Morgunblaðið - 08.10.2013, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. OKTÓBER 2013
✝ ÁsmundurPálsson fædd-
ist á Eiðum í Eiða-
þingá S-Múl 5. apríl
1928. Hann lést á
Landspítalanum
29. september
2013.
Foreldar hans
voru Páll Her-
mannsson, bóndi og
þingmaður á Eið-
um í Eiðaþingá S-
Múl, f. 28. apríl 1880, d. 31. jan-
úar 1958 og Dagbjört Guðjóns-
dóttir húsfrú frá Saurum í
Helgafellssveit, Snæfellsnesi, f.
17. mars 1904, d. 24. maí 2005.
Systkini Ásmundar, Sigríður
samfeðra, f. 1910, d. 1975. Her-
mann, f. 1931 og Kristín Jó-
hanna, f. 1936, d. 2006.
Fyrri kona Ásmundar var
Ingunn Ágústsdóttir, f. 1925, d.
1982. Börn þeirra eru 1) Páll, f.
1956, börn hans með Huldu Mar-
gréti Sigtryggsdóttur, f. 1964,
þau skildu. a) Katrín, f. 1985,
maki Gunnar Ingi Sveinsson, f.
1983, sonur þeirra er Grettir
Þór, f. 2010. b) Ásmundur, f.
1988, sambýliskona Áslaug Kar-
en Jóhannsdóttir, f. 1988, sonur
þeirra eru a) Bjarki Örn, f. 2010.
b) Breki Örn, f. 2013. d) Bjarki
Þór, f. 1994.
Eftirlifandi eiginkona Ás-
mundar er Unnur Konráðs-
dóttir, f. 21. febrúar 1930.
Ásmundur gekk í barna- og
unglingaskóla á Eiðum og fór
þaðan í MA og útskrifaðist sem
stúdent 1948, hann lauk síðan
lögfræðiprófi frá Háskóla Ís-
lands 1958. Ásmundur vann í
upphafi sem lögfræðingur hjá
Varnarliðnu á Keflavíkur-
flugvelli en lengst af á sínum
starfsferli hjá Olíufélaginu
Skeljungi í Reykjavík í inn-
kaupa- og birgðadeild uns hann
lét af störfum 1994. Ásmundur
var landsþekktur briddsspilari
og var meðal annars 10 sinnum
Íslandsmeistari í tvímenningi,
oftast með Hjalta Elíassyni og 9
sinnum Íslandsmeistari í sveita-
keppni. Auk þess vann hann til
fjölda annarra verðlauna á
löngum og farsælum keppn-
isferli sem spannaði tæp 60 ár,
hann átti fast sæti í landsliði Ís-
lands á árunum frá 1960 til
1980. Hann tók þátt í keppni al-
veg fram í andlátið. Keppti hann
síðast í bikarleik fyrir um það
bil tveimur vikum síðan.
Útför Ásmundar fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 8. október
2013, og hefst athöfnin kl. 13.
þeirra er Hrannar
Berg, f. 2013. c)
Hermann Ingi, f.
1991. Seinni kona
Páls er Einhildur
Pálsdóttir, f. 1959.
2) Dagbjört
Thelma, f. 1957,
börn hennar með
Ragnari Sigurjóns-
syni, f. 1955, þau
skildu. a) Davíð
Berg, f. 1990, unn-
usta Sigríður Rósa Örnólfs-
dóttir, f. 1992. b) Inga Lóa, f.
1993, sambýlismaður Auðunn
Björn Lárusson, f. 1978. 3) Sig-
ríður, f. 1958, maki Kristófer
Magnússon, f. 1950, börn þeirra
eru a) Ingunn Huld, f. 1976,
börn hennar með Bárði Eyjólfs-
syni, f. 1974, þau skildu. a) Aníta
Björk, f. 1997. b) Kristófer Ísak,
f. 2003. Sambýlismaður Ing-
unnar er Gísli Elíasson, f. 1976,
börn þeirra eru a) Elías Ingi, f.
2007. b) Viktor Elí, f. 2011. b)
Berglind, f. 1980, sambýlis-
maður Eiríkur Þór Björnsson, f.
1974, sonur þeirra er Brimir
Björn, f. 2010. c) Brynjar Þór, f.
1987, sambýliskona Brynja
Björk Arnardóttir, f. 1986, börn
Það eru 30 ár síðan mamma
okkar giftist Ásmundi. Þar sem
við vorum þá þegar orðin full-
orðin og flutt að heiman þá bjó
mamma orðið ein og það lét
henni ekki sérlega vel. Þau
mamma og Ásmundur undu sér
vel saman og við vorum mjög
sæl með það systkinin að hún
hefði fundið sér nýjan maka og
verðum honum ævinlega þakk-
lát fyrir hvernig hann kom fram
og þær ánægjustundir sem hann
veitti mömmu okkar.
Hún elskaði að ferðast og
fékk þarna ferðafélaga til að
flækjast með henni um hálfan
heiminn og félagsskap. Fé-
lagsskapurinn varð kannski eitt-
hvað minni en hún hafði ætlað
því Ásmundur spilaði mörg
kvöld í viku á veturna og svo
voru mót um helgar. Hann var
gríðarlega einbeittur í því sem
hann hafði áhuga á, árangurinn í
bridge segir allt um það. Tutt-
ugu ár í landsliðinu og tuttugu
Íslandsmeistaratitlar auk ótal
annarra sigra er ekki á margra
færi.
Ásmundur var vel lesinn,
hafði mikinn áhuga á kvæðum
og kunni ótal slík og svo var
nánast hægt að fletta upp í hon-
um allskonar fróðleik sem hann
hafði á hraðbergi. Vegna þess
hve fróður hann var gat verið
gaman að diskútera við hann hin
ýmsu mál því hann lá ekkert á
skoðunum sínum og hann var
svo sem ekkert mikið fyrir að
skipta um þær heldur. Hann var
snyrtimenni og vildi helst ekki
ganga í neinu öðru en klæðske-
rasniðnum fötum og óaðfinnan-
legur til fara og það fór honum
vel.
Hann hafði konunglegt lag á
því karlinn að láta hjólin snúast
eftir sínu höfði án þess að vera
nokkuð að óhreinka á sér putt-
ana. Það hvarflaði óneitanlega
stundum að manni spurningin
um hverju þessi maður hefði get-
að áorkað hefði þessum gáfum,
stálminni og einbeitni verið beitt
í praktískari farveg en að spila á
spil. Ásmundur var afburðamað-
ur á sínu sviði enda tilbúinn að
leggja allt sitt af mörkum. Hjör-
dís nýi heimsmeistarinn okkar í
bridge var makker Ásmundar
um tíma og naut tilsagnar hans.
Hún sagði í viðtali í Mogganum
að hann hefði kennt henni allt
sem mestu skipti. Það vill svo til
að á sömu stundu og hún vann
heimsmeistaratitilinn úti á Balí
taldi Ásmundur komið gott og
kvaddi.
Þau Ásmundur og mamma
áttu saman mörg góð ár og fyrir
þau erum við þakklát. Heilsu-
leysi hefur verið að hrekkja þau
síðastliðin ár með þeim leiðind-
um sem slíku fylgja. Ási var á
köflum mjög veikur en mamma
stóð eins og klettur með honum í
einu og öllu þrátt fyrir eigin
heilsubrest. Hann hefur nú feng-
ið friðinn og er laus undan þján-
ingum.
Við kveðjum Ásmund með
virktum og söknuði, sendum
mömmu, Palla, Siggu og Dæju,
barnabörnum og þeirra börnum
og aðstandendum öllum samúð-
arkveðjur.
Konráð Eyjólfsson
og fjölskylda,
Unnar Eyjólfsson
og fjölskylda,
Herdís Eyjólfsdóttir
og fjölskylda.
Við kveðjum nú mann sem
setti sterkan svip á bridgeíþrótt-
ina í áratugi. Ásmundur var
mjög ungur þegar hann fór að
spila bridge og varð hann 20
sinnum Íslandsmeistari í tví-
menningi og sveitakeppni. Í nær
20 ár var hann fastamaður í
landsliði Íslands í bridge. Hann
var harður bridgespilari og
ávallt stóð hugurinn til að ná
betri árangri í spilamennskunni.
Sú saga er sögð af Ásmundi að
hann læsi bridgebækur með öðru
auganu og horfði á sjónvarpið
með hinu. Síðan komu tölvurnar
til sögunnar og internetið með
öllum sínum möguleikum fyrir
bridgespilara.
Það var leitt að Ásmundur
skyldi ekki upplifa það að sjá
sinn gamla meðspilara Hjördísi
Eyþórsdóttur hreppa heims-
meistaratitil með landsliði
Bandaríkjanna fyrir nokkrum
dögum. Það var mikið afrek hjá
þessari glæsilegu bridgekonu.
Þau spiluðu mikið saman í nokk-
ur ár og kepptu í tvímenningi og
sveitakeppni á árunum 1992-
1994. Síðan hélt Hjördís til
Bandaríkjanna þar sem hún hef-
ur spilað síðan við góðan orðstír.
Fræðslan og reynslan af að hafa
spilað með Ásmundi hefur
örugglega komið henni til góða.
Hin síðari ári spilaði með Ás-
mundi Guðmundur Páll sem rek-
ur Bridgeskólann. Í nýlegu
blaðaviðtali um ágæti þess að
spila bridge sagði Guðmundur
m.a.: „Það er félagsskapurinn,
spennan og löngunin eftir að
vinna, það væri hægt að spila
bridge fram á grafarbakkann.“
Það sannaðist svo sannarlega á
Ásmundi, það eru ekki mjög
margar vikur síðan hann tók þátt
í sínu síðasta bridgemóti. Hann
var ekki jafn snöggur og áður, en
það var enn glampi í augunum
þegar þurfti að kljást við erfið
spil.
Ásmundur var ötull liðsmaður
í bridgehreyfingunni og lagði sitt
af mörkum til að Ísland kæmist
svo framarlega í alþjóðlegum
samanburði í bridge eins og raun
ber vitni. Við kveðjum góðan fé-
laga með söknuði og þökkum fyr-
ir framlagi hans til bridgeíþrótt-
arinnar. Fjölskyldu hans sendum
við innilegar samúðarkveðjur.
Jafet S. Ólafsson, forseti
Bridgesambandsins.
Ásmundur Pálsson
✝ Eiríkur GuðjónRagnarsson
fæddist í Ísafjarð-
arsýslu 24. maí
1945. Hann lést á
Landspítalanum 3.
október 2013.
Eiríkur var son-
ur læknishjónanna
Ragnars Ásgeirs-
sonar, f. 14.12.
1912, d. 16.5. 1981
og Laufeyjar Marí-
asdóttur, f. 15.3. 1914, d. 24.2.
2006. Systkini Eiríks eru Alfreð
Georg Alfreðsson, f. 5.7. 1933, d.
18.7. 1990, Ragnheiður Ása
Ragnarsdóttir, f. 8.2. 1938, d.
20.8. 2006, María Ragnarsdóttir,
f. 3.5. 1943 og Þórir Sturla Ragn-
arsson, f. 18.7. 1952.
Eiginkona Eiríks var Fríða
Regína Höskuldsdóttir, f. 9.3.
1949 á Akureyri. Þau slitu sam-
vistum árið 1994. Börn þeirra
eru: 1) Ragnar Gunnar Eiríks-
son, f. 12.6. 1967, börn hans eru
Steinn Jóhann Ragnarsson, f.
11.7. 1998, William Þór Ragn-
arsson, f. 3.11. 2004, Nóel Freyr
Ragnarsson, f. 10.8. 2006 og
Klara Sjöfn Ragnarsdóttir, f.
18.2. 2011. 2) Steinn Jóhann Ei-
ríksson, f. 1.8. 1974, d. 28.10.
1974. 3) Hulda Birna Eiríks-
Ýmir Harðarson, f. 29.1. 1988.
Eiríkur útskrifaðist með sam-
vinnuskólapróf frá Samvinnu-
skólanum á Bifröst 1967, fé-
lagsráðgjafi frá
Félagsráðgjafaskólanum í Stav-
anger í Noregi 1975, ferðaráð-
gjafi frá Ferðamálaskóla Íslands
1993 og sáttamaður 2007. Hann
stundaði nám á meistarastigi við
Nordiska hälsovårdshögskolan í
Göteborg í Svíþjóð árin 1986 og
1991. Eiríkur starfaði við almenn
skrifstofustörf á árunum 1964-
1971 hjá Útvegsbanka Íslands á
Ísafirði og hjá Olíufélaginu h.f. í
Reykjavík. Við félagsráð-
gjafastörf, fyrst sem aðstoð-
armaður félagsráðgjafa á Klepp-
spítala og félagsmálafulltrúi á
Landakotsspítala 1971-1972. Ár-
in 1975-1981 félagsráðgjafi hjá
Félagsmálastofnun Reykjavík-
urborgar, forstöðumaður á með-
ferðarheimili fyrir ofvirk börn,
deildarstjóri fjölskyldudeildar
SÁÁ. Árin 1982-1987
framkvæmdastjóri Sjálfsbjargar,
landssambandi fatlaðra. For-
stjóri Náttúrulækningafélags Ís-
lands 1987-1992. Árin 1993-2013
framkvæmdastjóri Glaðni h.f.,
yfirfélagsráðgjafi á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur öldrunarlækn-
ingasviði, kennari við Heið-
arskóla, félagsmálastjóri og
sjálfstætt starfandi að ýmsum
verkefnum tengdum fé-
lagsráðgjöf og sáttamiðlun.
Útför Eiríks fer fram frá Nes-
kirkju í dag, 8. október 2013, og
hefst athöfnin kl. 11.
dóttir, f. 12.10.
1975, maki Guðjón
Leifur Gunnarsson,
f. 28.6. 1973, börn
þeirra eru Linda
Regína Guðjóns-
dóttir, f. 12.8. 2001,
Atli Björn Guð-
jónsson, f. 16.5.
2005, Laufey María
Guðjónsdóttir, f.
12.2. 2007, Dagur
Þór Guðjónsson, f.
2.11. 2008. 4) Ragnheiður Eiríks-
dóttir, f. 23.9. 1978, maki Hall-
grímur Óskarsson, f. 14.5. 1967,
börn þeirra eru Gunnhildur
Fríða Hallgrímsdóttir, f. 1.5.
2002, Hrafnhildur Birna Hall-
grímsdóttir, f. 29.4. 2004 og Jó-
hannes Ragnar Hallgrímsson, f.
20.3. 2009. 5) Höskuldur Eiríks-
son, f. 5.5. 1981, maki Freyja
Jónsdóttir, f. 30.1. 1980, börn
þeirra eru Ragnheiður Vala
Höskuldsdóttir, f. 11.3. 2005,
Hildur Eva Höskuldsdóttir, f.
28.2. 2007 og Jóel Höskuldsson, f.
17.12. 2009. 6) Alfreð Jóhann Ei-
ríksson, f. 7.7. 1993.
Sambýliskona Eiríks er Erla
Björg Sigurðardóttir, fé-
lagsráðgjafi MA, f. 1.1. 1959, syn-
ir hennar eru Daníel Þór Harð-
arson, f. 20.3. 1974 og Guðfinnur
Hann Eiríkur frændi er dáinn.
Hugur minn fer á flug og fer nokk-
uð mörg ár aftur í tímann. Þá var
Eiríkur ungur og var í hlutverkinu
„uppáhaldsfrændi“ okkar systkin-
anna. Það var alltaf mikill spenn-
ingur þegar von var á honum til
Njarðvíkur. Hann var svo mikill
barnagæla að hann lét okkur alltaf
ganga fyrir í leik áður en hann gaf
sig á tal við fullorðna fólkið. Svo
var það í eitt skiptið sem hann kom
til að passa okkur eina kvöldstund
sem hann kom með unga stúlku
með sér, hana Regínu. Það var
ekki laust við að við fengjum minni
athygli það kvöld og vottaði fyrir
afbrýðisemi okkar. Hann var svo
upptekinn af þessari ungu fögru
stúlku sem varð seinna eiginkona
hans til margra ára. Við fyrirgáf-
um honum þennan athyglisskort
mjög fljótlega þegar við kynnt-
umst Regínu betur. Þau eiga nú 5
frábær börn, tengdabörn og stór-
an hóp af barnabörnum. Eiríkur
ljómaði alltaf þegar hann talaði
um þau, hann var svo stoltur af
þeim öllum. Samband föður míns,
Alfreðs, og Eiríks bróður hans var
mjög gott í gegnum árin. Það voru
ófáar heimsóknir fjölskyldunnar
til Reykjavíkur til þeirra.
Það er skrítið til þess að hugsa
að þeir bræður deyja á nákvæm-
lega sama hátt. Hjarta þeirra
stöðvast bara í einu vetfangi. Ég
vil meina að það sé ekki slæmt að
fara þannig. Til viðbótar deyr Ei-
ríkur á sama degi og móðir mín
fyrir 31 ári síðan.
Hann Eiríkur minn var mjög
hæfileikaríkur en hann fór ansi
torfæra leið í lífinu og átti oft erf-
itt. Alltaf reis hann upp aftur og
maður samgladdist honum virki-
lega þegar vel gekk. Þá var önnur
manneskja sem brosti sínu blí-
ðasta, það var amma Laufey. Ég
er viss um að hún bíður með eina
nýbakaða „brúna“ fyrir hann Ei-
rík sinn. Þau geta kannski deilt
þessari brúnu með afa Ragnari,
pabba mínum og mömmu. Verði
þeim að góðu, ég er viss um að sú
brúna klikkar ekki frekar en fyrri
daginn.
Ég vil votta sambýliskonu,
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum mína innilegu samúð. Ylj-
ið ykkur við góðu minningarnar
því þar er af nógu að taka.
Blessuð sé minning Eiríks
frænda.
Kristín Alfreðsdóttir.
Rúmlega meðalmaður á hæð,
fremur grannvaxinn, dökkur á
brún og brá, augun móleit, drengi-
leg og bera vott um festu og ró.
Hæglátur í daglegri framkomu en
er stórlyndur, býr yfir heitri skap-
gerð þó enginn sjái hann skipta
skapi. Hann er í senn góður nem-
andi, hagsýnn umsjónarmaður og
farsæll íþróttamaður.
Einhvern veginn á þennan hátt
lýsti Guðjón heitinn Sigurjónsson,
bekkjarbróðir Eiríks og okkar
hinna, frænda sínum í Ecce Homo
við útskrift okkar úr Samvinnu-
skólanum Bifröst vorið 1967. Þeir
frændur eru nú helmingur þeirra
fjögurra af útskriftarárgangi 1967
sem kvatt hafa þetta tilverustig.
Blessuð sé minning þeirra beggja
og Siggu og Benna, sem einnig
hafa kvatt.
Það var bjart yfir okkur 40 sem
hófum nám í Bifröst haustið 1965.
Framundan voru tveir vetur, full-
ir af væntingum og vonum. Borg-
arfjörðurinn tók á móti okkur í
sinni fegustu mynd og fagnaði
komu ungmennanna sem áttu
sinn uppruna víðs vegar um land-
ið. Vestan af Ísafirði kom Eiríkur,
hógvær og yfirvegaður ungur
maður sem ekki fór mikið fyrir í
fyrstu en óx í áliti okkar skóla-
systkinanna með sínum sterka
persónuleika. Hann var að mörgu
leyti lífsreyndari en við hin, var
heitbundinn og m.a. búinn að
stunda menntaskólanám á Akur-
eyri en hafði tekið nýja stefnu og
„svissað yfir“ í Samvinnuskólann.
Þar féll hann vel inn í hópinn og
ávann sér fljótt traust okkar
bekkjarsystkinanna sem leiddi til
þess, að í upphafi seinni vetrar
okkar var hann skipaður umsjón-
armaður okkar sem var í þann tíð
ein helsta virðingar- og ábyrgðar-
staða skólans og gegndi hann því
starfi með mikilli prýði seinni vet-
urinn.
Bifrastarárin liðu hratt og eftir
tiltölulega stuttan starfsferil á
skrifstofuvettvangi venti Eiríkur
sínu kvæði í kross, hélt til Noregs
og nam þar félagsfræði sem síðan
varð hans starfsvettvangur að
mestu leyti. Samskiptin við okkur
bekkjarsystkinin minnkuðu og við
höfðum úr fjarska spurnir af ýms-
um erfiðleikum, sem settu mark
sitt á líf hans. Það breytti þó engu
um það, að í hvert sinn sem endur-
fundir komu til var sömu ljúf-
mennskunni að mæta. Alltaf eins
og við hefðum hist síðast í gær.
Persónulega á ég Eiríki og
Regínu, fyrrum konu hans, mikið
að þakka. Við Eiríkur vorum sam-
starfsmenn hjá Olíufélaginu hf.
fyrstu árin eftir útskrift og á þeim
tíma var ég nánast heimagangur
hjá þeim hjónum í Skaftahlíðinni.
En allt hefur sinn tíma. Aðstæður
breytast og fjarlægðin tekur völd-
in. Endurfundir voru þó ávallt
jafn ljúfir, þegar til komu.
Á kveðjustund minnumst við
bekkjarsystkinin ljúfs drengs,
sem ávallt var gott að vera í sam-
skiptum við. Þökkum allar góðar
stundir, sem gjarnan hefðu mátt
vera fleiri. Börnum hans og fjöl-
skyldu allri vottum við okkar
dýpstu samúð.
Guðmundur Jóelsson.
Góður drengur er fallinn frá.
Drengur sem hafði marga hæfi-
leika. Drengur sem gladdi marga
og hjálpaði mörgum. Maður sem
kunni að hlusta og draga ályktanir
og var svo einlægur í samkennd
sinni og voru falin mörg mikilvæg
störf um ævina. Okkur reyndist
hann hinn besti vinur allt frá því
er þau hjónin tóku á móti fjöl-
skyldu okkar í Noregi árið 1973 og
áttum við margar gleðistundir
með fjölskyldunni sem seint munu
gleymast bæði á þeirra heimili og
okkar.
En í lífinu skiptast á skin og
skúrir. Og skyndilega eftir kynni
okkar dimmdi í lífi þeirra hjóna er
þau misstu ungbarn sitt úr vöggu-
dauða á námsárunum. Treystust
þá enn vinaböndin og áttum við
Eiríkur margar góðar stundir í
gleði og sorg þar sem við ræddum
bæði líf og dauða, óleysanlegar
gátur lífsins, gleði og sorg mann-
lífsins. Lengur getum við ekki
rætt saman þar sem grimmur
hrammur áfengissýkinnar hertók
hann á stundum og aðrir sjúk-
dómar síðar meir sem urðu bana-
mein hans.
Minningin um góðan dreng lifir
er hann hverfur yfir móðuna
miklu og vottum við allri fjölskyld-
unni heilshugar samúð og biðjum
þess að þeim auðnist styrkur og
þrek á sorgarstundum. Börnum
hans og móður þeirra, Regínu,
sendum við sérstakar kveðjur og
þökkum allar góðu minningarnar
með fjölskyldunni sem hlýja
áfram hjörtum okkar og auka
gleði okkar og lærdóm á vegferð
lífsins.
Ó, faðir, gjör mig sigursálm,
eitt signað trúarlag,
sem afli blæs í brotinn hálm
og breytir nótt í dag.
(Matthías Jochumsson)
Þórir S. Guðbergsson og
Rúna Gísladóttir.
Eiríkur Guðjón
Ragnarsson
Morgunblaðið birtir
minningargreinar endur-
gjaldslaust alla útgáfu-
daga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru
vinsamlega beðnir að nota
innsendikerfi blaðsins. Neðst
á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsending-
armáta og skilafrest.
Minningargreinar
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Þegar andlát ber að höndum
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST