Læknablaðið - 01.02.1973, Side 49

LÆKNABLAÐIÐ
27
MYHP i
starfandi lækna á móti íbúafjölda. Skýr-
ingin á þessu fyrirbrigði er sú, að til að
mennta lækna þarf aðra lækna. Þessir
kennslukraftar verða óhjákvæmilega að
vera reyndir og góðir læknar, ef kennslan
á að bera ávöxt. Þeir eru, a. m. k. að hluta,
teknir úr hópi þeirra er veita heilbrigðis-
þjónustu, þannig að skarðið fyllist ekki
fyrr en nokkru eftir brautskráningu
læknanema úr háskóla. Stöðug útvíkkun
námsefnisins að magni og fjölbreytni leng-
ir menntunartíma og fækkar enn fjölda
þeirra ára sem hinn útskrifaði læknir
vinnur við beinar lækningar.
Þannig stöndum við gagnvart þeirri
hættu að stækkun læknadeilda magni
læknaskortinn, í stað þess að minnka hann,
a. m. k. í bili.
Loks má ekki gleyma, að með eðlilegri
kröfu um styttingu vinnutímans, fækkar
þeim stundum sem læknar eyða í beina
þjónustu við sjúklinga, á sama tíma og
kröfur um betri heilbrigðisþjónustu auk-
ast stöðugt.