Læknablaðið - 01.06.1971, Blaðsíða 14

76
LÆKNABLAÐIÐ
Katrín Thoroddsen tók sæti varamanns á 'Alþingi um skeið
liaustið 1945, en var síðan landskjörinn alþingismaður á árun-
um 1946-49, átti sæti á 5 þingum alls.
1 undirbúningsnefnd Heilsuverndastöðvar Reykjavíkur var
Katrín frá 1946 og í undirbúningsnefnd Borgarspítala Reykja-
víkur frá 1949, en lagði niður störf í þeirri nefnd. Hún var í
bæjarstjórn Reykjavíkur 1950-54 og átti sæti i barnaverndar-
nefnd um skeið.
Þó að Katrín Tboroddsen væri ekki fyrsti kvenlæknir, sem
útskrifaðist frá Háskóla íslands, var hún engu að síður fvrsti
kvenlæknir, sem settist að í böfuðstaðnum og tók þar til starfa.
Samkvæmt hefðbundnum venjum var læknisfræðin þá enn for-
réttindasvæði karlmannsins, og kona þurfti ci lítinn kjark til að
leggja til atlögu á þeim vettvangi. Þetta var þeim mun meira
þrekvirki sem Katrín Thoroddsen var í innsta eðli sínu óvenju-
lega lilédræg kona og með öllu frábitin því að láta á sér bera.
Helzt hefði hún kosið að geta horfið i fjöldann og unnið störf
sín í kyrrþey. Hlutskipti Katrínar Thoroddsen varð þó allt ann-
að. Sem brautryðjandi varð bún fljótlega að gerast bardaga-
kona og eyða miklum bluta ævi sinnar í sviðsljósinu. Óleyst
verkefni á sviði barnalækninga og hagsmunamála barna almennt
voru mjög mörg, og Katrín Thoroddsen lagði ótrauð til atlögu
við þau verkefni og lét ekki á sig fá, þó að lnin yrði þar með að
ganga í berhögg við hlédrægni síns innsta eðlis.
Ekki l'ór bjá því, að Katrín Thoroddsen hlyti að gerast tals-
maður nýbreytni, sem braut á ýmsan hátt í bága við liefðbund-
inn hugsunarhátt alls þorra manna. Hún hlífði sér hvergi í bar-
áttunni fyrir því, sem betur mátti fara að hennar dómi, og fékk
oft miklu áorkað. En eins og sérhver brautryðjandi öðlaðist Katrín
Thoroddsen bæði öfluga fylgismenn og andstæðinga í skoðunum.
En þeir, sem til þekktu, gátu aldrei dregið i efa eindrægni, ósér-
hlífni og mannkærleika Katrínar Thoroddsen, jafnvel ekki þeir,
sem voru henni andvígastir í skoðunum.
Katrín Thoroddscn reisti læknisstörf sín á staðgóðri þekkingu
og liafði auk þess til að hera heilbrigða skvnsemi í óvenjulega
ríkum mæli. En það var hæfileiki hennar til að gleyma sjálfri
sér með öllu í átökum við viðfangscfni sín, sem gerðu hana sér-
staka, og þá skipti ckki máli, hvort vandamálin voru læknis-
fræðilegs eðlis, þjóðfélagsleg cða ósköp hversdagsleg vandamál
daglegrar tilveru. Ég hygg, að þcssi skilningsríka, en jafnframt
væmnislausa óeigingirni Katrínar Thoroddsen hafi verið sá þátt-