Morgunblaðið - 11.01.2013, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JANÚAR 2013
Smáauglýsingar 569 1100 www.mbl.is/smaaugl
Til sölu
40 feta notaðir gámar til sölu
Kaldasel ehf.
Dalvegi 16b, Kópavogi.
S. 544 431.
Útsala - útsala - útsala,
Kristal ljósakrónur, kristal glös, vasar
og handgerðar trévörur og matarsett.
Á útsölu í nokkra daga
Slóvak kristall,
Dalvegi 16b, Kópavogi.
S. 544 4331.
KERTA-ARINN
Til sölu hvítir kerta-arnar.
Upplýsingar í síma 897 1304.
Saumavélar- saumavélaviðgerðir
Nýjar og notaðar saumavélar í úrvali.
Viðgerðir á flestum gerðum sauma-
véla. Skoðaðu úrvalið á saumavelar.is
eða hringdu í s. 892 3567 eftir
hádegi alla daga.
Bókhald
Bílaþjónusta
Hjólbarðar
RÝMINGARSALA Á
VÖRUBÍLADEKKJUM
315/80 R 22.5 68.000 + vsk
13 R 22.5 kr. 39.500 + vsk
12 R 22.5 kr. 39.500 + vsk
11 R 22.5 kr. 36.600 + vsk
425/65 R 22.5 kr.78.885 + vsk
1100 R 20 kr. 39.500 + vsk
1200 R 20 kr. 39.500 + vsk
205/75 R 17 kr. 23.745 + vsk
8.5 R 17.5 kr. 34.900 + vsk
Kaldasel ehf.,
Dalvegi 16 b, Kópavogi,
sími 544 4333.
Vetrardekk, rýmingarsala á
13 tommu
155 R 13 kr. 5.900
165 R 13 kr. 5.900
165/70 R 13 kr. 5.900
Kaldasel ehf., Dalvegi 16 b,
201 Kópavogi, s. 5444 333.
Traktorsdekk, rýmingarsala
11.2-24 kr. 35.900
14.9-24 kr. 39.900
13.6 -24 kr. (1 stk) 49.900
12.4 – 28 ( 1 stk) kr. 49.900
Kaldasel ehf., Dalvegi 16 b,
Kópavogi, s. 544 4333.
Sendibílar
Iveco 50 C 13, árg. 2004, til sölu
Ekinn aðeins 46 þús. km. Með lyftu.
Uppl. í s. 5444 333 og 820 1070.
Húsviðhald
Hreinsa þakrennur
laga ryð á þökum
og tek að mér ýmis
smærri verkefni.
Sími 847 8704,
manninn@hotmail.com
Þjónustuauglýsingar
Fáðu Tilboð hjá söluráðgjafa í
síma 569 1100 eða á
augl@mbl.is
✝ Kristjana El-ísabet Krist-
jánsdóttir fæddist
hinn 28. júlí 1926 á
Saurum í Staðar-
sveit á Snæfells-
nesi. Hún lést hinn
1. janúar 2013 á
hjúkrunardeild
H-1, Hrafnistu í
Reykjavík.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Guð-
rún Hjörleifsdóttir húsmóðir frá
Hofstöðum í Miklaholtshreppi á
Snæfellsnesi, f. 20. júní 1904, d.
12. október 1991, og Kristján
Erlendsson bóndi frá Hjarðar-
felli í sömu sveit, f. 28. apríl
1896, d. 23. ágúst 1973. Þau
bjuggu á bænum Mel í Staðar-
sveit allan sinn búskap eða frá
1926 til 1968. Systkini Kristjönu
Elísabetar eru: Elín, f. 1927,
mars 1961, og Gísli Steinn, ör-
yrki, f. 2. júlí 1967. Þau bjuggu
lengst af á Háaleitisbraut 40,
eða í þrjátíu og eitt ár. Síðustu
tvö árin dvaldi Kristjana á
hjúkrunardeild Hrafnistu í
Reykjavík.
Kristjana ólst upp hjá for-
eldrum sýnum á Mel í Staðar-
sveit og var í barnaskóla sveit-
arinnar á Ölkeldu og fermdist í
kirkjunni á Staðastað, en þar
var faðir hennar organisti í
fjörutíu ár. Hún fór ung að
heiman til Reykjavíkur og bjó
þar síðan alla sína tíð. Í upphafi
var hún í vist, sem kallað var, og
síðar starfaði hún á veitinga-
stöðum borgarinnar við þjón-
ustustörf. Hún var lengi aðstoð-
arþjónn í Súlnasal Hótels Sögu
og á tímabili var hún þjónn á
strandferðaskipinu Heklu og
nokkrar ferðir fór hún á far-
þegaskipinu Gullfossi. Síðari
hluta starfsævinnar vann hún
mest á saumastofum auk þess að
annast um heimili sitt.
Útför Kristjönu verður gerð
frá Áskirkju í dag, 11. janúar
2013, og hefst athöfnin kl. 13.
Magðalena Mar-
grét, f. 1928, Theó-
dór Þorkell, f. 1930,
dáinn, Aðalheiður,
f. 1931, dáin, Gunn-
ar, f. 1933, dáinn,
Matthildur, f. 1936,
dáin, Hjörleifur, f.
1937, Erlendur, f.
1939, Stefán, f.
1942, Sigurður Jó-
hann, f. 1944, og
Sólveig Guðrún, f.
1947. Auk systkinanna ólst Guð-
rún Helga Steingrímsdóttir, f.
1949, dóttir Elínar, upp hjá afa
sínum og ömmu frá barnsaldri.
Kristjana Elísabet giftist 31.
des. 1968 Guðlaugi Gíslasyni
stýrimanni, f. 22. maí 1929, frá
Steinstúni í Árneshreppi. Þau
höfðu áður búið saman um
nokkurn tíma. Synir þeirra eru
Guðmundur, stýrimaður, f. 3.
Hún Kristjana mágkona mín er
fallin frá. Við þessi tímamót lang-
ar mig að senda nokkur kveðju-
orð. Guðlaugur bróðir minn og
Kristjana hófu búskap í Barma-
hlíð í Reykjavík, eiga nú heima í
Brúnavegi 9. Á þeim árum, í byrj-
un síðasta sjöunda áratugarins,
kynntist ég henni fyrst og ný-
stofnuðu heimili þeirra. Kristjana
var glaðleg og ræðin kona. Allt
heimilishald þeirra bar vott um
mikla smekkvísi og snyrti-
mennsku.
Svo hagaði til, að vegna vinnu
minnar norður á Ströndum átti ég
nokkuð oft erindi til Reykjavíkur.
Leitaði ég og kona mín oft eftir
því að fá gistingu hjá þeim, sem
ávallt var tekið sem sjálfsögðum
hlut. Annar af tveimur sonum
þeirra er fatlaður og þurfti mikla
umönnun, og var svo meðan hann
var í foreldrahúsum, var öllu sem í
þeirra valdi stóð kostað til.
Faðir okkar bræðra, Gísli Guð-
laugsson, var fæddur og uppalinn
á Steinstúni og ól þar allan sinn
aldur. Þegar honum fannst Elli
kerling vera farin að herða á sér
tökin, brá hann á það ráð að
kveðja heimahagana og fara til
dvalar á Hrafnistu í Reykjavík.
Þetta var honum stór ákvörðun,
en léttbærari fyrir það, að hann
vissi að Kristjana og Guðlaugur
tækju á móti sér og greiddu götu
sína. Honum brást það ekki.
Astoð þeirra var hans haldreipi.
Dvaldi hann jafnan hjá þeim um
hátíðar og helgar eftir því sem til
féll. Þetta var honum mikill styrk-
ur í þeirri útlegð sem honum
fannst hann kominn í.
Ég veit ég tala fyrir hönd okk-
ar allra bræðranna, þegar ég við
þessi tímamót ber fram þakkir til
þeirra hjónanna fyrir árin sem
hann dvaldi á Hrafnistu. Öll
þeirra búskaparár hef ég verið
tíður gestur á heimili þeirra. Það
var notalegt að setjast við kaffi-
borðið hjá henni Kristjönu, ævin-
lega dúkað borð og því fylgdi sú
alúð sem bjó í fari hennar. Und-
anfarin ár átti hún við veikindi að
stríða sem leiddu til þeirra um-
skipta sem nú eru orðin.
Endasleppt er ekkert hér.
Alvalds rekjum sporið.
Morgunn ei af aftni ber
og ei af hausti vorið
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Ég lýk þessum fátæklegu
kveðjuorðum mínum.
Við hjónin og fjölskyldur okkar
sendum þér, kæri bróðir, og son-
um þínum innilegar samúðar-
kveðjur.
Gunnsteinn Gíslason
frá Steinstúni.
Kristjana Elísabet
KristjánsdóttirHann hefur líka heitið okkur því
að ganga með okkur í gegnum all-
ar þrengingar, halda í höndina og
að yfirgefa okkur aldrei. Þekking
okkar og skilningur bresta, en
þetta fyrirheit styrkir okkur nú
sem jafnan.
Björn Kolbeinsson var lífsglað-
ur, hraustur og einarður maður.
Hann hafði góða menntun, stóð
sig með prýði í störfum og var fal-
inn æ meiri trúnaður og ábyrgð
sem hann skilaði fleiri verkefnum.
Síðast starfaði hann sem lögfræð-
ingur á vegum EFTA og var mik-
ið í ferðum víða um heim í trún-
aðarerindum og samningum.
Hann var fullur áhuga og starfs-
löngunar og fann kröftum sínum
verðugt og áleitið viðfang. Verk-
efnin voru fjölbreytileg og
heillandi og kölluðu fram hug-
kvæmni, frumkvæði og fundvísi á
lausnir. Við ræddum talsvert
saman á síðasta sumri og þá lýsti
hann fyrir mér verkefnunum sem
kölluðu að í starfi hans. Þar voru
margvísleg lögfræðileg og við-
skiptaleg álitamál sem höfðu
fangað huga hans, málefni sem
heilla ungan Íslending með al-
þjóðlegar forsendur til að stuðla
að framgangi sameiginlegra fjöl-
þjóðlegra hagsmuna með vaxandi
samskiptum og viðskiptum, öllum
almenningi til heilla.
Björn átti bernsku sína í Lúx-
emborg að hluta. Hann missti
móður sína barnungur. Hann óx
af hverri raun og var það gefið að
reynast öðrum stoð og stytta,
hlýr, hjálpsamur og þægilegur.
Björn var útivistarmaður og hafði
gaman af kappsömum leik. Hann
hafði lifandi kímnigáfu og sá
fyndnina í mannlífinu. Hann átti
marga félaga, var glaðvær og vin-
sæll maður. Lengd ævinnar í ár-
um talið er aðeins ein mælistika á
mannlíf. Ævina má líka meta eftir
þeirri gleði sem maðurinn veitir
út frá sér til sinna nánustu og ann-
arra. Björn var kallaður héðan í
ungum blóma lífsins. Ferill hans
var glæsilegur og hann lét gott af
sér leiða.
En lífið er alltaf margar at-
burðarásir í senn. Við erum háð
margs konar áhrifum og öflum.
Og slysin verða meðal annars
þegar þessu slær einhvern veginn
saman ofar mætti okkar, hraðar
en viðbragð okkar nær að afstýra.
Þingvellir eru helgur staður, en
klettagjárnar fela bæði áfanga-
staði og dauðahættur. Við vitum
ekki hvað tekur við, en við vitum
hver tekur á móti okkur öllum.
Við sem eftir stöndum nú felum
Björn Kolbeinsson Guði í hendur
og bænir okkar fylgja honum.
Jón Sigurðsson.
Kær vinur og fyrrverandi
vinnufélagi, Björn Kolbeinsson,
er fallinn frá langt fyrir aldur
fram. Bjössi okkar kom fyrst til
starfa á Einkaleyfastofunni í júní
2006. Hann var laganemi í Há-
skólanum í Reykjavík, hæfileika-
ríkur hljómsveitarmeðlimur og
talaði fimm tungumál reiprenn-
andi. Bjössi starfaði hjá Einka-
leyfastofunni samhliða námi til
loka árs 2008.
Bjössi var einstaklega ljúfur
og góður drengur sem myndaði
sterk vinatengsl við marga starfs-
menn Einkaleyfastofunnar. Það
var auðvelt verk að mæla með
mannkostum Bjössa þegar hann
sótti um starf lögfræðings hjá
EFTA í Genf að lokinni útskrift
úr lagadeild Háskólans í Reykja-
vík. Bjössi hélt alltaf góðri tryggð
við sína gömlu vinnufélaga á
Einkaleyfastofunni auk þess sem
okkur gafst tækifæri til að halda
tengslum við hann í gegnum starf
hans þar sem hann vann að samn-
ingamálum fyrir hönd EFTA
m.a. á sviði hugverkaréttar. Síð-
asta kveðja Bjössa til okkar
starfsmanna Einkaleyfastofunn-
ar var í jólakorti nú í desember:
„Kærar kveðjur frá Súkkulandi,
Bjössi.“
Við vottum fjölskyldu Bjössa
okkar dýpstu samúð. Bjössa
verður sárt saknað og minning
um einstakan mann lifir í huga
okkar. Blessuð sé minning hans.
Fyrir hönd starfsmanna
Einkaleyfastofunnar,
Borghildur Erlingsdóttir.
Það er með miklum söknuði og
sorg í hjarta sem ég kveð kæran
vin, Björn Kolbeinsson, sem far-
inn er frá okkur langt um aldur
fram. Orð fá ekki lýst þeim sárs-
auka að missa góðan vin í blóma
lífsins, þegar lífið blasir við.
Það er eins og við Bjössi höfum
þekkst alla tíð, næstum því frá því
ég man fyrst eftir mér.
Margt skemmtilegt höfum við
upplifað og gert saman, minnis-
stæðir eru allar tónleikahátíðirn-
ar sem við fórum á og allir tón-
leikarnir með hljómsveitum hans
í gegnum tíðina þar sem hann
spilaði sjálfur með. Ógleymanleg-
ar eru allar skíðaferðirnar sem
við fórum saman í, bæði til Aust-
urríkis og annarra landa.
Ég get haldið endalaust áfram
að rifja upp okkar samverustund-
ir sem ég mun geyma í hjarta
mínu um ókomna tíð, en aðallega
er mér minnisstæður okkar góði
vinskapur. Þú varst traustur og
tryggur vinur, við þig gat ég rætt
um allt milli himins og jarðar, þú
áttir stóran vinahóp sem nú sakn-
ar þín sárt.
Kæri vinur, ég sendi fjölskyldu
þinni mínar innilegustu samúðar-
kveðjur, blessuð sé minning þín.
Þinn vinur,
Stefán Snorrason,
Lúxemborg.
Að horfast í augu við óttann og
kafa í Silfru í desember hljómar
eins og nýársheit. Ólíklegt nýárs-
heit hjá flestum, en raunveruleiki
hjá Bjössa. Bjössi horfðist alltaf í
augu við lífið og óttann sem fylgir
því til að gera það besta úr tilver-
unni.
Bjössi kom inn í fyrsta bekkinn
í lagadeild HR og var í stutt-
ermabol með mynd af rokkhljóm-
sveit sem enginn hafði heyrt talað
um. Hann brosti og hló líka meira
en stressuðum laganemum var
tamt. Svo fékk hann sér hana-
kamb.
Eflaust hafa einhverjir haldið
fyrirfram að rokkandi lögfræð-
ingar myndu ekki ná langt. Þeir
höfðu rangt fyrir sér. Þegar
Bjössi fékk vinnu hjá EFTA var
ekki einungis ástæða til að skála
fyrir velgengni vinar, heldur einn-
ig því að eini maðurinn sem hafði
ekki átt jakkaföt fékk bestu vinn-
una eingöngu út af því að hann
var í alvöru bestur.
Í hógværð sinni sýndi Bjössi
fram á að það er engin þörf fyrir
sýndarmennsku. Bjössi minnti á
að með því einu að vera trúr sjálf-
um sér, æðrulaus, glaður og góður
væri hægt að breyta heiminum.
Hann mundi hver hann var og
hvað hann ætti að þakka. Hann
tók lífinu eins og það kom og tók
vonbrigðunum yfir lífsins frosnu
krækiberjum með því að búa til
krækiberjavodkadrykk – og
hlæja. Allir sem hafa einhvern
tímann hitt Bjössa vita hvernig
hann hlær.
Bjössi var rausnarlegur í kær-
leikanum gagnvart vinum sínum
og var undantekningarlaust með
þeim í liði. Í fjölmiðlum var til-
kynnt að með fráfalli hans hefði
fallið frá maður á fertugsaldri
sem væri ókvæntur og barnlaus. Í
slíkum tilkynningum er í engu
sagt frá að þar hafi farið fágætur
einstaklingur sem á hverjum degi
gerði alla þá sem hann hitti að
fjölskyldu sinni.
Sofðu rótt, kæri vinur. Við för-
um í margrædda ferðalagið til þín
í huganum og rifjum upp ljúfar
minningar.
Aðstandendum öllum sendum
við innilegar samúðarkveðjur.
Hildur Sverrisdóttir og
Sandra Hlíf Ocares.
Björn Kolbeinsson
 Fleiri minningargreinar
um Björn Kolbeinsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endur-
gjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar
eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins.
Neðst á forsíðu mbl.is má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja við-
eigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi
þarf greinin að hafa borist á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist,
jafnvel þótt grein hafi borist innan skilafrests.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem að-
standendur senda inn. Þar kemur fram hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram upplýsingar um for-
eldra, systkini, maka og börn, svo og æviferil. Ætlast
er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sín undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálf-
krafa notuð með minningargrein nema beðið sé um
annað. Ef nota á nýja mynd skal senda hana með
æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar ver-
ið sent má senda myndina á netfangið minn-
ing@mbl.is og gera umsjónarfólki minningargreina
viðvart.
Minningargreinar