Innsýn - 01.03.1987, Blaðsíða 4

Rannsóknir hafa sýnt að hljómlist hefur bein áhrif á púls
og blóðþrýsting, hvorttveggja stígur og hnígur með takti
tónlistarinnar; hún hefur líka áhrif á innkirtlana og
þarmeð geðbrigðin.
sjálfkrafa til aðal-
heilans, og ef áreitið
helst nokkurn tíma má
þannig koma á nánari
tengslum milli aðalheilans
og heims raunveruleikans.^
Þessi búnaður gerir
kleyft að ná til geð-
sjúklinga sem ekki er unnt
að ná sambandi við með
töluðu orði.
Hljómlist, hugblær og
efnasamsetning líkamans
í rannsókn sem spannaði
öll Bandaríkin komst
Schoen að raun um að
hljómlist vekur greinilega
samskonar hugblæ hjá
miklum meirihluta áheyr-
enda.^ Podolsky heldur
því fram að sönnur hafi
verið færðar á áhrif
hljómlistar. hiann segir að
rannsóknir hafi sýnt "að
áreiti hljómlistar í
nokkrum vel þekktum
tilfellum ákveði tíma-
bundin starfræn viðbrögð í
líkamanum sem séu einkenn-
andi fyrir geðbrigðin.
Hann minnir okkur á að
geðbrigði eigi sér
lífeðlisfræðilegar
orsakir. Þau eru ekki
eingöngu háð starfsemi
heilans og blóðrásinni,
heldur einnig efnasam-
setningu líkamans.
Rannsóknir hafa sýnt að
hljómlist hefur bein áhrif
á púls og blóðþrýsting,
hvorttveggja stígur og
hnígur með takti tón-
listarinnar; hún hefur
líka áhrif á innkirtlana
og þarmeð geðbrigðin.
Charles Hughes, með-
höfundur bókarinnar Music
and Medicine staðfestir að
beint samband sé á milli
geðrænnar svörunar
hlustanda og hljómlistar
og bendir á að "þessari
svörun fylgi sömu líf-
eðlisfræðilegu breyting-
arnar og fylgir geðbrigðum
í daglegu lífi." Hann
bætir við:
-Slík svörun er svar við
hinum flóknu heildar-
áhrifum tónlistarinnar. Þó
bendir rannsókn á þeim
tónverkum sem notuð eru
til þess, að hljóðfallið
sé undirstöðuþáttur við
ákvörðun áhrifanna sem þau
Það er ekki
tilvist eða
ákveðins takt-
sem sköpum
heldur líka hinn
ríkjandi hraði, hvort hann
er mikill, í meðallagi eða
hægur
Cannon, hinn ágæti
lífeðlisfræðingur við
Harvardháskóla, telur að
tónlist "örvi adrenalín og
kannski fleiri hormón."^
Áhrif hljómlistar á
líkamans eru
Soibelman.^ Ef
við vitum um hlutverk raf-
spennu og rafvakajafnvægis
í taugakerfi mannsins
getum við öðlast betri
skilning á notkun hljóm-
listar til áhrifa á
geðbrigði og breytingar
þeirra.
Harrer og Harrer sýndu
fram á að af öllum
valda.
eingöngu
fjarvist
munsturs
skiptir,
rafleiðni
skýrð af
skilningarvitum hefur
heyrnin sterkari áhrif á
ósjálfráða taugakerfið en
hin skilningarvitin. í
tilraunum þeirra sýndu öll
sem prófuð voru markverðar
breytingar á púlsi og
öndunarhraða, fyrir utan
geðrænar rafhleðslu-
sveiflur á húð. í einni
tilraun dróst athygli ein-
staklingsins frá hljóm-
listinni vegna líkamlegra
óþæginda svo að hann tók
ekki eftir að ákveðið
tónverk hafði verið flutt.
En samt sem áður sýndu
mælitækin sterka geðræna
svörun. Þegar hann var
hinsvegar beðinn að hlusta
af gagnrýni á hljómlistina
dró verulega úr geðrænum
viðbrögðum hans. Þó að í
ljós hafi komið að
svörunin ylti að nokkru á
viðhorfi og athygli, varð
einnig ljóst að þegar
ákveöið tónverk hafði áður
tengst sterkri geðrænni
reynslu varð geðræn svörun
við því tónverki mjög
sterk.^
Gilman og Paperte sýndu
fram á að hljómlist geti
lækkað skynjunarmörkin.
Þeir "uppgötvuðu að
hljómlist og taktbundin
hljóð geti aukið sjón
hlustanda alltað 25%.
Tilraunir sýndu að svo
lítið sem tif í klukku
dugði til að örva sjón-
skerpuna."®
Þegar árið 1887 sýndi
athugun Urbantschitsch að
litaskynjuneykst við
tónörvun.9
4