Læknablaðið - 01.12.1976, Síða 30

182
LÆKNABLAÐIÐ
c) Hæfni við stjórnunarstörf: Einkum skal
tekið tillit til stjórnunarreynslu sem
yfirlæknir, forstöðumaður eða forsvars-
maður sjúkradeilda eða sjúkrastofnana.
Einnig skal tekið tillit til reynslu við
skipulagningu og stjórnun á öðrum svið-
um heilbrigðismála svo og annarrar
stjórnunarreynslu, er umsækjandi kann
að hafa. Hér skal ekki aðeins metinn
árafjöldinn við stjórnun og skipul(agn-
ingu, heldur einnig gæði m. t. t. árang'-
urs. Þannig skal sérstaklega metið hafi
stjórnun og skipulagning leitt til um-
bóta. ,
d) Hæfni við kennslu: Með hæfni við
kennslu er átt við kennslureynslu og
leiðbeiningu við vísindastörf. Gerður
skal munur á stöðu með leiðbeiningum
og tilsögn (kliniskri kennslu) og fastri
kennslustöðu, þar sem kennarinn setur
fram kennsluefni í fyrirlestrarformi.
Taka skal tillit til, hvort umsækjandi
hafi kennt við kennsluspítala eða við
önnur sjúkrahús, ennfremur hvort
kennt var læknastúdentum, læknum
eða öðrum starfshópum í framhalds-
námi. Nauðsynlegar eru nákvæmar
upplýsingar um eðli kennslunnar, fjölda
kennslustunda og hvort viðkomandi
hafi einnig annast kennsluskipulagn-
ingu. Meta skal sérstaklega hafi um-
sækjandi samið kennslubók eða rit,
sem notað er við kennslu læknanema,
lækna eða annarra heilbrigðisstétta og
ennfremur hafi umsækjandi aflað sér
sérstakrar menntunar til þess að auka
kennsluhæfni sína.
e) Hæfni á öðrum sviðum: Tillit skal tek-
ið til námskeiða, námsferða, þátttöku
í læknaþingum og annarrar viðleitni
til að auka þekkingu og hæfni, sem
ekki hefur verið metin undir öðrum
liðum. Þá skal metin þátttaka í félags-
málum og öðrum störfum, sem ætla
má að geri viðkomandi hæfari til þess
að gegna væntanlegu starfi.
II-2. B) Samanburður og endan-
legt mat á hæfni
Þegar upplýsingum hefur verið safnað
ber að samræma þær og bera saman verð-
leika umsækjenda og út frá því meta hver
sé heppilegastur fyrir umrætt starf. Þá
ber ekki einungis að meta starfsreynslu
og færni hvers og eins heldur einnig að
meta þessa þætti með hliðsjón af því hvaða
hæfni verði að krefjast fyrir væntanlega
stöðu. Þannig getur ákveðinn umsækjandi,
að öllu samanlögðu, haft meiri starfs-
reynslu þótt annar umsækjandi verði að
teljast hæfari til að gegna einmitt þessari
stöðu. Þar sem tekið er tillit til starfs-
reynslu er sérfræðingsviðurkenning sem
slík ekki metin sérstaklega þó að hún
kunni að vera skilyrði.
Til þess að auðvelda mat á starfsreynslu
skal stuðst við eftirfarandi töflu, þar sem
greindir eru einstakir starfshættir og þeim
skipt niður í þrjú stig m. t. t. skyldleika,
þ. e.:
1) starfsreynsla í aðalgrein, sem um-
sækjanda er ætlað að fást við í væntan-
legu starfi, 2) starfsreynsla í náskyldum
hliðargreinum og 3) starfsreynsla í fjar-
skyldum hliðargreinum.
Starfs- reynsla í aðal- grein Starfs- reynsla í násk. greinum Starfs- reynsla í fjarsk. greinum
a) Læknis- störf
b) Vísinda- störf
c) Stjórnun- arstörf
d) Kennsla
e) Önnur svið
Svipaða töflu má hafa til hliðsjónar við
samanburð á færni.
Til þess að fært sé að leggja slíkan út-
reikning til grundvallar við röðun um-
sækjenda verður mismunurinn á niður-
stöðum að vera verulegur.
III. LEIÐBEININGAR UM HÆFNIS-
KRÖFUR TIL EINSTAKRA
STARFA
Reglugerð um sérfræðingsviðurkenningu
er höfð til hliðsjónar við mat á verðleik-