Morgunblaðið - 25.01.2014, Side 48

48 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. JANÚAR 2014
FERSKLEIKI • GÆÐI • ÞJÓNUSTA
FORRÉTTUR
Hvítlauksristaðir humarhalar
með brauði og hvítlaukssmjöri
AÐALRÉTTUR
Lamba primesteik með ristuðu grænmeti,
rósmarín, hunangi og bakaðri kartöflu
EFTIRRÉTTUR
Frönsk súkkulaðikaka með þeyttum rjóma
og ferskum berjum
BRUNCH
Heilsu Brunch: Brauð, ostur, soðið egg, tómatur, gúrka,
ávextir, sulta, kjúklingaskinka og íslenskt smjör
Lúxus Brunch: Spæld egg, beikon, ostasneiðar, spægi-
pylsa, brauð, kartöflur, ferskt tómatsalat, smoothie,
ávextir, sulta, smjör og amerískar pönnukökur með sírópi.
Sá eða sú er ákvað að endur-taka síðastliðna tónleika SÍstrax næsta kvöld ætti aðgeta varpað öndinni léttar
eftir fimmtudagsaðsókninni að
dæma, sem smekkfyllti (að kór-
pallasætum slepptum) Eldborg-
arsalinn og renndi traustum stoðum
undir fullyrðingu tónleikaskrár um
að jafnan teljist til tíðinda þegar
Víkingur Heiðar leikur með hljóm-
sveitinni. Og ekki nema gott um það
að segja, enda hefur frammistaða
hans hingað til reynzt hlustendum
verðskuldað aðdráttarafl, jafnvel
þótt sumum vegi oft þyngra hvaða
verk eru í boði en hverjir flytja þau.
Væri vissulega forvitnilegt að vita
hvert stefnir í þeim málum, þó að
gruna megi að síaukið kastljós á
túlkandann sé tímanna tákn með al-
mennt minnkandi söguvitund í æ
fyrirferðarmeiri „viðburðamenn-
ingu“ seinni áratuga.
Að mínu viti hefur 1. Píanókons-
ert Brahms (1858) – löngu við-
urkennt meistaraverk – aldrei stað-
izt samjöfnuð við segjum
Fiðlukonsert hans (1878) að lagræn-
um tærleika, og bætti ekki úr skák
hvað samhljómur píanós og hljóm-
sveitar virtist, ofan af neðstu svöl-
um, undarlega knúsaður og jafnvel
þvoglukenndur – hvort sem það
stafaði af óhóflegri pedalnotkun eða
hljómstillingu salarins, ef þá ekki
einkum af þykkildislegum rithætti
Hamborgartónskáldsins unga. En
sjálfsagt voru flestir nærstaddir því
ósammála, enda báru heitu undir-
tektirnar ekki vott um annað. Að
öðru leyti var píanóleikurinn óað-
finnanlegur, ekki sízt í einleiks-
kadenzunum við fylginn samleik
hljómsveitar.
Hin „litla“ C-dúr Sinfónía Schu-
berts frá 1818 (til aðgreiningar frá
hinni „stóru“ nr. 9 í sömu tónteg-
und) hefur lengst af staðið í skugga
nágranna sinna nr. 5 og 7, enda til-
tölulega lítt flutt; hér á landi t.a.m.
aðeins 1964 og 1981 fram að þessu.
En þó að hún láti hlutfallslega lítið
yfir sér – „anspruchslos“ eins og
þýzkumæltir myndu segja – þá býr
hún víða yfir þokkafullum sjarma,
með vaudeville-kenndu aðalstefi I.
þáttar og óborganlega frjóum rytma
í Scherzóinu (III) er skýrt mótuð
stjórn Christians Mandeal dró fram
í þverpokum með sprelllifandi
styrkbrigðum.
Tónleikaskráin gat þess ekki
hvort Mandeal hefði stjórnað SÍ áð-
ur, en ekki fann ég neitt sem benti
til þess. Hitt var augljóst að þarna
fór maður sem kunni sitt fag í aust-
urrísk-ungverskum tóngeira. Það
sást enn gerr í lokaverkinu, fyrri
Rapsódíu rúmenska landa hans
Enescus frá 1901 er ég minnist ekki
að hafa áður heyrt í jafn bullsjóð-
andi útfærslu. Hljómsveitin lék eins
og innblásin skeiðklukka, dúnd-
urhvasst og nákvæmt með logandi
sígaunaástríðu í hverri æð. Var því
sannarlega tími til kominn að fá
manninn hingað, og þótt fyrr hefði
verið.
Logandi sígaunaástríður
Morgunblaðið/Ómar
Einleikarinn Rýni þótti samleikur píanós og hljómsveitar „undarlega knúsaður“ en að „öðru leyti var píanóleikurinn
óaðfinnanlegur, ekki sízt í einleikskadenzunum við fylginn samleik hljómsveitar,“ segir hann um leik Víkings Heiðars.
Eldborg í Hörpu
Sinfóníutónleikarbbbmn
Brahms: Píanókonsert nr. 1. Enescu:
Rúmensk Rapsódía nr. 1. Schubert: Sin-
fónía nr. 6. Víkingur Heiðar Ólafsson pí-
anó og Sinfóníuhljómsveit Íslands.
Stjórnandi: Cristian Mandeal. Fimmtu-
daginn 23.1. kl. 19.30.
RÍKARÐUR Ö.
PÁLSSON
TÓNLIST
Sýning á verki Katrínar Sigurðar-
dóttur Undirstaða, eða Foundation,
verður opnuð í Hafnarhúsi Lista-
safns Reykjavíkur í dag klukkan 16.
Verkið var framlag Íslands til Fen-
eyjatvíæringsins á liðnu ári.
Verk Katrínar er viðamikil inn-
setning sem er sett hér upp í A-sal
Hafnarhússins, en flæddi í Fen-
eyjum um og út úr íslenska skál-
anum sem var fyrrum þvottahús við
glæsihýsið Palazzo Zenobio.
Verkið hefur útlínur hefðbundins
garðskála frá 18. öld og saman-
stendur af upphækkuðu gólfi sem
brýst gegnum veggi og út í port og
gleypir einnig súlur sýningarrým-
isins. Handgerðar flísar – alls um
9.000 talsins – mynda skrautlegt
mynstur í barokkstíl, sem Katrín
vann af mikilli nákvæmni eftir
gömlu parketgólfi frá barokktím-
anum, með per-
sónulegum við-
bótum, og er
sýningargestum
boðið að ganga á
gólfinu og upplifa
þannig verkið
undir fótum sér.
Undirstaða er
hugsuð sem þrí-
leikur innsetn-
inga með sama
efniviðnum. Fyrsta gerð verksins
var sýnd í Feneyjum þar sem verkið
skaraðist við veggi hins gamla
þvottahúss. Hér er verkið sett upp í
sal, þar sem afar rúmt er um það og
hægt að upplifa það á allt annan hátt
en í Feneyjum, í rými sem upp-
haflega var vörugeymsla. Að lokum
verður verkið sett í sumar upp í
stórum sal í SculptureCenter í New
York en þar var verkstæði fyrir
járnbrautarvagna. Katrín segir að á
hverjum stað leggi umgjörðin sitt til
mótunar verksins.
Þetta er þriðja einkasýning Katr-
ínar í Listasafni Reykjavíkur og
hafa þær, að hennar sögn, allar snú-
ist á einhvern hátt um það að fara
gegnum veggi. „Árið 2000 bjó ég til
glugga/spegla sem veittu nokkurs-
konar útsýni yfir nágrenni safnsins.
Árið 2004 byggði ég 100 metra vegg
sem hlykkjaðist milli sýningarsala
og núna risagólf sem sker húsið.“
Sýningin er skipulögð af Kynning-
armiðstöð íslenskrar myndlistar.
Sýningarstjórar voru Ilaria Bona-
cossa, safnstjóri Villa Croce í Genóa,
og Mary Ceruti, safnstjóri Sculp-
tureCenter í New York. Vegleg bók
var gefin út um verkið þegar það var
sýnt í Feneyjum.
Ljósmynd/Pétur Thomsen
Barokkgólf Verkið Undirstaða í Hafnarhúsinu og flæðir út í portið. Um 9.000 flísar voru handgerðar fyrir það.
Feneyjaverk Katrínar
sýnt í Hafnarhúsinu
 Innsetningin er upphækkað gólf úr handgerðum flísum
Katrín
Sigurðardóttir