Morgunblaðið - 13.11.2012, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. NÓVEMBER 2012
✝ Ágústa Sigurð-ardóttir fædd-
ist í Hafnarfirði
17. júní 1933. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja í Víðihlíð
7. nóvember 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Sigurður
Hallmannsson, f. 2.
júlí 1910, d. 30.
maí 2004 og Jónea
Helga Ísleifsdóttir, f. 9. júní
1911, d. 7. maí 1988. Systkini
Ágústu eru Ísleifur, f. 13. jan-
úar 1935, d. 1998, Guðrún
Ágústa, f. 18. janúar 1938,
Hallmann, f. 19. september
1943, d. 1944, Hjörtur Sig-
urjón, f. 9. apríl 1950.
Ágústa giftist Kristjáni Karli
Péturssyni, f. 16. október 1931,
d. 11. maí 1979, á sjó-
mannadaginn 1954. Þau slitu
samvistum. Börn þeirra eru 1)
Guðmunda Kristjánsdóttir, f.
21. nóvember 1952. Börn henn-
ar eru a) Ágústa, f. 7. maí 1972
b) Valgeir, f. 2. desember 1980.
Maki Guðmundu er Páll Jó-
Barn þeirra er Þórarinn, f. 30.
mars 1991. Guðný átti fyrir
Guðrúnu Dalíu, f. 8. janúar
1981. 3) Ingibjörg Halla, f. 12.
október 1962. Maki Heimir
Bjarnason, f. 7. júní 1960. Börn
þeira eru a) Hildur, f. 23. sept-
ember 1988 b) Halla, f. 5. sept-
ember 1997. 4) Sigurður, f. 15.
nóvember 1966. Maki Ingibjörg
Gunnarsdóttir, f. 24. september
1967. Þau slitu samvistum.
Börn þeirra eru a) Gunnar Sig-
urður, f. 31. ágúst 1987 b)
Matthías Máni, f. 31. ágúst
1991 c) Kristján Freyr, f. 14.
október 2002. Sambýliskona
Sigurðar í dag er Mona Lund-
blad. Ágústa giftist Andra Sig-
urði Jónssyni, f. 4. október
1934, d. 14. apríl 1997. Þau
slitu samvistum. Börn, barna-
börn og barnabarnabörn
Ágústu eru rúmlega 40 talsins.
Fyrri hluta ævinnar bjó
Ágústa í Garðinum en lengst af
í Reykjavík og Kópavogi, flutti
síðan aftur í Garðinn og bjó í
Grindavík síðustu ár. Hún vann
almenn húsmóðurstörf ásamt
því um tíma að reka Flatköku-
gerð Þorkels með rausnarbrag
um margra ára skeið. Ágústa
starfaði einnig um árabil hjá
BSÍ í Reykjavík.
Útför Ágústu fer fram frá
Útskálakirkju í dag, 13. nóv-
ember 2012, kl. 13.
hann Pálsson, f.
25. nóvember
1957. Þeirra börn
eru c) Páll Hreinn,
f. 20. október 1983
d) Eggert Daði, f.
5. nóvember 1985.
2) Helgi Krist-
jánsson, f. 4. jan-
úar 1954. Maki
Kristín Helgadótt-
ir, f. 24. desember
1954. Þeirra börn
eru a) Aníta Björk, f. 1. mars
1974 b) Hrafnhildur, f. 29. des-
ember 1977 c) Fjóla Kristín, f.
25. maí 1981.
Ágústa giftist Hirti Frímanni
Guðmundssyni, f. 15. júlí 1918,
d. 4. október 2009, hinn 1.maí
1960. Þau slitu samvistum.
Börn Hjartar og Ágústu eru 1)
Jóna Sigrún, f. 12. maí 1959.
Maki Ólafur Jónasson, f. 12.
október 1960. Börn þeirra eru
a) Hulda Sigríður, f. 7. sept-
ember 1981 b) Arnar Már, f. 3.
apríl 1988 c) Hjördís Ósk, f. 14.
júní 1994. 2) Hjörtur, f. 23. júlí
1960. Maki Guðný Þórarins-
dóttir, f. 13. október 1956.
Í dag kveð ég yndislega
tengdamóður mína, Ágústu Sig-
urðardóttur. Hún var ekki bara
tengdamóðir mín heldur góður
vinur og alltaf gat ég leitað til
hennar til að fá góð ráð eða
bara að spjalla. Þar sem Helgi
var mikið á sjónum þegar stelp-
urnar okkar voru litlar, þá var
hún alltaf boðin og búin að að-
stoða mig ef svo bar undir.
Minnist ég margra góðra
stunda með henni.
Hún hafði mjög gaman af að
ferðast, bæði innanlands og ut-
an. Við fórum í ferð saman til
Namibíu og Suður-Afríku og
stóð sú ferð alltaf upp úr hjá
henni og áttum við mjög góðar
minningar frá þessari ferð.
Gústa amma eins og hún var
kölluð á okkar heimili var mjög
vinnusöm og féll henni aldrei
verk úr hendi. Á haustin var
hún mætt í Brekkubyggðina
tilbúin í sláturgerð svo eitthvað
sé nefnt. Einnig ef það vantaði
aðstoð með að bæta vinnuföt,
sauma gardínur eða annað, þá
var hún ekki lengi að bjarga
því.
Ófáar voru ferðir hennar í
sælureitinn sinn Breiðagerði,
þar sem hún hafði svo mikla
ánægju af að rækta kartöflur,
rabarbara og fleira, ásamt því
að vera stöðugt að laga til,
mála eða annað sem til féll.
Hún hafði gaman af söng og
dansi og var vel liðtæk í að
spila á gítar, sem heillaði
marga af yngri kynslóðinni
þegar hún tók Elvis eða Bubba.
Elsku Gústa, við eigum eftir
að sakna þín, en minningarnar
um þig eiga eftir að ylja okkur
um hjartarætur.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson)
Blessuð sé minning þín.
Þín tengdadóttir og vinkona,
Kristín Helgadóttir (Stína).
Elsku amma, þó orð vegi
ekki þungt á svona stundu vilj-
um við systurnar minnast þín
með fáeinum orðum.
Við eigum ógrynni æsku-
minninga um Gústu ömmu eins
og hún var alltaf kölluð á okkar
heimili. Allt frá lyktinni af flat-
kökum og pönnukökum yfir í
ferðalag til Afríku.
Sunnudagspönnsur í Holta-
gerði voru fastur liður þegar
hún bjó þar og árlegar skötu-
veislur skipa stóran sess í
minningabanka okkar. Það var
alltaf notalegt að koma til
ömmu og oft mikið fjör. Hún
hafði líka alltaf tíma fyrir litlar
skottur sem vildu fá að prófa
silfurlituðu glimmerskóna og
kjólana síðan hún var ung,
hræra slátur með henni, fá
hana til að sauma eitthvað fyrir
sig, baka pönnsur eða hlusta á
gömlu plöturnar hennar. Henni
þótti fátt skemmtilegra en að
dansa og átti það einnig til að
rífa upp gítarinn og „ræ ræa“
með okkur þegar sá gállinn var
á henni.
Amma hafði líka skoðanir og
auðvelt var að líta upp til henn-
ar þar sem hún var einnig í
okkar huga sjálfstæð kona sem
fór sínar eigin leiðir. Hún rak
meðal annars flatkökugerð í
nokkurn tíma og þótti litlum
skottum það ekkert lítið sport
að fá að flækjast með ömmu á
þann spennandi stað. Flatkökur
eiga alltaf eftir að minna okkur
á Gústu ömmu.
Amma var svo fjölhæf. Hún
hafði meðal annars gaman af
ræktun af öllu tagi og ekki að-
eins fjölskyldurækt. Hún var
hreinlega sérfræðingur í kart-
öflurækt. Í litla rauða bústaðn-
um sínum á Vatnsleysuströnd
ræktaði hún kartöflur og jarð-
arber, hlúði að litla kofanum,
gróðrinum og jörðinni. Hún
þurfti alltaf að hafa nóg að gera
og helst of mikið að gera. Í
Breiðagerði gat hún fengið út-
rás fyrir iðjusemi sína og þörf
fyrir að vera „alltaf að“. Marg-
ar góðar minningar með ömmu
fylgja Breiðagerði.
Amma elskaði einnig að
ferðast og stendur upp úr ferð
hennar með fjölskyldu okkar til
Namibíu. Frá þeirri ferð eru
margar góðar og skemmtilegar
minningar þar sem mikið var
hlegið og mörg ævintýri áttu
sér stað. Amma sló um sig og
óx heldur betur í áliti hjá 15
ára unglingsbarni þegar „Gústa
gamla“ eins og hún kallaði sig
skellti yfir í ensku með alvöru
amerískum hreim eins og ekk-
ert væri. Amma kom stöðugt á
óvart og var svo sannarlega
sjálfstæð kona sem fór sínar
leiðir.
Gústa amma var þessi hressa
amma sem alltaf átti húmorinn
sinn í farteskinu, sama hversu
lasin hún var orðin eða hvað
bjátaði á. Alltaf var stutt í
kímnina.
Elsku besta Gústa amma, við
vitum að þú ert komin á frið-
sælan og fallegan stað.
Við kveðjum þig með því að
hugsa þakklátar um allar ómet-
anlegu stundirnar með þér.
Megi góður Guð geyma þig líkt
og þú sagðir alltaf við okkur
þegar þú kysstir okkur góða
nótt.
Þínar,
Aníta, Hrafnhildur
og Fjóla.
Ágústa
Sigurðardóttir
Elsku Offi,
stundin sem ég heyrði að þú
værir farinn er mér greypt í
minni. Veikindi þín hafa verið
langvarandi og ströng og ég
verð að játa það að ég gerði
mér aldrei grein fyrir alvar-
leika þeirra. Þegar fólk sagði
mér að hugsanlega myndi þetta
enda bara á einn veg, þá í
hjarta mínu vildi ég ekki trúa
því og hugsa hugsunina til
enda. Þú hafðir sigrað einu
sinni og ég vildi að þú sigraðir
aftur.
Þú hefur verið í fjölskyld-
unni meira en hálfa ævi mína,
enda hef ég algjörlega stimplað
þig inn sem hluta af okkur.
Mér fannst það frábært hversu
mikið þú elskaðir systur mína,
þið gátuð rifist eins og hundur
og köttur, en innst inni vissuð
þið alltaf að þið voruð hvort
annars og ætluðuð að vera það
alla tíð.
Þið gerðuð lengi grín að
karlmannsleysi mínu og veðj-
uðuð jafnvel, ég hef ekki enn
fengið að vita hvort ykkar vann
veðmálið. En ég man eina
stund þegar ég var að væla í
þér yfir þessu og þú sagðir að
kostir mínir væru ekki þeir
sem ungir vitleysingar væru að
leita að, heldur þyrfti þrosk-
aðan karlmann til að meta þá,
eins og með Berglindi, þú elsk-
Ófeigur Gústafsson
✝ Ófeigur Gúst-afsson fæddist í
Reykjavík 26. nóv-
ember 1979. Hann
lést á Landspít-
alanum 6. október
2012.
Ófeigur var jarð-
sunginn frá Egils-
staðakirkju 19.
október 2012.
aðir akkúrat þessa
kosti hennar á
þeim tíma, þó að
það hafi ekki verið
það sem þú sást
fyrst. Það má ald-
eilis segja að ég
hafi farið að ráðum
þínum í vali mínu.
Eftir fyrri veik-
indi þín fannst mér
þú breytast svo.
Forgangsatriði þín
breyttust. Fjölskyldan varð
númer eitt, tvö og þrjú. Stelp-
urnar voru dýrmætustu gim-
steinar sem þú gast fundið og
Berglind kletturinn þinn. Þú
hélst áfram að leika þér, fara á
vélsleða og mótorhjól, en þér
fannst best í heimi að koma
heim til fjölskyldunnar. Svo eft-
ir því sem stelpurnar stækkuðu
fórstu að taka þær með þér í
áhugamálin þín, og það sem
þær elskuðu það. Þær voru fjöl-
margar hláturstundirnar sem
maður átti með þér þar sem
frásagnarhæfileiki þinn var
ótrúlega skemmtilegur, ég mun
sakna þeirra stunda.
Veistu, ég á ennþá erfitt með
að trúa að ég hitti þig ekki aft-
ur, a.m.k. ekki í lifanda lífi.
Ég hlakkaði alltaf til dagsins
sem við systurnar gætum hist
með kallana okkar, borðað góð-
an mat, sagt sögur og átt góðar
stundir saman, en þú veiktist
aftur og við náðum aðeins
þessu eina góða kvöldi.
Ég sakna þín, Offi minn, en
er þakklát fyrir yndislegar
stundir og þakklát fyrir þessar
yndislegu frænkur mínar sem
þú skilur eftir þig.
Takk fyrir mig, elsku Ófeig-
ur, og allar góðar stundir.
Þín mágkona,
Lilja Scheel Birgisdóttir.
Leiðrétting
við minningargrein
Ég vil koma á framfæri leið-
réttingu á síðustu málsgrein-
inni sem skilaði sér ekki rétt í
minningargrein sem ég ritaði
um Hrafnhildi Jóhann-
esdóttur og birtist í blaðinu 9.
nóvember sl. Rétt er setn-
ingin eftirfarandi: „Vonandi
hefur þú fundið veginn sem
við villtumst af.“
Sigurður Páll Ásólfsson.
Leiðrétt
Jens móðurbróðir minn var
einn af karlfyrirmyndunum í
stórfjölskyldunni þegar ég var
að alast upp. Hann var af
fyrstu kynslóðinni í fjölskyld-
unni sem átti þess kost að
stunda háskólanám. Hann
þurfti þó að fjármagna stóran
hluta náms síns frá gagnfræða-
stigi sjálfur með mikilli vinnu
en lauk að lokum framhalds-
gráðu í jarðfræði frá háskól-
anum í Osló.
Jens ólst upp í stórri fjöl-
skyldu sem ekki var mulið und-
ir. Þetta voru yfirleitt kraft-
miklir einstaklingar sem voru
hörkuduglegir til vinnu, vel að
sér, skoðanaríkir, skoðanafastir
og héldu vel á sínu í öllum um-
ræðum. Þessa hefð mótaði ekki
síst Tómas faðir Jens og afi
minn. Það var því oft gaman í
fjölskylduboðum þar sem ég
minnist margvíslegra samtala á
milli afa míns, Jenna, Hauks
bróður hans, föður míns og
fleiri. Þar var meðal annars far-
Jens Tómasson
✝ Jens Tómassonfæddist í Hnífs-
dal 22. september
1925. Hann lést á
vistheimilinu
Grund 24. október
2012.
Útför Jens fór
fram frá Neskirkju
í Reykjavík 1. nóv-
ember 2012.
ið yfir jarðfræði,
mannvirkjagerð,
landafræði, sögu og
stjórnmál, og
stundum tekist á af
þekkingu og
ákveðni. Á þessu
svelli var Jens
sterkur.
Þegar við töld-
um okkur hafa ald-
ur og afl til fóru ég
og fleiri úr yngri
hluta frændgarðsins að taka
þátt í umræðunum en auðvitað
byggðist það framan af á of-
mati, eins og oft vill verða. En
ég minnist þess að Jens tók
framlagi okkar yfirleitt ljúf-
mannlega og virti viljann fyrir
verkið, því þó hann hafi öðrum
þræði verið harðjaxl, eins og
þurfti að vera til að brjóta sér
leið í gegnum stéttamúra fortíð-
arinnar, þá var hann líka ein-
stakt ljúfmenni og öðlingur.
Það kom oft fram og ekki síst
þegar eitthvað bjátaði á. Þann-
ig mun ég seint gleyma þeim
mikla stuðningi sem hann og
fjölskylda hans veitti minni fjöl-
skyldu þegar faðir minn og
systir létust á árinu 1987.
Jenni var þannig bæði mikill
fræðimaður og grúskari og
mikill fjölskyldumaður. En
Jenna hafa þó ekki verið gerð
skil ef ekki er minnst á gleði-
manninn. Hann var manna kát-
astur í fjölskylduboðum og á
öðrum góðum stundum. Það
gerði þetta allt enn skemmti-
legra að hann hafði mjög sér-
stakan hlátur sem smitaði út
frá sér. Þannig minnist ég þess
að það var mikið sport hjá
yngri systkinum mínum þegar
Jenni kom í heimsókn að liggja
einhvers staðar á hleri og bíða
eftir því að hann skellti upp úr.
Með Jens er genginn mikill
og góður maður sem lagði gott
til þjóðfélagsins og sinna nán-
ustu. Hann var orðinn aldraður
og slitinn þegar hann skildi við
og fyrir löngu búinn að skila
sínu æviverki. Við Elsa sendum
börnum hans og fjölskyldum
okkar samúðarkveðjur.
Már Guðmundsson.
Strax árið 1986 þegar ég
flutti inn á heimili Herborgar
Húsgarð og Jens Tómassonar
að Bakkaseli 21 í Reykjavík,
áttaði ég mig á því að vænt-
anlegur tengdafaðir minn var á
margan hátt einstakur maður.
Hann hafði tekið MR utanskóla
á 3 árum og unnið með því fulla
verkamannavinnu, hafði verið
gallharður sósíalisti og hafði
mjög svo ákveðnar skoðanir á
samtímapólitíkinni sem oft báru
vott um mikla réttlætiskennd.
Jens var ekki aðeins fram-
úrskarandi jarðfræðingur sem
átti m.a. sinn þátt í að gefa okk-
ur heita vatnið sem hlýjar okk-
ur nú á köldum vetrardögum,
heldur kunni hann a.m.k. einn
og hálfan hillumetra af norskri
ensíklópedíu utanbókar. Þannig
kom maður aldrei að tómum
kofanum hjá Jens, hvort sem
umræðuefnið var stjórnmál,
sagnfræði, landafræði eða at-
ferli lemúra. Jens fannst gaman
að spila bridds og tefla skák.
Honum fannst þó lítið gaman
að tefla við mig. Ég var of lé-
legur.
Þegar barnabörnin komu í
heiminn, eitt af öðru, varð svo
endanlega ljóst hvern mann
Jens geymdi. Hlýrri og meira
gefandi verða menn vart.
Jens var mikið jólabarn og
mun hans verða sárt saknað um
næstu jól.
Ég veit að Bjargey og Sól-
borg, dætur okkar, munu
geyma í hjarta sínu alla sína
ævi minninguna um yndislegan
afa sem Jens svo sannarlega
var.
Birgir Þorsteinn
Jóakimsson.
✝
Eiginmaður minn,
Jóhann F. Guðmundsson
flugumferðarstjóri,
Sléttuvegi 11,
andaðist mánudaginn 5. nóvember á
Landakoti, deild L-4.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 15. nóvember kl. 13:00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Lára Vigfúsdóttir.
✝
KARL MARÍUS JENSEN,
Carlo,
áður til heimilis í íbúðum aldraðra,
Hlaðhömrum í Mosfellsbæ,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir föstudaginn
9. nóvember.
Útför hans fer fram frá Lágafellskirkju
föstudaginn 16. nóvember kl. 15.00.
Vinir og vandamenn.✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN PÁLÍNA KARLSDÓTTIR
frá Látrum í Aðalvík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir laugardaginn
10. nóvember.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Auðlind, náttúrusjóð.
Bankareikningur Auðlindar er 0325-13-301930,
kt.: 580408-0440.
Óli Örn Andreassen, Annette T. Andreassen,
Inga Lovísa Andreassen, Matthías Viktorsson,
Karl Andreassen, Elma Vagnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.