Morgunblaðið - 07.09.2013, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 07.09.2013, Blaðsíða 35
MINNINGAR 35 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. SEPTEMBER 2013 ✝ Sigríður Gunn-laugsdóttir Magnúsdóttir, fæddist í Hvammi, Vestmannaeyjum, 4. maí 1921. Hún lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, 30. ágúst 2013. Foreldrar henn- ar voru Gíslína Jónsdóttir, f. 16. nóvember 1888, frá Berjanesi undir Eyjafjöll- um og Magnús Þórðarson, f. 24. desember 1876, frá Orm- skoti, Fljótshlíð. Hún átti 10 al- systkini og 7 hálfsystkini, sem öll eru látin nema 2 yngstu bræðurnir þeir Þórður, f. 1933, og Guðmundur, f. 1934. Sigríður giftist 31. desember 1943 Yngva Markússyni, f. 23. apríl 1917, d. 5. júní 1991, bóndasyni frá Dísukoti í Þykkvabæ, syni Katrínar Guð- mundsdóttur, f. 23. ágúst 1883 frá Skarði, Þykkvabæ, og Markúsar Sveinssonar, f. 5. apríl 1879 frá Hákoti, Þykkva- bæ. Börn þeirra eru: 1) Eygló, f. 1941, gift Herði Júlíussyni, f. 1940, þau eiga þrjú börn og fjögur barnabörn. 2) Sveinn, f. 1942, fyrri kona Judith Christi- ansen, f. 1944, þau eiga fjögur börn, átta barnabörn og eitt barnabarnabarn. Seinni kona Hábæ fyrir Helga Benedikts- son. Vorið 1949 keyptu þau Oddspart í Þykkvabæ, bjuggu þar með kýr, kindur, hross og kartöflur. 1971 hættu þau kúabúskap og eftir það var kartöflurækt aðalbúgreinin. Oddspart seldu þau 1991, Yngvi lést í júní það ár, en Sig- ríður flutti í Hraunbæ 103 í Reykjavík í eldri borgara íbúð. Hún var mikil félagsvera og kvenréttindakona, var í kven- félaginu í Þykkvabænum, spil- aði bridds með bridds- klúbbnum þar meðan hann starfaði, kaus alla tíð Fram- sóknarflokkinn og studdi sitt Kaupfélag Rangæinga, meðan það var og hét. Hún hafði mjög gaman af handavinnu, var afar vandvirk og eiga ætt- ingjar hennar marga fallega muni eftir hana. Sigríður hafði líka mjög gaman af að ferðast og fóru þau Yngvi í margar bændaferðir til Evrópu og Kanada, einnig fór hún margar ferðir með eldri borgurum til útlanda og innanlands. Hún naut sín vel í félagsstarfinu í Hraunbænum og átti þar góð ár. Sigríður dvaldi á Hrafnistu, Hafnarfirði, síðustu tvö og hálft ár. Útför Sigríðar fer fram frá Þykkvabæjarkirkju í dag, 7. september 2013, kl. 14. Elísabet Halldórs- dóttir, f. 1947, þau skildu. 3) Magnús, f. 1946, giftur Katrínu Eiríks- dóttur, f. 1946, þau eiga þrjá syni og fjögur barna- börn, áður átti Magnús son með Ingigerði Antons- dóttur, f. 1945, og á hann þrjú börn. 4) Katrín, f. 1951, gift Markúsi Þór Jensen Atlasyni, f. 1953, þau eiga þrjú börn og níu barnabörn. Sigríður ólst upp í Vest- mannaeyjum, síðast á Skans- inum, sem systkinahópurinn hefur jafnan verið kenndur við. Á unglingsárunum vann hún í netagerð þar í bæ og við sitthvað fleira. Einnig var hún kaupakona eitt sumar í Selkoti undir Eyjafjöllum. Vorið 1937 fór hún að Hávarðarkoti í Þykkvabæ til Halldóru, systur sinnar, og var þar til aðstoðar um sumarið. Þar kynntist hún mannsefni sínu, Yngva Mark- ússyni. Sigríður og Yngvi hófu búskap í Dísukoti og voru þar í eitt ár, fluttu síðan að Bjó- luhjáleigu í Djúpárhreppi og bjuggu þar í fimm ár. Síðan fóru þau til Vestmannaeyja, þar sem Yngvi sá um kúabúið í Amma mín Sigríður Magn- úsdóttir var sterk, sjálfstæð, ákveðin íslensk kona. Hún var félagslynd og frændrækin, eign- aðist auðveldlega vini og kunn- ingja, hvort sem var í utan- landsferðum með afa, í félagsstarfi eða meðal nágranna sinna. Oft hef ég notið þess í gegnum tíðina að vera barna- barn Sigríðar og Yngva frá Oddsparti. Ung tók hún ákvörð- un um að kjósa Framsóknar- flokkinn og hann kaus hún alla tíð. Hún sagðist hafa rætt við Sigurbjart mág sinn í Háv- arðarkoti, sem hún sagði best gerða mann sem hún þekkti. Svo tók hún ákvörðun um að kjósa eins og hann mælti með. Eftir það varð ekki aftur snúið, amma og Framsókn áttu sam- leið út lífið. Þegar hún amma tók ákvörðun þá stóð hún við hana. Viljastyrkurinn var allt sem þurfti. Þegar hún ákvað að hætta að reykja þá bara hætti hún, búið mál. Hún með þennan sterka vilja hafði því ekki alltaf skilning á minniháttar vanda- málum. En þegar virkilega bját- aði á þá var hún kletturinn sem studdi mann gegnum allt. Við systkinin nutum þeirra forrétt- inda að alast upp hinum megin við götuna hjá ömmu og afa í Þykkvabæ. Stundum kom þó fyrir að okkur þótti nálægðin og afskiptasemin fullmikil. Við höfðum því litla samúð með frænda okkar úr Reykjavík er hann kvartaði undan elda- mennsku ömmu, er þau afi gættu þeirra systkina um tíma. „Vitiði hvað hún amma gerði? Hún setti kindabjúgu á pits- una.“ Þá var nú mikið hlegið. Mínar fyrstu minningar eru að sitja við eldhúsborðið í Oddsp- arti að spila á spil við ömmu og langömmu. Amma, sem alltaf var að ala okkur upp, var sko ekkert að leyfa mér að vinna, börn þyrftu að læra að tapa. Ég stríddi henni síðar á því að þetta hefði hún bara gert af því að hún væri sjálf svo tapsár. Ég er skírð í höfuðið á ömmu og eins og vill oft verða með börn þá var ég ekki alltaf ánægð með nafnið mitt. Hún var Sigga í Stóra-Parti, ég var Sigga litla í Litla-Parti. Hér hallaði augljóslega á einhvern. Ég er þó löngu búin að taka nafnið mitt í sátt. Það er ekkert eins dásamlegt og að heita í höfuðið á ömmu og vera kölluð „nafna mín“. Amma var mikil myndarkona í höndunum og hverjar svo sem hannyrðirnar voru var allt ein- staklega vel gert því amma var vandvirk og smámunasöm. Að fá hrós frá ömmu fyrir vel unn- ið verk var því mikill heiður. Hún spreðaði ekki hrósi að óþörfu. Við afkomendur hennar eigum mikið af fallegum mun- um eftir hana. Jólin hjá mér eru í boði ömmu. Amma flutti til Reykjavíkur haustið 1991. Nokkrum árum síðar stundaði ég nám þar og þá brölluðum við nöfnurnar ýmis- legt saman. Ég keyrði hana út um allt og fékk að launum góm- sætar máltíðir. Það var gott fyrir fátækan námsmann. Er amma spókaði sig í útlöndum fékk ég oft afnot af íbúðinni hennar. Eins gisti ég oft hjá henni í lengri eða skemmri tíma. Ég átti alltaf skjól hjá ömmu. Blessuð sé minning ömmu, Sigríðar Magnúsdóttur. F.h. systkinanna í Önnuparti, Sigríður Harðardóttir. Haustið 1968 tók amma að sér það hlutverk að halda á mér undir skírn, hún hefur örugg- lega talið það létt verk en mér tókst að láta hafa fyrir mér með því að gráta nánast allan tím- ann. Að sjálfsögðu hélt amma ró sinni og kláraði hlutverkið með sóma þó að barnið hafi lát- ið illa. Allt frá þessum tíma tengd- umst við sterkum böndum sem einkenndust af gagnkvæmri virðingu og væntumþykju. Ein af æskuminningunum er að þegar amma og afi komu í heimsókn í sveitina, oftast á glæsilegum Volvo, bæði ákveð- in, hress og hláturmild. Spjallið við eldhúsborðið þróaðist oft út í stjórnmál þar sem bæði höfðu sterkar skoðanir. Amma var töffari sem á þessum tíma reykti vindla, ég man ennþá eft- ir vindlalyktinni sem mér fannst bara nokkuð góð. Seinna snar- hætti amma þessum reykingum og vindlalyktin sat eftir sem góð minning. Á unglingsárum mínum var það fastur liður að fara til ömmu og afa í Oddspart í Þykkvabæ og hjálpa til við kartöfluupptöku á haustin. Þar gafst líka tími til að kynnast frændfólkinu en það gat orðið ansi fjölmennt í hús- inu þegar stórfjölskyldan var mætt til aðstoðar við kartöflu- upptökuna. Á þessum tíma blandaði amma stundum saman hafragraut og skyri, kallaði það hræring. Það var sérstakur grautur. Amma fylgdi einum stjórn- málaflokki og þegar hún heyrði að undirritaður væri farinn að halla sér fullmikið til hægri trúði hún ekki öðru en ég væri kominn í slæman félagsskap sem þyrfti að rétta af hið snar- asta. Svona var amma, hrein og bein og sagði nákvæmlega það sem henni fannst. Nú seinni árin var fastur lið- ur í aðdraganda jóla að heim- sækja ömmu í Hraunbæinn, barnabarnabörnin að sjálfsögðu með, sem fengu ýmsar tegundir af smákökum og mjólk að drekka. Henni var annt um ætt- fræði og var ítrekað að útskýra ættartengsl við ýmsa aðila, oft við dræmar undirtektir okkar en eftir því sem árin líða hefur ættfræðiáhuginn aukist og þá kann maður betur og betur að meta fróðleikinn frá þeirri gömlu. Eitt af því sem amma hafði áhyggjur af var hvað við Bryn- hildur tókum langan tíma í að láta gifta okkur, margoft var farið yfir hvað þetta væri var- hugavert og þá oft vísað í at- burði frá gamalli tíð sem flýttu fyrir giftingu ömmu og afa á sínum tíma. Hinn 14. ágúst síð- astliðinn, eftir nítján ár í sam- búð, gengum við svo í formlegt hjónaband, aðeins hálfum mán- uði fyrir andlát ömmu. Takk fyrir samfylgdina, amma mín, skilaðu kveðju til afa. Aðalsteinn H. Magnússon. Við kveðjum elskulega syst- ur, mágkonu og frænku, Sigríði G. Magnúsdóttur, húsfreyju í Parti, Þykkvabæ, „Siggu í Parti“. Hún fæddist í Hvammi í Vestmannaeyjum, næstelsta barn hjónanna Gíslínu Jónsdótt- ur og Magnúsar Þórðarsonar þá kaupmanns í Kaupangi. Hún var skírð Sigríður Gunnlaugs- dóttir, alnafna föðurömmu sinn- ar. Hún ólst upp á Skansinum í hópi 10 alsystkina og er sú átt- unda sem kveður. Eftir hefð- bundna skólagöngu þeirra tíma vann hún í Netagerð Vest- mannaeyja og ýmis störf sem til féllu. Ung fylgdi hún Halldóru systur sinni í Þykkvabæinn. Svona til halds og trausts þegar Dóra hóf búskap í Hávarðarkoti með manni sínum Sigurbjarti Guðjónssyni, þau höfðu eignast sitt fyrsta barn, Gíslínu. Þar varð á vegi Siggu ungur og glæsilegur maður, Yngvi Mark- ússon frá Dísukoti. Örlögin voru ráðin, þau giftust og hófu bú- skap á loftinu í Dísukoti. Þetta var í stríðslok og fólk hafði lítið á milli handa en ekki vantaði dugnaðinn og bjartsýnina. Með það að veganesti hófu þau bú- skap í Bjóluhjáleigu í tvíbýli við Ólaf bróður Yngva og Hrefnu konu hans. Á þessum árum voru systkini Siggu hjá þeim til aðstoðar, fyrst Maggi, þá Klara og loks Þórður. Eftir fimm ár söðla þau um og flytja til Eyja. Yngvi gerist bústjóri við kúabú Helga Benediktssonar í Hábæ næstu tvö árin. Eftir það setjast þau að í Parti og þar áttu þau og börnin fjögur, góða daga. Fyrst stunda þau hefðbundinn búskap en snéru sér síðan að kartöflurækt. Það var gott að koma að Parti, létt yfir heim- ilinu. Húsfreyjan hláturmild og ræðin, húsbóndinn brosmildur og söngelskur. Sigga var sér- lega minnug, félagslynd, hrein- skiptin hlý og glöð persóna sem gott var að vera með, enda var hún vinmörg. Börn og ungling- ar sem dvöldu á heimilinu hafa sýnt henni ævilanga tryggð. Þegar hún heimsótti eyjarnar kynnti hún sig gjarnan sem „Siggu frænku úr sveitinni“. Sigga hugsaði vel um Yngva sinn þegar heilsan þvarr. Þau fluttu til Reykjavíkur og eftir andlát hans bjó hún áfram í Hraunbænum í návist fjöl- skyldu og vina. Börnin hennar hlúðu vel að henni, ekki síst eft- ir að hún fékk Parkinsonveikina og þurfti að dvelja á Hrafnistu í Hafnarfirði. Þar fékk hún góða umönnun. Legg ég nú bæði líf og önd, ljúfi Jesús, í þína hönd, síðast þegar ég sofna fer sitji Guðs englar yfir mér. (Hallgrímur Pétursson.) Við kveðjum kæra systur, mágkonu og frænku með hjart- ans þökk fyrir samfylgdina. Guð blessi minningu hennar og alla ástvini. Þórður, Hrönn og fjölskylda. Sigríður Gunnlaugsdóttir Magnúsdóttir ✝ Faðir okkar og tengdafaðir, HANS AÐALSTEINN VALDIMARSSON frá Miðhúsum, Hlíf 2, Ísafirði, andaðist á Sjúkrahúsinu Ísafirði miðviku- daginn 4. september. Jónína Hansdóttir, Sigurgeir Garðarsson, Björg Hansdóttir, Frosti Gunnarsson, Ásdís Hansdóttir, Óskar Kárason, Þóra Hansdóttir, Sigurður Ólafsson. ✝ Okkar elskulega ÞÓRA KRISTÍN HELGADÓTTIR lést á heimili sínu þriðjudaginn 3. september. Útförin verður auglýst síðar. Fjölskylda hinnar látnu. ✝ Ástkær móðir, tengdamóðir, amma og lang- amma, STEINUNN DANÍELSDÓTTIR frá Syðra-Garðshorni í Svarfaðardal, lést á Dalbæ mánudaginn 2. september. Útförin fer fram frá Dalvíkurkirkju þriðjudaginn 10. september kl. 13.30. Anna María Halldórsdóttir, Jóhann Jóhannsson, Halldór Jóhannsson, Erla Árnadóttir, Helga Magnea Jóhannsdóttir, Sigurður Arnar Jónsson, Jóhann Steinar Jóhannsson, Íris Björk Gunnlaugsdóttir og langömmubörn. ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, MARSIBIL ÞÓRÐARDÓTTIR, Hólavegi 9, Sauðárkróki, lést á heimili sínu fimmtudaginn 29. ágúst. Útför hennar fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 14. september kl. 14.00. Kristín Guðmannsdóttir, Eiríkur Ingi Björnsson, Guðbjörg Guðmannsdóttir, Böðvar Hreinn Finnbogason, barnabörn og barnabarnabörn. VirðingReynsla & Þjónusta Allan sólarhringinn www.kvedja.is 571 8222 82o 3939 svafar 82o 3938 hermann ✝ Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma og langamma, ÁSGERÐUR LILJA SIGURLÍNA FANNEY HOLM frá Grímsgerði, Skessugili 7, Akureyri, lést á Sjúkrahúsi Akureyrar þriðjudaginn 27. ágúst. Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 13. september kl. 13.30. Jóhannes Helgi Gíslason, Gísli Bogi Jóhannesson, Ásta Bára Pétursdóttir, Eyþór Holm Jóhannesson, Þóra Guðný Birgisdóttir, Sigurður B. Jóhannesson, Ágústa G. Sigurðardóttir, Hinrik Máni Jóhannesson, Valborg Stefanía Karlsdóttir, ömmu- og langömmubörn. ✝ Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- faðir, afi og langafi, ÞORVARÐUR GUNNARSSON byggingameistari, Birkihæð 4, Garðabæ, sem lést á Landspítalanum í Fossvogi laugardaginn 31. ágúst, verður jarðsunginn frá Kópavogs- kirkju miðvikudaginn 11. september kl. 13.00. Erla Jónsdóttir, Örn Þorvarðarson, Sigrún Jóna Þorvarðardóttir, Gísli Eyþórsson, Ingibjörg Þorvarðardóttir, Thorbjörn Brink, Kristín Magnúsdóttir, Ingibjartur B. Þórjónsson, barnabörn og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.