SunnudagsMogginn - 19.02.2012, Qupperneq 25

19. febrúar 2012 25
„Hér var opið til klukkan eitt. Ég
var hins vegar að vinna til klukkan
þrjú í ýmsum frágangi. Þá hélt ég
til míns heima sem er hér í næstu
götu. Var varla kominn inn úr
dyrunum þar þegar einn íbúanna á
Dalbraut hringdi í mig og sagði að
vídeóleigan væri að brenna,“ sagði
Gunnar Jósefsson í samtali við
Morgunblaðið 31. ágúst 2009.
Þegar slökkvilið kom að skíðlog-
aði í húsinu. Fimm eftirlitsmynda-
vélar eru í Laugarásvídeói og var
upptökubúnaður og annar tölvu-
búnaður í eldtraustu herbergi, þar
sem áður voru peningageymslur í
útibúi Íslandsbanka sem lengi var í
húsinu. Á upptökum úr mynda-
vélunum sést hvar maður kemur
akandi að leigunni, gengur að úti-
hurð og kastar einhverju inn um
skilalúguna.
„Þetta er að líkindum karlmaður
en hann hendir tusku eða ein-
hverju slíku inn og beygir sig síðan
niður og hellir einhverju inn um
lúguna. Í kjölfarið blossar upp
mikill eldur. Það sést glöggt á
upptökunum hvernig allt fuðrar
upp. Það er svakalegt að skoða
þetta,“ sagði Gunnar eftir brun-
ann.
Hálft þriðja ár er nú liðið en
ekki hefur tekist að upplýsa brun-
ann. „Þetta var hryðjuverk, ekkert
annað. Hér átti að skemma,“ segir
Gunnar, þegar hann rifjar þessa
örlagaríku nótt upp. „Ýmsir hafa
legið og liggja jafnvel ennþá undir
grun en ekkert hefur sannast. Ég
hef samt á tilfinningunni að þetta
mál komi til með að upplýsast.
Forlögin munu sjá til þess.“
Tjónið nam tugum milljóna
króna, bæði var húsnæðið illa farið
og stór hluti myndasafnsins ónýt-
ur. Húsnæðið var tryggt en ekki
innbúið og myndirnar, þannig að
Gunnar fékk ekki nema 11 millj-
ónir króna út úr tryggingunum.
Þrátt fyrir þetta mikla tjón tók
Gunnar strax ákvörðun um að
opna Laugarásvídeó aftur. „Ég var
auðvitað í miklu sjokki eftir brun-
ann enda ekki kunnugt um að ég
ætti mér óvildarmenn en ég var
strax ákveðinn í að láta ekki ein-
hverja jólasveina eyðileggja ævi-
starf mitt.“
Ekki bætti úr skák að bruninn
varð í miðju hruni. „Það var ekki
hlaupið að því að ráðast í svona
mikla framkvæmd eins og að-
stæður voru í þjóðfélaginu á þess-
um tíma en ég lét mig hafa það,
dyggilega hvattur áfram af vel-
unnurum mínum, ekki síst kon-
unni minni. Hún keyrði gamla í
gang aftur.“
Í miðjum framkvæmdum var
Gunnar lagður inn á spítala með
alltof háan blóðþrýsting. Hefði að
sögn læknis ekki mátt koma miklu
síðar en svæsinn höfuðverkur varð
til þess að hann leitaði sér hjálpar.
„Minnstu munaði að brennuv-
argnum tækist að ganga endanlega
frá mér en ég hef með hjálp lyfja
náð býsna góðri heilsu aftur.“
Laugarásvídeó var opnað aftur
með pomp og prakt 12. desember
2009. Deildarbungubræður léku
fyrir viðstadda og Gunnar sjálfur
með þeim á trommur. Fullt var út
út dyrum. „Ég trúði þessum við-
tökum varla, stemningin var
svakaleg. Þetta var eiginlega bara
kraftaverk. Mér rann kalt vatn
milli skinns og hörunds og hugs-
aði: I’m back!“
Bruni í miðju hruni„Hvar varst þú á sunnudaginn, Gunnar, þegar ég komhérna?“
Róbert Ísleifsson, sem gengur vaktir á leigunni, rek-
ur Gunnar þó stundum út. „Það er fínt að hafa Robba
hérna til að leysa mig af enda er hann gangandi al-
fræðirit um kvikmyndir,“ segir Gunnar.
Viðskiptavinir leigunnar þekkja margir hverjir
Gunnar býsna vel og staldra fyrir vikið gjarnan við til
að spjalla um daginn og veginn. „Það er oft eins og fé-
lagsmiðstöð hérna. Menn standa við afgreiðsluborðið
og spjalla um allt milli himins og jarðar, ekkert síður
landsmálin en kvikmyndir. Oft er glatt á hjalla.“
Byrjaði ungur að sýna bíómyndir
Gunnar Jósefsson fæddist í Reykjavík árið 1953, sonur
hjónanna Jósefs Halldórssonar byggingameistara og
Dýrfinnu Helgadóttur húsmóður. Kvikmyndir og tón-
list hafa löngum verið hans ær og kýr en tólf ára gamall
eignaðist Gunnar sína fyrstu 8 mm sýningarvél og hélt
reglulega kvikmyndasýningar fyrir börnin í hverfinu
gegn vægu gjaldi. Myndirnar leigði hann hjá Filmum og
vélum. Síðan var vitaskuld farið í bíó oft í viku, eins og
tíðkaðist í þá daga.
Gunnar var frá unga aldri söngvari og trymbill í
hljómsveitinni Systur Söru og fékk meira að segja und-
anþágu til að spila í Glaumbæ sáluga aðeins fimmtán
ára. Hljómsveitin tróð líka reglulega upp í Officera-
klúbbnum á Keflavíkurflugvelli og víðar. Síðan hætti
Flowers sem húshljómsveit í Silfurtunglinu og Systir
Söru tók við. Þar spilaði Gunnar ásamt félögum sínum
næstu fjögur árin á hverju einasta föstudags- og laug-
ardagskvöldi og stundum á sunnudögum líka.
Að þeim tíma loknum var Silfurtunglinu lokað og
Gunnar stóð á krossgötum. Eftir nokkrar vangaveltur
Þegar Gunnar Jósefsson lítur
yfir farinn veg er hann stoltur
af því hvernig Laugarásvídeó
hefur byggst upp með þraut-
seigju og dugnaði.
Morgunblaðið/Golli