Morgunblaðið - 11.01.2013, Side 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JANÚAR 2013
✝ Geir Þórðarsonfæddist í Kaup-
mannahöfn 15. nóv-
ember 1926. Hann
lést á heimili sínu
föstudaginn 4. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Ragnar Erl-
ingsson, f. 26. des-
ember 1903 á
Stóru-Drageyri
Borgarfirði og Ásta
Þórðardóttir, f. 22. ágúst 1901
að Klöpp á Stokkseyri. Geir ólst
upp hjá móður sinni. Systkini
hans samfeðra eru: Hanna
Ragnarsdóttir, f. 26. nóvember
1929, d. 28. maí 2008, Guðbjörg
Hulda Ragnarsdóttir, f. 12.
mars 1930, d. 12. júlí 2012, Kol-
brún Ragnarsdóttir, f. 6. sept-
ember 1942, Þórarinn Ragn-
arsson, f. 27. nóvember 1945.
Í júní 1949 giftist Geir Jón-
asínu Jónsdóttur, f. 23. ágúst
1926, d. 23. maí 2011. Foreldrar
hennar voru Jón Pálmi Jónsson
frá Hliði á Álftanesi, f. 19. októ-
ber 1892, d. 10. september 1988,
og Guðlaug Daníelsdóttir frá
Stóra-Bóli í A-Skaftafellssýslu,
f. 16. mars 1891, d. 2. janúar
1984. Þau eignuðust þrjá syni,
dóttir, f. 12. nóvember 1997 og
Örvar Máni Kristófersson, f. 17.
september 2003. 2) Örn Geirs-
son, f. 19. mars 1954, maki Vil-
borg H. Júlíusdóttir, f. 21. mars
1955, dóttir þeirra er Ingibjörg
Helga Arnardóttir, f. 29. júní
1972, maki Högni Björn Óm-
arsson, f. 2. janúar 1973, dætur
þeirra eru Júlía Helga Högna-
dóttir, f. 19. júní 2002 og María
Helga Högnadóttir, f. 26. júlí
2005. 3) Ásgeir Geirsson, f. 19.
apríl 1968, maki Ólöf Örvars-
dóttir, f. 17. janúar 1968, þeirra
börn eru: Tómas Atli Ásgeirs-
son, f. 20. september 1995, Vikt-
or Örn Ásgeirsson, f. 4. janúar
1998 og Íris Erla Ásgeirsdóttir,
f. 25. janúar 2004.
Geir lauk námi í prent-
myndasmíði frá Iðnskólanum
1947 og hóf fljótlega nám í bif-
reiðasmíði og vann við þá iðn til
1954. Á árinu 1958 stofnaði
hann Prentmót og vann þar til
ársins 1962 þegar hann hóf
störf hjá Myndamótum í Morg-
unblaðshúsinu við Aðalstræti
og starfaði þar til hann hætti
störfum rúmlega sjötugur. Geir
sinnti félags- og trúnaðar-
störfum fyrir Prentmynda-
smíðafélag Íslands á árunum
1960-1972.
Jarðarför Geirs fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 11. janúar
2013 kl. 13.
þeir eru: 1) Þór
Geirsson, f. 3. sept.
1952, maki Dag-
björt Berglind Her-
mannsdóttir.
Þeirra börn eru:
Guðný Jóna Þórs-
dóttir, f. 27. mars
1976, maki Sig-
urður Rúnar Sam-
úelsson, f.
11.1.1973, þeirra
börn eru Sunna
Björg Sigurðardóttir, 18. mars
2007 og Telma Björg Sigurð-
ardóttir, f. 17. desember 2009.
Áður átti Guðný Birtu Björgu
Alexandersdóttur, f. 28. júlí
2000 með Alexander F. Krist-
inssyni. Hermann Geir Þórsson,
f. 6. júlí 1979, maki Freydís
Bjarnadóttir, f. 21. janúar 1982,
þeirra börn eru Breki Þór Her-
mannsson, 20. mars 2003, Gabrí-
el Ómar Hermannsson, f. 26.
ágúst 2004 og Heikir Darri Her-
mannsson, 23. júlí 2009. Þóra
Lind Þórsdóttir, f. 2. febrúar
1984. Áður átti Þór Ásthildi
Dóru Þórsdóttur, f. 13. janúar
1974, með Bryndísi Kvaran.
Maki Ásthildar er Kristófer
Skúli Sigurgeirsson, þeirra
börn eru: Helena Sól Kristófers-
Elsku pabbi og tengdapabbi.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Þór og Linda.
Það er janúar – mánuðurinn
með tvö andlitin samkvæmt
rómversku guðunum – annað
horfir til fortíðar – hitt til fram-
tíðar. Tengdafaðir minn kveður
þennan heim – fisléttur – tilbú-
inn í ferðalagið mikla. Hann til-
heyrir fortíðinni en lifir áfram í
framtíðinni í fólkinu sínu og
fólkinu sem hann þekkti.
Ég var krakki þegar ég hitti
Sínu og Geir fyrst, þá var hann í
blóma lífsins en ég að æfa
íþróttir með Erni syni hans.
Daglega lífið var í anda tíðar-
andans – hefðbundið og án þess
að vera hjúpað himnu vanans.
Samfylgdin er löng og minn-
ingabrotin mörg; við Örn urðum
hjón. Geir var fínlegur maður,
hægur í háttum og vingjarnleg-
ur, alltaf vel klæddur, best var
ef fötin voru keypt í Kaup-
mannahöfn.
Hann varð seint leiður á að
segja frá því að móðir hans,
Ásta Þórðardóttir, og móður-
systir hans, Inga Þórðardóttir
leikkona, hefðu farið ungar til
Kaupmannahafnar og stundað
nám í kjólasaumi og dvalið í
Höfn árum saman og að móðir
hans hefði starfað m.a. í 12 ár
hjá Magasin du Nord. „Allt var
best í Kaupmannahöfn,“ sagði
Geir – þar bjó hann til 9 ára ald-
urs og þangað vildi hann helst
ferðast.
Fyrir nokkrum árum var ég á
ferð með Geir og Sínu í New
York – auðsjáanlegt var að hann
var hálffeginn þegar sú reisa
var á enda – það fann ég best
þegar hann fór að segja mér
sögur; af ferðum sínum til Út-
verka á Skeiðum, víðáttunni
miklu í suðri – þaðan sem móð-
urfólkið hans var ættað, þar
skein sól í heiði, þar var stafa-
logn þegar hann og Grétar
frændi hans renndu fyrir fisk í
spegilsléttum ósi við Hvítá og
þar var ekki endilega „kaffisop-
inn“ eina fáanlega hressingin á
boðstólum.
Geir var sundmaður á sínum
yngri árum og það áttum við
sameiginlegt að geta spjallað um
bjartar minningar frá æsku- og
unglingsárasundi en við vorum
ekki alltaf samherjar í pólitískri
umræðu – þar var hann of ná-
lægt pólitískum skoðunum
Moggans í vinnu sinni sem
prentmyndasmiður í Myndamót-
um í Morgunblaðshúsinu við Að-
alstræti.
Hin síðustu ár keyrði Geir um
á „lávarðardeildargömlum“
Volvo – fór hægt yfir en var
duglegur að koma til okkar Arn-
ar – las mikið og fylgdist vel
með þjóðmálum. Myndin af fín-
legum myndarlegum gömlum
manni, sjálfstæðum, einum á
báti, fullþroska, viljaþrekið
þverrandi en ótrúlega æðrulaus-
um er ofarlega í huga mér. Geir
var mér góður og fyrir það er ég
þakklát.
Allt hið liðna er ljúft að
geyma, sagði Jóhannes úr Kötl-
um og bætir við: sólskinsdögum
síst má gleyma – segðu engum
manni hitt. Eftir góu hefst ein-
mánuður og svo kemur apríl og
birtan fær yfirhöndina. Með
þessum orðum kveð ég tengda-
föður minn og bið algóðan guð
að taka hann í faðm sér.
Vilborg.
Elsku afi og langafi.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(Vald. Briem.)
Guðný, Hermann, Þóra
og barnabarnabörn.
Elsku afi Geir, mér varð
hugsað til þín þegar ég las þetta
ljóð. Ég vissi að þú varst orðinn
þreyttur og æðrulaus og farinn
að horfa yfir í hina sælli veröld.
Ég er alveg viss um að amma
Sína mun taka á móti þér og
hver veit nema þið náið að
dansa aftur saman eins og þið
gerðuð þegar þið voruð ung og
sæl.
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins ys,
hnígur að Ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn blíðri
hönd,
og báran kveður vögguljóð við
fjarðarströnd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró. –
Kom, draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
Syngdu mig í svefninn, ljúfi blær.
Sorgmæddu hjarta er hvíldin jafnan
vær.
Draumgyðjan ljúfa, ljá mér vinarhönd,
og leið mig um þín töfraglæstu
friðarlönd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.–
Kom draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
(Jón frá Ljárskógum.)
Hvíldu í friði, elsku afi Geir.
Ingibjörg Helga
Arnardóttir.
Af tugum samstarfsmanna er
minningin um Geir Þórðarson
mér hvað hugstæðust. Samstarf
í 30 ár, síðan vinskapur í önnur
20 ár eða samtals 50 ár. Þessi
liðnu ár hverfa ekki úr huga
mínum auðveldlega. Geir var
einstaklega þægilegur maður og
ljúfur í allri framkomu og um-
gengni. Samstarf manna er mis-
munandi. Vildi ég, að sem flestir
gætu átt svo ágætar minningar
sem ég á um Geir og okkar sam-
starf. Margt skemmtilegt bar
við á öllum þessum árum sem
ekki gleymist. Lán er að eiga
slíkar minningar.
Vertu sæll, kæri vinur, ég
þakka þér öll þessi ár. Sonum
og fjölskyldum sendi ég sam-
úðarkveðjur.
Páll Vígkonarson.
Geir Þórðarson
✝ Erla Karels-dóttir fæddist í
Borgarnesi 24.
október 1951. Hún
lést á dvalarheimili
Hrafnistu í Hafnar-
firði 3. janúar 2013.
Foreldrar:
Guðný Halldórs-
dóttir, húsmóðir og
saumakona, fædd
17. apríl 1915, lést
20. feb. 2000, og
Karel G. Einarsson bifvélavirki,
fæddur 17. júní 1913, lést 5. nóv
1989.
Eiginmaður: Jón Hartmann
flugvirki, fæddist 18. ágúst 1949
í Reykjavík. Systkini Erlu: Hall-
dór f. 1940, Sigurást f. 1942,
Anna, f. 1943,
Gígja, f. 1945 og
Einar Örn, f. 1948.
Börn Erlu og Jóns:
Jóhanna Katrín,
fædd 1976, unnusti
Árni Brynjólfsson,
eiga saman tvö
börn, Önnu Dís, f.
2000 og Söru Sif, f.
2006; Guðný Karen
Jónsdóttir, f. 1978,
gift Stefáni Stef-
ánssyni, eiga saman þrjú börn,
Stefán, f. 2004, Erlu Kristínu, f.
2006 og Daníel Kára, f. 2011; Jón
Birgir Jónsson, fæddur 1986.
Útför Erlu fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 11.
janúar 2013 kl. 13.
Mamma, elsku mamma,
man ég augun þín,
í þeim las ég alla
elskuna til mín.
Mamma, elsku mamma,
man ég þína hönd,
bar hún mig og benti
björt á dýrðarlönd.
Mamma, elsku mamma,
man ég brosið þitt;
gengu hlýir geislar
gegnum hjarta mitt.
Mamma, elsku mamma,
mér í huga skín,
bjarmi þinna bæna,
blessuð versin þín.
Mamma, elsku mamma,
man ég lengst og best,
hjartað blíða, heita –
hjarta, er sakna ég mest.
(Sumarliði Halldórsson.)
Elskuleg mamma, tengda-
mamma og amma okkar er fallin
frá.
Minningarnar eru allar góðar
og yndislegar; ógleymanleg æsk-
an í Noregi þar sem fjölskyldan
fór oft í styttri ferðir niður að
strönd, göngutúra út í skóg eða
lengri ferðir í græna húsbílnum
okkar eða „rúgbrauðinu“. Svo
fluttum við aftur heim til Íslands
þar sem var farið í að byggja hús á
besta stað á Álftanesinu. Þar var
stutt að fara að hitta skólafélag-
ana og stöðugur gestagangur ná-
granna, vina og ættingja. Seinna
fluttumst við svo í Garðabæinn
þar sem enn var ráðist í húsbygg-
ingar og þegar við krakkarnir fór-
um að flytjast að heiman fluttu
foreldrar mínir aftur á upphafs-
reit, í Hafnarfjörðinn.
Það var alltaf nóg að gera hjá
mömmu, hún byrjaði m.a. með
snyrtivörukynningar í Noregi,
opnaði svo nokkrar snyrtivöru-
verslanir eftir að við fluttumst
heim til Íslands og einnig stofn-
uðu hún og systur hennar veit-
ingastað á æskuslóðum þeirra í
Borgarnesi þar sem var yndislegt
að eyða sumrunum og hjálpa til
við afgreiðslu og baka pitsur.
Móðir mín var alltaf glaðlynd
og jákvæð og henni leið best um-
kringd fjölskyldu og vinum. Hún
elskaði að ferðast innanlands sem
utan og naut sín vel úti í nátt-
úrunni. Hún var óþreytandi að
fara með barnabörnunum í
göngutúra í Heiðmörk, fara að
Hvaleyrarvatni að vaða eða á
ströndina við Nauthólsvík, helst
með teppi og nesti í körfu.
Betri mömmu eða ömmu hefð-
um við ekki geta óskað okkur og
erum þakklát fyrir þær mikil-
vægu stundir fjölskyldunnar sem
við gátum upplifað með henni.
T.d. þegar við hjónin vorum gefin
saman og mamma lánaði mér fal-
lega brúðarkjólinn sem hún sjálf
hafði notað 33 árum áður, og við
skírnarveislur barnanna okkar
þriggja, en móðir mín hélt á dótt-
ur okkar undir skírn og var svo
glöð að eignast nöfnu. Erla er líka
ótrúlega stolt af nafninu sínu og
líkist ömmu sinni mikið í ákveðni,
glaðværð og prakkaraskap.
Þó móðir mín væri orðin veik
og háð hjólastól undir lokin sök-
um illvígs taugahrörnunarsjúk-
dóms hætti hún aldrei að vera
mamma eða amma; gefa ráð,
hrósa krökkunum og fylgdist vel
með því sem dreif á daga fjöl-
skyldunnar. Það birti alltaf yfir
mömmu þegar hún sá barnabörn-
in koma í heimsókn og færðist
bros yfir andlitið þegar hún
heyrði af nýjustu uppátækjum
yngsta fjölskyldumeðlimsins.
Það var okkur dýrmætt síðast-
liðin jól að mamma gat komið til
okkar og átt með okkur yndislega
stund í faðmi fjölskyldunnar.
Barnabörnin sakna ömmu sinnar
mikið en vita að hún er komin á
betri stað hjá englunum núna og
líður vel í faðmi góðra vina og ætt-
ingja.
Hvíl í friði, við elskum þig.
Guðný Karen, Stefán,
Stefán yngri, Erla Kristín
og Daníel Kári.
Með söknuði og trega kveðjum
við þig elsku systir. Loksins
fékkst þú hvíldina. Þú varst búin
að þjást í mörg ár, en alltaf stóðst
þú upp. Og með bjartsýni og mikl-
um vilja fórstu í gegnum lífið með
glaðværð, hvar sem þú komst.
Oft var mikið hlegið og gaman
var að vera nálægt þér þegar við
fórum í sumarbústað eða ferðuð-
umst saman út í náttúruna með
nesti í stuttar ferðir. En svo
varstu orðin svo veik síðasta árið
að þú komst ekki lengur með okk-
ur. Hvíl í friði kæra systir, minn-
ingarnar lifa.
Við sendum eiginmanni henn-
ar, börnum og barnabörnum sam-
úðarkveðjur.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Gígja og Sigurást (Sísí).
Þegar nóttin kemur
taktu henni feginshugar.
Hún mun loka hurðinni
að baki deginum
og lyfta byrði hans
af herðum þínum.
Hún, sem geymir fortíðina
og safnar óskunum,
mun vita
hvert skal leiða þig
og vídd hennar er önnur.
(Þóra Jónsdóttir)
Samúðarkveðjur til fjölskyldu
Erlu.
Steinunn og Jón Páll.
Erla Karelsdóttir
✝ Haukur KarlIngimarsson
fæddist á Akureyri
9.7. 1927. Hann lést
á Sjúkrahúsi Ak-
ureyrar 4. janúar
2013. Foreldrar
hans voru Rósa
Kristjánsdóttir, f.
11.2. 1904, d. 30.4.
1991 og Ingimar
Sigurjónsson, f.
15.11. 1903, d. 8.2.
1984. Haukur Karl var ókvænt-
ur og barnlaus. Systkini Hauks
voru Sigþór Ingimarsson, f.
1925, d. 1948, Sig-
rún Ingimarsdóttir,
f. 1928, d. 1946,
Geir Örn Ingimars-
son, f. 1930, Alda
Ingimarsdóttir, f.
1930, Óskar Ingi-
marsson, f. 1934,
Ásta Dúna Jak-
obsdóttir, f.1944 og
Sigurður Rúnar
Jakobsson, f. 1946.
Haukur Karl verð-
ur jarðsunginn frá Akureyr-
arkirkju í dag, 11. janúar 2013
kl. 10.30.
Mig langar að minnast Hauks
frænda míns sem við kveðjum í
dag og þakka fyrir samfylgdina.
Hann var ákaflega glaðvær,
hjartahlýr og gjafmildur maður
og vildi allt fyrir alla gera. Hann
var ákaflega gestrisinn og hafði
gaman af að fá fólk í heimsókn og
var alltaf að bjóða fólki einhverj-
ar veitingar þó það væri ekki
nema röndóttur moli. Haukur bjó
hjá ömmu Rósu og afa Jakob í
Mýrinni þangað til þau kvöddu
þennan heim og eftir það bjó
hann hjá Óskari bróður sínum til
dauðadags.
Í dag nýt ég minningar þessa
góða fólks á hverjum degi vegna
þess að ég bý með fjölskyldu
minni í húsinu sem afi Jakob og
Haukur frændi byggðu en þar
vörðu þeir ásamt ömmu Rósu
mestum hluta ævi sinnar. Hauk-
ur frændi átti aldrei konu og eng-
in börn en við frændsystkinin
getum eflaust öll vottað það að
hann hugsaði um okkur öll eins
og við værum börnin hans. Í
æsku fór ég um hverja helgi í bíl-
túra með ömmu og Hauki á Skod-
anum hans, við fórum niður í Bót
að skoða bátana en Haukur
frændi átti þar trillu sem hann
sigldi á um Pollinn á góðviðris-
dögum, svo keyptum við kók í
gleri og pylsu. Í minningunni óm-
aði húsið af tónlist því Haukur
frændi var oft að æfa sig á harm-
onikkuna, hann var mjög fær
harmonikkuspilari án þess að
lesa nótur, hann átti margar fal-
legar harmonikkur, bæði stórar
og smáar, sem voru skreyttar
gulli og gimsteinum. Hér á árum
áður spilaði hann mikið á böllum
en í seinni tíð spilaði hann mikið
fyrir heldri borgara í Víðilundi.
Ég trúi því að Hauki frænda
hafi fundist sinn tími vera kom-
inn og að hann hafi kvatt okkur
sáttur við guð og menn. Við mun-
um sakna hans sárt, sérstaklega
foreldrar mínir sem nutu sam-
vista með honum á hverjum degi
nú síðustu ár, en þangað gekk
hann morgungönguna sína og
drakk með þeim kaffi.
Blessuð sé minning hans.
Þín frænka,
Fanney Jónsdóttir.
Haukur Karl
Ingimarsson