Kjarninn - 29.05.2014, Page 68

02/04 álit
Á meðan hún hljóp flissandi til dansfélaga sinna dró ég
djúpt andann og slakaði á. Ég ákvað að leyfa mér kaffibolla
og bakkelsi í litlu kaffihúsi sem var tengt dansskólanum á
meðan ég beið eftir að tíminn hennar kláraðist.
Ég saup á cappuccino-bollanum mínum og lagðist í
uppáhalds dægradvöl mína: að fylgjast með
fólki. Hópurinn sem sat á sófum sem voru
í anddyri verslunarmiðstöðvarinnar var
að mestu samansettur af sérfræðingum á
mínum aldri, pikkandi á fartölvurnar sínar
eða skrunandi gegnum samfélagsmiðla á
snjallsímunum sínum.
Ég horfði á alla þessa Pólverja fljóta
í rólegheitum í gegnum daglegt amstur
sitt sem er nú svo svipað því sem tíðkast á
Vestur löndum og það sló mig hvað Pólland
hefur umbreyst mikið á þeim 25 árum sem
liðin eru frá árinu 1989.
Nánast allt sem ég hafði upplifað þennan dag hefði
verið ómögulegt þá. Einkafyrirtæki hefði aldrei séð um
danskennslu fyrir börn, og hvað þá fyrirtæki í verslunar-
miðstöð að Vesturlandafyrirmynd. Að slíkt fyrirtæki gæti
þrifist á þeim tíma var ómögulegt. Að það hefði getað bætt
við sig nýjungum á borð við verslun og kaffihúsi til að auka
tekjur sínar hefði ekki einu sinni getað orðið að hugmynd,
hvað þá veruleika.
En það var líka oft á tíðum áskorun að koma höndum yfir
hversdagslegan varning. Sú sýn að sjá hóp sérfræðinga á
miðjum aldri í ítölskum hönnunarfötum að hafa ofan af fyrir
sér með nýjastu vörunum sem búnar voru til í Sílikondalnum
hefði í besta falli verið fallegur draumur.
Gleymið Bimmunum og Lexusunum. Fiat 500 var lúxus á
þessum tíma sem fáir gátu eignast. Að borga með greiðslu-
korti? Árið 1989 var erfitt að koma höndum yfir reiðufé
– verkamenn fengu oft greitt í skömmtunarmiðum. Ef þú
eignaðist einhverja bandaríska dali gastu heldur betur
hugsað þér gott til glóðarinnar. Þú gast flýtt þér í næstu
„Sá dans sem Pól-
land hefur stigið
síðastliðinn 25
ár er óviðjafnan-
legur. Ég get ekki
beðið eftir því að
sjá hver næstu
dansspor verða.“