Árbók Læknafélags Íslands - 01.01.1935, Side 72
72
11. gr. I lausasölu eíSa eftir afritum af lyfseSIum má þó láta útir
a. Súblimat til útvortis notkunar í upplausnum, sem ekki hafa
meiri styrkleika en 0.5%„ (sbr. 10. gr. a.), enda séu þær
litaðar með indigokarmíni eða sýrubláma (trifenylmethan).
b. Þær lyfjablöndur eða samsetningar lyfja, sem greind eru í
10. gr., c og d, og aðeins verða notuð útvortis, svo sem
áburðir, plástrar og smyrsli.
c. Penól til útvortis notkunar í upplausnum eða blöndum, er
ekki fara fram úr 2% að styrkleika.
d. Tablettae amidopyrini (Ph. 33), Tablettae bromisovali (Ph.
33), og Tablettae carbromali (Ph. 33), og skal þá letra á
umbúðirnar orðin: 1 til 2 tölur á sólarhring. Tölur þessar
skulu ætíð vera kringlóttar og hafa ákveðið þvermál:
Tablettae amidopyrini 9,5 mm. en Tablettae bromisovali og
Tablettae carbromali 12 mm.
e. Folium Stramonii og Herba Lobeliae, þegar brenna á og
nota reykinn við kafmæði (asthma).
f. Fosfórlýsi, sem ekki er sterkara en 1:10000 og handa
skepnum.
Sjá ennfremur ákvæði um lausasölu lyfja í 23. gr. hér á eftir.
12. gr. Þau lyf, sem talin eru í 10. gr. a—e og nefnd eru á hverj-
um tíma í gildandi tilskipun um lyf og læknisáhöld í íslenzk-
um skipum, má lyfsali gegn skriflegri beiðni skipstjóra láta
af hendi í lyfjaskrín skipa, og eftir þeim reglum, sem í tii-
skipuninni eru settar. Beiðnina skal lyfsali geyma.
13. gr. Þau lyf, er nú skal greina, má ekki láta úti oftar en einu-
sinni eftir sama lyfseðli, og þa'S þótt ritað sé á lyfseöiiinn, aÖ
oftar megi afgreiÖa lyfiÖ:
a. Morfin og morfínsölt og þær lyfjasamsetningar, sem þessi
efni eru í. Sama gildir um pantopon, tetrapon og önnur
slík efni.
b. Opíum og lyf, sem ópíum er í, þegar hver einstakur skammt-
ur af ópium fer yfir 5 ctgr. eða meira er af ópíum í lyfinu
í heild heldur en 1 grm.
Nær bann þetta til hverskonar notkunar þeirra lyfja, sem
talin eru undir a og b (sbr. þó 14. gr. e.).
c. Kókaín og kókaínsölt og lyf þau eða lyfjaefni, sem þessi
efni eru í, nema þeim sé ávísað til útvortis notkunar og
sé á lyfseðlinum sagt greinilega fyrir um notkunina, t. d.
að dreypa skuli lyfinu í augu. Að öðrum kosti ber að líta
svo á, að lyfjum þessum sé ávísað til innvortis notkunar
og eins þó að þau eigi að nota til að bera í munninn eða
sjúga í nefið.
d. Ber, tölur og önnur þess háttar lyf, sem hafa inni að halda