Morgunblaðið - 10.05.2013, Qupperneq 25

með ömmu og afa í hádeginu alla
daga, allt sumarið og amma pass-
aði upp á að hafa svefnsófann klár-
an svo að ég gæti lagt mig eftir
matinn. Hún passaði svo upp á að
vekja mig og senda mig af stað í
vinnuna á réttum tíma. Þvílík for-
réttindi. Margar minningar mínar
um ömmu síðustu árin eru tengdar
ferðalögum. Fjölskyldan saman í
New York, á Spáni, í skíðaferð í
Frakklandi eða í Ísalind hjá
mömmu og pabba. Ég sagði stund-
um við ömmu, ég er orðin svo eig-
ingjörn á þig, amma min, ég vil
bara að þú búir hjá mömmu og
pabba svo að ég geti hitt þig oftar.
En ég veit að öll hin barnabörnin
hugsuðu það sama. Amma sagði
svo oft að hún væri nú ekki svo
skemmtileg og skildi ekki af hverju
við vildum hafa hana með okkur en
málið er að við sóttum í félagsskap
hennar og vildum hafa hana með
okkur alltaf, okkur þótti hún
skemmtileg og flott. Fyrir mér er
það líka dýrmætt að börnin mín og
Magnús fengu að kynnast henni og
vera með henni á mörgum
skemmtilegum stundum bæði
heima og erlendis. Þú varst flott-
asta amman og langflottasta langa-
mman. Þín verður sárt saknað,
elsku Anna amma langa í Ránó, en
fallegar og góðar minningar um þig
munu lifa í hjörtum okkar.
Hildur Ösp, Magnús,
Sara Lind, Sunna Ösp
og Jón Thor.
Í dag kveðjum við Önnu ömmu í
hinsta sinn. Anna amma í Ránó,
eins og ég kallaði hana á mínum
uppvaxtarárum, var alltaf glæsileg
kona og mikill gestgjafi. Nú þegar
hún er farin koma upp í huga mér
margar góðar og fallegar minning-
ar. Það er ekki langt síðan við
amma sátum saman og rifjuðum
upp hvar okkur barnabörnunum
fannst skemmtilegast að leika okk-
ur í Ránargötunni. Búrið inni í eld-
húsi, skóskápurinn niðri, hita-
kompan, gamla kolageymslan og
bratti stiginn úr eldhúsinu voru
vinsælir staðir. Nú þegar ég er sjálf
vaxin úr grasi og komin með börn
sé ég betur hvað amma var þol-
inmóð og umburðarlynd gagnvart
uppátækjunum okkar og yfirleitt
fengum við barnabörnin að gera
það sem við vildum. Ég gisti oft hjá
ömmu og afa í Ránó. Ég var árrisul
sem barn en þrátt fyrir það fann ég
alltaf ilminn af kaffi og ristuðu
brauði þegar ég fór á fætur, amma
og afi sátu inni eldhúsi örugglega
löngu vöknuð. Amma var þá fljót að
snara fram hafragraut og ristuðu
brauði með osti og marmelaði. Það
var alltaf nóg á boðstólum hjá
ömmu en hún settist sjaldan með
okkur til borðs heldur hljóp um
með svuntuna og sá til þess að eng-
an skorti neitt. Sömu sögu er að
segja um skíðaferðirnar upp í Hlíð-
arfjall. Ef amma sá um að útbúa
nesti var næsta víst að við hefðum
getað verið marga daga í fjallinu
því nóg var af heitu kakói og
smurðu brauði. Anna amma hugs-
aði ætíð vel um alla í fjölskyldunni
og var í miklu sambandi við börnin
sín, barnabörn og langömmubörn.
Hún naut þess að vera í faðmi fjöl-
skyldunnar og ekki eru mörg ár
síðan hún spilaði fótbolta með
barnabörnunum í Nesi, sumarbú-
staðnum í Bárðardal. Í sumó áttum
við saman góðar stundir og ótal
minningar tengjast þeim stað en
hann var ömmu mjög kær.
Amma hafi gaman af að hitta
fólk og var fljót að spyrjast fyrir
um ættir þeirra sem urðu á vegi
hennar. Hún hafði líka gaman af
því að segja sögur, sérstaklega frá
gamalli tíð. Hún sagði mér sögur
frá uppeldisárum sínum og sögur
af því þegar börnin hennar voru
ung, sögur sem eru mér mikils virði
í dag. Ég á ótal minningar um
ömmu sem hlýja mér um hjarta-
rætur nú þegar hún hefur kvatt
þennan heim. Elsku amma mín, ég
kveð þig með djúpri virðingu, mikl-
um söknuði og þakklæti fyrir þann
tíma sem við áttum saman. Ég veit
að Villi afi hefur tekið vel á móti
þér.
Dagný Linda Kristjánsdóttir.
Elsku Anna amma í Ránó eins
og við kölluðum þig alltaf. Fráfall
þitt bar snöggt að enda trúðum við
að þú yrðir 100 ára gömul því þú
varst tiltölulega nýhætt að hlaupa á
eftir langömmubörnunum. Dýr-
mætar minningarnar hafa sprottið
fram síðustu daga. Allir bíltúrarnir,
lautarferðirnar, gönguskíðaferð-
irnar, fjöruferðirnar, trilluferðinar
á Eddunni og nestisstoppin með
ykkur afa.Villi afi kvaddi þennan
heim langt um aldur fram og þið
áttuð ekki þann tíma á efri árum
sem þið höfðuð lagt drög að. Þú
naust samverustunda með fjöl-
skyldunni. Okkur fannst þú vera
unglamb enda fannst þér skemmti-
legast að verja tíma með yngri kyn-
slóðinni. Ófá eru skiptin sem þú
arkaðir með okkur um stræti New
York og varst með okkur á Spáni.
Ógleymanlegar eru skíðaferðin til
Frakklands og Flórídaferðin þar
sem fyrir tilviljun við dvöldum á
sama stað og þið afi 20 árum áður
og það fannst þér merki um að afi
væri með okkur í anda. Ömmu
fannst gaman að versla og nutu við
gjafmildi hennar. „Það nennir eng-
in af vera með mér, ég er ekki svo
skemmtileg“ lét amma oft hafa eft-
ir sér og hló sínum yndislega hlátri
og yppti öxlunum í leiðinni. Eins og
dæmin sanna hefði það ekki getað
verið fjær sannleikanum. Ef amma
vissi af fari suður þá vildi hún alltaf
nýta ferðina og senda pakka og nú
síðast sendi hún pakka til lítillar
nöfnu sinnar á Tælandi sem lýsir
henni vel. Amma var alltaf að
hugsa um aðra og sagði oft, „það á
ekkert að vera hafa svona fyrir
mér“ og vildi hún ekki sitja auðum
höndum og „opnaði“ oft Straustofu
Önnu ömmu í Ránó þegar hún
dvaldi á Spáni og í Ísalind og var
gantast með að hún ætti að færa út
kvíarnar og gera business úr
þessu. Amma var alltaf elegant og
flott og eitt nýlegt dæmi er þegar
hún kom núna um páskana í ferm-
ingu Ívars Gísla og fór að sjálf-
sögðu í lagningu og sitt fínasta
púss. Villa er minnistætt þegar þú
varst „date-ið“ hans í stað Önnu
Rósu nöfnu þinnar í maraþonferð
til Berlínar. Það fór ekki fram hjá
neinum hvað þú varst stolt af hon-
um og eins hvað hann var stoltur
og ánægður að hafa þig með í för
arkandi um alla borg til að sjá hóp-
inn hlaupa þrátt fyrir að hafa ekki
löngu áður lærbrotnað. Brynju er
minnistætt þegar þú spurðir oft
hvar hún hefði fengið hina og þessa
skó, töskur og fleira og sagðir „er
nokkuð til svona á mig?“ og oft fór
hún með þér í búðir og þú varst létt
á fæti eins og unglingsstelpa.
Eins mjólkurgrauturinn þinn
sem var sá besti í öllum heiminum
enda nostraðir þú við hann í fleiri
klukkustundir. Þegar þú varst í
„laumusólbaði“ eins og við kölluð-
um það og stóðst með bakið upp í
sólina við sundlaugarbakkann. Jóni
eru minnistæð öll skiptin sem hann
fór með þér til Mijas á Spáni þar
sem þið afi höfðuð komið tveimur
áratugum fyrr og greinilegt að
staðurinn var í miklu uppáhaldi. Þú
varst svo svöl, amma, t.d. þegar
Jón hélt upp á 25 ára afmælið varst
þú hrókur alls fagnaðar á meðal
vinanna og vissir deili á þeim öllum
í lok kvölds. Við göntuðumst með
það hvort þú vildir ekki finna þér
vin, en það kom aldrei til greina hjá
þér að vera með öðrum manni en
Villa afa og nú hlýjar það okkur um
hjartarætur að vita af ykkur saman
á ný. Við eigum eftir að sakna þín
óendanlega mikið, elsku amma. Við
geymum allar fallegu minningarn-
ar um þig í hjörtum okkar, minn-
ingar um fallega og góða konu, en
umfram allt yndislega ömmu.
Hvíl í friði elsku besta amma í
Ránó.
Þín barnabörn,
Vilhelm Már, Brynja
Hrönn, Jón Víðir og
Stefán Ernir.
Meira: mbl.is/minningar
 Fleiri minningargreinar
um Önnu Kristjáns-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu
næstu daga.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. MAÍ 2013
✝ BjörgvinMagnússon
fæddist í Vest-
mannaeyjum 28.
september 1928.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Ísa-
fold í Garðabæ 2.
maí 2013.
Foreldrar hans
voru Guðrún Þor-
steinsdóttir og
Magnús Jónsson.
Uppeldisfaðir hans var Gísli
Brynjólfsson.
Systkini Björgvins voru Guð-
ríður, hún lést á unga aldri,
Guðsteinn, Guðjón, Jóna, Ása,
Gísli, Guðríður, þau eru öll látin.
Eiginkona Björgvins er Sig-
ríður Kristín Karlsdóttir, f. 28.
apríl 1929 í Vestmannaeyjum.
Þau giftu sig 31. desember 1953.
Börn þeirra eru 1) Magnús
Björgvinsson, f. 1947, eiginkona
hans er Kristrún Ingibjarts-
dóttir, þau eiga þrjú börn, níu
mannaeyjum og byggðu sér svo
hús að Hólagötu 38 Vest-
mannaeyjum og bjuggu þar til
1973 þegar gosið hófst. Eftir gos
fengu þau lánað sumarhús
(Grundarbæ) í Mosfellssveit og
voru þar í eitt ár þar til þau
keyptu hús í Kópavogi, Reyni-
grund 55. Frá 2009 eru þau búin
að vera í Gullsmára 10 Kópa-
vogi. Hann elskaði eyjarnar sín-
ar mikið og kenndi okkur börn-
um og barnabörnum ógrynni af
eyjalögum.
Björgvin starfaði við versl-
unina Þingvelli (Einar ríki),
verslunina Borg í Vest-
mannaeyjum, sem hann var
gjarnan kenndur við, vann þar
hjá Hallbergi Halldórssyni. Eft-
ir gos halda þeir samstarfi
áfram við verslunina Skerjaver í
Skerjafirði. Skildu þá leiðir við
Hallberg og fór hann í Mat-
vöruverslun í JL-húsinu Hring-
braut, var aðstoðarversl-
unarstjóri þar. Þaðan lá leiðin
1983 í Svalbarða, harð-
fiskverslun, sem hann stofnaði
með Halli Stefánssyni og starf-
aði þar til 70 ára aldurs.
Útför Björgvins fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 10.
maí 2013, kl. 15.
barnabörn og tvö
barnabarnabörn. 2)
Kristín Björgvins-
dóttir, f. 1954, eig-
inmaður Ómar Jón-
asson, þau eiga
þrjú börn og þrjú
barnabörn.
3) Gísli Björg-
vinsson, f. 1961,
eiginkona hans er
Nanna Hreins-
dóttir, þau eiga tvö
börn og eitt barnabarn. 4) Ásrún
Björgvinsdóttir, f. 1968, eig-
inmaður Karl Pálsson. Ásrún á
tvö börn með Ólafi Ásbjörnssyni
og tvö stjúpbörn sem Karl á.
Björgvin ólst upp frá 5 ára
aldri í Lindartúni í Vestur-
Landeyjum hjá Línu og Bjarna
Brynjólfssyni til 16 ára aldurs.
Fór þá til Vestmannaeyja og bjó
hjá móður sinni og stjúpa Gísla.
Árið 1946 lágu leiðir hans og
Sigríðar saman og hófu þau bú-
skap að Brautarholti í Vest-
Elsku besti pabbi.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Já, minning þín mun alltaf
lifa. Með tárum og trega við
kveðjum þig.
Þínar dætur,
Kristín og Ásrún.
Nú hefur elsku yndislegi og
besti afi í öllum heiminum kvatt
okkur.
Það reynist okkur erfitt og
þín verður sárt saknað. Þegar
við hugsum um allar góðu stund-
irnar sem við áttum með þér
brosum við í gegnum tárin. Allt-
af var hægt að treysta á hlýjar
og notalegar móttökur hjá ykk-
ur ömmu. Þú varst alltaf bros-
andi og stutt í húmorinn. Við
mæðgurnar minnumst þess allar
hve gaman var að koma til þín í
búðarleik, þar kenndir þú okkur
margt enda varstu flottasti
kaupmaður landsins. Það var
ekkert betra en að koma í ævin-
týraveröld þína í garðinum í
Reynigrund, þar var alltaf nóg
af ást, þolinmæði, harðfiski og
Coca Cola. Við erum einstaklega
heppnar að hafa átt afa eins og
þig, afa sem allir þrá að eiga.
Takk fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir okkur. Nú ertu kominn á
stað þar sem þér líður vel, við
munum hugsa vel um ömmu
Sirrý fyrir þig.
Hvíl í friði.
Þínar afastelpur,
Karen, Alexandra og
Kristín Birta.
Elsku afi Björgvin. Nú ertu
fallinn okkur frá og kominn á
betri stað með öllum systkinum
þínum. Þú varst besti afi sem
hægt var að hugsa sér. Þrátt
fyrir að vinna alla tíð langan
vinnudag gafstu þér alltaf tíma
til þess að setjast niður með
manni og ræða málin eða syngja
saman nokkur lög.
Við munum svo vel eftir þér í
bláa sloppnum þínum í búðinni
þinni Svalbarða að selja fisk og
alltaf áttirðu nóg af harðfiski
handa okkur þegar við komum í
heimsókn, hvort sem það var í
búðina eða heim til þín.
Þú hafðir mikið álit á því
hverju við í fjölskyldunni klædd-
umst. Þú varst alltaf svo fínn í
tauinu og vildir að við værum
það líka. Það var ekkert smá
sem þú hneykslaðist á rifnu
gallabuxunum sem við klædd-
umst en gladdist jafnmikið þeg-
ar við klæddum okkur upp og þá
sérstaklega í kjóla. Alltaf fórum
við og sýndum þér jólakjólana
sem við keyptum okkur og þú
varst alltaf svo ánægður með þá.
Þú varst mikill snyrtipinni og
vildir hafa snyrtilegt í kringum
þig. Það sást best á fallega garð-
inum þínum sem þú eyddir mikl-
um tíma í að fegra og gera fínan,
bæði á sumrin og svo með mikl-
um jólaljósum um jólin, sann-
kallað jólaland.
Okkur er það mjög minnis-
stætt þegar þú fórst með okkur í
bíó í fyrsta skipti. Þú hafðir aldr-
ei farið í bíó og vildir ekkert sér-
staklega koma með. Amma náði
að draga þig með okkur og þeg-
ar myndin var búin varstu svo
ægilega ánægður að þig langaði
að fara strax aftur. Bíóferðirnar
urðu nokkrar eftir þetta.
Elsku besti afi okkar. Núna
situr þú í hægindastól einhvers
staðar á betri stað og leysir
krossgátur eins og þú gerðir svo
mikið af. Þú varst einstakur og
algjört krútt. Við eigum eftir að
sakna þín mikið og skarðið sem
þú skilur eftir þig er stórt. Við
elskum þig af öllu hjarta og lof-
um að hugsa vel um ömmu.
Þínar afastelpur,
Selma og Íris.
Ljúfur maður hefur lokið
jarðlífsgöngu sinni og haldið
heim á leið.
Dagfarsprúður maður, ein-
lægur og þjónustulipur eignaðist
góðan hóp viðskiptamanna og
vina, sem
treystu vel Björgvini í Borg
og hans þjónustu og svo hefði
verið áfram, en jarðeldar gripu í
tauma og fólkið flúði upp á land
og þar þurfti Björgvin að skapa
skjól og nýja framtíð. Allt gekk
það eftir og fjölskyldan bjó sér
nýjan bústað af elju og natni,
sem Björgvin hafði unun af að
skreyta og búa garðinn leikföng-
um fyrir börn og augnayndi fyrir
þá eldri.
Við áttum samleið með fjö-
skyldu Björgvins allt frá þeim
tíma að Nanna dóttir okkar ung
að árum yfirgaf foreldrahús er
hún felldi hug til Eyjapeyjans
Gísla, yngsta sonar Björgvins,
og flutti inn til þeirra. Við þessu
var lítið að gera því sú stutta
hefur járnvilja og fer sínu fram,
en betri manneskjum en Björg-
vin og Sirrý gat hún ekki mætt
og erum við þakklát fyrir að hafa
kynnst þeim og elsku þeirra.
Fyrsta barnabarn okkar var
ekki í vandræðum með nöfn á
okkur afana á barnamáli, „afi
harðfiskur“ og „afi súrmjólk“ og
velktist enginn í vafa um hvor
var hvað. Björgvin átti nefnilega
Svalbarða með félaga sínum,
vinsæla verslun með eftirsóttan
vestfirskan úrvalsharðfisk, sem
barnið kunni vel að meta. Við
nutum ríkulega fyrstu áranna að
fylgjast með börnunum fjölga,
vaxa og dafna, og allt í einu er
fyrsta langafabarnið okkar orðið
átta ára og komið að kveðju-
stund við langafa.
Við biðjum Sirrý og fjölskyldu
allri huggunar og Björgvini ósk-
um við góðrar heimkomu og
þökkum af alhug áratuga sam-
fylgd.
Valgerður og Hreinn
Bergsveinsson.
Björgvin
Magnússon
✝ Sigríður Alex-andersdóttir
fæddist í Reykjavík
17. mars 1919. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Sunnuhlíð 5. maí
2013.
Hún var elst átta
barna hjónanna
Sólveigar Ólafs-
dóttur og Alexand-
ers Desembers
Jónssonar. Systkini hennar
voru Jón, Sigurjón, Ingibjörg,
Klara, Ólafur, Alexander og
Sólveig. Samfeðra þeim voru
Júlía Bára, Sigurjóna og Þor-
steinn.
Sigríður var gift Birni Þor-
grímssyni, f. 23.
september 1916, d.
20. ágúst 1982. Þau
eignuðust sex börn:
Margréti Erlu, gift
Páli Péturssyni.
Saman eiga þau
fjögur börn. Sól-
veigu Sonju (látin),
Þorgrím Björn,
Ingibjörgu (látin),
Katrínu Klöru, gift
Sævari Berg Guð-
bergssyni, saman eiga þau fjög-
ur börn, og Þóru Birnu, gift
Þorleifi Friðrikssyni, eiga sam-
an einn son.
Útför Sigríðar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 10. maí
2013, og hefst athöfnin kl. 11.
Það var farið að rökkva þenn-
an krapablauta þriðjudag síðla
októbermánaðar 1973. Ungur
maður tvísté um stund við dyrn-
ar á Kleppsvegi 104 áður en
hann lagði í að banka þrjú högg.
Eftir nokkra stund opnuðust
dyrnar og hún stóð þar með
grásprengt dökkt hár og klædd
eins og hún væri að fara í leik-
hús. Síðar komst ungi maðurinn
að raun um að þetta voru henn-
ar hvunndagsklæði. Á þessari
stundu varð honum ljóst að
þessi kvenlega tign og hæga fas
var genetískt.
Þar sem hún birtist í gættinni
stundi ungi maðurinn einhverju
út úr sér sem hún skildi rétti-
lega sem spurningu um hvort
yngsta dóttirin væri heima. Það
var hún ekki og þó áttu þau
stefnumót. Síðar frétti hann að á
þessari örskotsstund hefði hún
greint hann í smáatriðum, tekið
út hæð, hársídd, að hann gekk í
of síðum og slitnum frakka og
óburstuðum skóm með forstigs
gati á hægri tá. Að hætti hús-
móður sinnar kynslóðar fékk
dóttirin, þegar hún skilaði sér
heim, ábendingu um að, ef hún
ætlaði sér eitthvað með þennan
mann, gerði hún rétt í að fara
með hann til rakara, kaupa
handa honum snotran jakka og
bursta skóna hans, væru þeir
ekki á annað borð aflóga. Þarna
voru fyrstu kynni okkar Sigríðar
sem urðu að farsælli vináttu
tengdamæðgina í 40 ár. Hvað
þessar ábendingar snertir
reyndist of breið kynslóðagjá á
milli móður og dóttur svo að
hún yrði brúuð og ungi mað-
urinn var látinn læra að bursta
skóna sína sjálfur. Á þessum 40
árum nutum við þeirrar gæfu að
búa saman, þrjár kynslóðir, í 20
ár.
Sú mynd af konu sem birtist
mér þetta októbersíðdegi fyrir
tæpum fjórum áratugum breytt-
ist furðu lítið öll þessi ár. Sigríð-
ur var ávallt eins og holdgerv-
ingur kvenlegs glæsileika, stillt í
fasi, lagði aldrei illt til nokkurs
manns og aldrei heyrði ég nokk-
urn mann hnjóða í hana. Öll
sambýlisár okkar varð ég aldrei
vitni að því að hún kæmi fram
að morgni öðru vísi en uppá bú-
in, tilhöfð með farða í kinnum,
lit á vörum með eyrnalokka og
hálsfesti, enda sagðist hún ekki
vera vöknuð fyrr en að loknum
slíkum morgunverkum. Á bak
við þennan ytri glæsileika, sem
sumum gæti þótt full ýktur, bjó
manneskja sem var ekkert að
þykjast. Svona var hún þótt ævi
hennar hefði verið fjarri því að
líkjast þægilegri siglingu á lygn-
um sjó allsnægta og öryggis
undir stjörnubjörtum himni.
Ævi þessarar Reykjavíkurdótt-
ur, sem lærði að danska væri
heimsmál, var öllu heldur lík
gönguferð eftir misbreiðum og
misgreiðfærum fortóum lífsins.
Stundum var gangan greið og
umhverfið baðað birtu og róm-
antík en hún kynntist líka leið-
um sem voru á fótinn, leiðum
sem tóku á krafta og kröfðust
framsýni og ákveðni sem þessi
fínlega kona bjó yfir í ríkum
mæli.
Nú hefur hún lagt upp í sína
hinstu göngu úr þessu jarðlífi.
Ef fer sem hún trúði er hún
stödd í skrúðgarði við sumarhöll
eilífðarinnar, hefur fundið Björn
sinn, blessaðan, og börnin tvö
sem þau misstu. Hún situr þar
við hannyrðir í heimasaumaðri
hátísku og talar við þau á ís-
lensku en mælir á dönsku við
útlendinga sem eiga leið hjá.
Þorleifur Friðriksson.
Sigríður
Alexandersdóttir