Morgunblaðið - 09.11.2013, Side 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. NÓVEMBER 2013
✝ Alda Ólafs-dóttir fæddist í
Dísukoti Þykkva-
bæ 1. október
1928. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Lundi á Hellu
28. október 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Ólafur
Markússon, f. 29.1.
1905, d. 13.12.
1980, og Hrefna
Jónsdóttir, f. 5.9. 1905, d. 11.4.
1991, bændur í Bjóluhjáleigu í
Djúpárhreppi. Systkini hennar
eru Baldur, f. 30.10. 1929, maki
Sigríður Pálsdóttir, f. 24.10.
1930, Bragi, f. 3.7. 1931, d. 4.7.
2013 og Jón, f. 1.9. 1935, maki
Lind Ebbadóttir, f. 7.9. 1938.
Alda giftist 8.4. 1956 eftirlif-
andi eiginmanni sínum Sigurði
Karlssyni, f. 30.5. 1930, í
Reykjavík. Foreldrar hans
voru Karl Þorsteinsson bakari
og Jónína Þorkelsdóttir. Börn
þeirra eru: 1) Hrefna, f. 28.2.
1952, maki Kristinn Garð-
arsson, f. 22.8. 1949, þau eiga
þrjár dætur og sjö barnabörn.
2) Erna, f. 22.9. 1953, maki
eiga tvö börn. Alda bjó fyrstu
árin með foreldrum sínum í
Dísukoti en fjölskyldan fluttist
síðar að Árbæjarhjáleigu í
Holtum þar sem þau bjuggu til
ársins 1938 er þau fluttu að
Bjóluhjáleigu í Djúpárhreppi.
Alda gekk í barnaskóla í
Þykkvabæ og fór síðar í Ingi-
marsskóla í Reykjavík og út-
skrifaðist sem gagnfræðingur.
Eftir gagnfræðapróf vann hún
nokkur ár í Ingólfsapóteki í
Reykjavík og síðar við versl-
unarstörf hjá Kaupfélaginu
Þór á Hellu. Alda og Sigurður
hófu sinn búskap í Bjóluhjá-
leigu 1952 en fluttu 2 árum síð-
ar að Hellu og byggðu sér hús
á Leikskálum 4 og hafa búið
þar frá árinu 1955. Hún var
lengst af heimavinnandi hús-
móðir enda barnahópurinn stór
og að mörgu að hyggja. Hún
var nokkur ár umboðsmaður
Morgunblaðsins, vann einnig
nokkur ár í nýstofnaðri prent-
smiðju á Hellu. Hestamennska
var hennar aðaláhugamál og
átti stússið við hestana hug
hennar allan og var hún með
afbrigðum glögg á allt viðkom-
andi þeim.
Útför Öldu fer fram frá
Oddakirkju í dag, 9. nóvember
2013, kl. 13.
Guðmundur Skúla-
son, f. 30.1. 1947,
eiga þau tvo syni
og tvö barnabörn.
3) Karl, f. 17.8.
1954, maki Helga
Hjaltadóttir, f. 9.9.
1955, þau eiga
tvær dætur og tvö
barnabörn. 4) Nói,
f. 7.9. 1955, maki
Kristborg Haf-
steinsdóttir, f. 13.5.
1955, þau eiga þrjár dætur og
fjögur barnabörn. 5) Ólafur, f.
18.5. 1957, hann á þrjú börn. 6)
Garðar, f. 24.9. 1958, maki Sig-
rún Sigurðardóttir, f. 4.8. 1955,
þau eiga fjögur börn og eitt
barnabarn. 7) Jón, f. 10.5. 1960,
d. 21.6. 1984, hann á eina dótt-
ur. 8) Ómar, f. 23.8. 1961, maki
Linda Þorsteinsdóttir, f. 10.3.
1961, þau eiga fjögur börn og
tvö barnabörn. 9) Jóna Björk, f.
25.1. 1964, hún á einn son. 10)
Þröstur, f. 25.8. 1967, maki
Hrafnhildur Andrésdóttir, f.
14.12. 1968, þau eiga tvær dæt-
ur. 11) Sigurður Ingi, f. 10.9.
1968, maki Þórhildur Guðbjörg
Hjaltadóttir, f. 8.1. 1985, þau
Það er undarlegt að hún
mamma sé dáin, manni finnst ein-
hvernveginn að foreldrar verði
alltaf til. Mamma var heimavinn-
andi lengst af og ól upp sín 11
börn. Síðan bættust við barna-
börnin sem áttu athvarf hjá henni
þegar foreldrarnir voru í vinnu, þá
var ekki kominn leikskóli á Hellu.
Þegar við Kiddi eignuðumst elstu
dóttur okkar bjuggum við hjá
þeim pabba í tvö og hálft ár og það
var mér ansi erfitt að flytja að
heiman og ég dró það eins og ég
gat enda var frekar einmanalegt
að vera allt í einu bara 3 í heimili
eftir að vera búin að vera í svo
stórum hópi. Þó það væri þröngt á
Leikskálunum var samt alltaf ein-
hvernveginn nóg pláss.
Hestar voru aðaláhugamál
mömmu og voru þau pabbi alltaf
með hesta. Þau fóru í útreiðartúra
um helgar og lengri ferðir með
vinum sínum á sumrin. Það var
henni þungbært að verða að hætta
að fara á hestbak eftir hnjáskipti á
báðum fótum, en alltaf fór hún í
hesthúsið með pabba og með vatn
handa hestunum út í hagann.
Það fór ekki mikið fyrir
mömmu, hún var hæglát og vinnu-
söm og skipti ekki oft skapi. það
var þá helst ef Sjálfstæðisflokkn-
um var hallmælt að hún hækkaði
róminn. Síðustu vikur hafa verið
henni svolítið erfiðar, nú er hún
örugglega orðin frísk aftur og á
þeysireið á Faxa sínum.
Við Kiddi þökkum mömmu og
pabba fyrir alla aðstoð í gegnum
árin. Hvíldu í friði, elsku mamma
Að minnast góðrar móður
er mannsins æðsta dyggð
og andans kærsti óður
um ást og móðurtryggð.
Hjá hennar blíðum barmi
er barnsins hvíld og fró.
Þar hverfa tár af hvarmi
og hjartað fyllist ró.
(Freysteinn Gunnarsson)
Hrefna og Kristinn (Hebba
og Kiddi).
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Það ætti ekki að vera erfitt að
skrifa minningar um móður sína
en þó vefst það fyrir manni. Af
mörgu er að taka á langri ævi og
er mér bæði ljúft og skylt að
þakka henni mömmu fyrir að vera
til staðar fyrir okkur börnin sín,
ósérhlífin og ráðagóð alla tíð.
Það hefur ekki verið smámál að
standa fyrir stóru heimili og hafa
alla hluti tiltæka fyrir hópinn,
bæði fæði og klæði. Þægindin voru
ekki söm og þekkjast í dag. Hún
kallaði ekki á athygli hún mamma
og lét sjálfa sig ætíð víkja fyrir
þörfum annarra. Oft hefur vinnu-
dagurinn verið langur og strangur
en hún kvartaði ekki og tókst á við
verkefnið af stakri prýði. Þolin-
mæði hennar voru engin takmörk
sett. Sennilega vorum við ærsla-
söm en samt man ég ekki annað
en allt gengi nokkuð áfallalaust og
án stórslysa.
Seinna meir munaði hana ekki
um að bæta við sig verkefnum og
annast barnabörnin þegar þeirra
tími kom. Aldursmunur yngsta
barns og elsta barnabarns er ein-
ungis þrjú ár. Sjálf naut ég sér-
stakrar aðstoðar mömmu þegar
Sverrir minn fæddist og gætti hún
hans öll bernskuárin og gerði mér
kleift að stunda krefjandi vinnu.
Vil ég þakka mömmu sérstaklega
og eiga mamma og pabbi stóran
þátt í uppvexti hans og án þeirra
hefði tilveran orðið snúnari hjá
okkur tveim. Síðar þegar Grétar
minn fæddist lögðu þau hönd á
plóg veturlangt þar til leikskóla-
aldri var náð og munaði ekki um
þó 20 árum eldri væru.
Hestar hafa alltaf verið áhuga-
mál númer eitt, tvö og þrjú hjá
mömmu og voru allar lausar
stundir nýttar til að sinna hestun-
um og voru þau pabbi samtaka í
því. Stundirnar voru sennilega
ekki mjög margar framan af en
þeim mun fleiri eftir að barnahóp-
urinn óx úr grasi. Nokkrir í fjöl-
skyldunni hafa erft áhugann á
hestunum og sinnt þeim ásamt
mömmu og pabba.
Síðustu árin hafa verið nokkuð
erfið hjá mömmu og hefur hún
þurft að reiða sig á aðstoð pabba
sem hefur verið henni stoð og
stytta og má segja að hlutverka-
skipti hafi orðið á heimilinu. Þetta
gerði það að verkum að þrátt fyrir
talsverð veikindi gat hún verið
heima nánast fram á síðasta dag,
ef undan eru skildar síðustu sjö
vikurnar sem hún dvaldi á hjúkr-
unarheimilinu Lundi og naut þar
einstakrar umhyggju. Hún var
ekki sátt við að geta ekki verið
heima lengur og hugurinn stefndi
einatt til baka. Sérstaklega
ánægjulegt var fyrir okkur öll að
hún gat skroppið heim eina dag-
stund og haldið upp á 85 ára af-
mælið sitt í góðra vina hópi.
Skjótt skipast veður í lofti, því
þrem vikum síðar kom kallið, frek-
ar óvænt og þó ekki. Þegar heilsan
þverr er gott að hvíla lúin bein.
Það er líka gott að eiga góðar
minningar og geta yljað sér við
þær. Söknuðurinn er mikill en
mestur þó hjá pabba sem eftir
rúmlega sex áratuga samvistir
þarf að sjá á bak eiginkonu sinni.
Við munum hjálpast að við að
styðja hann þegar þín nýtur ekki
lengur við. Takk fyrir allt, elsku
mamma, og takk, pabbi, fyrir að
hafa hugsað svona vel um
mömmu.
Erna.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Með þessum ljóðlínum kveð ég
þig, elsku Alda mín. Minningarnar
lifa áfram. Ég veit að vel hefur
verið tekið á móti þér í „sumar-
landinu“, Hrefna, Óli, Jónsi þinn
og allir hinir sem farnir eru á und-
an. Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Guð geymi þig.
Þín tengdadóttir,
Kristborg (Krissa).
Í dag kveðjum við Öldu tengda-
móður mína. Hún náði að halda
upp á 85 ára afmælið sitt umvafin
sínum nánustu. Veikindi höfðu þá
sett mark sitt á þessa stóru og
sterku konu, sem vann það afrek
að eignast 11 börn á 17 árum. Já,
afkomendahópurinn er orðinn
stór og myndarlegur og mun
reyna að létta tengdapabba lífið
nú þegar hann horfir á eftir lífs-
förunaut sínum og vini til 60 ára.
Hugurinn reikar aftur í tímann
þegar ég kom fyrst inn á Leik-
skála. Ég var svolítið smeyk eins
og gengur og gerist þegar stúlka
hittir tilvonandi tengdamóður
sína í fyrsta sinn. Sá ótti reyndist
ástæðulaus, og fann ég aldrei
annað en hlýju og gott viðmót í
minn garð. Alda var mjög mynd-
arleg kona, hávaxin með þykkt og
fallegt hár sem náði aldrei að
verða almennilega grátt. Það er
ekki langt síðan hún deildi með
mér áhyggjum sínum yfir gráum
hárum í vöngum og hvort hún
þyrfti ekki að fara að láta lita það.
Húðin var slétt og ljómaði eins og
á ungri stúlku. Ég hafði unun af
að horfa á hana við vinnu sína,
hún hreyfði sig svo undur nett og
virðulega. Og brosið hennar fal-
lega, svolítið feimnislegt, en náði
samt til augnanna bláu, sem lýstu
upp andlitið. Hennar innri maður
var ekki síður hreinn, sléttur og
fagur. Hún var svo laus við alla
tilgerð, sagði sína meiningu þeg-
ar á þurfti að halda og gat þá
hvesst sig, en var oftast hlédræg
og ofurlítið feimin.
Alda var vel gefin og minnug.
Hún hafði áhuga á bókum og kvik-
myndum og dreif sig oft í bíó með
börnunum. Hún hafði mikinn
áhuga á seinni heimsstyrjöldinni
og var gaman að ræða við hana um
stríðið.
Alda sýndi ást sína á börnum
með nærgætni og rólegu yfirbragði
og vann á þann hátt trúnað þeirra
og traust. Hún passaði um tíma
Huldu mína aðeins nokkurra mán-
aða gamla, og ef hún var vöknuð
þegar ég kom að sækja hana, undi
hún róleg hjá ömmu sinni.
Alda var mikill dýravinur og
bar virðingu fyrir öllu lífi. Blómin
hennar voru alltaf svo falleg. Litlir
afleggjarar náðu að vaxa og dafna
hjá henni. Það gat reyndar verið
svolítið erfitt að fá hana til að sam-
þykkja að klippa trén í garðinum,
þau áttu að fá að vaxa óáreitt.
En það voru hestarnir sem áttu
líf hennar og yndi alla tíð. Alda
kunni best við sig í hesthúsinu og á
hestbaki. Hún var lagin við hest-
ana og gaf hraustum karlmönnum
ekkert eftir í reiðtúrum, jafnvel
með nokkra til reiðar. Á seinni ár-
um þegar hún var hætt að fara á
bak fannst henni gaman að horfa á
hrossin á sýningum og hestamót-
um.
En það var ekki bara að hafa
gaman af hestunum, heldur var
henni umhugað um alla hirðingu
þeirra. Að þeir hefðu nóg að éta og
drekka, væru heilir heilsu og liði
vel. Þannig var Alda, hugsaði fyrst
um aðra, bæði menn og málleys-
ingja, aldrei heyrði ég hana
kvarta, það var aldrei neitt að
henni.
Það er sárt að kveðja, en um
leið gleðst ég yfir að hafa kynnst
og fengið að umgangast svo góða
konu. Góður Guð styrki elsku
tengdapabba, hann hefur misst
mikið. Saman munum við svo
halda áfram að rifja upp góðar
minningar sem við geymum um
hana Öldu okkar.
Helga Hjaltadóttir.
Þú komst í hlaðið á hvítum hesti,
þú komst með vor í augum þér.
Ég söng og fagnaði góðum gesti
og gaf þér hjartað í brjósti mér.
Ég heyri álengdar hófadyninn,
ég horfi langt á eftir þér.
Og bjart er alltaf um besta vininn
og blítt er nafn hans á vörum mér.
Þó líði dagar og líði nætur,
má lengi rekja gömul spor.
Þó kuldinn næði um daladætur,
þá dreymir allar um sól og vor.
(Davíð Stefánsson)
Elsku amma mín, minning þín
er ljós sem lifir, megi Guð og engl-
arnir vera með þér.
Þín nafna,
Alda Jóna.
Í dag kveðjum við og berum til
grafar elskulega ömmu okkar,
Öldu Ólafsdóttur. Dauðinn kemur
manni alltaf á óvart, jafnvel þó að
allir hafi verið undirbúnir og að-
dragandinn hafi verið nokkur er
einhvern veginn samt alltaf erfitt
að kveðja og sætta sig við. Amma
var hörkukona, átti ellefu börn og
lét sig ekki muna um að passa
barnabörnin langt fram á elliár.
Margar minningar úr barnæsku
leita á hugann þessa dagana, til
dæmis háaloftið þar sem við feng-
um stundum að leika okkur og
kenndi þar ýmissa grasa, allskonar
dót og fínirí sem hægt var að
gleyma sér í í skemmtilegum leik,
kandíssykurkarið á eldhúsborðinu,
sláturgerðin og hrossabjúgun,
gestagangurinn og hlátrasköllin úr
litla eldhúsinu hennar sem oftar en
ekki var troðfullt af fólki.
Amma var dugleg og vildi aldr-
ei heyra á það minnst að fara til
læknis og var „aldrei veik“ en síð-
ustu ár var nú samt farið að draga
af henni og veikindi farin að sækja
að.
Við vitum að nú líður henni bet-
ur og fylgist með okkur og hest-
unum sínum úr hásæti eða jafnvel
á baki honum Lýsingi sínum sem
henni þótti svo vænt um.
Elsku amma, nú geturðu hvílt
þig. Við sjáumst svo seinna.
Guðlaug, Berglind
og Alda Marín.
Alda Ólafsdóttir
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÞÓREY GÍSLADÓTTIR,
Dalbraut 14,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 31. október.
Jarðarförin fer fram frá Langholtskirkju
þriðjudaginn 12. nóvember kl. 13.00.
Jón Bjarni E. Stefánsson,
Elís E. Stefánsson, Sigríður Albertsdóttir,
Jóna G. E. Stefánsdóttir, Geirmundur Geirmundsson
og fjölskyldur.
✝
Elsku bróðir okkar og frændi,
JÓNAS ÞORGRÍMSSON
fyrrverandi bóndi
í Presthólum,
Núpasveit,
lést á Sjúkrahúsi Húsavíkur mánudaginn
4. nóvember.
Jarðarförin fer fram frá Snartastaðakirkju laugardaginn
16. nóvember kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þorgrímur Karlsson.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
JÓHANNES ÞORSTEINSSON,
Hlíðarvegi 4,
Ísafirði,
lést á sjúkrahúsinu á Ísafirði fimmtudaginn
7. nóvember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Magnús Jóhannesson, Ragnheiður Hermannsdóttir,
Þorsteinn Jóhannesson, Margrét K. Hreinsdóttir,
Þórir Jóhannesson, Helga Gunnarsdóttir,
Hanna Jóhannesdóttir, Andrés Kristjánsson,
Laufey Jóhannesdóttir, Ari Þorsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
UNNUR BJÖRG H. INGÓLFSDÓTTIR,
Meðalholti 7,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi sunnu-
daginn 3. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju fimmtudaginn
14. nóvember kl. 13.00.
Daníel Axelsson,
Ingólfur Daníelsson, Íris Björk Aðalheiðardóttir,
Kristrún Helga Daníelsdóttir,
Hildur Daníelsdóttir, Vignir Ragnarsson,
Anna María Daníelsdóttir, Kristján Már Hafsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og systir,
SÚSANNA STEINÞÓRSDÓTTIR,
Hlynskógum 2,
Akranesi,
sem lést fimmtudaginn 7. nóvember, verður
jarðsungin frá Akraneskirkju mánudaginn
18. nóvember kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Sveinusjóð, sumar-
búðanna í Ölveri. Rn. 701-05-302000, kt. 420369-6119.
Jón Jóhannsson,
Irena Rut Jónsdóttir,
Guðjón Jónsson,
Karitas Eva Jónsdóttir,
Ingibjörg Steinþórsdóttir,
Jónína Steinþórsdóttir,
Sigurður Mýrdal Steinþórsson
og aðrir aðstandendur.