Morgunblaðið - 15.08.2012, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. ÁGÚST 2012
✝ Ragnhildur J.Pálsdóttir
fæddist 22. októ-
ber 1922 í Reykja-
vík. Hún lést 3.
ágúst 2012 á
Landspítalanum
við Hringbraut.
Foreldrar Ragn-
hildar voru hjónin
Elísabet Ingunn
Ólafsdóttir Thor-
arensen, f. 5. febr-
úar 1896 í Ármúla í Naut-
eyrarhreppi, d. 16. maí 1933
og Páll Jóhannsson Snæfeld, f.
12. janúar 1893 frá Sævarenda
í Loðmundarfirði, d. 19. ágúst
1989. Ragnhildur missti móður
sína úr berklum barn að aldri
og ólst upp hjá hjónunum
Ingigerði Ósk Sigurðardóttur,
f. 5. ágúst 1901 í Reykjavík, d.
1985 og Hirti Kristjánssyni, f.
11. nóvember 1894 frá Stapa-
dal, Auðkúluhreppi, d. 1964.
Ragnhildur og Elísabet Sig-
urbjörg Thorarensen (1916-
2006) voru sammæðra. El-
ísabet og Páll eignuðust tvo
syni auk Ragnhildar, Jóhann
(1919-1977) og Ólaf Bjarna
Thorarensen f. 1920. Páll
borgar eru Tania f. 1976 og
Ragnar f. 1983. Eiginmaður
Jóhönnu Elísabetar er Sig-
urjón Bolli Sigurjónsson, f. 20.
desember 1944. Börn þeirra
eru Vilhelm Ragnar f. 1970 og
Bryndís Björk f. 1973. Barna-
barnabörnin eru 17. Sonur
Vilhelms er Gunnar, f. 8. júlí
1939 í Vestmannaeyjum. Kona
hans er Bjarnveig Gunn-
arsdóttir, f. 23. janúar 1953.
Börn þeirra eru Atli f. 1976,
Harpa f. 1980 og Sævar Már f.
1985.
Ragnhildur gekk í barna-
og gagnfræðaskóla á Ísafirði
og stundaði nám við Hús-
mæðraskólann á Ísafirði. Hún
starfaði í verslun þar til hún
festi ráð sitt. Ragnhildur sá
um heimilisrekstur og barna-
uppeldi auk þess sem þau Vil-
helm ráku verslanir um árabil.
Þegar börn þeirra voru komin
á legg vann hún skrif-
stofustörf, meðal annars hjá
Alþýðublaðinu og Happdrætti
Háskólans. Ragnhildur réði
sig til Tryggingastofnunar
ríkisins árið 1976 og vann þar
þangað til hún fór á eftirlaun
1992. Ragnhildur gekk í Odd-
fellow fyrir rúmum fjörutíu
árum og var í Rb.st. nr. 1,
Bergþóru.
Útför Ragnhildar J. Páls-
dóttur fer fram í Fossvogs-
kirkju í dag, miðvikudaginn
15. ágúst 2012 kl. 13.
eignaðist fjögur
börn með seinni
konu sinni, Guð-
laugu Bjarnadótt-
ur (1911-1996),
Bjarna f. 1931, Jó-
hönnu Elísabetu f.
1935, Diljá Sjöfn f.
1940 og Björn
Hauk f. 1950.
Ragnhildur gift-
ist þann 31. des-
ember 1944 Vil-
helmi Ragnari
Ingimundarsyni, f. 10. janúar
1922 í Reykjavík, d. 8. janúar
2012. Foreldrar hans voru
hjónin Jóhanna Guðlaug Egils-
dóttir, f. 25. nóvember 1881 í
Hörglandskoti á Síðu, d. 5.
maí 1982 og Ingimundur Ein-
arsson, f. 7. febrúar 1874 á
Stöðlum í Arnarbælishverfi í
Ölfusi, d. 4. mars 1961. Börn
Ragnhildar og Vilhelms eru
Hjörtur Ingi, f. 10. apríl 1945
og Jóhanna Elísabet, f. 25. maí
1947. Hjörtur er kvæntur Vil-
borgu Ingvarsdóttur, f. 7. apr-
íl 1954. Börn Hjartar eru
Gyða f. 1967, Jón Hinrik f.
1968, Árni Hinrik f. 1970 og
Hjörtur Ingi f. 1980. Börn Vil-
Kveðja til móður.
Ég veit, að það bezta, sem í mér er,
í arfleifð ég tók frá þér.
Ég veit, að þú gafst mér þá glöðu lund,
sem getur brosað um vorfagra stund,
og strengina mína, sem stundum
titra,
er stráin af náttköldum daggperlum
glitra,
stemmdi þín móðurmund.
Ég veit það af reynslunni, móðir mín,
hve mjúk hún er höndin þín.
Þín umhyggja er fögur sem himinninn
hár,
ég hef ekki skoðað þau grátsöltu tár,
sem þú hefur kysst burt af kinnunum
mínum
og klappað í burtu með höndunum þín-
um
í fjöldamörg umliðin ár.
Ég vildi, að hvert tárið mitt væri orðið
steinn,
sem vatnsperla silfurhreinn,
þá skyldi ég flétta þér fagran krans,
fegurri en kórónu nokkurs manns.
Hann skyldi ég hnýta í hárið þitt
svarta
og horfa á þá fegurð, er vorsólin bjarta
léti sín geislabörn leika þar dans.
(Jóhann Sigurjónsson.)
Elsku mamma, takk fyrir allt
og allt.
Þín dóttir,
Jóhanna Elísabet.
Látin er kær tengdamóðir mín,
Ragnhildur Jósefína Pálsdóttir,
sem við kveðjum í dag.
Hún lést 3. ágúst sl., tæplega
níræð. Bína eins og hún var alltaf
kölluð af þeim sem þekktu hana
var fædd í Reykjavík, yngsta barn
hjónanna Elísabetar Thorarensen
ljósmóður og Páls Jóhannssonar
Snæfeld verkamanns. Móðir
hennar Elísabet fékk berkla þeg-
ar hún gekk með hana og var Bína
því send til vandalausra í fóstur.
Elísabet fór á Vífilsstaði og lést
þegar Bína var 10 ára gömul.
Hjónin Ingigerður Sigurðardóttir
og Hjörtur Kristjánsson húsa-
smiður sem bjuggu á Ísafirði
fengu hana í fóstur tæplega
tveggja ára gamla. Þar ólst hún
upp og naut mikils ástríkis hjá
þeim hjónum, en alla tíð harmaði
hún að hafa ekki fengið að alast
upp hjá móður sinni.
Það var um miðjan sjöunda ára-
tuginn sem ég kynntist tengda-
móður minni fyrst þegar við Bettý
byrjuðum að draga okkur saman.
Bína var glæsileg kona, alltaf vel
til höfð og sagði sjálf að hún ætlaði
að halda í pjattið fram í andlátið.
Hún var einstaklega vel gerð
manneskja, þjónustulunduð með
afbrigðum við alla sína, með góða
nærveru, blíð og brosmild.
Ég man ekki eftir að hafa séð
hana skipta skapi í þau 48 ár sem
ég hef þekkt hana. Hún var vel
gefin, hafði góðan húmor og fór
aldrei í manngreiningarálit. Hvar
sem hún kom var hún elskuð fyrir
trygglyndi sitt og góðmennsku.
Heilsteyptari og betri manneskju
var vart að finna.
Hún átti við heilsuleysi að
stríða í fjölda ára, en það var ekki
hennar stíll að kvarta og bera sig
illa. Hún elskaði lífið og sagðist
ekki vera tilbúin að fara strax því
að „hún hefði svo mikið til að lifa
fyrir“.
Það er margs að minnast í
gegnum árin með þeim hjónum.
Ferðirnar um landið okkar með
þeim voru fjölmargar, við Bettý
nutum þess að vera með þeim,
ræða þjóðmálin, lífið og tilveruna.
Aldrei fann ég fyrir kynslóða-
bilinu svokallaða.
Það er varla hægt að tala um
Bínu nema nefna Villa í sömu
andrá. Þau voru gift í rúm 67 ár,
en nú er lífshlaupi þeirra beggja
lokið.Villi lést 8. janúar sl., og eru
því aðeins tæpir sjö mánuðir á
milli þeirra hjóna.
Langri ævi er lokið, mikill
söknuður situr eftir en einnig
gleði yfir því að þau hafa nú sam-
einast á ný.
Að leiðarlokum vil ég þakka
kærri tengdamóður minni fyrir
samfylgdina og elskulegheitin í
minn garð.
Sigurjón Bolli.
Að kveðja ömmu Bínu er eitt af
því erfiðasta sem ég hef þurft að
takast á við í mínu lífi og sökn-
uðurinn eftir henni er mikill. Það
var alltaf gott að koma til ömmu
og afa, hlýjan og væntumþykjan
var alltumlykjandi og átti sér eng-
in takmörk.
Amma var einstök, ein falleg-
asta og stórbrotnasta manneskja
sem ég hef kynnst. Það var sama
hvað dundi yfir, alltaf tók hún á
því af einstöku æðruleysi og hlýju.
Það sýndi sig líka best í veikindum
hennar hversu stórbrotinn kar-
akter hún var. Þegar hún fékk að
vita hvert stefndi með veikindi sín
tók hún á því á sinn einstaka hátt.
Hún sagði setningar eins og
„Maður tekur það sem að manni
er rétt og gerir það besta úr því“
og svo sá hún til þess að allir sem
voru í kring um hana væru ekki
áhyggjufullir. Hún kvaddi okkur
öll á sinn fallega og einstaka hátt.
Amma hvatti mig til þess að njóta
lífsins, gera það besta úr hlutun-
um og ekki að lifa í fortíðinni. Hún
sannfærði mig um að mín biði
björt framtíð.
Amma hafði þann einstaka
hæfileika að sjá alltaf það besta í
bæði fólki og aðstæðum. Hún
sagði líka oft „Það hefði getað ver-
ið verra“ og benti á jákvæðar hlið-
ar. Það var oft erfitt að skilja
hvaðan hún fékk þennan mikla
kraft og hvað hún tók á oft mjög
erfiðum aðstæðum af miklu æðru-
leysi. Á þann hátt var hún góð fyr-
irmynd. Ég heyrði hana heldur
aldrei segja styggðaryrði um
nokkurn mann og hef ég sjálf
reynt að tileinka mér þann eigin-
leika ömmu.
Amma hefur verið kletturinn í
lífi mínu og hef ég getað rætt hluti
við hana sem ég hef ekki talað við
aðra um, eins og móðurmissir
minn en það áttum við amma sam-
eiginlegt að hafa misst móður okk-
ar ungar að aldri. Amma skildi
mig alltaf og vildi hafa það þannig
að ég gæti rætt allt við hana,
þannig var hún að mörgu leyti í
ákveðnu móðurhlutverki gagnvart
mér. Ég var og verð alltaf litla
stelpan hennar, var eitt það síð-
asta sem hún sagði við mig. Það
var líka notalegt að heyra hana
lýsa því hversu stolt hún var þegar
ég fæddist sem hennar fyrsta
barnabarn. Hún þreyttist aldrei á
að segja okkur fjölskyldunni sinni
hvað hún væri stolt af okkur öllum
og hvað hún elskaði okkur öll mik-
ið. Það lýsir ömmu einnig vel að
hún gerði engan greinarmun á
„blóðskyldum“ og stjúpbörnum,
hún dreifði hlýju sinni og vænt-
umþykju til allra.
Amma átti ekki bara einstakt
samband við mig, heldur átti hún
mjög fallegt og einlægt samaband
við börnin sín, pabba og Bettý
frænku og svo öll hin barnabörnin.
Sérstaklega þótti mér vænt um
samband hennar við dætur mínar,
en þeim hefur hún verið sterk fyr-
irmynd í lífinu.
Ástarsamband ömmu og afa
var afar fallegt og rómantískt. Þau
elskuðu hvort annað fram á síð-
ustu stundu og það fór ekki fram
hjá neinum sem í kring um þau
voru. Rauðar rósir voru þeirra
blóm. Amma var orðin þreytt und-
ir það lokin og vildi ekkert annað
en hitta hann Villa sinn aftur. Ég
veit að þau hafa fundið hvort ann-
að og fylgjast stolt með okkur.
Missir okkar allra er mikill en
hluti af ömmu lifir áfram í okkur
öllum. Hún skilur eftir sig djúp
spor í hjörtum okkar allra.
Þín,
Gyða.
Elsku amma.
Mér finnst hálf undarlegt að
sitja hér og skrifa þessa grein
vegna þess að það er svo afskap-
lega óraunverulegt að þú sért far-
in. Þú varst alltaf svo sterk og
komst þér í gegnum allt og ég
hafði trú á því að þér myndi batna
allt til hinsta dags. Ég vona að þér
líði betur þar sem þú ert núna. Þú
kenndir mér svo margt sem mun
veita mér frábært veganesti út í
lífið. Mér þykir það leitt að mér
hafi aldrei tekist að segja þér það,
og tilhugsunin að þú vitir ekki
hversu mikilvæg þú varst mér er
hrikaleg. Ég trúi því að þú fylgist
með mér eins og þú sagðir og þá
veistu hversu mikils virði þú og afi
líka voruð mér. Þú ert og verður
alltaf fyrirmyndin mín. Þú sýndir
mér að þrautseigja og jákvæð við-
leitni getur reynst margra meina
bót. Ég elska þig.
Hvíldu í friði elsku amma Bína.
Adda Guðrún.
Elsku amma Bína mín. Þó svo
að ég viti vel að það hafi verið best
fyrir þig að fá að kveðja þetta líf,
þá á ég mjög erfitt með að kveðja
þig og sleppa af þér hendinni. Ég
get þó alltaf huggað mig við þá til-
hugsun að þú sért komin aftur í
fangið á afa Villa þar sem þú helst
vilt vera og þér líður best.
Samband okkar var bæði ein-
lægt og náið. Mér þótti alltaf svo
gott að koma til þín og tala við þig
og afa enda gátum við talað um
allt milli himins og jarðar.
Þú hafðir þann sérstaka hæfi-
leika að geta alltaf komið mér í
gott skap, með jákvæðni þinni og
húmor. Jákvæðnin er eitt af því
sem einkenndi þig hvað mest.
Sama hvað kom fyrir mættirðu
vandanum alltaf með jákvæðu
hugarfari og leist fram á bjartan
veg.
Þú hefur bæði kennt mér og
gefið mér margt. Allt frá því að
vera fyrirmynd mín og til að
leggja mér lífsreglurnar. Þegar ég
hugsa um þær góðu stundir sem
þú og ég höfum átt saman, þá er
mér efst í huga þegar ég, þú og afi
sátum í eldhúsinu heima hjá ykk-
ur, afi með sætabrauð og te í
hendinni og við öll að spjalla. Það
eru stundir sem ég sakna. Jóla-
boðin annan í jólum eru minningar
sem mér eru kærar og ég mun
alltaf varðveita þær. Það er skrýt-
in tilhugsun að síðustu jól, hafi
verið síðustu jól sem við áttum
saman. Ég mun standa við loforð-
ið sem ég gaf þér um að gera allt
sem í valdi mínu stendur til þess
að halda þeirri jólahefð uppi.
Enda eru engin jól án jólaboðsins
hjá ömmu Bínu og afa Villa.
Ég get ekki lýst því í orðum
hversu mikils virði þú varst mér
en þá tilfinningu mun ég alltaf
varðveita. Þú varst ekki bara góð
langamma heldur varstu mér svo
miklu meira en það. Þú varst mér
góð vinkona og einhver sem ég gat
alltaf treyst á. Það eru ekki allir
sem geta státað af því.
Ég kveð þig með ljóði sem ég
samdi fyrir þig.
Guð geymi þig elsku amma
Bína,
Þegar nóttin kemur og lífið fer,
slokknar ljósið bjarta.
Hugur minn hjá þér ávallt er,
þú munt alltaf eiga heima í mínu hjarta.
Þín,
Ingibjörg.
Nú, tæplega níræð (89 ára að
aldri), er hún amma mín komin til
blóðmóður sinnar eftir 79 ára að-
skilnað.
Amma Bína, hún móðuramma
Ragnhildur J.
Pálsdóttir
Allt of fljótt var hann tekinn
í burtu frá okkur. Eftir sitja
góðar minningar sem hjálpa
öllum þeim sem fengu að kynn-
ast honum Svenna. Við fjöl-
skyldan vorum svo heppin að fá
að kynnast honum en tíminn
sem við fengum með honum var
ekki nærri nógu langur. Þær
stundir sem við áttum saman á
Illugagötunni hjá Hörpu og
Svenna voru ávallt skemmtileg-
ar. Börnin áttu hug hans allan
og það var alveg sama hvað afi
Svenni var beðinn um að gera,
það gerði hann. Mótorhjólið var
mikilvægur hluti af lífi Svenna
og að eiga mótorhjólaafa þótti
Tómasi Arnari mjög flott.
Farinn er af jörðu yndisleg-
ur maður, sonur, faðir, eigin-
maður, bróðir, afi og margra
vinur. Hann lifir þó enn í huga
okkar allra.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson)
Gísli Geir, Lilja Björg og
Tómas Arnar.
Elsku besti vinur minn og
æskufélagi. Nú ertu farinn frá
okkur öllum, svo snemma og án
alls fyrirvara. Ég er svo þakk-
látur fyrir að hafa verið þeirrar
gæfu aðnjótandi að umgangast
þig síðustu stundir lífs þíns. Þú
komst til okkar Önnu Dóru um
fimm leytið á laugardeginum á
þjóðhátíðinni, við sátum þar
nokkur bak við hús og fengum
okkur öllara í blíðskapar veðri
og þú reyttir af þér brandar-
ana, brandara um lífið sjálft
sem komu frá hjarta þínu og
tengdust uppvexti þínum. Með-
al annars sýndir þú okkur
hvernig þú skaust þvottak-
lemmum upp í loftið þegar þú
varst peyi, móður þinni til mik-
illar armæðu. Það var mikið
hlegið. Seinna um kvöldið hitt-
um við þig svo í brekkunni inni
í dal þar sem við eyddum síð-
ustu stundum þínum saman. Þú
varst svo hamingjusamur og
þér leið svo vel. Þú elskaðir líf-
ið, og þú elskaðir að vera þarna
Sveinn
Matthíasson
✝ Sveinn Matt-híasson fæddist
20. mars 1966 í
Vestmannaeyjum.
Hann varð bráð-
kvaddur á Heil-
brigðisstofnun
Vestmannaeyja
hinn 5. ágúst sl.
Útför Sveins fór
fram frá Landa-
kirkju í Vest-
mannaeyjum
þriðjudaginn 14. ágúst 2012.
í brekkunni innan
um vini, ættingja
og eiginkonu þína
hana Hörpu. Ég
hef ekki tölu á því
hve oft þú kysstir
mig þetta kvöld og
sagðir að ég væri
besti vinur þinn.
Það þykir mig
óendanlega vænt
um.
Minningarnar
sem ég á um þig elsku vinur
eru margar og allar góðar. Við
vorum tólf ára þegar við kynnt-
umst, það var á körfuboltaæf-
ingu í íþróttahúsinu. Við smull-
um strax saman, sennilega
vegna þess að við vorum báðir
með innbyggðan prakkara í
okkur og með sama húmor. Við
þessi fyrstu kynni áttum við
saman okkar fyrsta bernsku-
brek og þau áttu eftir að vera
nokkur. Það var ekki ósjaldan
sem við rifjuðum þau upp og
hlógum innilega að þeim.
Það eru einmitt allar minn-
ingarnar sem ég á um þig,
Svenni minn, sem munu hjálpa
mér í gegnum þessa stingandi
sorg sem ég upplifi núna. Það
eiga margir um sárt að binda
þessa stundina og bið ég Guð
að gefa þeim styrk í sorginni.
Ég kveð þig með trega, elsku
vinur, en minningarnar góðu
hjálpa okkur öllum í sorginni.
Hvíl í friði vinur.
Vignir og Anna Dóra.
Elsku Svenni okkar.
Við eigum engin orð og getum ekk-
ert sagt.
Vill einhver skýra út hvað er að
gerast?
Hvað er að eiga sér stað?
Segja mér við hvern er að sakast,
svo ég viti hvað er að.
(Björn Jörundur Friðbjörnsson)
Við erum svo þakklát fyrir
þessi ár sem við áttum með
þér. Yndislegur tími, þú áttir
svo létta lund og fékkst okkur
alltaf til þess að brosa. Sökn-
uðurinn er mikill og minning
þín mun lifa.
Við sendum Hörpu og öðrum
ástvinum innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að
styrkja þau á þessum erfiða
tíma.
Eigum við eitthvað
annað en hvort annað
sem skiptir máli
á örlagabáli.
Við eigum hvort annað
eigum hvort annað að.
(Björn Jörundur Friðbjörnsson)
Ástar- og saknaðarkveðja.
Þórunn, Dröfn, Guðlaug
og fjölskyldur.
MOSAIK Hamarshöfða 4 • 110 Rvk • s. 587 1960 • www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Í tilefni af 60 ára starfsafmæli okkar bjóðum við
fría uppsetningu á höfuðborgarsvæðinu
og fría pökkun á legsteinum sem fara út á land
Mikið úrval - Vönduð vinna - Gott verð
Marmari
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparít
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Minningargreinar