Kjarninn - 10.07.2014, Blaðsíða 43

34/39 álit
Þ
að þarf kjark og hugrekki til að hafa mann-
réttindahugsjónir og standa með þeim í okkar
popúlíska samfélagi. Viðhorf okkar til mann-
réttinda er í raun gegnsýrt af tækifærismennsku.
Við tölum fyrir öflugri mannréttindavernd
og verður gjarnan heitt í hamsi þegar við teljum
brotið gegn þeim mannréttindum sem okkur
hugnast. En svo kemur fyrir að mannréttindin
verða óþægileg og eiginlega vond. Þá færum
við rök fyrir því að þau eigi ekki lengur við eða
geti ekki gilt um tiltekið tilvik eða einstakling.
Mannréttindi eiga til dæmis ekki að gilda í tilviki
grunaðra kynferðisbrotamanna, útrásarvíkinga eða
Snorra í Betel.
Nýjasta dæmið um mannréttindaóþol af þessari gerð er
vernd heimildarmannsins í Lekamálinu svokallaða. Málið er
í raun ágætur prófsteinn á heimildarmannaverndina, enda
vernd heimildar-
manna í 15 liðum
Aðalheiður Ámundadóttir skrifar um það þegar við hötum mannréttindi.
álit
aðalheiður
ámundadóttir
6WDUIVPD²XUÀLQJúRNNV3¯UDWD
kjarninn 10. júlí 2014