Morgunblaðið - 13.09.2012, Page 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. SEPTEMBER 2012
Raðauglýsingar
Nauðungarsala
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir:
Hraunbær 2, 204-4441, Reykjavík, þingl. eig. Leiguhlíð ehf, gerðar-
beiðandi Íbúðalánasjóður, mánudaginn 17. september 2012 kl. 10:30.
Laxatunga 163, 231-7340, Mosfellsbæ, þingl. eig. Erna Björk Ingadóttir
og Sigurpáll Óskar Sigurðsson, gerðarbeiðendur Mosfellsbær og
Sýslumaðurinn á Blönduósi, mánudaginn 17. september 2012 kl.
15:00.
Reykjabyggð 25, 208-4242, 50% ehl., Mosfellsbæ, þingl. eig. Ingibjörg
B. Ingólfsdóttir, gerðarbeiðendur Arion banki hf. og Íslandsbanki hf.,
mánudaginn 17. september 2012 kl. 13:30.
Smiðshöfði 6, 204-3066, Reykjavík, þingl. eig. Grafarvogur ehf,
gerðarbeiðendur Íslandsbanki hf. og Reykjavíkurborg, mánudaginn
17. september 2012 kl. 10:00.
Víkurás 3, 205-3438, Reykjavík, þingl. eig. Árni Þór Jónsson, gerðar-
beiðendur Íbúðalánasjóður, Og fjarskipti ehf og Vörður tryggingar hf.,
mánudaginn 17. september 2012 kl. 11:00.
Sýslumaðurinn í Reykjavík,
12. september 2012.
Félagsstarf eldri borgara

  

     
  
 

 
    
! 
    
 " #
 $ 
%

 & & '%()( '%()

   *&+ ,
  
 %-
 
  
 
 

  .
 $
 
 + +   
+
  
 
     /
   ,   +

   0 
 
 (' 
, 

 
$  
 
   .,

 "
   
 ! " # 
 

 
 )
1
 & 
+ 
 
  2



&   
  3  &

 *
 
  2

 & 
+ 
 
 ' 4  %
 
 $ $ $ + &
+ #
5  & & ""
$  
   %&' 
 1 & 6$
    

 + !
     
 ' . + 7 

   
$

+ 
8 & 0 +
  
    6
+ 
%
    & 6

$
 '   
 '
$  
 ( )* '  1 
 
$
+

, "
 9,
+ 
 

 
 
 
  
 
 -
$
+

,+" -  ., 
    
  %
,  $
% &+ 
    
 )
$+
 .
 /    + .  ++ 
 " /
 
  /   
  0 
 
  : +   
 
*   . & 6  
  ; $
 
 * '%
()
$0  1    
  ,   <  
 "
,

 
 ( 


 ,  
   & 

' 6+  =
 & 2 ,
 
 - 5
>
  ,
 
$  , 
 .
 
   9  
 ?   $ :>
 
 
   8 3  :$ $
 ,
  ?    
   =
 $ 6 +  %
  5
>
  ,
  * )))(
/ -2  ., 
   & 
 
>
 , 


/'

23024  1 & 
  + $ * ! 
 
>%

 , 
  


 &
> : + + $ 
51 $
,  9 
 )
&  @ @@ @@@ 
 "
A 
  & 2 , 
 #
 & & -'%' $ BBB
 % &! ,' 
 2 

  &  


$ + =+ & 4 



6 ( $+
 .  ., 
 % 
 =+%
 
  , %  
  
   & 
  

,  
6
   *   7 
  4, 
 



+  
 ' & 
+ 
 
 &    &  + *$ & 
+ ()   & 1 +
+ $ 8  7  ! -  2

 + 
 " !+

$ 
    

 
 '  &  &

     %
 
 
8     * 
 

 , 
  C

D E
%
+F 
 

 
  $ , + 
  C

D  =
 
 
& 
 
  

,   C
, $ +

 '   
 (%' '%'
+ 
 /& G  H$ 
5  $ & & %
()'
8
 ( $+
 .  1   
&$
 + 
 
 & 
  
 
 ( , 

 
 
✝ Aðalheiður Run-ólfsdóttir Viðar
fæddist á Öxl í
Breiðavíkurhreppi á
Snæfellsnesi 10. nóv-
ember 1929. Hún lést
á Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga 3. sept-
ember 2012.
Foreldrar hennar
voru Guðrún Sigurð-
ardóttir, f. 17. sept-
ember 1890 í Traða-
búð í Staðarsveit á Snæfellsnesi,
d. 21. janúar 1972 og Runólfur
Jónsson Dagsson, f. 3. september
1986 á Fornu-Fróðá í Fróð-
árhreppi, d. 16. maí 1953. Systkini
hennar voru Unnur Kristbjörg, f.
8.3. 1920, d. 12.4. 2007, Stefanía, f.
6.6. 1923, Elín, f. 12.7. 1926, d.
24.6. 1997, Sigurður, f. 6.6. 1928
og Hulda Aðalbjörg, f. 19.6. 1932,
Guðrún Viðar, f. 26.3. 1960. Eig-
inmaður hennar er Hallgrímur
Jón Sigurðsson, f. 24.7. 1958.
Börn þeirra eru Sigurður Viðar, f.
4.11. 1978, dóttir hans er Ynja
Björt Viðar, f. 9.3. 2004; Ellen
Mjöll, f. 27.9. 1983. Sambýlis-
maður hennar er Stefán Friðrik
Stefánsson, f. 20.11. 1979, saman
eiga þau drengina Patrek Jón, f.
3.10. 2008 og Óttar Frey, f. 28.10.
2011 og c) Þuríði, f. 1.12. 1992. 3)
Grétar Þór Viðar, f. 18.5. 1963, d.
11.6. 1980, lést af slysförum. 4)
Ásta Helga Viðar, f. 3.11. 1968.
Eiginmaður hennar er Geir
Bjarnason, f. 8.6. 1964. Saman
eiga þau drengina Arnar Þór, f.
5.10. 1994 og Bjarna Þór, f. 19.4.
1997. Aðalheiður ólst upp á Snæ-
fellsnesi. Hún var bóndi á Geir-
bjarnarstöðum ásamt eiginmanni
sínum frá árinu 1957 til 1982 er
þau fluttust til Húsavíkur. Þá hóf
hún störf í eldhúsinu á Sjúkrahús-
inu á Húsavík þar til hún náði 70
ára aldri.
Aðalheiður var jarðsungin frá
Þóroddsstaðarkirkju 11. sept-
ember 2012.
d. 29.6. 1935.
Eiginmaður
hennar var Óttar
Viðar, f. 29. nóv-
ember 1930 í
Reykjavík. Hann
var bóndi á Geir-
bjarnarstöðum.
Þau gengu í hjóna-
band 11. maí 1957.
Hann lést 31. júlí
1998. Börn þeirra
eru: 1) Björn Viðar,
f. 7.7. 1957, eiginkona hans er
Hrönn Steinþórsdóttir, f. 13.10.
1962. Saman eiga þau Grétar Þór,
f. 14.7. 1982, kona hans er Sigríð-
ur Valdimarsdóttir, f. 7.9. 1983,
þau eiga saman Bjarka Þór, f. 5.7.
2009; Óla Jakob, f. 18.12. 1984 og
Hörpu Hrönn, f. 10.4. 1986. Dóttir
Hörpu Hrannar er Emelía Ósk
Gunnþórsdóttir, f. 18.3. 2006. 2)
Árið 1964 kom ég fyrst að Geir-
bjarnarstöðum í Köldukinn til
Heiðu móðursystur minnar og
Óttars Viðar. Ég var þá í sveit á
Granastöðum í Útkinn, skammt
frá. Þau höfðu farið norður sjö ár-
um áður og sett upp bú að Geir-
bjarnarstöðum í gamla torfbæn-
um við bakka Skjálfandafljóts. Þá
um sumarið fæddist Björn. Símon
bróðir minn var í för með þeim
norður. Óttar hafði byggt upp
nýja íbúðarhúsið þegar ég kom í
Kinnina. Það var líf og fjör á Geir-
bjarnarstöðum alla daga; gott að
koma í heimsókn.
Tæpum áratug síðar sneri ég á
ný í S-Þingeyjarsýslu, þá við
kennslu að Laugum í Reykjadal.
Þá varð Bjössi nemandi minn og
bjó hjá okkur Lísu í Hvítafelli. Við
Lísa fórum til Geirbjarnarstaða
með strákana okkar, Kjartan og
Arnar; alltaf var okkur tekið með
kostum og kynjum. Börn Heiðu og
Óttars voru fjögur; Bjössi, Guð-
rún, Grétar og Ásta. Þetta voru
góðir tímar. Alltaf brosti Heiða og
var hrókur alls fagnaðar, Óttar
Viðar sonur bankastjórans sem
gerðist bóndi norður í landi,
traustur og ráðagóður.
Skugga brá yfir þegar Grétar
Þór lést í hörmulegu slysi sumarið
1980 aðeins sautján ára gamall.
Hann var öllum harmdauði, ekki
síst móður sinni enda efnispiltur.
En lífið heldur áfram. Arnar fór í
sveit að Geirbjarnarstöðum sum-
arið 1981. En með láti Grétars
Þórs hafði brostið strengur og
nokkru síðar fluttu Óttar og Heiða
á Húsavík.
Óttar lést sumarið 1998, aðeins
68 ára að aldri. Nú er Stefanía
móðir mín ein eftir af þeim systr-
um, verður níræð á næsta ári.
Heiða frænka er gengin 83 ára
gömul. Blessuð sé minning henn-
ar. Við Lísa og strákarnir vottum
þeim systkinum Bjössa, Guðrúnu,
Ástu og börnum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Hallur Hallsson.
Elsku besta frænka.
Mig langar að kveðja þig með
nokkrum orðum og þakka þér fyr-
ir allar góðu stundirnar sem við
áttum saman. Þú varst alltaf svo
jákvæð og góð. Ég minnist þess
enn hvað það var gott að koma í
heimsókn til ykkar Óttars í sveit-
ina. Ég fékk far með gömlum
sveitungum eða fékk að fara með
mjólkurbílnum. Það var alltaf svo
gaman hjá okkur krökkunum en
þegar tók að kvölda og við áttum
að fara að sofa þá fékk ég heimþrá
og fékk kökk í hálsinn. Guðrún
vorkenndi mér svo mikið að hún
grét með mér. Þá var gott að hafa
ykkur Óttar til að hlusta á snöktið
í mér. Á morgnana varð svo allt
gott aftur. Það er mikið búið að
hlæja að þessu í gegnum árin.
Eftir að þú fluttir til Húsavíkur
hringdir þú oft í mig og spurðir
hvort ég gæti ekki hresst aðeins
upp á gömlu konuna. Þá komuð
þið mæðgur og ég litaði þig, við
spjölluðum og hlógum mikið sam-
an.
Elsku frænka, þú varst alltaf
besta frænkan.
Hvíldu í friði
Þín
Aðalbjörg.
Aðalheiður Viðar eða Heiða
eins og hún var ætíð kölluð hefur
kvatt þennan heim. Guðrún dóttir
hennar sagði mér að hún hefði
verið með henni í berjamó í vik-
unni fyrir andlátið. Upp í hugann
skýst minning frá löngu liðnum
dögum. Þrjár stelpur leggja af
stað frá Miklaholti á Snæfellsnesi,
ríðandi upp í fjall til berja, berja-
boxin kirfilega fest í hnakk-
töskuna og tilhlökkunin mikil. Eft-
ir berjatínsluna þótti tilhlýðilegt
að berja dyra á Svarfhóli og heilsa
upp á heimafólkið, þiggja þar góð-
gerðir eins og venja var á sveita-
heimilum. Það var á Svarfhóli sem
ég sá Heiðu fyrst. Áratugum
seinna áttum við Heiða eftir að
tína saman ber á Tjörnesinu
ásamt Claus, skiptinemanum mín-
um, sem fannst berin svo góð að
hann vildi flytja þau út. Þá var
Heiðu skemmt.
Þegar við hjónin fluttum norð-
ur til Húsavíkur árið 1966 hófust
kynni okkar Heiðu að nýju. Hún
var þá orðin bóndakona á Geir-
bjarnarstöðum í Kaldakinn, gift
Óttari Viðar og 4ra barna móðir.
Með fjölskyldunum tókst góð vin-
átta sem enst hefur fram á þennan
dag. Gaman var að fara með börn-
in í heimsókn að Geirbjarnarstöð-
um þar sem manni var alltaf vel
tekið og mikið fjör hjá börnunum.
Heiða var einstaklega brosmild
kona, tók alltaf á móti manni með
opinn faðminn og bros á vör. Þór
sonur okkar og Grétar Þór yngri
sonur Heiðu og Óttars urðu miklir
og nánir vinir. Þór fór oft í sveitina
og dvaldi hjá vini sínum og tók
strax miklu ástfóstri við Heiðu og
Óttar. Grétar Þór dvaldi hjá okkur
vetrarlangt 1979-1980, en um
sumarið lést hann af slysförum að-
eins 17 ára að aldri. Ógleymanlegt
er hversu mikla hugprýði hjónin
Óttar og Heiða sýndu á þessari
miklu sorgarstund.
Eftir að Heiða og Óttar fluttust
til Húsavíkur urðu samskiptin
meiri og nutum við hjónin hjálp-
semi þeirra í meira mæli en við
gátum látið í té. En aftur var mik-
ill harmur kveðinn að Heiðu og
fjölskyldu hennar, þegar Óttar féll
skyndilega frá aðeins 68 ára gam-
all. Heiða náði sér fljótt á strik eft-
ir þetta áfall sem önnur, enda
bjartsýnin og lífsgleðin henni eðl-
islæg. Hún starfaði í fjölda ára í
eldhúsinu á Sjúkrahúsinú á Húsa-
vík þar sem hún átti vinum að
mæta og naut starfsins þar.
Ég hitti Heiðu síðast fyrir örfá-
um vikum í Safnahúsinu á Húsa-
vík. Þar fékk ég síðasta faðmlagið
hennar. „Lífið er sem lesin bók ef
litið er til baka“ kvað Elín Vigfús-
dóttir á Laxamýri. Þær eru
nokkrar blaðsíðurnar í minninga-
bók minni sem þau fylla hjónin frá
Geirbjarnarstöðum, Heiða og Ótt-
ar. Þær verða geymdar en ekki
gleymdar, enda fátt ljúfara með
aldrinum en minnast liðinna
stunda með góðum vinum.
Við hjónin sendum börnum
Heiðu og fjölskyldum þeirra okk-
ar dýpstu samúð. Guð blessi minn-
ingu Heiðu.
Katrín Eymundsdóttir.
Aðalheiður
Runólfsdóttir Viðar
HINSTA KVEÐJA
Finna hjá þér ást og unað,
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson)
Elsku besta frænka mín.
Takk fyrir allt. Takk fyr-
ir öll knúsin, yndislega
Heiða.
Þín
Líney.
Hjördís Hjörleifsdóttur fæddist
í nóvember 1926 í stóru bjálkahúsi
sem þá stóð á Sólbakka, rétt innan
við Flateyri. Húsið hafði byggt
norski hvalfangarinn Hans Ellef-
sen sem í rúman áratug í lok 19.
aldar rak þar eina stærstu hval-
veiðistöðina í Norðurhöfum. For-
eldrar Hjördísar byggðu sér síðan
hús í næsta nágrenni og kölluðu
Sólvelli. Þar ólst Hjördís upp, elst
sjö systkina. Bæði eru hús þessi
horfin eins og flest ummerki um
hvalveiðistöð, síldar- og fiskimjöls-
verksmiðju á þessum stað.
Þegar ég var barn á Flateyri
varð mér snemma ljóst að fjöl-
skyldu- og vinatengsl væru við
heimilið á Sólvöllum. Ég kom
þangað stundum með Kristjönu,
systur Hjördísar, þegar hún pass-
aði mig sem smákrakka. Sigrún,
móðir hennar, heimsótti ömmu
mína í Litlabýli gjarnan ef hún
kom niður á eyri. Við Hjördís átt-
um báðar ömmur sem báru nafnið
Guðrún og voru bræðradætur.
Feður þeirra, Torfi og Jón Hall-
dórssynir höfðu báðir flust frá Arn-
arnesi í Dýrafirði til Önundarfjarð-
ar. Seinna vissi ég að Hjörleifur,
Hjördís
Hjörleifsdóttir
✝ Hjördís Hjörleifs-dóttir á Mosvöll-
um fæddist í Önund-
arfirði 25. febrúar
1926. Hún lést á öldr-
unardeild Fjórðungs-
sjúkrahússins á Ísa-
firði 30. ágúst 2012.
Hjördís var jarð-
sungin frá Holts-
kirkju 7. september
2012.
faðir Hjördísar,
hefði ungur farið að
starfa fyrir Kristján
ömmubróður minn
á Sólbakka og þess
vegna hefðu þau
Sigrún og hann bú-
ið í húsi hans fyrstu
hjúskaparárin.
Ég kynntist
Hjördísi þó eigin-
lega ekkert fyrr en
ég flutti aftur vest-
ur til Flateyrar 1991. Þá var hún
búin að eiga heima á Mosvöllum í
allmörg ár og var þá skólastjóri
grunnskólans í Holti. Hún kom þá
stundum og sat hjá Maríu, móður
minni, líklega vegna þessa gamla
frændskapar. Og mömmu þótti af-
ar gott að sitja á pallinum hjá Hjör-
dísi á sólríkum sumardegi og þá sat
ég, ökumaðurinn, hjá þeim. Ég hélt
þessum heimsóknum til Hjördísar
áfram eftir að mamma lést. Við fór-
um stundum saman í berjamó og
gátum spjallað um svo margt, ekki
hvað síst um gamla Sólbakkahúsið,
en þaðan áttum við báðar svo ótal
margar og góðar minningar. Segja
má að þetta horfna hús hafi á viss-
an hátt tengt okkur saman, við gát-
um bæði rætt um um örlög þeirra
sem í húsinu höfðu búið og um hús-
ið sjálft, allt frá kjallara upp á
þurrkloft. En Hjördís hafði líka
gaman af að heyra af ferðum mín-
um til framandi landa því hún hafði
sjálf ferðast talsvert um heiminn og
heimurinn allur var henni afar hug-
leikinn. Stórar myndabækur komu
í stað ferðalaga á síðari árum og
hún var einkar fróð um lönd og lýði.
Fallegir trjálundir á Mosvöllum
bera vitni frábæru ræktunarstarfi
Hjördísar og var það þó aðeins eitt
af mörgum áhugamálum hennar.
Ég kveð Hjördísi nú með þökk
fyrir ótal góðar samverustundir á
liðnum árum og votta fjölskyldu
hennar innilega samúð. Megi
Hjördís hvíla í friði.
Jóhanna G. Kristjánsdóttir.
Lágvaxin, lítt þekkt kona úr
Önundarfirði komst í fréttirnar
þegar hún gerðist svo djörf að líkja
Alþingi Íslendinga við leikhús í
jómfrúræðu sinni sem varamaður
á þingi fyrir nokkrum áratugum.
Mér er minnisstætt að ég dáðist að
þessari djörfu konu. Löngu seinna
varð ég íbúi og prestur í Önund-
arfirði og kynntist þessari ein-
stæðu konu. Hjördís Hjörleifs-
dóttir var sannarlega ein þeirra
dýrmætu einstaklinga sem settu
lit á tilveruna. Hún féll ekki alltaf
inn í fjöldann, því hún hafði sínar
skoðanir og sinn lífsstíl og varð
ekki fyrir áhrifum af hverju sem
var. Hún bjó ein á Mosvöllum og
ræktaði umhverfi sitt af alúð og
natni og sagði með glettni, að
stundum upplifði hún sjálfa sig
sem hluta af gróðrinum! Ævistarf-
inu innan um börn og ungt fólk var
lokið, og nú naut hún þess að vera
ein með Guði sínum í náttúrunni
innan um gróður og fugla milli fag-
urra fjalla.
Hjördís elskaði berjamó, bækur
og börn. Allt árið hlakkaði hún til
að skríða um fjallshlíðarnar og tína
ber. Ekki af því að hún borðaði
mikið af þeim, heldur bara til að
njóta þess að tína og finna ilminn
úr gróðrinum og njóta útsýnis og
umhverfis. Svo gaf hún flest berin.
Sultugerð var að mestu liðin tíð, en
hún stóð ekki á gati með leiðbein-
ingar í þeim efnum, sjálfur hús-
stjórnarkennarinn: 1kg bláber,
600g sykur, soðið í 20mín, klikkar
aldrei! Bækur fylltu hillur um mest
allt húsið og hún bætti sífellt í safn-
ið, skoðaði, fletti og las.
Hjördís var fædd og uppalin í
Önundarfirði. Rúmlega tvítug fór
hún til Englands og starfaði í eitt
ár á heimili dóttur Ludvigs Storr,
kaupmanns í Reykjavík. Sú kona
átti dóttur í Kaupmannahöfn sem
vantaði stúlku til barnagæslu og
heimilisstarfa og Hjördís flutti til
hennar og aðstoðaði næstu tvö ár-
in. Var mikil ánægja að hlusta á
frásagnir Hjördísar frá þessum
tíma. Eftir vinnukonuárin ytra fór
hún í hússtjórnarkennaranám og
varð kennari við Húsmæðraskól-
ann á Ísafirði. Síðar flutti hún að
Mosvöllum í Önundarfirði og varð
skólastjóri grunnskólans í Holti.
Mér, sem gömlum kennara,
þótti einkar vænt um að hlusta á
frásagnir Hjördísar af skólastarfi
sínu og nemendum, sem hún sagði
frá af miklum mannkærleika og
með virðingu. Hjördís var trúfast-
ur kirkjugestur í Holti. Guð var
mikilvægur hluti tilveru hennar og
hún var þakklát fyrir lífið og sam-
ferðafólkið og auðmjúk gagnvart
stórkostlegri sköpun hans. Fóstur-
sonurinn Már og fjölskylda hans á
Dalvík áttu stórt rúm í hjarta
hennar. Guð styrki þau og blessi í
söknuðinum.
Síðustu 3 ár Hjördísar var hún
ekki fær um að búa ein heima á
Mosvöllum. Þar með dofnaði lífs-
gleðin. Bækurnar voru að mestu
óhreyfðar og fjallganga og berjat-
ínsla minningin ein.
Vinátta Hjördísar var ómetan-
leg. Kærleikur hennar og væntum-
þykja í garð okkar hjónanna skap-
aði gleði og starfsþrek. Við ævilok
hennar finnum við fyrir tómleika,
virðingu og þakklæti. Blessuð sé
minning kærleiksríkrar og trú-
fastrar konu.
Stína Gísladóttir
og Ola Aadnegard.