Læknablaðið - 01.04.1970, Page 51

LÆKNABLAÐIÐ
61
Á sjúkrahúsum úti á landi mun vera notaður annar hvor samn-
inganna, sem gerðir voru 1966, þó með afbrigðum, sem við eiga á
hverjum stað.
Launakjör Sem áður getur, voru yfirlæknar hafðir með í ráðum um
yfirlækna kröfugerð þá, er send var kjararáði BSRB og samninga-
nefnd ríkisstjórnarinnar fyrri hluta árs 1965. Þá vissu
þeir og náin deili á samningsuppkastinu, sem lagt var fram í upphafi
viðræðna við samninganefnd ríkisstjórnarinnar í ársbyrjun 1966.
Yfirlæknar í þjónustu Reykjavíkurborgar voru teknir inn á hinn
nýja samning, enda þótt þeir hefðu ekki sagt upp störfum, en hins
vegar neitaði stjórnarnefnd ríkisspítalanna að semja fyrir þá yfir-
lækna, sem undir hana heyrðu. Lögum skv. var BSRB í fyrirsvari um
kjör yfirlækna, en ekki stéttarfélag þeirra. Þegar þeim möguleika var
hreyft, að yfirlæknar þyrftu e. t. v. að segja upp störfum til að knýja
fram launahækkanir sambærilegar öðrum sjúkrahúslæknum, voru
flestir þeirra því andvígir.
í ágústmánuði 1966 bárust yfirlæknum boð um nokkrar launa-
hækkanir frá fjármálaráðuneytinu, en þeir höfnuðu. Seint í nóvember
tóku þeir nýju launatilboði. Skv. því voru laun þeirra töluvert lak-
ari en yfirlækna hjá Reykjavíkurborg. í tilkynningu heilbrigðismála-
ráðuneytisins til stjórnarnefndar ríkisspítalanna er sagt, að yfirlækn-
ar skuli fá „aukavinnu er samsvari 27 eftirvinnustundum og 27 næt-
urvinnustundum á mánuði. Frá sama tíma fái þeir kr. 3000 á mán-
uði til greiðslu bifreiðakostnaðar. Meðan sérfræðingar og aðstoðar-
læknar rikisspítalanna eru lausráðnir, skulu yfirlæknar fá sérstaka
þóknun — kr. 3.200 í grunnlaun á mánuði — vegna skorts á aðstoðar-
mönnum við stjórn deildar sinnar ........
Læknafélag Reykjavíkur var ekki samningsaðili í þessu máli, en
formaður launanefndar átti þátt í þeim viðræðum, sem leiddu til áður-
nefnds úrskurðar ráðuneytisins. Þar sem stefna læknasamtakanna
er að öðlast samningsrétt fyrir alla félaga sína, hefur stjórn L. R.
reynt síðustu árin að fá umsækjendur um yfirlæknisstöður, sem hafa
losnað eða verið stofnaðar, til að setja þann fyrirvara, að um launa-
kjör fari eftir samningi við Læknafélag Reykjavíkur. Því miður hef-
ur ekki verið árangur sem erfiði af þessari viðleitni.
Enda þótt meiri hluti umsækjenda hafi sýnt hollustu og sett
umbeðinn fyrirvara, hafa nokkrir brugðizt og þar með kollvarpað
samningsaðstöðu félagsins til að semja um laun þeirra. Hefur þetta
valdið sárum leiðindum og veikt samtök lækna.
Bætt skipulag, Fleiri ástæður en léleg launakjör lágu til uppsagna
aðstaða og sjúkrahúslækna síðla árs 1965. Fjárframlög til heil-
Iæknisþjónusta brigðismála höfðu verið mjög skorin við nögl og
skipulagsleysi var ríkjandi í heilbrigðismálum. Sjúkra^
húsbyggingar stóðu ókláraðar, svo að árum skipti. Hjúkrunarkvenna^
skortur var tilfinnanlegur vegna ónógs húsrýmis Hjúkrunarskólans.
Aðstaða lækna á spítölum var mjög bágborin, hjálparfólk vantaði til
Ótal léttari starfa, sem sérhæft fólk, s. s. hjúkrunarkonur eða læknar,