Morgunblaðið - 09.05.2012, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. MAÍ 2012
✝ Lára Lár-usdóttir fædd-
ist á Sauðárkróki
28. nóvember
1932. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans 28. apríl
2012. Lára var
dóttir hjónanna
Lárusar Runólfs-
sonar, sjómanns og
hafnsögumanns, f.
22. júní 1903, d. 4.
október 1982, og Þuríðar Ell-
enar Guðlaugsdóttur hús-
móður, f. 24. júlí 1905, d. 29.
september 1961. Lára átti
fjögur systkini: 1) Unnur, f. 26.
mars 1930, d. 17. maí 2008, 2)
Soffía, f. 4. september 1931, d.
4. ágúst 1999, 3) Runólfur, f. 5.
mars 1934, d. 2. ágúst 2011 og
4) Guðlaugur, f. 23. júní 1936.
Lára var í sambúð með Sig-
urjóni Maríassyni vöru-
bifreiðastjóra, f. 9. maí 1923,
d. 2. desember 1987, þau slitu
Birgir, f. 26. mars 1958.
Lára ólst upp á Sauðárkróki
en fluttist ung að árum suður
til Reykjavíkur til að nema við
Hjúkrunarskóla Íslands. Lauk
hún námi í mars 1961 með I.
einkunn. Stóð hún sig vel í
bóklega náminu en í verklega
hluta námsins fékk hún hæstu
einkunn en þeir sem hana
þekktu vissu að Lára var
hjúkrunarfræðingur af Guðs
náð enda annaðist hún sína
sjúklinga afar vel. Um það
bera vitni meðal annars ótal
bréf sem henni bárust í gegn-
um áratugina frá sjúklingum
hennar þar sem lýst er þakk-
læti fyrir einstaka umönnun. Á
námsárunum starfaði hún á
Landspítalanum, Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri,
Kleppsspítalanum, Vífils-
stöðum, Heilsuverndarstöðinni
og slysavarðstofunni eins og
bráðadeildin var nefnd í þá
daga. Eftir að Lára fluttist frá
Sauðárkróki bjó hún í Reykja-
vík og starfaði á Landspít-
alanum til ársins 1967 en þá
hóf hún störf í Arnarholti. Þá
fluttist hún til Reykjavíkur ár-
ið 1973 en flutti 1975 til Þor-
lákshafnar með börn sín. Lára
bjó í Þorlákshöfn í um áratug
og starfaði á heilsugæslustöð-
inni. Kynntist hún þar flestum
bæjarbúum og eignaðist í
þeirra hópi marga nána og
góða vini. Þá fluttist hún til
Reykjavíkur árið 1984 og hóf
aftur störf á Landspítalanum.
Flutti hún skömmu síðar í
Kópavog þar sem hún bjó til
æviloka. Lára var mikil hann-
yrðakona og aldrei leið sá
dagur að hún væri ekki með
eitthvað á prjónunum. Eftir
hana liggur gríðarlega mikið
safn hannyrða, dúkar, rúm-
teppi, peysur og útsaumur svo
eitthvað sé nefnt. Lára bar
mikla umhyggju fyrir fjöl-
skyldu sinni og var afar náin
börnum sínum og barnabörn-
um. Fjölskyldan var mikilvæg-
asti þátturinn í lífi hennar og
er hennar minnst með miklum
söknuði.
Útför Láru fer fram frá
Garðakirkju í dag, 9. maí
2012, og hefst athöfnin kl. 15.
samvistum árið
1975. Saman áttu
þau þrjú börn: 1)
stúlka fædd árið
1963 sem lést
skömmu eftir fæð-
ingu. 2) Erlingur
Þór Sigurjónsson
bifreiðastjóri, f.
14. ágúst 1968. Er
hann í sambúð
með Margréti
Þóru Bald-
ursdóttur. Sonur Erlings er
Magnús Þór, f. 2. mars 1995.
3) Þuríður B. Sigurjónsdóttir
lögfræðingur, f. 9. maí 1970.
Eiginmaður hennar er Jóhann-
es Elíasson hárskerameistari,
f. 7. júlí 1967. Börn þeirra eru
Elísa, f. 8. apríl 1995, og
Sylvía Rut, f. 15. mars 2001.
Fyrir átti Sigurjón fjögur
börn: 1) Fjölnir, f. 26. nóv-
ember 1952, 2) Anna, f. 27.
apríl 1951, 3) Sigríður María,
f. 30. desember 1952 og 4)
Elsku mamma mín, nú er sárs-
auka þínum lokið.
Núna við kveðjustund koma
æskuminningarnar upp í hugann,
árin í Arnarholti á Kjalarnesi og
svo í Þorlákshöfn þangað sem við
fluttum 1975.
Hlýjan þín mamma og þraut-
seigja þrátt fyrir mótlæti og
stundum erfiðleika og alltaf feng-
um við systkinin eins og hinir
krakkarnir þrátt fyrir að þú vær-
ir eina fyrirvinnan. Með þinni að-
stoð og hvatningu fór ég í hesta-
mennsku sem auðveldaði mér
lífið, kraftmiklum dreng sem
þurfti alltaf að hafa eitthvað fyrir
stafni.
Eftir að barnaskóla lauk fluttir
þú með okkur börnin til Reykja-
víkur og fórst að vinna á Land-
spítalanum á næturvöktum. Þú
studdir okkur Þuríði alla tíð og
það sem við erum í dag eru ein-
göngu þín verk.
Alltaf var gott að koma til þín,
matur þinn og kökurnar engu
líkt.
Núna ertu komin á betri stað, í
ljósið og birtuna, laus við allar
þjáningar. Þú hafðir fallega lífs-
sýn og varst réttlát og kærleiks-
rík, máttir ekkert aumt sjá og
gerðir mörgum bæði fallegt og
gott.
Handavinnan þín er í sérflokki,
hvort sem um er að ræða útsaum,
útprjón eða annað handverk enda
sast þú aldrei auðum höndum.
Síðustu sólarhringarnir hjá
þér á líknardeildinni voru okkur
feðgunum erfiðir.
Ég kveð þig með tár í augum
elsku mamma mín með þessari
vísu sem ég samdi til þín sem
barn:
Hinn heiðskíri himinn
í köldum vetrarblæ
burt frá henni mömmu
sem er mér svo kær.
Erlingur Þór og Magnús Þór.
Lára Lárusdóttir
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu,
langömmu og langalangömmu,
ÓLAFÍU KRISTÍNAR
ÞORSTEINSDÓTTUR,
Stínu frá Firði.
Jens V. Óskarsson, Bára Ágústsdóttir,
Einar Óskarsson, Ása Sigurlaug Halldórsdóttir,
Þorsteinn Óskarsson, Hrönn Ágústsdóttir,
Þórður J. Óskarsson, Guðrún Aðalsteinsdóttir,
Bergljót Ó. Óskarsdóttir, Sveinn Arason,
Brynjólfur Óskarsson, Lydía Fannberg Gunnarsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, amma, lang-
amma og systir,
HALLDÓRA BJARNADÓTTIR,
Kvígindisfelli,
Tálknafirði,
sem lést föstudaginn 27. apríl á gjörgæslu
Landspítalans í Fossvogi, verður jarðsett frá
Tálknafjarðarkirkju laugardaginn 12. maí
kl. 14.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Magnús Guðmundsson.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ANNA ÓSK SIGURÐARDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Neskirkju
fimmtudaginn 10. maí kl. 13.00.
Birna S. Karlsdóttir,
Sigurður Karlsson, Guðrún Erla Gunnarsdóttir,
Ingibjörg M. Karlsdóttir, Sigurður Örn Kristjánsson,
Anna Mjöll Karlsdóttir,
Kristinn Karlsson, Dagný Þórólfsdóttir,
Brynjar Karlsson, Cristina Gonzalez Serrano,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs sonar míns, eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
ÁGÚSTS G. BERG
arkitekts.
Björg Baldvinsdóttir,
Signý Guðmundsdóttir,
Guðrún Björg Ágústsdóttir,
Ágúst Ómar Ágústsson,
Guðmundur R. Ágústsson,
Ármann Pétur Ágústsson,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
hlýhug og vináttu við andlát og útför
frænda okkar og vinar,
KARLS FREYSTEINS HJELM,
Víðimýri 7,
Neskaupstað.
Fyrir hönd aðstandenda,
Freysteinn Þórarinsson,
Olivera Ilic,
Þuríður Una Pétursdóttir.
Frændi minn og
vinur okkar, Björn Hermann
Hermannsson, er fallinn frá
eftir hetjulega baráttu við ill-
vígan sjúkdóm.
Björn var fæddur og uppal-
inn Ísfirðingur, hafsjór af fróð-
leik um menn og málefni hér
fyrir vestan. Ávallt var stutt í
húmorinn og frásagnargáfan
var honum í blóð borin. Var oft
unun að hlýða á hann segja
sögur frá fyrri tímum og gam-
an hvað honum var tamt að sjá
skoplegu hliðina á málunum.
Það var fyrir tilstuðlan
Björns að ég flutti vestur á Ísa-
fjörð með strákana mína Pétur
Björn og Ólaf og var ætlunin að
dvelja þar í eitt ár, en í mesta
lagi tvö. Það urðu breytingar
hjá okkur báðum, Kristján kom
inn í líf mitt og ég varð eftir
fyrir vestan, en Björn flutti
burt, alla leið norður í Miðfjörð.
Þrátt fyrir að vík yrði milli
vina hélst hið góða samband.
Eftir að hann flutti í Búðardal
áttum við oft leið hjá og litum
þá inn í kaffi og spjall. Þrátt
fyrir veikindin bar hann sig
alltaf vel, góða skapið hefur
sjálfsagt hjálpað honum mikið.
Við Kristján sendum börnum
hans, tengdabörnum, barna-
börnum og öðrum aðstandend-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Minningin um góðan
mann mun hjálpa þeim í sorg-
inni.
Inga S. Ólafsdóttir
og Kristján G. Jóhannsson.
Hann Bjössi Hermanns er
látinn. Kom kannski ekki alveg
Björn Hermann
Hermannsson
✝ Björn H. Her-mannsson
fæddist á Ísafirði
21. apríl 1947.
Hann lést 27. apríl
2012.
Útför Björns
Hermanns var gerð
frá Hafnarfjarð-
arkirkju 8. maí
2012.
að óvörum. Hann
var búinn að berj-
ast hetjulegri bar-
áttu við krabbann
lengi. Við Björn ól-
umst upp í húsum
hlið við hlið á
Engjaveginum. Við
sóttum skólann
saman, lærðum
saman, lékum okk-
ur á Engjavegin-
um, í hlíðinni og
fjörunni og þegar við fórum að
vinna fórum við saman í bæj-
arvinnuna og þaðan upp á fjöll
til að laga stífluna á Reyðar-
hjallanum innan við Bolungar-
vík. Þar sváfum við í tjöldum,
borðuðum í stífluhúsinu, stung-
um sniddur og grófum djúpa
skurði lungann úr sumrinu
1962. Það var okkur skemmti-
legur tími og mikil upplifum.
Eitt atvik vakti ávallt hlátur
hjá okkur. Við vorum búnir að
grafa skurð tvo og hálfan metra
niður en áttum hálfan eftir þeg-
ar stór steinn varð fyrir. Raf-
veitustjóri mætti á svæðið með
stórt búnt af dýnamíti. Við
Björn vorum látnir grafa holu
undir steininn, fylla hana af
möl og sprengiefnið efst. Svo
var sprengt. Steinninn fór langt
upp í loftið, ofan í skurðinn aft-
ur og þar á bólakaf, það sást
ekkert á honum eða af honum.
Við Björn áttum sérstök fjar-
skipti sem líkja má við sms í
dag. Hann átti forláta lampaút-
varpstæki. Við fórum á póst-
húsið til Hermanns pabba
Björns, sem hjálpaði okkur að
fá heljarmikinn hátalara frá
Símanum. Keyptum okkur há-
talaravír, sem við grófum í
jörðina á milli húsanna. Þá var
komið á símasamband. Hátal-
ararnir virkuðu líka sem hljóð-
nemar. Við unnum saman við
lærdóminn okkar um þessar
græjur, lásum til skiptis hvor
fyrir annan. En það var ekki
nóg. Okkur vantaði popptónlist
og hana varð að sækja til út-
landa. Ekki var nóg af poppi í
gömlu Gufunni. Það vantaði
gott loftnet. Þá var aftur farið á
pósthúsið og frá símamönnum
fengum við eirvír, sem náði á
milli strompa húsanna og inn
um gluggann hjá Birni. Þá
komst samband á við Kanann,
Radio Luxemburg og BBC. Við
vorum heimsmenn og hlustuð-
um á popp alla daga og svo var
nóg að banka í hátalarann og
þá var skipt um rás og farið að
tala saman. Vöktum meira að
segja hvor annan á morgnana.
Við fórum tveir oft í útilegu í
sumarbústað foreldra hans inn
í Tunguskóg á veturna. Það eru
stundir sem seint gleymast. Þá
var málið að vera á snjóþrúgum
og með nóg af teiknimynda-
blöðum. Okkur fannst við vera
ofurhetjur í myrkri vetrarins,
helst átti að vera vont veður,
bara eitt kerti til að lýsa og
kamína til að hita. Okkur leið
mjög vel þarna. Lifðum á app-
elsíni, pylsum.
Það er svo margt sem við
áttum saman á þessum tíma.
En þegar ég flyt í Kópavoginn,
haustið 1963, raknaði úr sam-
skiptunum, en vinátta okkar
hélt áfram. Við endurnýjuðum
það sem hægt var þegar ég
kom að nýju til Ísafjarðar 1991,
en Björn flutti fljótlega í burtu.
Leiðir okkar lágu hins vegar
aftur saman innan Oddfellow-
reglunnar, en Björn var mikill
og trúr Oddfellow.
Með þessum fátæklegu orð-
um vil ég kveðja þennan gamla
góða vin minn.
Aðstandendum hans votta ég
samúð mína.
Önundur Jónsson.
Fyrir aldarfjórðungi fékk ég
símtal sem átti eftir að hafa
mikil áhrif á líf mitt. Símtalið
var frá Ísafirði, hinum megin á
línunni var Björn Hermannsson
sem þá, meðal margra annarra
starfa, sat í stjórn Hótels Ísa-
fjarðar. Hann taldi okkur hjón-
in á að flytja vestur og taka að
okkur hótelstjórnina. Þó tilboð-
ið hafi verið tímabundið, hefur
dvöl okkar vestra dregist um
aldarfjórðung og sér ekki fyrir
endann á.
Það var Björn sem taldi okk-
ur á að flytja og það var Björn
sem aðstoðaði okkur við að
koma okkur fyrir. Með okkur
tókst þannig mikill vinskapur
sem stóð alla tíð og aldrei bar
skugga á. Framan af stunduð-
um við saman veiðiskap og voru
það ánægjulegar stundir.
Björn var í eðli sínu dulur
maður. Hinum megin dulunnar
var hins vegar leiftrandi húm-
oristi sem var sérstaklega fund-
vís á spaugilega hluti í fari
fólks og sagði svo skemmtilega
frá að unun var að.
Björn lærði rafvirkjun og
starfaði lengi sem slíkur.
Seinna átti Björn eftir að fást
við ýmislegt; hann vann við
bókhald, fyrirtækjarekstur og
tölvumál, sat í ýmsum nefnd-
um, stjórnum og ráðum og var
sveitarstjóri um tíma. Hann var
líka mjög virkur í Oddfellow-
reglunni og átti m.a. þátt í að
stofna stúku á Sauðárkróki sem
virkjaði félaga úr Húnavatns-
sýslu og Skagafirði.
Þá lét hann til sín taka í
sveitarstjórnarpólitík. Þar var
hann fylginn sér, vinnusamur
og réttsýnn. Mér er þannig til
efs að margir hafi lent í því
sama og Björn þegar hann
bauð sig fram í bæjarstjórn
Ísafjarðar árið 1982. Þá var
hann fimmti maður á lista
óháðs framboðs sem náði einum
manni inn. Þegar kjörtíma-
bilinu lauk hinsvegar, var
Björn orðinn formaður bæjar-
ráðs, æðsti fulltrúi síns bæjar.
Nú er hann Björn minn all-
ur. Hann hafði barist við
krabbamein í meira en sex ár,
hafði betur framan af en ekki
núna. Hann náði að verða 65
ára þann 21. f.m. Ég og fjöl-
skylda mín sendum samúðar-
kveðjur til barna hans og fjöl-
skyldu allrar.
Ólafur Örn Ólafsson.