Kjarninn - 26.12.2013, Qupperneq 4

Deildu með
umheiminum
leiðari
af hverju?
Ægir Þór Eysteinsson blaðamaður skrifar
í
sland er yndislegt land. Landið er ægifagurt og það
byggir gott fólk, en af einhverjum orsökum gengur
því misjafnlega að sameinast um leiðina fram veginn.
Þolgæði þess til að karpa um nánast allt milli himins
og jarðar er óviðjafnanlegt. Þar að auki er margur
Íslendingurinn gjarn á að líta á þá sem honum eru ósammála
sem andstæðinga sína. Það spillir oft og tíðum fyrir umræðu,
sem á það til að þróast út í persónulegt skítkast.
Það er auðvitað klisja að segja að fátt sé hollara en að líta
um öxl í lok árs, en jólahátíðinni og áramótum fylgir kyrrð
sem er eiginlega fáránlegt að nýta sér ekki til að meta hlutina
af yfirvegun og auðmýkt. Hátíðarkyrrðin kemur oft og tíðum
skikk á hugsanir jafnvel hinna óstöðugustu. Þeir eru hvað
ljúfastir á þessum tíma árs, og mun móttækilegri til að slaka
á herptum tilfinningavöðvunum. Svo virðist sem dágóður
slatti af þvermóðsku landans haldi upp til fjalla í svartasta
skammdeginu þegar kviknar á jólaljósunum.
Auðvitað ríkir hér á landi sama kerfi og víðast hvar
annars staðar hjá siðmenntuðum þjóðum, blessað lýðræðið.
Meirihlutinn ræður. En mikið afskaplega gengur okkur illa
að standa vörð um það sem við eigum öll sameiginlegt.
Af hverju getum við ekki sameinast meir um þá hluti sem
skipta máli á Íslandi? Af hverju getum við ekki fundið leiðir
í sameiningu til að afla frekari tekna af auðlindum landsins,
þjóðinni til heilla? Til dæmis til að efla heilbrigðiskerfið og
menntakerfið og borga niður skuldir þjóðarbúsins sem kæmi
öllum vel, ekki bara útvöldum. Af hverju getum við ekki verið
sammála um að dreifa þjóðarverðmætum eins jafnt til allra
og mögulegt er? Af hverju viljum við einangra okkur og vera
með stæla og frekju við útlendinga? Af hverju sjáum við ekki
tækifæri fremur en svartnætti? Af hverju áttum við okkur
ekki á því að ónýtur gjaldmiðillinn nýtist fáum vel en er þjóð-
inni fjötur um fót hvað lífsgæði varðar? Af hverju? Af hverju?
Af hverju?
Fleiri spurningum er auðvitað ósvarað, en tækifærin eru
okkar til að grípa. Það að vera ósammála er ekki persónuleg
árás. Förum í málefnin frekar en manninn, ræðum okkur
niður á ásættanlegar niðurstöður. Auðvitað eru þetta háleit
markmið, en hvað með það? Það á ekki að vera kvöl og pína
að gefa meira, enda hefur það ekkert breyst sem
okkur var kennt; að það er sælla að gefa en þiggja.
Ísland byggir samheldin þjóð; það kemur hvað
bersýnilegast í ljós þegar hörmungar dynja yfir. En
hagsmunaárekstrar fólksins sem hér býr skyggir
oft á samkenndina. Um jól og áramót afhjúpum við
mörg hver gæskuna sem í okkur býr. Við óskum
öllum gleðilegra jóla og erum mörg hver tilbúin að
láta gott af okkur leiða í desember til að svo geti
orðið. Í lok desember virðist okkur þykja vænna um
hvert annað en venjulega. Okkar eigin hagsmunir
víkja fyrir hagsmunum heildarinnar í desember.
Af hverju getum við ekki alltaf verið þannig?
Kjarninn óskar lesendum sínum og þjóðinni allri
gleðilegra jóla, og farsældar á komandi ári.
um HöFundinn
Ægir Þór
Eysteinsson
aegir@kjarninn.is
01/01 kjarninn LEiðaRi