Nýtt S.O.S. - 01.01.1960, Blaðsíða 28

að gera við stýrisskemmclina, en enn var það útilokað vegna sjógangsins.
Willbrook skipherra heyrði neyðarkall systurskipsins, en hvorki hann
né stjórnendur „Spence“ höfðu grun um, hve hættulega .nærri hvort öðru
skipin voru.
Þeir vissu heldur ekki enn, að þriðja systurskipið „Hull“, hafði þegar
orðið hafinu að bráð.
„Getum við ekki komið þessum bölvuðum radar bráðum í lag?“ spurði
Willbrook skipherra. „í þessu myrkri sjáum við ekki næsta kopp fyrr
en við sitjum ofan á honum!“
„Við gerum það sem við getum, Sir“, svaraði vélfræðingurinn svolítið
gramur. Skipherrann ætti að skilja það, að við svona margbrotinn hlut,
eins og radartækið var, þurfti rneira að gera, en að rétta nokkrar beygl-
aðar leiðslur, til þess að koma öllu aftur í samt lag.
Þegar búið var að gera við það nauðsynlegasta var varðbergsstaðan aft-
ur tekin upp á brúarrárenda. Áður hafði dvölin þar verið óbærileg.
Skyndilega gall hróp við að ofan: „Skip þvert á stjórnborða!“
Þar sást lítið meira en stór skuggi. Hefði ekki mótað fyrir útlínum
yfirbyggingarinnar, hefði mátt ætla, að þetta væri draugasýn.
Willbrook skipherra grunaði mikið frekar en hann vissi, að þarna
væri hinn ósjófæri og stjórnlausi „Spence“ á ferð! Slík stefna hefði
ekki verið skiljanleg af öðru skipi.
Ógnandi óx skugginn og virtist, þegar hann lyftist upp á öldukamb,
syífa eins og örlagaþrungin viðvörún yfir Monaghan.
„Stýri hart í stjórnborð!“ hrópaði skipherrann æstur og beið alls ekki
eftir staðfestingunni. Hann vissi að mjögleikar hans og skips hans voru
mjög litlir; ef til vill hepnnaðst að koma skipunum svo hlið við hlið,
að hættan yrði ekki önnur en síðurnar rispuðust saman.
„Vélarnar fulla ferð afturábak!“ glumdi vélaritsíminn niður, og hljóm-
urinn var slíkur, að jafnvel dautt efnið virtist skynja um hvað var að
ræða. Átti nú að henda slys, þegar stormurinn lá að baki?
Hryllilegar kvíðandi sekúndur liðu, og mennimir á báðum stjórn-
pöllum héldu niðri í sér andanum, þegar skipin til skiptis lyptust hátt
á öldukömbunum.
En þessi örvilnunarákvörðun Willbrooks skipherra heppnaðist ekki, og
kl. 19,10 heyrðust ægilegir brestir og brak, þegar hárbeitt stefni „Spence“
boraðist inn í hlið Monaghan. Þúsundir tonna af stáli þrýstust saman.
28
Nýtt S O S