Morgunblaðið - 25.06.2013, Side 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. JÚNÍ 2013
✝ Jón G. Haralds-son fæddist í
Keflavík 13. desem-
ber 1940. Hann lést
á heimili sínu, Ritu-
hólum 6, Reykjavík,
4. júní 2013.
Foreldrar hans
voru Helga Helga-
dóttir, húsmóðir, að
Hreinsstöðum í
Borgarfirði, f. 3.11.
1901, d. 30.3. 1966
og Haraldur Jónsson sjómaður í
Keflavík, f. 18.9. 1904, d. 24.8.
1964. Systur Jóns eru: Erla Sig-
rún Sigurðardóttir, f. 3.12. 1929,
Jóhanna Dagný Haraldsdóttir, f.
17.9. 1938, d. 3.6. 1939.
Árið 1982 kvæntist Jón eft-
irlifandi eiginkonu sinni Ester
Jörundsdóttur, f. 26.2. 1942, á El-
liða í Staðarsveit, Snæfellsnesi.
Fósturbörn Jóns og börn Esterar
eru: Kalla Karlsdóttir, f. 1962, í
sambúð með Valdimari S. Stef-
ánssyni, þau eiga þrjú börn,
Söndru Maríu, Karl Fannar og
Stefán Karel. Rósella Mosty, f.
1964, gift Ágústi F. Gunnarssyni,
þau eiga fjögur börn, Ester Evu,
Keflavík 20.8. 1965, þar var hann
varðstjóri og síðar aðalvarðstjóri
síðustu 10 árin. Jón hafði ýmis
starfsréttindi, þ. á m. TWR-
réttindi í Keflavík 1967. APP
réttindi fyrir Keflavík 1973 og
Reykjavík 1981 og Ratsjárrétt-
indi 1981. Jón lét af störfum í
desember 2003. Jón var einn af
eigendum og stofnendum Flug-
félagsins Þórs sem var stofnað
árið 1967. Einnig var Jón í stjórn
hjá KFK frá árinu 1974 til 1982.
Eftir að hann hætti stjórnarsetu
var hann sæmdur gullmerki
KFK fyrir vel unnin störf. Þá sat
hann í aðalstjórn ÍBK frá árinu
1968 til 1982 og fyrir vinnu sína
þar fékk hann silfurmerki ÍBK.
Jón sat sem fulltrúi á KSÍ þing-
um. Einnig sat hann í ýmsum
nefndum og sinnti mörgum trún-
aðarstörfum fyrir íþróttafélögin.
Jón var varaformaður ÍBK árin
1979 til 1980. Jón var einn af
stofnendum Lions-hreyfing-
arinnar Óðins í Keflavík, árið
1982 flytur hann sig í Lions
hreyfinguna Víðarr í Reykjavík
og þar var hann heiðraður fyrir
að vera söluhæsti einstakling-
urinn á Rauðu Fjöðrinni yfir allt
landið.
Útför Jóns fór fram í kyrrþey
frá Bústaðakirkju 13. júní 2013.
Anítu Mist, Davíð
og Tönyu Líf. Helga
María Mosty, f.
1970, hún á fjögur
börn, Laini Marie,
Gunnar Alexander,
Aron Ívar og Anyu
Maríu. Garðar K.
Mosty, f. 1973,
kvæntur Nichole L.
Mosty, þau eiga
þrjú börn, Ingi-
björgu Lindu, Tóm-
as Jamie og Leah Karin. Dóttir
Jóns og Esterar er Íris Thelma, f.
1983, gift Birgi R. Ólafssyni, þau
eiga tvö börn, Ásdísi Kötlu og
Jón Hákon.
Jón lauk gagnfræðiprófi frá
Gagnfræðiskóla Keflavíkur
1957, ensku- og verslunarnám-
skeiði í Bretlandi og einkaflug-
mannsprófi 1969. Hann sótti rat-
sjárnám hjá FAA í Oklahoma
City frá desember 1977 fram yfir
áramót og síðan starfsþjálfun í
Minneapolis. Hann sótti grunn-
námskeið í Keflavík fyrri hluta
árs 1965. Jón vann við ýmis störf
m.a. hjá Varnarliðinu, hernum.
Hóf svo störf hjá flugmálastjórn í
Elsku besti pabbi minn, orð fá
því ekki lýst hvað ég sakna þín og
elska. Enginn maður var jafn ljúf-
ur og yndislegur og þú, alltaf
varstu til staðar og ætlaðist aldrei
til neins í staðinn. Málshátturinn
„Betra er að gefa en að þiggja“
átti sko vel við um þig. Ég tel mig
mjög heppna að hafa fengið það
hlutverk í lífinu að vera dóttir þín
og mun miðla öllu því sem þú
kenndir mér áfram til barnanna
minna í þeirri von að mér takist
að vera jafn gott foreldri og þú.
Þær eru sko margar minningarn-
ar sem við áttum saman, hvort
sem það var bara að lesa saman
blöðin á morgnana eða allar utan-
landsferðirnar í gegnum árin, ég
mun varðveita þær allar jafn vel
og rifja upp með bros á vör.
Þú naust þín alltaf best þegar
fjölskyldan var öll samankomin
og var ávallt gaman að koma til
ykkar mömmu í veislur, þú ljóm-
aðir allur þegar við mættum.
Barnabörnin vissu alltaf að afi
myndi sko dekra við þau og voru í
raun alltof góðu vön hjá þér, enda
varstu besti afinn. Ásdís Katla
minntist þín um daginn og sagði,
„afi var alltaf svo góður við mig,
alltaf að gefa mér Tópas. Ég græt
af því að núna er hann farinn til
englanna og á eftir að sakna mín
svo mikið“. Það gleður mig að hún
náði að kynnast þér því ég veit að
þú varst svo montinn af henni,
eins og reyndar öllum barnabörn-
unum. Hún minnist reglulega á
það hvað henni þyki nú vænt um
afa sinn og sakni hans. Dóttur-
dóttir þín sver sig kannski ekki
mikið í okkar ætt en hún hefur
augun þín, þessi fallegu himin-
bláu augu.
Þrátt fyrir að kynnin af nafna
þínum hafi ekki náð heilu ári þá
veit ég að hann átti sérstakan
stað í hjarta þínu, enda ber hann
fangamark þitt. Ég vona að hann
muni ekki bara líkjast þér í útliti,
sem hann gerir, heldur líka í fasi
og geði. Hann ber nafnið vel enda
heiður að vera skírður í höfuðið á
afa sínum sem var svo mikið gull
af manni. Ég verð ævinlega þakk-
lát fyrir það að þú varst meðal
okkar þegar Jón Hákon fékk nafn
sitt, því sá dagur og þín viðbrögð
munu aldrei gleymast.
Sú stund sem við áttum saman
þann 2. júní sl. er mjög dýrmæt í
mínu hjarta þar sem þú, pabbi
minn, varst viðstaddur þegar ég
giftist honum Bigga mínum. Við
munum ávallt minnast þessarar
stundar með gleði í hjarta því
enginn kemur í þinn stað og er
það ómetanlegt að þú hafir náð
því að gefa mig.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún)
Ég elska þig, pabbi, og verð
ævinlega þakklát fyrir þessi 30 ár
sem við áttum saman. Takk fyrir
allar dýrmætu stundirnar okkar
og allt sem þú kenndir mér. Takk
fyrir að vera pabbi minn.
Þín dóttir,
Íris Thelma.
Elsku Nonni minn.
Ég var rétt að verða 12 ára
þegar þið mamma kynntust og þú
komst inn í líf okkar. Þú gekkst
okkur systkinum í föðurstað og
stóðst þig eins og hetja. Svo ein-
stakur maður sem þú varst að
eignast ekki aðeins mömmu held-
ur 4 börn í leiðinni. Eins misjöfn
og á öllum aldri sem við systkinin
vorum. Ekki hefur það verið auð-
velt og einungis einstakur maður,
sem þú varst, gat gengið í þetta
hlutverk. Aldrei minnist ég þess
að þú hafir byrst þig við okkur og
hvað þá skammað okkur. Þú
komst með svo mikið inn í líf okk-
ar og svo margt nýtt. Ég gleymi
því ekki þegar þú komst með víd-
eótæki heim og svo örbylgjuofn-
inn og við prófuðum að setja járn-
glas með vatni inn í og horfðum
svo öll hugfangin á eldglæring-
arnar þegar ofninn var settur af
stað og við héldum að svona ætti
þetta að vera.
Einn daginn bauðstu okkur svo
að koma í flugvélina þína og þeg-
ar við vorum komin á loft sagðir
þú við mig að nú skyldi ég taka við
og fljúga flugvélinni. Þetta var
fjögra hreyfla flugvél og ég var
ekkert smá stolt, einungis 12 ára
gömul en mamma sem sat aftur í
var nú ekki eins hrifin. Við flug-
um til Vestmannaeyja þann dag
og var það í fyrsta skipti sem ég
kom þangað. Svo tókum við leigu-
bíl til að fara með okkur um eyj-
una. Eins man ég eftir þegar þú
sýndir mér flugturninn þar sem
þú varst að vinna og var það upp-
lifelsi að sjá öll tækin þar.
Þú varst svo mikill matmaður
og elskaðir að hafa okkur öll í
kringum þig. Alltaf á sumrin þeg-
ar sólin skein þyrptumst við öll,
börn og barnabörn, upp í Ritu-
hóla og þá stóð ekki á því að þú
fórst alltaf út í búð og keyptir
eitthvað á grillið og við borðuðum
úti og þegar veðrið var ekki gott
voru pantaðar pitsur fyrir alla.
Þú og mamma fóruð með mér
og börnunum mínum til Tenerife
tvisvar sinnum og var það svo
gaman. Núna síðustu árin eydd-
um við, þú, mamma og við mæðg-
ur helgunum svo mikið saman,
keyra til Borgarness, Hvera-
gerðis og Keflavíkur til að fá okk-
ur kaffisopa. Þú varst svo mikill
sögumaður og sagðir okkur frá
svo mörgu og þú vissir nánast allt
því það var alveg sama að hverju
ég spurði þig, þú vissir svarið.
Alltaf varstu svo góður við mig
og börnin mín og alla sem voru í
kringum þig. Alltaf tilbúinn að
skutla okkur og sækja og aðstoða
okkur á allan þann hátt sem þú
gast. Ég var dugleg að flytja og
þá stóð ekki á þér að hjálpa. Nú
síðast þegar ég flutti þá hjálpaðir
þú mér að flytja og voru ófáar
ferðirnar sem við tvö fórum með
dót upp í íbúð og svo hjálpaðir þú
mér að mála alla íbúðina.
Ég er svo þakklát fyrir að þú
komst inn í líf okkar, með allan
þinn kærleik, hlýju, þolinmæði og
góðmennsku.
Betri afa gátu börnin mín ekki
fengið, betri föður gat ég ekki
fengið og betri mann gat mamma
ekki fengið en þig, elsku Nonni
minn. Þín verður sárt saknað en
þú lifir í hjörtum okkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Þín dóttir,
Helga María.
Elsku Nonni minn.
Ég minnist allra góðu stund-
anna með þér og mun ég ætíð
geyma þær í mínu hjarta. En ég
veit að þú ert kominn á betri stað
þar sem þú ert laus við kvalir og
þjáningar. Finnst mér þetta fal-
lega ljóð höfða til þín frá mér því
að þú varst með svo hlýtt og fal-
legt hjarta, elsku Nonni minn.
Sælir þeir, er sárt til finna
sinnar andans nektar hér.
Þeir fá bætur þrauta sinna,
þeirra himnaríkið er.
Sælir þeir, er sýta og gráta.
Sorgin beisk þó leggist á,
Guð mun hugga, guð mun láta
gróa sár og þorna brá
Sælir þeir, sem hógvært hjarta
hafa í líking frelsarans.
Þeir, sem helzt með hógværð skarta,
hlutdeild fá í arfleifð hans.
Sælir allir hjartahreinir,
hjarta þess, sem slíkur er,
sælu öllu öðru reynir,
auglit drottins blítt það sér.
(V. Briem)
Ég kveð þig sárt með kærleika
og miklum söknuði, elsku Nonni
minn.
Þín dóttir,
Kalla.
Yndislegur frændi okkar, hann
Nonni, er fallinn frá eftir stutta
baráttu við illvígan sjúkdóm. Það
var erfið stund þegar við kvödd-
um hann á heimili hans þremum
dögum fyrir andlátið, en samt svo
yndisleg og hlý stund eins og allt
sem tengdist Nonna. Hann bar
sig vel og virtist svo hress, en var
ekki eins og dauðvona maður,
heldur var hlegið og slegið á létta
strengi. Ester kona hans hlúði að
honum af alúð og einlægni og við
skynjuðum hversu mikið traust
hann bar til hennar.
Hann Nonni var miklu meira
en móðurbróðir okkar, við bjugg-
um jú öll í sama húsi og hann var
svo stór hluti af æsku okkar og
uppeldi, og lét sig okkur skipta.
Það var sama hvað var, alltaf var
hann til staðar, hvort sem það var
aðstoð við stærðfræðina eða
enskuna eða eitthvað allt annað.
Þegar sjónvörpin komu á markað
þá keypti einn nágranninn í göt-
unni sjónvarp og voru krakkarnir
að fara inn að horfa á það. Við
vorum eitthvað stúrin yfir því og
að sjálfsögðu mátti Nonni ekki
vita af því að hans fólk fengi ekki
að njóta hins sama og fór daginn
eftir og keypti eitt slíkt. Svo kom
flugáhuginn hjá Nonna og þá
voru ófáar flugferðirnar sem okk-
ur var boðið í með fyrstu rellunni
TF-JEG. Nonni var mikill safn-
ari, safnaði merkjum, frímerkj-
um,mynt og fleiru. Yngri frændur
í fjölskyldunni tóku upp eftir hon-
um þessa skemmtilegu tóm-
stundaiðju. Unglingsárin komu
og ein okkar systranna fór að
fikta við að reykja, hann hóf mikl-
ar fortölur og mútur og að lokum
lét viðkomandi systir undan og
hætti þessu uppátæki sínu fyrir
lífstíð, þá sextán ára. Svo var það
plötusafnið hans og flottu græj-
urnar og það var algjör helgi-
stund þegar farið var niður til
hans að hlusta á Herman’s Her-
mits og David Clark Five. Þessi
tónlist markaði djúp spor hjá
okkur, já það má svo sannarlega
segja að hann hafi kynnt okkur
fyrir rokkinu. Það mætti enda-
laust rifja upp en hann Nonni
frændi okkar tengist öllum góðu
minningunum okkar.
Nonni var orðinn rúmlega fer-
tugur þegar hann kynntist henni
Ester sinni, hún var ástin í lífi
hans og ekki þótti honum verra
að hún átti fjögur yndisleg börn.
Saman eignuðust þau síðan dótt-
urina hana Íris Thelmu sem hefur
alla eiginleika að bera sem maður
vill að barnið sitt hafi, hún er ekki
bara lík honum í útliti heldur al-
gjör gullmoli eins og pabbi sinn.
Já hann Nonni var stoltur þegar
hann tilkynnti okkur að hann
væri að verða pabbi, já og ekki
bara pabbi heldur yrði hann afi
fljótlega. Hann átti stóra og góða
fjölskyldu og var svo ánægður
þegar fjölgaði í fjölskyldunni og
barnabörnunum fjölgaði og voru
þau orðin 16 talsins þegar hann
lést.
Það er með einlægu þakklæti
og djúpri virðingu sem við kveðj-
um yndislegan frænda okkar Jón
Grétar Haraldsson. Við þökkum
fyrir að hafa fengið að njóta sam-
vista við hann og að hafa átt góða
stund með honum skömmu fyrir
andlát hans. Það var við hæfi að
útför hans bæri upp á bjartasta
dag sem af er sumri.
Elsku Nonni okkar, hvíldu í
friði.
Dagný, Marta, Helga og
Haraldur (Halli).
Vinur minn Jón Haraldsson er
látinn.
Við Jón kynntumst þegar við
sóttum námskeið í Keflavík sem
Keflavíkurflugvöllur hélt fyrir
hugsanlega nýnema í flugumferð-
arstjórn árið 1965. Báðir náðum
við tilætluðum árangri og hófum
nám og störf á flugvellinum þá
um haustið ásamt Bjarna Niku-
lássyni og Grétari Pálssyni Allir
erum við félagarnir löngu komnir
á eftirlaun og gerumst gamlir og
Jón hefur horfið á braut.
Frá upphafi urðum við Jón
miklir mátar og vinir. Við hitt-
umst oftast þegar nám og vaktir
leyfðu. Mér eru minnisstæðar
margar góðar stundir í kjallaran-
um í Faxabraut í Keflavík og á
Grundarstígnum og síðar
Blöndubakka í Reykjavík. Við
brölluðum margt saman og sátum
gjarnan og tefldum skákir. Þær
skákir voru ekki eftirminnilegar
eða fara í bækur, svo ekki sé nú
talað um þegar þriðji aðili var til
staðar til að ráðleggja okkur, þ.e.
sjálfur Bakkus konungur.
Jón er trúlega bónbesti maður
sem ég hef kynnst. Ekkert var
honum kærara en þegar hann gat
á einhvern hátt hjálpað ættingj-
um og vinum. Endrum og eins
töfraði hann fram kalkún fyrir
jólin, en á þeim árum hafði maður
aðeins séð slíka fugla í amerísk-
um kvikmyndum. Einnig kom
fyrir að hann, á einhvern furðu-
legan hátt, töfraði fram kassa af
bjór, og enn var slík vara álitin af
stjórnvöldum stórhættuleg fyrir
íslenska þjóð.
Árið 1980 fluttist ég af landi
brott og eðlilega minnkuðu
tengslin en rofnuðu aldrei. Þegar
ég kom aftur heim eftir 8 ár tók-
um við upp þráðinn aftur en
æskubrekin voru að baki.
Jón varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að kynnast og kvænast eft-
irlifandi eiginkonu sinni Ester.
Þau gerðu sér glæsilegt heimili
við Rituhóla og kom ég þangað
alloft. Ofan á það varð hann sá
lukkunnar pamfíll að eignast
dóttur, Írisi. Hún var þeim hjón-
um sannkallaður sólargeisli.
Íris giftist unnusta sínum við
dánarbeð föður síns.
Ég vil nýta tækifærið og tel
það ekki óviðeigandi að óska ungu
brúðhjónunum bjartrar framtíð-
ar.
Ég sendi mínar dýpstu samúð-
arkveðjur til Esterar, Írisar, ætt-
ingja, tengdafólks og vina.
Ég kveð með söknuði góðan
dreng og frábæran félaga.
Lúðvík Vilhjálmsson.
Elsku Nonni afi, við söknum
þín strax óendanlega mikið. Það
er vandfyllt skarð sem þú skilur
eftir þig og við finnum það svo
sannarlega. En aftur á móti erum
við svo glöð yfir að hafa fengið að
kynnast svona yndislegum manni
eins og þér. Svo góður og hlýr
eiginmaður, pabbi og afi. Yndis-
legri afa var ekki hægt að hugsa
sér. Þú varst svo sannarlega með
hjarta úr gulli og vildir öllum allt
það besta. Á margan hátt varstu
límið sem hélt fjölskyldunni sam-
an, sama hvað á bjátaði.
Það sem við systkinin minn-
umst helst eru allar sögurnar sem
þú sagðir okkur í fjölskylduboð-
um og heimsóknum til ykkar
ömmu. Þú hafðir svo mikinn
áhuga á öllu sem tengdist flugi,
flugvélum, ferðalögum, menn-
ingu og framandi slóðum sem þú
hafðir annaðhvort komið til eða
lesið um. Brennandi áhugi þinn
var svo smitandi að okkur langaði
til að læra enn meira og oft voru
teknar upp bækur og myndaal-
búm til að fá sögurnar ennþá
meira lifandi fyrir okkur. Þú
varst alltaf svo hjálpsamur og
gerðir allt til að heimili ykkar
ömmu væri okkar heimili líka og
alltaf kom maður að opnum dyr-
um hjá ykkur. Voru þau ófá skipt-
in sem við systkinin komum í
heimsókn enda stutt að fara í
Breiðholtið.
Þú sýndir okkur hversu sterk-
ur þú varst og barðist eins og
hetja við þennan illvíga sjúkdóm
sem þú fékkst.
Takk elsku afi fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir okkur systkinin,
þú lifir áfram í hjörtum okkar.
Hvíl þú í friði elsku afi Nonni.
Farinn ert á friðarströnd
frjáls af lífsins þrautum.
Styrkir Drottins helga hönd
hal á ljóssins brautum.
Englar allir lýsi leið
lúnum ferðalangi.
Hefst nú eilíft æviskeið
ofar sólargangi.
(Jóna Rúna Kvaran)
Þín barnabörn,
Sandra María, Karl Fannar
og Stefán Karel.
Jón G. Haraldsson
Elska Rúna amma mín, ég
ætla bara að skrifa nákvæmlega
það sem mér dettur í hug þegar
ég hugsa um þig enda væri það í
þínum anda, ekkert múður eða
kjaftæði.
Guðrún Ólafsdóttir
✝ Guðrún Ólafs-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 1. apríl
1925. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 5. júní 2013.
Guðrún var jarð-
sungin frá Víði-
staðakirkju í Hafn-
arfirði 20. júní
2013.
Þú varst svo
grjóthörð kona að
það nær ekki nokk-
urri átt. Ég hef aldr-
ei og mun örugglega
aldrei kynnast eins
miklum harðjaxli og
þér, það var aldrei
neitt væl í gangi og
bara haldið áfram.
Þú hafðir þekkingu
og lausnir á öllum
heimsins vanda-
málum. Ég man ekki hversu oft
við fórum frá ykkur með eitt-
hvert krem sem þú keyptir á
Spáni og átti að vera alveg frá-
bært fyrir hælsæri, eða eitthvert
bólukrem þegar við vorum að
vandræðast með þær á okkar
unglingsárum. Þú áttir allt í tösk-
unni þinni og allt saman virkaði
þetta í svona 90% tilvika. Þú
hafðir alltaf áhyggjur af því hvort
við værum búin að borða nóg og
hvort við ættum nóg af sokkum
eða ullarsokkum. Ég sit hérna og
hlæ yfir öllu þessu, þetta eru svo
góðar minningar um þig, elsku
amma mín. Öll þessi ráð þín og
afskiptasemi voru ekkert annað
en væntumþykja og ást.
Upp á síðkastið var afi oft að
hringja í mig út af einhverju
tölvu- eða sjónvarpsveseni. Ég
var yfirleitt að laga Skype eða
einhverjar Facebook-stillingar
fyrir ykkur og þú varst alltaf á
öxlinni á afa að segja honum
hvernig hann ætti að gera þetta
og hvað ekki. Þó að tölvukunn-
átta þín væri ekki upp á marga
fiska hafðir þú mjög miklar skoð-
anir á öllu og alveg grjóthörð við
afa hvað hann ætti að gera. Mér
fannst líka frábært hvað þið vor-
uð spennt fyrir Facebook, Skype
og öllum þessum græjum og það
á níræðisaldri. Þú varst engri lík
amma, það er á hreinu. Við eigum
enga slæma eða leiðinlega minn-
ingu um þig, þú varst alltaf svo
góð og sýndir hvað þér þótti vænt
um okkur. Við gátum alltaf treyst
á þig, alveg sama hvað málið var
þá varstu með lausnir við öllu.
Það er því sárt að missa svona
frábæra ömmu.
Hvíldu í friði, elsku Rúna
amma okkar, þín verður bara
minnst á fallegan og skemmtileg-
an hátt enda algjört gulleintak af
manneskju.
Þín barnabörn,
Baldur, Birgir og Sunna.