Læknablaðið - 01.12.1976, Qupperneq 29

LÆKNABLAÐIÐ
181
a) Umsókn viðkomandi með upplýsing-
um um menntun og störf (lækninga-
leyfi, sérfræðiviðurkenning).
b) Meðmæli yfirmanna (eða samstarfs-
manna).
c) Umsögn sérfræðinga eða annarra aðila,
sem leitað er álits varðandi umsækjend-
ur.
d) Annarri vitneskju stöðunefndar um
menntunar- og starfsferil umsækjenda.
Séu gögn eða upplýsingar ófullnægjandi
ber stöðunefnd að leita til umsækjenda
og/eða annarra aðila um nánari upplýs-
ingar.
II-2. Hæfnismat
Stöðunefnd ber fyrst að kanna hvort
umsækjendur uppfylla þær kröfur sern
íslensk lög gera um tilskilin „leyfi“ (lækn-
ingaleyfi, sérfræðiviðurkenningu) til þess
að gegna auglýstri læknisstöðu. Þannig
getur stöðunefnd aðeins talið hæfan til
þess að gegna læknisstarfi þann sem hlot-
ið hefur ótakmarkað lækningaleyfi. Lækn-
ir telst því aðeins hæfur til að gegna starfi
sérfræðings á/eða utan sjúkrahúss, yfir-
læknis, aðstoðaryfirlæknis eða deildar-
læknis á svæðis- eða deildarsjúkrahúsum
að hann hafi öðlast sérfræðingsviðurkenn-
ingu í viðkomandi grein. Ef stöðunefnd
er kunnugt um að læknadeild og land-
læknir hafi mælt með að umsækjandi
hljóti sérfræðingsviðurkenningu er nefnd-
inni heimilt að mæla með umsækjanda í
stöðu sérfræðings. Stöðunefnd getur ekki
ákvarðað að umsækjandi uppfylli þau skil-
yrði sem þarf til að hljóta sérfræðings-
viðurkenningu og mælt með honum á þeim
forsendum. Við hæfnismat ber að taka
tillit til ávirðinga eða misferlis í starfi.
Misferli í starfi getur verið svo alvarlegs
eðlis að ástæða sé til að stöðunefnd dæmi
af þeim sökum einum umsækjanda óhæfan
að gegna því starfi, sem um er sótt.
II-2. A) Nánara hæfnismat og
samanburður á liæfni
Meta skal hæfni við:
a) Læknisstörf.
b) Vísindastörf.
c) Stjórnunar- og skipulagsstörf.
d) Kennslustörf.
e) Önnur störf er máli kunna að skipta.
Við hæfnismat, þ. e. samanburð á mennt-
un og starfsferli umsækjenda, er tvennt
lagt til grundvallar, þ.e. a. s. starfsreynsla
og færni og þess vegna er nauðsynlegt að
skilgreina þau hugtök ásamt notkun hug-
taksins reynsla.
Starfsreynsla: Fyrst og fremst er átt við
þann árafjölda, sem viðkomandi hefur var-
ið til menntunar og starfstíma við störf,
sem teljast gefa hagnýta reynslu til að
gegna umsóttu starfi. Sjö ár í sama starfi
teljast gefa hámarksreynslu í því starfi.
Færni: Árangur í fyrri störfum, svo sem
hafi umsækjandi skarað fram úr í starfi,
flýtt fyrir framþróun eða bætt starfsháttu
á sínu sviði. Ennfremur skal taka tillit til
samvinnuhæfni og annarra eiginleika, sem
gera umsækjanda heppilegan til að gegna
viðkomandi starfi.
Reynsla: Allt það er eykur hæfni, þ. e.
bæði starfsreynsla og færni.
Við endanlegt hæfnismat er lagt til
grundvallar eðli þess starfs, sem um er
sótt og höfð er hliðsjón af starfsreynslu
og færni, sbr. kafla III.
Skal nú fjallað um einstaka þætti:
a) Hæfni við læknisstörf: Átt er við mennt-
un (undirbúnings- og sérfræðimenntun,
viðhalds- og framhaldsmenntun), sem
viðkomandi hefur aflað sér og reynslu
og þekkingu í sams konar eða hlið-
stæðum störfum og umsækjandi mun
fást við í hinni nýju stöðu. Sérstak-
lega skal tekið tillit til ef umsækjandi
hefur skarað fram úr í starfi, einkum
hafi hann flýtt fyrir framþróun lækn-
inga á ákveðnu sviði eða bætt starfs-
háttu og árangur viðkomandi stofnun-
ar.
b) Hæfni við vísindastörf: Metist fyrst og
fremst af skráðum gögnum. Við mat á
vísindastörfum skal hvers konar reynsla
á þessu sviði metin, en þó mest tillit
tekið til vísindastarfa í viðkomandi
grein eða á sviði væntanlegs starfs.
Doktorsritgerðir og aðrar ritgerðir skal
meta í fyrsta lagi sem mælikvarða á
hæfni umsækjanda til vísindastarfa og
í öðru lagi með tilliti til skyldleika
og hugsanlegrar gagnsemi við væntan-
legt starf.
Doktorsritgerð skal metin til jafns við'
1-3 starfsár í viðkomandi grein.