Félagsbréf - 01.01.1956, Síða 35

FÉLAGSBRÉF
33
kommúnista og tók trúna á hinn kommúnistíska gleðiboðskap
um dýrðina í Ráðstjórnarríkjunum.
Hann og félagar hans þóttust verða þess vísari sumarið 1940
að draga mundi til ófriðar með Þjóðverjum og Rússum, og mvrka
haustnótt flúði liann átthaga sína, ásamt allmörgum sveitungum
sínum, körlum, konum og börnum. Hópurinn komst til Ráð-
stjórnarríkjanna, og Larsen réðst í þjónustu Rússa, fór til Nor-
egs með tveimur öðrum Norðmönnum og gerðist njósnari. Þeim
félögum hafði verið heitið því, að þeir yrðu sóttir á kafbát, en
það loforð var svikið, og svo flúðu þeir þá til Svíþjóðar.
Þegar styrjöldinni lauk, fór Otto Larsen til Múrmansk og
hugðist fá sig leystan undan þeirri ströngu skuldbindingu, sem
hann liafði skrifað undir, þá er hann gekk í þjónustu Rússa. En
honum var tekið með réttarhöldum, sem fóru fram að rússnesk-
um hætti, og síðan var liann átta ár í þrælkunarvinnu. Loks var
honum sleppt árið 1953.
Otto Larsen segir sögu sína af nákvæmni og hreinskilni, og
lýsingar lians á réttleysinu og liarðýðginni í Ráðstjórnarríkjun-
um eru í senn hörmulegar og sannfærandi. Fullur af bjartsýnni
trú á fyllsta réttlæti, sanna mannúð og stórum bætt kjör flúði
hann ættjörð sína, staðráðinn í því að leggja lóð sitt í vogarskál
fagurra hugsjóna og farsællar framtíðar. En aldrei á ævi sinni
hafði honum fundizt liann eins frjáls og þegar flugvélin, sem
flutti hann frá Rerlín til Hamborgar, hóf sig til flugs. Þó gat
hann ekki notið gleðinnar í nægilega ríkulegum mæli, þá er
hann kom heim til Noregs. Það var eins og liann hefði vonda
samvizku vegna þeirra, sem enn voru í þrælabúðunum rúss-
nesku.
Guðmundur Gíslason Hagalín liefur þýtt liina átakanlegu og
einlægu frásögn hins norska fiskimanns.