Kjarninn - 10.07.2014, Blaðsíða 48

39/39 álit
heimildarmann blaðamannsins.
Notkun fjarskiptagagna í þágu sakamála-
rannsókna er mun tíðari en ástæða er til og lög
leyfa. Þessum rannsóknarúrræðum, hvort sem
um er að ræða símhlustun, upptökur eða rann-
sókn annarra fjarskiptagagna, er ekki einungis
beitt í alvarlegustu málum, eins og lög áskilja,
heldur einnig í minniháttar málum. Þeim er
beitt sem forvirkum rannsóknarheimildum, þau
eru notuð til að fylgjast með samskiptum sak-
borninga og verjenda. Og nú er ljóst að þeim er
beitt til að afhjúpa heimildarmenn blaðamanna.
Samkvæmt dómafordæmum Mannréttindadóm-
stóls Evrópu er óheimilt að nota hjáleiðir sem
þessar til að ljóstra upp um samband heimildar-
manns og blaðamanns. Þetta er áréttað í athugasemdum
með 25. gr. fjölmiðlalaga. Þar sem ljóst er að hjáleið þessi er
notuð hér á landi er að engu orðin sú vernd sem útlistuð er
í fimmtán liðum hér að framan. Það er viðfangsefni næstu
greinar.
Höfundur er lögfræðingur, stjórnarmaður í IMMI, alþjóðlegri
stofnun um upplýsinga- og tjáningarfrelsi og starfsmaður þing-
flokks Pírata.
„ Þetta þýðir
að lögregla
aflaði þessara
upplýsinga hjá
fjarskiptafyrir-
tækjum beinlínis
í þeim tilgangi
að finna og
bera kennsl á
heimildarmann
blaðamannsins.“