Morgunblaðið - 31.08.2012, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. ÁGÚST 2012
✝ Ásta Að-alheiður Er-
lendsdóttir fæddist
í Hólagerði, Fá-
skrúðsfirði, 8. maí
1926. Hún lést á
fjórðungssjúkra-
húsinu Neskaup-
stað 20. ágúst
2012.
Hún var dóttir
hjónanna Erlendar
Elíasar Jónssonar,
f. 7. ágúst 1882, d. 27. ágúst
1955, og Önnu Sigríðar Olsen,
f. 20. apríl 1893, d. 20. sept.
1973. Bróðir Ástu var Jón
Kristberg Erlends-
son, f. 23. jan.
1920, d. 10. okt.
2001.
Ásta bjó í Hóla-
gerði með bróður
sínum eftir lát for-
eldra þeirra. Eftir
lát Jóns 2001
ákvað Ásta að
hætta búskap í
Hólagerði og flutti
til Reyðarfjarðar,
þar bjó hún í Sunnugerði 7.
Útför Ástu Aðalheiðar fer
fram frá Reyðarfjarðarkirkju í
dag, 31. ágúst 2012, kl. 14.
Hnarreist með fallegt dökkt
hár og flétturnar vafðar um
höfuðið, bláyrjótt blússa, hné-
sítt pils, í nælonsokkum og
inniskóm. Það er útlitsminning
mín um frænku úr eldhúsinu í
Hólagerði. En það sem kom
fyrst upp í hugann þegar ég
frétti að Ásta mín væri farin
yfir í annan heim með and-
legan póst til hinna sem farnir
eru á undan var litríkur per-
sónuleiki hennar, hláturinn og
orðavalið og öll skemmtilegu
atvikin frá sumrinu þegar við
Villa systir dvöldum hjá systk-
inunum Ástu og Nonna. Það
var að vísu ekki gaman að eiga
að vaska upp í alltof heitu
vatni eða mega ekki leika við
börnin í næsta húsi af því að
Ásta hafði gefið mömmu það
loforð að kenna okkur handa-
vinnu þegar önnur störf lægju
ekki fyrir. En við bættum okk-
ur það upp þegar Ásta og
Nonni fóru í bændaferð á
Borgarfjörð eystri með því að
fara uppáklæddar í kjólum af
Ástu að gefa kálfunum og
liggja svo í leti og lesa bæk-
urnar hans Nonna og þær voru
sko ekki fáar.
Ásta var góður kokkur og
það besta sem ég fékk var læri
með eplum. Við systurnar eig-
um báðar afmæli 25. ágúst og
áttum við að fá hreindýrakjöt
en það gekk ekki eftir en við
fengum gómsæta beljutungu
og kartöflumús sem var engu
lík og ég gleymi ekki hvað mér
fannst beljutungan stór þegar
hún lá á fatinu fyrir framan
mig. Kuðungakassann sem ég
fékk í afmælisgjöf frá frænku á
ég ennþá.
Af verkunum sem okkur
voru falin fannst mér einna
skemmtilegast að raka saman
heyi en besta verkið fyrir mig
var að reka kýrnar því þær
kjöftuðu ekki frá tárum sem
féllu þegar heimþráin herjaði á.
Ásta dró okkur systurnar í
margar ferðir en tvær standa
þó upp úr. Þegar við ætluðum
yfir að Tungu og ég datt í ánni
og stígvélið mitt flaut burt.
Ekki mátti Jón frétta af þessu
tapaða skótaui og laumuðumst
við því heim að bænum, ég
skipti um skó og svo gengum
við veginn að Tungu. Ekki
gleymi ég heldur svipnum á
Láru föðursystur þegar hún
opnaði fyrir okkur þegar Ásta
hafði gengið með okkur syst-
urnar yfir fjallið frá Fáskrúðs-
firði og yfir til Reyðarfjarðar:
„Ertu vitlaus, Ásta, að fara
þetta með börnin!“ Við tókum
með dollu undan kókómalti ef
ske kynni að við fyndum ber.
Pabbi hafði kennt okkur að
stíga ekki á berin því þau væru
matur en það var ekki hægt að
stíga niður fæti á fjallinu fyrir
berjum.
Í mörg ár hélt ég að Nonni
frændi hefði laumureykt af því
að hann væri hræddur við Ástu
því einu sinni þegar ég spurði
hvar hann væri svaraði hún að
hann væri úti í kofa að reykja.
Ég vissi ekki að hann væri að
reykja kjöt. Heimferðin til
Akraness var líka minnisstæð
því Ásta reddaði fari með flutn-
ingabílstjóra og þarna sátum
við systurnar fyrir aftan bíl-
stjórasætið með nesti í poka.
Hangikjöt, flatkökur, smjör og
harðfisk.
Sumarið í Hólagerði er eitt
af eftirminnilegustu sumrum
ævi minnar og frænka mín og
frændi eru geymd en ekki
gleymd. Nú situr Ásta hinum
megin með fréttir úr póstferð-
inni, slær sér á lær og segir:
„Við ætluðum alveg að verða
stjörnuvitlaus úr hlátri.“ Gæsk-
an, mér þótti alltaf vænt um
þig.
Þín
Jónína.
Í dag verður yndisleg frænka
mín Ásta Aðalheiður, eða Ásta í
Hólagerði eins og ég kallaði
hana alltaf borin til grafar.
Elsku Ásta mín, aðfaranótt
mánudagsins 20. ágúst mun
seint fara úr minni mínu, þegar
hringt var frá sjúkrahúsinu í
Neskaupstað og sagt að þér
hefði hrakað mjög hratt vildi ég
ekki trúa því enda var ég hjá
þér á laugardeginum og þá
varstu svo hress og glöð miðað
við veikindi þín.
Ásta mín, þú varst mér sem
amma númer þrjú og verður
það alltaf í mínum huga. Þarna
þegar ég lá uppi í rúmi fóru all-
ar góðu minningarnar um þig
að fljúga í gegnum huga minn.
Ég hugsaði um allar stundir
okkar saman hvort sem var um
áramót, í ferðalögum eða bara
við eldhúsborðið heima hjá þér
að spjalla. Þegar ég vaknaði
daginn eftir fékk ég þær sorg-
arfréttir að hún Ásta mín væri
dáin. Ég bara trúði því ekki þá
og ég trúi því ekki enn, að kon-
an sem mér þótti svo vænt um
sé farin frá okkur og að ég eigi
ekki eftir að sjá þig aftur er
hugsun sem lætur mig gráta.
Ég mun aldrei gleyma ferðun-
um sem við áttum saman eins
og í sveitina til Jónasar eða
rúnta um bæinn til að fara í
búð. Áramótin sem þú varst hjá
okkur eru mér ofarlega í huga
enda var svo gott að fá að hafa
þig með okkur. Ein jólin sem
þú varst hjá okkur kviknaði í út
frá kerti og ég man að þú sast
samt sem rólegust á meðan við
redduðum þessu og minntir mig
svo á þessa sögu reglulega.
Það má eflaust segja, elsku
Ásta mín, að hann Skarphéðinn
litli hafi verið í miklu uppáhaldi
hjá þér. Hann var svo heppinn
að koma með okkur Torfa þeg-
ar við kíktum á þig á laug-
ardeginum og þú varst svo
ánægð að fá að sjá litla strákinn
þinn og þú varst alltaf svo stolt
af því hversu orkumikill hann
var.
Já, elsku Ásta mín, minning-
arnar eru svo margar og góðar
og þetta hérna að ofan er að-
eins pínulítið brot af öllum
stundum okkar saman, restina
geymi ég alla mína ævi í hjarta
mínu. Allir ættu að þekkja eina
konu eins og þig, elsku Ásta
mín, konu sem var alltaf tilbúin
að hjálpa öllum og vildir öllum
svo vel. Það má með sanni
segja að minning þín sé dýr-
mæt perla, Ásta mín.
Elsku Ásta mín, ég á þér svo
margt að þakka, allar stund-
irnar okkar saman, fróðleikinn
og líka alla hlutina sem að þú
gafst mér, ég mun aldrei
gleyma neinu sem þú kenndir
mér. Ég veit að þú munt fylgj-
ast með mér, og okkur öllum og
passa okkur þar til við komum
til þín. Ég kveð þig með sorg í
hjarta en veit að þér líður betur
núna hjá Nonna bróður þínum,
mömmu þinni og pabba og öll-
um hinum sem eru farin frá
okkur.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kölluð á örskammri
stundu
Í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo falleg, einlæg og hlý
en örlög þín ráðin – mig setur hljóða
við hittumst samt aftur á ný.
Megi algóður guð þína sálu nú
geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
Stefanía Hrund.
Ég hef augu mín til fjallanna
Hvaðan kemur mér hjálp?
Hjálp mín kemur frá drottni
skapara himins og jarðar
Í þessum orðum Davíðssálma
felst mikil huggun núna þegar
ég kveð Ástu Erlendsdóttur í
hinsta sinn. Ástu í Hólagerði
kynntist ég þegar ég var á ung-
lingsaldri og frá upphafi mynd-
uðust tengsl sem dauðinn hefur
nú rofið.
Þessi lífsglaða kona sem um-
vafði mann hlýju og væntum-
þykju strax frá upphafi var
strax áhugasöm um allt það
smáa og stóra sem maður tók
sér fyrir hendur í lífinu. Alltaf
þegar maður hitti hana var
manni heilsað með innilegu
faðmlagi og kossi og athugað
hvort allt gengi örugglega ekki
vel.
Ásta hafði yndislega nær-
veru, smitandi hlátur og sagna-
gáfu á háu stigi. Það voru
skemmtilegar stundirnar þegar
maður settist niður með henni
og rætt var um allt milli himins
og jarðar. Hvort sem það var
pólitík, bókmenntir eða dægur-
mál var Ásta alls staðar á
heimavelli, enda bæði fróð og
víðlesin.
Með sorg í hjarta kveð ég nú
í hinsta sinn þessa yndislegu
konu. Blessuð sé minning henn-
ar.
Þórður Vilberg
Guðmundsson.
Ásta Aðalheiður
Erlendsdóttir
Gulli og perlum að safna sér,
sumir endalaust reyna,
vita ekki að vináttan er,
verðmætust eðalsteina.
Gull á ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina.
en viltu muna að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
(Hjálmar Freysteinsson.)
Elsku Edda mín. Ein af þeim
dýrmætu perlum sem lífið hefur
fært mér er að hafa fengið að
eignast vináttu þína. Við kynnt-
Edda Farestveit
✝ Edda Farest-veit fæddist á
Hvammstanga 31.
ágúst 1947. Hún
andaðist 22. mars
2012.
Útför Eddu Fa-
restveit fór fram
frá Hjallakirkju í
Kópavogi 4. apríl
2012.
umst í mannrækt-
arhópum sem við
sóttum. Báðar öðl-
uðumst við ein-
beittan vilja til að
bæta líf okkar, til
heilla fyrir okkur
sjálfar og fólkið
okkar. Við veltum
fyrir okkur leiðum
til úrbóta og lán-
uðum hvor ann-
arri dómgreind.
Stundum leystust málin á
staðnum eða þá að markmið
voru sett og síðan unnið eftir
þeim. Þegar þú dvaldist er-
lendis skrifaði ég þér um það
sem mér þótti athyglisvert í
þeim hópum sem ég sótti.
Þegar þú veiktist var vin-
átta okkar komin á það stig að
mér hlotnaðist sá heiður að fá
að fylgjast með þér allt til
enda. Það var mér mjög dýr-
mætt og eftir það verð ég aldr-
ei söm.
Ég hef aldrei upplifað jafn
langvarandi tómleika og sökn-
uð og við brottför þína. Engin
símtöl, engar heimsóknir, svo
endanlegt, svo vont.
Þá er að opna andlegu
skúffurnar mínar sem þú
hjálpaðir mér að safna í og
hugleiða innihaldið.
Í gegnum þig fékk ég að
kynnast honum Gunnsteini
þínum persónulega og fjöl-
skyldu þinni af frásögnum.
Þannig geymi ég margar góð-
ar minningar.
Þið Gunnsteinn heima, eitt-
hvað að kýta. Ég sagði glettn-
islega, en meinti það.
„Mikið eruð þið nú ástfang-
in hvort af öðru.“ Þá lituð þið
hvort á annað með svip, sem
ekki er hægt að lýsa, bara
fanga í minningu augnabliks-
ins.
Sjálf þekki ég þennan óend-
anlega kærleika og elsku sem
löng sambúð þróar, ef vel
tekst til.
„Davíð, hvar er Sölvi?“ „Æ,
ég gleymdi honum víst uppi á
skiptiborðinu.“
Mig langar til að æfa mig í
því að svara afskiptasemi af
svona hógværð og kímni. Ann-
ars er það nú oftar ég sem er
afskiptasöm. Það er oft svo
hárfín lína milli umhyggju og
afskiptasemi.
Sjálf á ég svona glettinn og
góðan tengdason. Það er
ómetanlegt.
Við treystum hvor annarri
og trúðum. Ég lít svo á að
sæmd mín og heiður sé í veði
ef eitthvað fer frá mér sem þú
treystir mér fyrir.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordags-
ins blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann
allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla
stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna
fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson.)
Ykkur sem eftir lifið og
syrgið og saknið óska ég alls
góðs um alla framtíð og vona
og bið að allt sem hún var
ykkur og kenndi megi vaxa og
blómgast ykkur til blessunar.
Rúna Knútsdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ARNÞÓR BJÖRNSSON,
Holtateigi 28,
Akureyri,
lést á heimili sínu í faðmi fjölskyldu sinnar
þriðjudaginn 28. ágúst.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 7. september kl. 10.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á minningarsjóð Heimahlynningar á
Akureyri.
Alúðarþakkir til hjúkrunarfræðinga Heimahlynningar fyrir
ómetanlega hjálp og hlýju á erfiðum stundum.
Þú lifir í hjörtum okkar.
Anna Sigríður Arnþórsdóttir, Tryggvi Jónsson,
Birna Margrét Arnþórsdóttir, Steinar Magnússon,
Drífa Þuríður Arnþórsdóttir, Mark Siddall,
afa- og langafabörn.
✝
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu,
langömmu og langalangömmu,
MARGRÉTAR INGIBJARGAR
HALLDÓRSDÓTTUR
frá Björgvin
í Vestmannaeyjum,
fer fram frá Landakirkju laugardaginn
1. september kl. 13.30.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Þakkir fyrir góða umönnun til starfsfólks Blesastaða.
Anna Jenny Marteinsdóttir, Adólf Sigurgeirsson,
Margrét Cornette, Bjarni H. Joensen,
Alfreð Júlíusson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR BJÖRNSSON
rafvirkjameistari,
Gullsmára 9,
Kópavogi,
lést þriðjudaginn 28. ágúst.
Útför hans fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn
7. september kl. 11.00.
Sigurrós Gísladóttir,
Lilja Guðmundsdóttir, Stefán Þór Sigurðsson,
Halldóra Guðmundsdóttir, Friðgeir Snæbjörnsson,
Björn Guðmundsson, Natalía Jakobsdóttir,
Sóley Guðmundsdóttir, Einar Unnsteinsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
HÖRÐUR G. HELGASON
rafvirkjameistari,
Staðarhrauni 15,
Grindavík,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
miðvikudaginn 29. ágúst.
Sigurbjörg Ásgeirsdóttir,
Helgi Einar Harðarson,
Ármann Ásgeir Harðarson, Ólafía Helga Arnardóttir,
Sigurbjörg Brynja Helgadóttir,
Katrín Lilja Ármannsdóttir,
Ásgeir Bjarni Ármannsson.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GÍSLI J. ÁSTÞÓRSSON,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
mánudaginn 3. september kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Sunnuhlíðarsamtökin.
Guðný Sigurgísladóttir,
Ástþór Gíslason, Erla Gunnarsdóttir,
Hrafnkell S. Gíslason, Ragnheiður D. Gísladóttir,
Hólmfríður Gísladóttir, Kristín Erla Boland,
barnabörn og barnabarnabörn.