Nýtt Helgafell - 01.05.1958, Blaðsíða 12

6
HELGAFELL
hálfu flokks, sem af fullkomnu ábyrgðar-
leysi hefur unnið á móti hverri tilraun til
að reka heilbrigða stefnu í efnahagsmálum
eru ekki einskis virði. Með þeim og með
þegjandi samþykkt kommúnista á dvöl
varnarliðsins hér á landi hafa verið dregn-
ar úr þeim verstu vígtennurnar. Og þótt
rándýrseðlið hafi vafalaust ekki breytzt
við þetta, líður áreiðanlega nokkur tími,
áður en aðrar jafnhvassar vaxa í þeirra
stað.
Reynslan bendir að vísu til þess, að al-
mennar kosningar séu ekki mjög full-
komin aðferð til að kanna vilja þjóðar-
innar, en þær eru engu að síður bezta leið-
in til þess, sem völ er á, og þingræðið er
hið eina stjórnarfar, sem hefur getað til
langframa varðveitt frelsi og mannréttindi.
Þó verður það aldrei nógsamlega brýnt
fyrir þeim, sem unna hugsjónum lýðræðis-
ins, að hið ytra form hrekkur skammt til
að tryggja þegnunum þau réttindi og frelsi,
sem til er ætlazt. Ákveðnum skilyrðum
þarf að fullnægja til að kosningar geti gef-
ið til kynna raunverulega afstöðu kjós-
enda. Frjálst val getur aðeins byggzt á
réttum upplýsingum um þá kosti, sem
um er að velja. Ein meginforsenda full-
komins þingræðis er því, að fyrir kjós-
endur séu lagðar réttar spurningar, er reist-
ar séu á grundvelli þekkingar og raunsæis,
því að án þess er hætt við, að svör þeirra
verði marklitil.
Allir stjórnmálaflokkar á íslandi — og
reyndar víðar — hafa fallið fyrir þeirri
freistingu að gylla framtíðina fyrir kjós-
endum, en reynt jafnframt að breiða yfir
erfiðleikana og vandamálin. En það hefur
þráfaldlega sýnt sig, að sigrar unnir á röng-
um forsendum eru lítils virði. Áróðurinn
bindur hendur þeirra, sem beita honum,
unz þeir geta ekki rekið þá stefnu, sem
þeir þó vita réttasta. Það er ekki sízt þörf
á, að kosningar veiti umboð til að fram-
kvæma þá hluti, sem kunna vera erfiðir
og óvinsælir, en eru þó nauðsynlegir. Slík
umboð eru þó því aðeins veitt, að stjórn-
málaflokkarnir þori að fara fram á þau
við kjósendur.
Enginn lýðræðisflokkanna þriggja hefur
ástæðu til að vera ánægður með þróun
mála hér á landi síðustu árin, hvað sem
líður sveiflum í hylli meðal kjósenda og
þingfylgi. Við hefur verið að stríða lát-
lausa erfiðleika í efnahagsmálum, sem eng-
in haldgóð lausn hefur fundizt á. Fáir hafa
haldið því fram, að orsakir þessara örðug-
leika hafi verið svo flóknar, að ekki hafi
verið hægt að leysa þá vegna ónógrar
þekkingar. Hitt er sönnu nær, að flokka-
drættir og hagsmunabarátta hafa öllu öðru
fremur orðið til að torvelda lausn vanda-
málanna og fela raunverulegt eðli þeirra
fvrir alþýðu manna.
Baráttuaðferðir kommúnista og ótti
hinna flokkanna við ofbeldisstefnu þeirra
hefur vafalaust átt mikinn þátt í því að
skapa þetta ástand. Hins vegar ætti mönn-
um að vera orðið það ljóst, að til lengdar
eru engin vopn bitrari gegn kommúnistum
en heilbrigt stjórnarfar byggt á virðingu
fyrir því, sem er satt og rétt. Ef stjórn-
málaflokkarnir treysta sér ekki til að hlíta
þeim dómi, sem kjósendur kveða upp á
grundvelli þeirra upplýsinga, sem menn
vita réttastar, er lýðræðið harla lítils virði.
Og i baráttunni við kommúnista gildir
sannarlega ekki, að heppilegast sé að gjalda