Morgunblaðið - 13.03.2013, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. MARS 2013
✝ Blængur Mika-el Bogason
fæddist á Akureyri
19. febrúar 2001.
Hann lést af slys-
förum 1. mars
2013.
Foreldrar hans
eru Emma Agneta
Björgvinsdóttir, f.
27. október 1976,
og Bogi Þorsteins-
son, f. 7. desember
1976.
Systkini Blængs eru Þuríður
Hekla, f. 2. nóvember 2010, dótt-
ir Boga og Þóreyjar Dagmarar
Möller, f. 6. febrúar 1986, og
Sigtryggur Kristófer, f. 26. júlí
2011, sonur Emmu Agnetu og
Kjartans Sigtryggssonar, f. 10.
júní 1979.
Foreldrar Emmu Agnetu eru
Helen Þorkelsson, f. 4. júlí 1940,
og Björgvin Leonardsson, f. 27.
febrúar 1938, d. 1. ágúst 2009.
Systkini Emmu eru Ásta Hrönn,
f. 20. nóvember 1957, Jóhann, f.
2. júní 1958, Erla Björg, f. 7. maí
1959, og Halla, f. 1. september
1962. Foreldrar Boga eru Þor-
steinn V. Pét-
ursson, f. 8. júní
1952, og Þuríður
Bogadóttir, f. 24.
maí 1953. Systkini
Boga eru Berg-
steinn, f. 14. mars
1980, og Sara
Björk, f. 6. nóv-
ember 1991.
Blængur Mikael
átti ávallt lögheim-
ili á Akureyri hjá
móður sinni en var reglulega
hjá föður sínum og hans fólki
fyrir sunnan. Hann var í 6. bekk
í Glerárskóla og hafði gaman af
að ferðast og fræðast um allt
milli himins og jarðar. Ungur
ákvað hann að verða sjávarlíf-
fræðingur og vék aldrei frá
þeirri ákvörðun. Hann var vinur
vina sinna, mikill fjöl-
skyldumaður, drengur góður og
besti stóri bróðir í heimi.
Minningarathöfn var haldin í
Fossvogskapellu fimmtudaginn
7. mars síðastliðinn. Útför
Blængs Mikaels fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 13. mars
2013, og hefst athöfnin kl. 13.30.
Elsku Blængur minn, enginn
faðir á að þurfa að minnast sonar
síns í minningargrein. Að þú
komst í heiminn var mín mesta
gleði, að fylgjast með þér vaxa og
þroskast hefur gefið mér svo
margt, þú varst hvatning mín til
að lifa lífinu, við gerðum svo
margt saman, áttum okkar hefð-
ir, okkar siði, kósíkvöld og
göngutúra þar sem við ræddum
saman um lífsins gagn og nauð-
synjar eins og tveir gamlir karl-
ar, heimspeki og trúmál. Þú
reyndir mikið að snúa mér til
kristinnar trúar og fannst rök til
að styðja þínar kenningar um til-
vist guðs, þín trú var engin
barnatrú, svo sérstakt hjá svo
ungum manni. Við ferðuðumst
mikið saman, fórum oft bara
tveir. Á Siglufirði æfðum við
skíði, austur í bústað fórum við í
reiðtúra, á pæjunni fórum við um
landið, skoðuðum fjöll og firði,
sóttum öll þau söfn sem á vegi
urðu, svo sérstakt hvað þú varst
fróðleiksfús og spyrjandi á söfn-
um þótt ungur værir. Við áttum
okkar frasa á ferðalögum þegar
eitthvað fagurt varð á vegi okkar:
„Veistu hvað gerir þennan stað
fagran? Það að við erum hérna.“
Þegar ég frétti af andláti þínu
hrundi heimur minn. Minningin
um allar góðu stundirnar gáfu
mér einhvern styrk, en samt
horfi ég á myndir af þér, langar
aftur þangað, langar að gera allt
það sem við ætluðum okkur. Við
vorum búnir að plana margt;
ferðast innan- sem utanlands, þú
ætlaðir þér í Stýrimannaskólann
og verða svo sjávarlíffræðingur,
svo sérstakt hjá svo ungum
manni að velja sjávarlíffræði og
hvika aldrei frá þeirri ákvörðun.
Þótt sorgin sé mikil og ekkert
muni nokkurn tíma fylla það rúm
í hjarta mínu sem þú átt vona ég
og veit að við verðum alltaf sam-
an, minning þín endar ekki með
punkti á eftir grein. Ég skal
reyna að gefast upp fyrir guði
þínum og líkt og þú varst sérstak-
ur og fagur drengur mun ég leita
uppi það sem sérstakt er og fag-
urt í lífinu og þá mun ég hugsa og
segja: „Veistu hvað gerir þennan
stað fagran? Það að við erum
hérna.“
Þinn pabbi,
Bogi Þorsteinsson.
Elsku drengurinn minn. Ég á
engin orð yfir hvað lífið getur
verið ósanngjarnt. Þú varst ljósið
í lífi svo margra og að þú þurfir
að yfirgefa þessa jörð svona
snemma er óskiljanlegt og ég
finn að hjarta mitt er brotið og
það mun aldrei gróa. En ég verð
að trúa því að þú hafir einhvern
tilgang sem við hin skiljum ekki,
þér var ætlað eitthvað svo miklu
stærra en þetta líf. Við fengum
einfaldlega að hafa þig að láni í
smástund. Á meðan ég er full af
sorg er ég líka þakklát fyrir að
hafa kynnst þér. Þegar ég kynnt-
ist pabba þínum fékk ég þig í
kaupbæti. Yndislegi strákurinn
sem gladdi alla og þótti vænt um
alla. Þú gafst einhvern veginn öll-
um séns, sama hverjir þeir voru.
Fordómar voru sko ekki til í þín-
um huga. Ég held það hafi verið
annað eða þriðja skipti sem við
hittumst þegar þú spurðir hvort
þú mættir kalla mig mömmu og
þú sem alltaf hafðir haft pabba
þinn út af fyrir þig tókst mér opn-
um örmum, og ég var svo stolt og
ég fann að ég og þú áttum sam-
leið frá fyrstu stundu. Allar góðu
stundirnar sem við áttum saman
eru ómetanlegar og ég á ekkert
nema fallegar minningar. Þegar
ég reyni að hugsa um einhverja
ákveðna minningu koma svo
margar upp í hugann að ég gæti
skrifað heila bók. En það sem
stendur upp úr er hvað þú varst
góður, góður við alla sem þú
þekktir og sérstaklega við litlu
systur þína. Í hvert skipti sem þú
komst til okkar hoppaði hún af
kæti yfir að stóri bróðir væri
loksins að koma og það líður
varla sá dagur að hún tali ekki
um þig og hún hefur nú misst
besta vin sinn. Þú varst svo dug-
legur að hjálpa mér með hana,
lékst við hana tímunum saman og
horfðir á prinsessumynd af því að
hún vildi horfa á prinsessumynd,
þér var alveg sama svo lengi sem
hún var glöð. Betri stóra bróður
hefur enginn átt. Ég lofa þér því
elsku Blængur minn að ég mun
sjá til þess að hún viti sko ná-
kvæmlega hvernig bróðir hennar
var og ég mun kenna henni allt
sem þú á þinni stuttu ævi hefur
kennt okkur. Ég mun kenna
henni að vera góð við dýr af því að
þannig varst þú, ég mun kenna
henni að fara með faðirvorið því
það hefðir þú gert. Elsku ástin
mín, ég kveð þig með trega og
sorg í hjarta, en ég veit að nú ert
þú stærsti engillinn á himnum og
þú munt alltaf vera með okkur,
þú verður alltaf í hjartanu mínu.
Guð geymi þig elsku ljósið mitt.
Við sjáumst.
Þórey Dagmar Möller.
Hver óttast er lífið við æskunni hlær
sem ærslast um sólríka vegi,
og kærleikur útrás í kætinni fær,
sé komið að skilnaðardegi.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Emma, Bogi, Þórey, Kjartan
og litlu systkini Blængs Mikaels,
góður Guð gefi ykkur styrk í sorg
ykkar.
Elsku Blængur minn, með
þessum orðum viljum við kveðja
þig og þakka þér allt sem þú gafst
okkur.
Hvíl þú í Guðs friði elsku
drengurinn okkar.
Amma Ragnhildur
og Kristján afi.
Elsku hjartans engillinn okk-
ar, stóri fallegi strákurinn okkar.
Óteljandi yndislegar minningar
sem við yljum okkur við. Okkar
eina barnabarn í 10 ár. Óskipt at-
hygli og dekur, samt ekki hægt
að spilla þér, alltaf svo þakklátur.
Mikill pælari, kölluðum þig
stundum litla heimspekinginn
okkar, ætíð svo fróðleiksfús.
Varst mjög ungur þegar þú sagð-
ist ætla að verða sjávarlíffræð-
ingur. Vissir ótrúlegustu hluti um
lífríki hafsins og hafðir meira
gaman af fræðsluþáttum Davids
Attenboroughs en ýmsu barna-
efni. Undanfarið var Minecraft
mikið áhugamál og þú fræddir
okkur um þann undraheim en við
skildum ansi takmarkað. Þú
varst mikill grínari og skemmti-
legur strákur með yndislegan
húmor og dásamlegi dillandi hlát-
urinn þinn ómar í eyrum okkar
um ókomna tíð. Þú varst mikill
fjölskyldumaður, náðir bæði til
fullorðinna og barna, varst mjög
barngóður, umvafðir litlu systk-
ini þín svo unun var á að horfa. Þú
varst mikið hjá okkur í Bakka-
smára meðan pabbi þinn bjó hjá
okkur þegar hann var í skólan-
um. Ykkar feðgasamband var
einstaklega fallegt og höfðu
margir í fjölskyldunni orð á því. Á
milli ykkar var ást, kærleikur og
djúp vinátta. Fyrstu árin þegar
þú komst til okkar frá Akureyri
fylgdi alltaf gamla sængin og
pandabangsinn, hann fylgir þér
nú á leið þinni til ljóssins. Við
munum litlar hendur, hjálpar-
hendur sem alltaf vildu aðstoða.
Litla fætur sem trítluðu um og
fóru í göngu- og skoðunarferðir
með okkur og pabba. Afi að grín-
ast og þú segir „ég er ekki
hræddur við þig“ en heldur samt
fast í ömmu. Minningabrotin
mörg og falleg, líka úr bústaðn-
um okkar í sveitinni, þar sem þér
leið svo vel. Þú að hjálpa afa með
hjólbörur og við sláttinn. Að
stússa í hestunum og á hestbaki á
Gosa þínum. Spjallandi við vini í
næstu bústöðum. Svangur eftir
útiveruna, vildir alvörumat, eng-
an barnamatseðil takk. Uppá-
haldsmaturinn humar og nauta-
steik. Dekkað borð og kveikt á
kertum, stemningsmaður.
Þreyttur á kvöldin, sofnar í koju
fyrir ofan ömmu og afa eða hjá
pabba í ykkar herbergi. Minn-
umst líka allra samverustund-
anna í húsinu okkar á Sigló,
skíðaferða og fleiri skemmti-
ferða. Oft fórstu líka norður með
pabba og ykkar vinum. Portú-
galsferðin okkar allra sl. sumar
er okkur núna dýrmætari en orð
fá lýst og við erum svo óendan-
lega þakklát fyrir allar dásam-
legu minningarnar sem við eigum
og allar myndirnar. Þú að borða
sverðfisk, smokkfisk, kolkrabba,
sjá hákarla, vernda og leika við
litlu systur þína, brosin, gleðin,
hláturinn, fullorðinslegur, besti
ferðafélagi sem hægt er að hugsa
sér. Við ræddum um að fara sam-
an í margar fleiri ferðir. En nú
ert þú farinn í þitt ferðalag í hlýju
mjúku peysunni sem ég prjónaði
fyrir 12 ára afmælið þitt og þú
sagðir að væri „perfect“ en okkar
ferðalög verða að bíða uns við
hittumst á ný.
Elsku Blængur okkar, þú
varst einstök kærleiksvera sem
hafðir einlæga trú í hjarta þínu
og baðst alltaf bænir. Þú gerðir
líf okkar gleðiríkara og lifir
áfram í hjörtum okkar.
Þuríður amma og
Þorsteinn afi í Bakkasmára.
Elsku besti stóri bróðir. Eins
og þú hefur svo oft sungið fyrir
mig syng ég nú fyrir þig:
Dvel ég í draumahöll
og dagana lofa
litlar mýs um löndin öll
liggja nú og sofa.
Sígur ró á djúp og dal
dýr til hvílu ganga
einnig sofna skolli skal
með skottið undir vanga.
(Þýð. Kristján frá Djúpalæk)
Ég elska þig. Guð geymi þig,
góða nótt.
Þín systir,
Þuríður Hekla Bogadóttir.
Blængur frændi er dáinn.
Sorgin er óbærileg. Það á enginn
skilið að fara svo snemma á lífs-
leiðinni. Ekki gleðigjafinn
Blængur sem við nutum hverrar
stundar með. Hann var svo opinn
og einlægur drengur, brosmildur
og fullur af lífi. Dætur okkar nutu
þess að leika við hann því hann
kunni að leika, deila með öðrum
og var góður frændi. Hann deildi
áhugamálum sínum og jákvæðri
orku sem geislaði af honum.
Hann var líka fullkominn stóri
bróðir sem Sigtryggur litli elsk-
aði og Blængur elskaði Sigtrygg.
Eitthvað sem við hin sáum og
upplifðum en Sigtryggur litli
fann í hjartanu og sýndi með
brosinu. Það verður núna okkar
hlutverk að segja Sigtryggi frá
afrekum stóra bróður, stórum
sem smáum, varðveita myndirn-
ar af þeim saman og minningarn-
ar.
Það er svo erfitt að trúa því að
Blængur sé dáinn, að við hittum
hann aldrei aftur, heyrum hann
aldrei aftur hlæja eða segja okk-
ur sögur. Hann átti hlut í hjarta
okkar allra og þar verður hann
um aldur og ævi.
Kjartan kom með Emmu og
Blæng inn í líf okkar fyrir fjórum
árum og það var svo gaman að sjá
hvað Kjartan og Blængur náðu
strax vel saman. Kjartan gekk
honum í föðurstað og Blængur
kallaði hann pabba alveg eins og
hann kallaði Boga pabba sinn fyr-
ir sunnan. Það var líka eftirtekt-
arvert hvað Emma var honum
góð móðir og passaði vel upp á
gullmolann sinn. Þegar við heim-
sóttum Blæng fyrir norðan var
hann glaður. Þegar við hittum
hann á skíðum í Bláfjöllum með
Boga pabba sínum var hann glað-
ur. Blængur var hamingjusamur
drengur með mikla útgeislun sem
lýsti upp líf okkar hinna. Þannig
var hann Blængur. Hann gat ver-
ið fullorðinslegur í tali og haft
skoðanir á hlutunum en þannig
heillaði hann unga sem aldna í
samræðum og leik.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Það er erfitt að að skilja af
hverju Blængur, sem var nýorð-
inn tólf ára, er svo sviplega tek-
inn frá okkur. Hann hafði hlakk-
að mikið til að verða tólf ára hinn
19. febrúar síðastliðinn. Hann var
að verða hálf-fullorðinn. Af því
tilefni héldu Blængur og Kjartan
upp á afmælisdaginn með því að
horfa á mynd sem Blæng hafði
lengi langað að horfa á en var
bönnuð börnum yngri en tólf ára.
Merkilegum áfanga náð í huga
Blængs frænda.
Elsku Emma, Bogi, Þórey,
Kjartan, Sigtryggur, Þuríður,
ömmur og afar. Hugur okkar er
með ykkur á þessum erfiðu tím-
um. Megi Guð gefa ykkur styrk
til að læra að lifa með sorginni og
mega minningarnar um Blæng
verða okkur öllum eilífðarinn-
blástur og gleðiljós.
Telma Sigtryggsdóttir,
Kjartan Örn Sigurðsson,
María Sól Kjartansdóttir,
Karen Ósk Kjartansdóttir,
Ragnhildur Elva Kjart-
ansdóttir og Katla Diljá
Kjartansdóttir.
Hrafninn minn, allan heiminn þú sérð,
Færð svör við spurningum sem við ekki
heyrum.
Prakkarastrikin nú getur þú þreytt
án þess að hræðsla mig meiði.
Því þar er á ferð minn frábæri frændi
lífsglaður, fallegur, fyndinn, drengur.
Guð hann gefur jafn hratt og hann
tekur,
og svo ósanngjörn reiði, æsku hans
rændi.
Tómarúm ríkir og orðleysi lamar
góði guð passaðu engilinn minn.
Því ég sjá hann mun ekki framar.
Faðir í fangið þig þráir að fá
og móðir sinn strák vill kyssa,
Vefja þig töfrum, lífi og ást
og systkini með þér flissa.
Þegar nafn þitt kalla, engin viðbrögð
þú sýnir.
Við handa minnar stroku þú finnur ei
neitt
Hvers vegna þú? og hvers vegna
svona?
Hörund þitt ljóst, svo líflaust og þreytt,
þó brotið sé frænku hjartað í mola
mun brosið þitt alltaf vísa minn veg.
Litla bróður og Kjartan passa,
að gleði og hamingja lýsi þar leið,
í gegnum þitt fallega hjarta.
Elsku Emma, Bogi, Kjartan,
Þórey og stórfjölskylda Blængs,
megi góður guð gefa ykkur styrk
í sorginni.
Með tímanum minnkar sárs-
aukinn og eftir standa minningar
um yndislega drenginn ykkar.
Hvíldu í friði og ró elsku strák-
urinn minn.
Guðborg frænka.
Hugljúfur drengur er hrifsað-
ur frá fjölskyldunni og hann
færður á æðri stað til horfinna
ættingja, eins og við hin gerum
líka með tímanum. Þannig vil ég
hugsa til frænda míns og vinar
Blængs Mikaels.
Blængur var skemmtilegur og
fjörugur strákur þótt hann væri
líka óttalegur „prófessor“. Hann
gat komið með skrítnar en jafn-
framt fyndnar setningar eða
spurningar sem maður var oft
hissa á að svo ungur drengur
hugsaði um.
Við Blængur höfum átt marg-
ar skemmtilegar stundir bæði tvö
ein; í spjalli, í leik, að ógleymdu
púslinu og með fjölskyldunni hér
í bænum og á Sigló. Minnist ég
fyrrasumars þegar Blængur og
fjölskylda voru á L-12 efri hæð og
við Embla á neðri hæð. Þau
frændsystkinin náðu strax saman
og voru óaðskiljanleg þann tíma
sem þau áttu þar. Ég er eiginlega
alveg viss um að þau hafi skoðað
Sigló í frumeindir, því Blængi var
mikið í mun að sýna hinni
„sænsku“ frænku sinni alla
„merkilegu staðina“ í firðinum.
Það voru alltaf ánægð og glöð
börn sem komu heim að kvöldi
eftir viðburðaríkan dag.
Elskulegi frændi og vinur,
leiðir skilur í bili, þangað til
geymi ég minningu þína. Guð
geymi og styrki mömmu þína og
pabba, litlu systkini og Þóreyju,
afa Steina og ömmu Þurý, ömm-
ur þínar, frændfólk og vini.
Guð geymi þig vinur. Þín
frænka,
Þórdís K. Pétursdóttir
(Dísa).
Þegar Bogi bróðir, pabbi þinn,
hringdi í mig og sagði að bróð-
ursonur minn hann Blængur
væri dáinn skildi ég ekki neitt.
Hvernig má það vera? Flaug
beint heim frá Bergen til að vera
með fjölskyldunni sem elskaði
þig meira en allt og gerði allt fyr-
ir þig. Mamma og pabbi, afi og
amma þín voru þér svo góð að
stundum fannst mér þú vera
meira eins og bróðir minn, bjóst
svo mikið með okkur og varst oft
hjá okkur í dágóðan tíma. Svo
fórstu aftur norður og leið smá-
tími þangað til við hittumst næst
og ég farinn að hlakka svo til að
sjá þig aftur að ég bað um að fá að
sækja þig á flugvöllinn. Þú varst
svo sérstakur, hafðir góða nær-
veru, gaman að keyra þig heim
og segja þér hvað sem er því
meiri pælara hef ég ekki kynnst
og svör þín voru dýrmæt. Þegar
ég sá þig liggja í kistunni þinni
rann upp fyrir mér að nú væri ég
að kveðja litla uppáhaldsfrænda
minn sem er farinn í aðra ferð og
enginn Beddi frændi til að keyra
þig. Ég er glaður að hafa fengið
að kynnast þinni gömlu sál, í þín
tólf ár, þú hefur kennt mér meir
en orð fá lýst.
Þinn guðfaðir,
Bergsteinn.
Einu sinni fæddist lítill ljós-
hærður gutti sem kom inn í líf
okkar og breytti því frá fyrsta
Blængur Mikael
Bogason
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SVAVAR GUÐNI GUNNARSSON,
Víðilundi 20,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
þriðjudaginn 12. mars.
Sigurður Svavarsson, Alice Liu,
Gunnar Þór Svavarsson, Steinunn Zebitz,
Kristlaug Þórhildur Svavarsdóttir, Hjörleifur Hjálmarsson,
Ari Svavarsson, Ágústa G. Malmquist,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær bróðir okkar,
HEIÐAR BRYNTÝR JÓNSSON,
sambýlinu Mururima 4,
lést á heimili sínu sunnudaginn 10. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Pálína Ellen Jónsdóttir,
Jóhanna Guðrún Zoëga Jónsdóttir,
Helgi Jón Jónsson.