SunnudagsMogginn - 08.01.2012, Blaðsíða 22

22 8. janúar 2012
Það er gott að vera nýtinn. Sá eiginleikibjargaði mörgum á þurftarárum Ís-landssögunnar og þau voru mörg ogmögur. En ekki þurfti mikið til að sú
verðuga háttsemi snerist á augabragði upp í and-
hverfu sína. Endalaus dæmi voru sögð af fólki,
sem á útrásarárunum 2005-2008 keypti mynd-
arlegar íbúðir eða hús og henti gallalausum inn-
réttingum óðar á haugana og innréttaði allt með
stæl og óheyrilegum kostnaði, jafnvel áður en
grynnkað hafði verið á skuldum vegna íbúðar-
kaupanna. Og svo voru nýleg einbýlishús rifin,
því kaupandinn var í raun að sækjast etir lóðinni
en ekki húsinu. Og ef nágranni féll ekki að smekk
þá var nágranninn keyptur burtu á tvöföldu hús-
verði. Þættir um hús og híbýli dönsuðu með.
Hrópað var í mynd hve þessi og hin innréttingin
væri „ógeðsleg og out of date“ og margur áhorf-
andinn sá ekki annað en að það væri svipuð eða
betri innrétting en hann væri með hjá sér sem
dygði vel og þótti góð. Og hvergi var að slíku
fundið og flestir dönsuðu með.
Nýtni og hagsýni fín á ný
Nú er sem betur fer ekki horft hornauga á þá sem
nýta það sem nýtilegt er og fara að með gát. Þess
vegna er hér sem annars staðar litið með vel-
þóknun á þegar flokksskrifstofan, sem til hátíð-
arbrigða er stundum kölluð fréttastofa RÚV, nýtir
dagskrárbúta sem komust ekki fyrir í áramóta-
skaupi sem fréttir. Síðast gerðist það þegar
flokksskrifstofan taldi rétt að segja frá því að fjöl-
mörg stór og stæðileg ráðuneyti landsins hefðu á
síðustu tveimur árum aðeins eytt eða varið fáein-
um þúsundum króna hvert til að taka þátt í að-
lögunarviðræðum að ESB. Skaupbúturinn um að í
raun færu ekki fram neinar aðildarviðræður að
ESB á eftir að koma og er jafnvel ennþá fyndnari.
Og nú virðist sem hin ágæta nýtingarstefna sé að
fá aukinn byr innan ríkisstjórnarinnar. Þar verði
jafnvel endingartími ráðherra, sem verið hefur
stuttur, lengdur á næstunni. Nýi fjármálaráð-
herrann, Oddný G. Harðardóttir, kemur með þá
eftirtektarverðu yfirlýsingu í Fréttatímanum að
„það var nú enginn samningur“ gerður við hana
um að hún sæti aðeins stutt í ráðherrastólnum.
Nú verður að vona að þetta sé ekki aðeins sagt
vegna þess að nýi ráherrann hafi steingrímst við
það eitt að setjast í stólinn og eigi þegar í erfið-
leikum með að segja satt og rétt frá, sé völ á öðru.
En í aðdraganda hinnar eftirtektarverðu yfirlýs-
ingar segir einmitt í blaðinu: „Hún (Oddný) þarf
nú að læra margt og læra hratt enda útlit fyrir að
henni verði skipt út að rúmu hálfi ári liðnu. Þá
kemur Katrín Júlíusdóttir, sem sett hefur verið af
sem iðnaðarráðherra(!), úr fæðingarorlofi, en var
henni strax gert ljóst að hún sæti hugsanlega svo
stutt?“ Og þá kom hin umrædda og óvænta yfir-
lýsing. En það er von að blaðamaðurinn klóri sér í
kollinum. Því Oddný hafði sagt sjálf opinberlega
að hún hefði verið valin til að „verma“ ráðherra-
stólinn í fjármálaráðuneytinu fyrir Katrínu. En á
aðeins þremur dögum í ráðherrastól eða svo hef-
ur Oddný lært að segja „við“ í staðinn fyrir „ég“.
Sir Humphrey verður sífellt snarari í snúningum.
„Við ákváðum strax á fyrsta degi með starfsfólk-
inu hér að ég myndi stilla vinnu minni þannig
upp að ég væri að klára kjörtímabilið.“ Hvers
vegna?
Hvern er verið að plata?
Þegar fyrir liggur opinberlega sú ákvörðun að
Oddný G. Harðardóttir sé einungis stólvermir
fyrir Katrínu Júlíusdóttur, eins og hún hafði áður
staðfest sjálf, hvaða þýðingu hafa þá „uppstill-
ingar“ af þessu tagi? Hvern er verið að reyna að
plata? Þótt „þeir“ í ráðuneytinu bendi „okkur“ á
að afleysingaráðherrar séu sjaldan teknir mjög al-
varlega og þyki ekki til stórræðanna þá breyta
innantómar uppstillingar ekki slíkum veruleika.
Allra síst ef þær stangast á við fyrirliggjandi og
upplýsta stöðu mála. Og ekki má Oddný Harð-
ardóttir gleyma því mati stjórnmálafræðinga að
sjálfur ráðherrahringlandinn hafi „styrkt“ rík-
isstjórnina, þar með talið inn-og-út-um-
gluggann-sena þeirra Katrínar í fjármálaráðu-
neytinu. Að vísu voru stjórnmálafræðingar Sam-
fylkingarinnar þá einkum að fjalla um atlöguna
að Jóni Bjarnasyni, sem Steingrímur formaður
hans vill ekki kannast við að hafi verið gerð.
Steingrímur harmaði mjög brottför Jóns Bjarna-
sonar úr ríkisstjórn og lét eins og Jón hefði
slysast vitlausum megin við kindabyssuna í
óvæntri sláturtíð. Formaður framkvæmda-
stjórnar Samfylkingarinnar taldi nauðsynlegt að
afhjúpa ótrúlega hræsni Steingríms, sem frægt
varð.
Málin skýrast með sveiflu
Og nú hefur Sigmundur Ernir Rúnarsson, með
sínum sérstöku tilþrifum, lagst á sömu sveif. En
Sigmundur Ernir var í Reykjavík síðdegis á
Bylgjunni 4. janúar 2012 og auðveldaði þar mjög
skilning almennings á fjölda mála. Hann gat þess
þar, er hann fjallaði um eina aðalatvinnugrein
þjóðarinnar, að nauðsynlegt væri að „láta af sér-
hagsmunagæsku sjávarútvegsins“. Og hann
varpaði kastljósi sínu á ráðherrakapalinn og
hafði bersýnilega ekki heldur borið það orðalag
sitt undir flokksbróður sinn Eið Guðnason:
„Þessar breytingar fela það í för með sér að Jón
Bjarnason er orðinn óbreyttur þingmaður, en
hann var tappi í sínu ráðuneyti.“ Verði þetta á
annað borð skilið verður það ekki skilið öðruvísi
en svo, að með því að setja Steingrím J. í sjávar-
útvegs- og landbúnaðarráðuneytið þá sé ekki
lengur tappi í því ráðuneyti og því geti flætt úr
því eftir þörfum Samfylkingarinnar. Og allir vita
hvert. Og um eflingu atvinnulífsins að öðru leyti,
eftir að tappinn hafði verið togaður úr fyrr-
Reykjavíkurbréf 06.01.12
„Syngur betur en Florence Nightingale“