Dagblaðið Vísir - DV - 03.04.2007, Blaðsíða 13

DV Umræða þriðjudagur 3. apríl 2007 13
Ómálefnalegu skrifi vegna
samkynhneigðra svarað
Útvarpskonunni ástsælu Önnu Kristine brást bogalist-
in þegar hún stakk niður penna í DV 29. marz. Þar gaf hún
sígilt dæmi um hvernig hægt er að sniðganga efnislega
umræðu með rykmekki tilfinningasemi og persónuásak-
ana. Rakalausum glósum vegna starfs míns og alhæfing-
ar-yfirlýsingum vegna framlags míns til málefnaumræðu
í samfélaginu læt ég ósvarað sem hverju öðru innantómu
tauti, en held mér við aðalatriði.
Tilefnið, sem hún tók sér til árása á mig, var innlegg
mitt í þátt Arnþrúðar Karlsdóttur á Útvarpi Sögu 28/3. Efn-
ið var ættleiðing og tæknifrjóvgun fyrir einhleypa. Næsti
viðmælandi Arnþrúðar á undan hafði eindregið mælt með
því, að einstæðingar fengju rétt til að ættleiða börn. Þessu
andmælti ég með vísan til þess, sem komið hefur skýrt í
ljós í uppeldisfræðum, að börn þarfnist mjög bæði föður
og móður, nálægð beggja og karl- og kvenímynd uppal-
enda sé þeim mikilvæg á þroskaferlinum; jafnvel þótt
mörg börn alist ekki upp með föður sínum, sé hann þeim
á sinn hátt nálægur í flestum tilvikum – hitt séu undan-
tekningatilfelli, þegar móðir
leyfi barni sínu ekki að um-
gangast föður eða þegar fað-
ir vanræki alla umgengni við barn sitt; ekki sé rétt að gera
slíkar undantekningar að reglu til viðmiðunar um upp-
eldi. Meginreglan eigi að vera það sem er affarasælast fyrir
barnið, og þá sé alls ekki rétt af ríkinu að búa til uppeldis-
aðstæður þar sem byrjað sé á því að kljúfa annað kynið al-
gerlega frá því að umgangast barn sitt.
Í framhaldi af þessu benti ég á upphafsgrein Barnalag-
anna frá 2003: „Barn á rétt á að þekkja báða foreldra sína“.
Því hefði það verið í mótsögn við þessa hugsun, sem og
andstætt nýlegri sænskri löggjöf um tæknifrjóvgun, þegar
ákveðið hafi verið, með löggjöf 2. júní sl. um tæknifrjóvgun
fyrir lesbíur, að velja vísvitandi að barn fái aldrei að þekkja
hver faðir þess sé. Vék ég því næst að tildrögum þess, að
svo ankannaleg niðurstaða fekkst í málið þrátt fyrir sænsku
löggjöfina og þrátt fyrir hið tiltölulega nýsetta ákvæði okk-
ar eigin Barnalaga. Hér var skipuð 6 manna nefnd á vegum
ríkisstjórnarinnar, en nefndin klofnaði í áliti sínu um þessi
mál; lagði annar helmingur hennar til þá róttæku leið,
sem farin var. Hvernig var sá nefndarhluti skipaður? Jú,
þar voru samkynhneigðir í meirihluta, tvö af þremur; var
annað Þorvaldur Kristinsson, tilnefndur af Samtökunum
78, en hitt Anni Haugen, tilnefnd af félagsmálaráðuneyti.
Anni hefði sem lesbía unnið að málum samkynhneigðra
í Samtökunum 78, eins og sjá mætti af heimasíðu þeirra.
Þennan róttæka hluta nefndarinnar kaus svo ríkisstjórn-
in, einkum Árni Magnússon, Siv Friðleifsdóttir og Halldór
Ásgrímsson, að gera alráðan um tilhögun þess lagafrum-
varps sem samþykkt var. Samkynhneigðum voru þannig
gefnar frjálsar hendur um að vera nánast dómarar í eigin
sök og ákvarðandi um hvernig löggjöfinni yrði háttað, með
tilheyrandi áhrifum á réttarstöðu barna, á meðan ráðgjöf
hins helmings nefndarinnar, sem gekk í allt aðra átt, var
sniðgengin og óvirt með öllu, þótt rökstudd væri með góð-
um gögnum frá öðrum Evrópulöndum.
Anna Kristine skrifar um þetta samtal mitt við Arn-
þrúði í DV-pistli sínum, en gerir það án þess að koma með
neinum hætti inn á þessi efnisatriði um börnin og réttindi
þeirra eða hina óásættanlegu tilurð þeirrar einhliða lög-
gjafar sem samþykkt var 2. júní á liðnu ári.
Þess í stað bullar Anna Kristine út í eitt yfir því, að ég
hafi nafngreint þessa tvo einstaklinga! Fyrirsögnin sem
hún velur pistlinum er: „Einkalíf fótum troðið í beinni
útsendingu“. Minna mátti ekki gagn gera! En það er ekki
ég sem hef auglýst kynhneigð þessara einstaklinga, þau
hafa hingað til séð um það sjálf að kynna sig þannig. Allir
þekkja Þorvald úr fjölmiðlunum, en á vefsetri Samtakanna
‚78 kemur bæði í ljós, að Anni G. Haugen veitir sem ráð-
gjafi viðtöl á vettvangi þeirra samtaka, sem og að „[á] fundi
sínum í maí [2001] skipaði stjórn Samtakanna ´78 Baldur
Þórhallsson aðalfulltrúa sinn í stjórn Mannréttindaskrif-
stofunnar, en Anni G. Haugen varafulltrúa“
(http://www.samtokin78.is/?PageID=30&New-
sID=1140).
Þar að auki var ég ekki á neinn hátt að núa Þorvaldi og
Anni kynhneigð þeirra um nasir, heldur benda á hve frá-
leitt það væri að þessi hópur var látinn ráða því sjálfur með
þrýstingi sínum og áhrifum að þau skuli fá umdeilanleg
réttindi yfir börnum og það með þeim hætti sem skákar
nýsettu grundvallarákvæði Barnalaga, gengur í berhögg
við ráðgjöf hins helmings ríkisskipuðu nefndarinnar og
verður að teljast stílbrot við þá löggjöf sem þegar er byrj-
uð í Skandinavíu. Hinn nefndarhelmingurinn, sem í þessu
máli var ekki virtur neins, var að segja má undir forystu
hins valinkunna lögfræðings Bjargar Thorarensen, próf-
essors við lagadeild HÍ, en hún var formaður sex manna
nefndarinnar.
Þorvald Kristinsson hef ég áður tekið á beinið fyr-
ir að halda margföldu skröki að þjóðinni um fjölda sam-
kynhneigðra á Íslandi, þrátt fyrir að hann ætti að vita það
rétta, þannig að eðlilegt má kalla, að ég tortryggi manninn
og framlag hans til mótunar löggjafar á Íslandi. Rannsókn-
ir mínar á séráliti hans og hinna tveggja í þeim nefndar-
helmingi leiða í ljós einhliða og rangar fullyrðingar; er það
einkar lærdómsríkt um hlutdrægar niðurstöður í afger-
andi mikilvægu máli, sem að þessu leyti var kastað hönd-
um til.
Kjallari
jón valur jensson
guðfræðingur skrifar
Hvernig var sá nefnd-
arhluti skipaður? Jú,
þar voru samkyn-
hneigðir í meirihluta,
tvö af þremur
Íslenskir söngvar eyðilögðu
stemmninguna
Jóhanna B. hringdi nokkuð æst:
Eins og þúsundir annarra Íslend-
inga f000ór ég á tónleikana hans Cliffs
á miðvikudaginn. Við hittumst nokk-
ur vinahjón í heimahúsi áður og kom-
um okkur í gírinn með því að hlusta á
gömlu góðu
lögin með
Cliff. Við
mættum svo tímanlega í Laugardals-
höll en hefðum betur bara komið á
síðustu stundu. Þarna á gólfinu rétt
hjá okkur var hópur af fullum kerl-
ingum syngjandi íslenska slagara.
Þessar konur voru í bolum merkt-
um Lucky Lips og með bleikt tjull í
hárinu. Einhver einkahúmor í gangi
hjá þeim greinilega. Frekjan í þeim
var slík að þær sungu þarna í tut-
tugu mínútur, rammfalskar og öm-
urlegar og það versta var eiginlega
að þær sungu aðallega íslensk lög.
Þessar konur komu okkur öllum úr
Cliff stuðinu sem við vorum búin að
byggja upp. Það er ekkert annað en
frekja að leggja svona undir sig heil-
an tónleikasal og ég vona að þessar
konur lesi þetta bréf eða frétti af því
og skammist sín. Þetta voru einu
manneskjurnar í öllu húsinu sem
tóku ekkert tillit til annarra.
Óréttlæti á ekki að viðgangast
Það er ótrúlegt hvað er hægt að bjóða þeim sem minna
mega sín. Það er sorglegt að horfa upp á fólk eiga hvorki
ofan í sig né á. Sumir ráfa um göturnar og eiga ekki neitt,
hvorki fæði né klæði. Við leyfum okkur að horfa upp á slíkt,
þegar peningarnir flæða um alls staðar. Ég græt innra með
mér gagnvart þessu. Ef ég gæti eitthvað gert þá myndi ég
gera það, þegar ég geng um götur Reykjavíkur og sé fólk
ráfa um sem hefur ekkert, á ekkert, má ekkert. Ég þarf að
horfast í augu við þetta og
get ekki gert neitt. Hvað er að
gerast í okkar landi? Ætlum
við virkilega að láta þetta viðgangast? Við erum að eyða
milljörðum króna í einhverjar byggingar sem skipta ekki
máli en látum fólkið þjást úti á götum borgarinnar.
Nú eru kosningar framundan og hvað ætlum við kjósa?
Ég hef fylgst með flokkunum að undanförnu. Ég er búin að
ákveða mig. Veljum rétt, það skiptir máli hvað við kjósum.
Við verðum að sjá breytingu í þjóðfélaginu í dag, hlutirnir
ganga ekki upp eins og þeir eru og það vita landsmenn. En
það segir enginn neitt, þögn er sama og samþykki.
Kæru landsmenn nú verðum við að standa upp og
segja okkar skoðun, ekki hafa orðin á milli varanna heldur
láta í okkur heyra. Ég hef þurft að berjast fyrir lífi mínu frá
því að ég man eftir mér, ég er svo lánsöm að hafa ekki farið
á götuna og veit að almættið sér til þess að svo verði ekki.
En þangað er auðvelt að fara fyrir þá sem eiga ekki ofan í
sig eða á.
Það er ótrúlegt hvað Íslendingar, þessi fámenna þjóð,
getur boðið sjálfri sér upp á. Sérstaklega þegar við getum
gert miklu betur. Ekki vantar peningaflæðið inn í landið.
Hvert fara þessir paningar eiginlega? Ég spyr. En eitt veit
ég, að við höfum valið, og ég veit hvað ég vil og ég vona að
þið vitir hvað þið viljið.
margrét h. halldórsdóttir
félagsliði skrifar
Sumir ráfa um göt-
urnar og eiga ekki
neitt, hvorki fæði né
klæði.
Kjallari
Þórður skrifar:
Gjald fyrir engan seðil
Ótrúleg ósvífni er að fyrirtæki
skuli rukka seðilgjöld fyrir pappírs-
laus viðskipti. Í gamla daga fékk mað-
ur kreditkortareikninginn í mörgum
umslögum og útprentunargjald var
rukkað fyrir hvert þeirra. Í dag semur
maður um rafrænar greiðslur, ann-
að hvort beint af kreditkorti eða fær
greiðsluseðla senda í tölvubanka og
enn rukka fyrirtækin seðilgjöld.
Sagt var frá því í síðustu viku að
fyritækið Hive rukkaði þessi seðil-
gjöld en Síminn og Vodafone ekki.
Talsmaður Hive sagði að þetta væri til
þess að standa straum af innheimtu-
kostnaði.
Þetta er
eins og að
semja um eitt verð og vera svo rukk-
aður fyrir annað, sama ósvífni og
tíðkast hjá flugfélögum þegar maður
kaupir flugmiða.
Það virðast engin takmörk fyrir
græðgi og peningaplokki.
„Mikil urðu vonbrigði mín með
stofnun nýja flokksins hennar Mar-
grétar Sverrisdóttur. Eins og margir
átti ég von á að þar yrði teflt fram
sigurliði en einhvern veginn virð-
ist þetta framboð andvana fætt.
Kjósendur eru ekki fífl og það þýðir
lítið að gefa til kynna að stór nöfn
muni koma fram á sjónarsviðið.
Hvers konar markaðssetning er
þarna í gangi? Auðvitað átti ekkert
að kynna þetta nýja stjórnmálaafl
nema með fullmannað skip. Það
er eins og þetta fólk átti sig ekki á
að það er ekki nema einn og hálf-
ur mánuður til kosninga. Hrædd
er ég um að nú hlakki í herbúðum
Frjálslyndra.“
Kolröng markaðssetning
Íslandshreyfingarinnar
Lára skrifar.
lESENDUr
lESENDUr