Nýtt S.O.S. - 01.07.1960, Blaðsíða 6

Mannfjöldinn komst á ið, þrammaði til vöruskemmanna, eins og fjár
hjörð, sem dreifir sér um haga.
Upp úr þökum vöruskemmanna kom reykur. Mannfjöldinn stappaði
í götuna, færði sig saman í þéttan hnapp.
„Við viljum fá brauð! Gefið okkur brauð!"
Vindurnar á Morro Castle hófu. aftur suð sitt. Enginn um borð hafði
lengur áhuga fyrir því, sem gerðist við vöruskemmurnar.
WILMOTT SKIPSTJÓRI HRÆÐIST ENGAR
VÍTISVÉLAR.
Wilmott skipstjóri sat við stóra skrifborðið sitt í einkaherbergi sínu
á A-þilfari, fyrirferðarmikill og kófsveittur. Fyrir framan hann suðaði
loftræsirinn. Molluheitt loftið gekk í hægum bylgjum. Andlit skipstjór-
ans var barkað af sól og lofti og oft erfiðum árum á hafinu, hvítu hárin
stungu einkennilega í stúf við rauðbrúna húðina. Hann leit út fyrir að
vera um sextugt, en gæti verið yngri. Augun voru góðmannleg.
„Eg Veit, að þér hafið ekki mikið álit á Alagna, öðrum loftskeytamanni
okkar,“ sagði skipstjórinn. „Sáuð þér svo öruggt sé, að þetta væri brenni-
steinssýra?"
Abott, yfirvélstjóri á Morro Castle, æðstráðandi yfir öllum hinum
margbrotnu nýtízku vélum skipsins, var lágur vexti, lipur í hreyfingum
og dálítið ísmeygilegur á svip.
„Eg hef séð flöskumar í klefanum hans. í dag hefur Alagna keypt
tvær flöskur af brennisteinssýru í Havanna. Þær eru geymdar undir
kojunni hans.'*
„Alagna er ofsafenginn í skapi og erfiður í umgengni,“ sagði Wil-
mott. „Hann gerir mér Iífið leitt með sífelldri heimtúfrekju. Hann er
alltaf að nauða á því, að áhöfnin fái ekki nógu gott fæði. Þér vitið það,
Abott, að við höfum okkar fyrirmæli um þetta. Brytinn fer sínu fram
í þessu efni. Hvað hef ég um þetta að segja? Ekkert! Mitt hlutverk er
að koma dallinum frá einni höfn til annarrar ásamt bílunum, kampa-
vínskössunum og milljónamæringunum. Það er allt og sumt.“
„Eg hef bara gefið yður ráð, skipstjóri. Mér líst ekki á Alagna. Hann
æsir mannskapinn upp gegn Ward-línunni.“
„Eg mundi kannski gera það sama, ef ég væri ungur maður eins
og Alagna,“ sagði Wilmott og andvarpaði.
6
Nýtt S O S