Vikublaðið Gestur - 04.12.1955, Síða 1

4. tölubl. 1. árg,
Reykjavík, 4. desember 1955
Verð kr. 5,00
Konan
ÉG HEF EKKERT á móti því að koma
konunni minni til þess að hlæja — og
ástæðan er einfaldlega sú, að ég elska
hláturinn hennar. Hann byrjar einhvers-
staðar niðri í brjóstinu eins og lágt kurr,
en brýzt svo upp, þangað til hún kastar
höfðinu aftur á bak og rekur upp eitt,
hljómmikið: „Ha!“ Aðeins eitt „Ha!“ Það
er allt og sumt. Furðulegt!
Þess vegna sagði ég henni frá Harrt
Peters, hvernig hann reyndi að lækna sína
konu af Jiví að viða að sér alls konar drasli.
Sjáðu til, hún gat ekki fengið af sér að
henda nokkrum sköpuðum hlut — göml-
um fötum, pappakössum, steikarfeiti —
allt var geymt, hvað sem Jiað var.
Þegar þau höfðu verið gift í tvö ár,
var íbúðin líkust svínastíu. Harry kom
ekki fötunum sínum lengur inn í klæða-
skápinn.
Þá fór hann að safna blöðum. Hann
skýrði hénni frá því, hversu gaman væri
að því að lesa }>au eftir nokkur ár. Þau
fengu tvö dagblöð hvern virkan dag, og
|>rjú á sunnudögum — auk tímaritanna.
Þegar J>au voru búin að renna augunum
yfir þetta, raðaði Harry jþeim snyrtilega
í stafla undir hjónarúmið. Þegar fleiri
komust ekki þangað, byrjaði hann að
safna undir matborðið. Hugmynd hans
var að koma henni í skilning um Óþæg-
indin af draslinu, svo að hún krefðist
]>ess, að öllu yrði mókað út.
„En veiztu hvernig fór?“ spurði ég.
„Nei“, sagði hún og brosti eftirvænt-
ingarfull.
GLETTIN SMÁSAGA
min er osannso
• •
Bólgan er
bara alveg
hjöðnuð!“
„Hún leigði stærri íbúð!“
Ku-ku-ku! Höfuðið aftur á bak. Ha! —
athöfninni lokið!
„Ó, Jói“, sagði hún þegar þessu var
lokið. „Þetta var reeluleea skemmtilegt.
Ég veit, að þetta er ekki satt, en fyndið
var það“.
Ég lagði vísifingur á háls mér. „Sver
það!“
Framhald á bls. 4.
Sjálfur hafði ég
gaman af smá-
vegis ósann-
sögli, þangað til
konan mín tók
mig í gegn ...