, einn síns liðs, i sam-
gönguleysinu, sjúkrahúsleysinu
og símaleysinu, er þá var bér
á þessu landi. Sá veil bezt um
það, er reynt liefur. Þá var gott
að eiga góðan nágrannakollega,
er bægt var að leita til, ef í
nauðir rak.
Tvg bafði tekið að mér að
þjóna Þingeyrarlæknishéraði í
fjarveru læknisins á ]>eim stað,
er þá dvaldist í útlöndum. Bildu-
dalslæknishérað var nágranna-
bérað að sunnan, en Isafjarðar-
læknisbérað að norðan. Til ísa-
fjarðar var óraleið frá Þingevri.
Flateyrarlæknisbérað var þá
norðurhluti Þingeyrarlæknis-
béraðs, því að enginn sérstak-
ur læknir var þá kominn á Flal-
eyri.
Þorbjörn Þórðarson læknir
liafði þá fengizt við læknisstörf
i nokkur ár og var setztur að
á Bíldudal. Kvnni okkar urðu
nokkur, meðan ég dvaldist
þarna vestra. Yegna þess að
sími var ekki kominn í notkun,
var ekki bægt að bafa önnur
tök á en fá lækninn til að komá
eða læknarnir hittust á annan
bátt. Einu sinni eða tvisvar
heimsótti ég bann vegna þessara
sjúkramála. Ég leitaði lil bans
sem mér eldri manns í starfinu
og því færari en ég. Mér féll
prýðilega við þennan nágranna-
kollega minn. Hann tók mér al-
úðlega og sýndi mér gestrisni.
Hann gaf mér ráð, er komu mér
að góðum notum. Síðar kom ég
til hans nokkrum sinnum á
Bíldudal á ferðum mínum til og
frá Reykjavík, ef svo bar undir,
að ferðir féllu þannig.
Þorbjörn læknir var kvæntur
myndarkonu, og eftir umsögn
nákunnugs manns þeim lijón-
um niunu þau hafa.átt gott