Nýtt Helgafell - 01.05.1958, Blaðsíða 28

22
HELGAFELL
vandlætingar út af „móral“ leiksins, og urðu mér ]>að
veruleg vonbrigði. Aftur á móti voru aðrir, sem hörm-
uðu það, að liafa ekki orðið aðnjótandi þeirrar siðspeki,
sem leikurinn bóðaði, fyrr en nú, þegar allt væri um
seinan. . . Kg fékk ekki betur séð en að „boðskapur"
leiksins blasti við, og að meira að segja Rúrik, eða rétt-
ara, vinurinn, legði á liann megináherzlu i leikslok, sem
sé sá, að forboðnir ávextir séu jafnan gómsætastir."
(Sigurður Grímsson í Morgunblaðinu 7. marz þ. á.)
Litli koíinn er talsvert spaugilegur gamanleikur, en
mjög efast ég um að höfundur hafi ætlazt til þess að
hann flytti nokkra siðspeki. Er mér næst að halda að
hér sjáist sem oftar, h\'e háskasamlegt er að flytja ein-
mitt svona verk úr sínu náttúrlega umhverfi, eða heima-
högum, ef svo má að orði komast — sem eru miðbæjar-
leikhús Parísar, þar sem fólkið hlær að svona leikjum,
án þess að því hvarfli eitt augnablik, að því sé ætlað
að læra eitthvað af þeim.
Myndu ekki leikarar Þjóðleiklu'issins og vinur minn,
Sigurður Grímsson, taka fulldjúpt í árina, þegar ]>eir
halda þvi fram. að siðferðið í leiknum sé — „upp á það
bezta“?
Og fara ekki orð eins og „drengilegt", „siðspeki" og
,,siðferði“ að taka á sig býsna óvænta merkingu — allt
aðra en l>au hafa áður haft í máli okkar?
Erum við á réttri leið?
París, 20. marz 1958
K. A.
Söngur
Svei mér ef eg ekki hef
elskað samfleytt dægur þrjú.
Og elska vísast önnur til,
ef hann viðrar líkt og nú.
Timinn fjaðrir fella skal,
fyrr en geti slíkan
aftur um víða alheimsbyggð
elskara tryggðaríkan.
Aftur á móti er það hart,
að ekkert hrós mér ber.
Ástin fyrir aðra konu
aldrei hefði gist hjá mér.
Ilefði það orðið önnur en hún
— eða andlit það —,
stórt hundrað væri þeirra þá
þegar komnar í hennar stað.
Sir Jóhn Suckling
(1609—42)