Morgunblaðið - 15.05.2014, Qupperneq 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. MAÍ 2014
✝ Guðný Hall-dórsdóttir
fæddist 29. janúar
1960 í Reykjavík.
Hún lést á líknar-
deild Landspítal-
ans í Kópavogi 6.
maí 2014.
Foreldrar henn-
ar eru Helga Sum-
arliðadóttir, f. 9.9.
1920, og Halldór
Sveinsson, f. 2.12.
1924, d. 1973. Systkini Guð-
nýjar eru Guðríður Dóra, f.
1954, gift Ágústi Björgvinssyni,
f. 1954, og Sveinbjörn Hall-
dórsson, f. 1956,
sambýliskona Val-
gerður Margrét
Skúladóttir, f.
1957. Eftirlifandi
sambýlismaður
Guðnýjar er Helgi
Laustsen, f. 1962.
Sonur Guðnýjar er
Jökull Larsson, f.
2.10. 1985. Faðir
hans er Lars Emil
Árnason, f. 20.4.
1962.
Útför Guðnýjar fer fram frá
Háteigiskirkju í dag, 15. maí
2014, kl. 13.
Það vorar, náttúran vaknar
af svefni sínum, sólblik á vatni,
þytur vindsins í trjánum, en
skýin færast ekki úr stað því
sorg mín heldur aftur af þeim.
Ég vissi ekki að reipi mín héldu
svo fast. Samt veit ég að helst
vildu þau líða áfram um him-
ininn yfir heiðar, lyngmóa og
draumlát vötn. Engin bönd
halda dauðanum.
Vængur hans gagnsær utan
um axlir systur minnar, stakar
fjaðrir tímans lýstar af grænni
skímu. Ég nudda þær við augun
en tjöld míns dapra hugar bær-
ast ekki. Ást á náttúrunni var
systur minni eiginleg, hún bjó
djúpt í skapgerð hennar, þótt
ekki fengi hún notið hennar
sem skyldi síðustu æviárin.
Henni gat stundum orðið heitt í
hamsi þegar verja þurfti ís-
lenska náttúru gagnvart öflum
sem hún taldi vera blind og
skammsýn.
Í minningunni sé ég litlu
systur mína máta á sig ball-
ettskó í stofunni heima í Skála-
gerði. Foreldrar mínir höfðu
gefið henni þessa fallegu skó.
Það var sólskin úti, svaladyrnar
stóðu opnar og mild golan
bærði græn gluggatjöldin. Birt-
an lék um grannar axlir hennar
þegar hún æfði fyrstu sporin.
Stoltur fylgdist ég með þessari
léttu fjöður framan við glugga
horfins dags. Í huganum finnst
mér grænleitt ljós skína í gegn-
um tjöldin. Aðeins stundarkorn
enn, þá sleppi ég skýjunum. Í
léttleika þeirra er líka viðnám
sorgar minnar. Í laufi trjánna
dylst grænn kuðungur í hvöss-
um vindi.
Ég handleik hann og ber
hann við augu mín, þar sé ég
systur mína. Farið þið ský yfir
vötnin, hyldjúp vötnin.
Við sendum Helga og Jökli
innilegar samúðarkveðjur.
Sveinbjörn og Dóra.
Með þessum kveðjuorðum
viljum við minnast Guðnýjar,
okkar kæru vinkonu með þakk-
læti í huga fyrir góðar og
ógleymanlegar stundir, en hún
lést nýlega á besta aldri eftir
erfið veikindi undanfarin ár.
Guðný var áberandi persónu-
leiki með sterka réttlætiskennd.
Hún ólst upp á menningar-
legu heimili þar sem þjóðmálin
voru krufin og rædd, en margar
slíkar stundir úr Vesturberginu
forðum daga eru okkur minn-
isstæðar. Hún hafði góðan tón-
listarsmekk, naut lesturs góðra
bóka og var mikill fagurkeri.
Hún átti auðvelt með að
gleðjast með öðrum og sýndi
mikið þakklæti í garð annarra.
Guðný var fær teiknari og mikil
handverkskona og lauk námi
sem trésmíðakennari frá
Kennaraháskóla Íslands. Hún
stundaði list sína af mikilli alúð
og eftir hana liggja mörg verk,
aðallega teikningar.
Nefna má sýningu hennar á
blýantsteikningum sem haldin
var í Ásmundarsal árið 1998 og
vakti mikla athygli auk sýning-
ar sem hún hélt á líknardeild
Landspítalans á síðasta ári.
Í verkum hennar má sjá ein-
læga nálgun í vali á myndefni
auk vandaðra vinnubragða.
Mikil ánægja var af öllum
saumaklúbbskvöldunum einu
sinni í mánuði undanfarinn ald-
arfjórðung auk menningarferð-
anna á vorin og árshátíðanna
með mökum okkar. Ekki má
heldur gleyma hinum fjölmörgu
sumarbústaðaferðum sem veittu
henni og okkur margar ánægju-
stundir, en hún sá alltaf um
ljúffenga kjúklingasalatið. Jök-
ull sonur hennar og Helgi sam-
býlismaður hennar voru hennar
stoð og stytta í gegnum erfið
veikindi og það ber að þakka.
Hugur okkar er einnig hjá
Helgu aldraðri móður hennar
og systkinum. Við viljum einnig
minnast Guðnýjar með eftirfar-
andi ljóði, Bjartar nætur.
Á ljósa vornótt
hugsa ég: Mál að sofa!
Í sama bili
heyri ég gaukinn gala
og nýr dagur er runninn.
(Japanskt ljóð, þýð. Helgi
Hálfdanarson)
Kæri Jökull, Helgi, Helga,
Dóra, Bjössi og fjölskyldur,
sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Auður, Ásdís, Elín Bára,
Hafdís, Kristín og Sigríður
(Sirrý).
Til þín, elsku Guðný. Þú sem
varst svo leitandi, listrænir
hæfileikar þínir voru einstakir.
Dauðinn hreif þig frá okkur svo
snemma. Þrátt fyrir erfið veik-
indi þín var listin þér lífsnauð-
syn sem birtist í mörgum
myndum þínum fram í andlátið.
Fugl settist á grein útí garði og
söngur hans vakti mig:
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan
skúf.
Úr furutré, sem fann ég út við sjó,
ég fugla skar og líka úr smiðjumó.
Í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
Þeir geta sumir synt á læk og tjörn,
og sumir verða alltaf lítil börn.
En sólin gyllir sund og bláan fjörð
og sameinar með töfrum loft og jörð.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt
Um varpann leikur draumsins perlug-
lit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
„Í gömlu ljóði segir: „Talaðu
við okkur um gleði og sorg. Og
hann svaraði: Sorgin er gríma
gleðinnar. Og lindin sem er
uppspretta gleðinnar var oft full
af tárum. Og hvernig ætti það
öðruvísi að vera? Þeim mun
dýpra sem sorgin grefur sig í
hjarta manns þeim mun meiri
gleði getur það rúmað … í
heimi hér er meira af gleði en
sorg … ég segi þér gleðin
ferðast saman að húsi þínu, og
þegar önnur situr við borð þitt,
sefur hin í rúmi þínu. Þú vegur
salt milli gleði og sorgar. Jafn-
vægi nærð þú aðeins á þínum
dauðu stundum.
Þegar sál þín vegur gull sitt
á metaskálum, hlýtur gleðin og
sorgin að koma og fara (Khalil
Gibran).
Ég kveð Guðnýju okkar með
þessum orðum og sendi ástvin-
um hennar innilegar samúðar-
kveðjur. Kveðja,
Valgerður (Vala).
Orð verða fátækleg þegar
vinkona mín Guðný er kvödd,
við vissum um hríð að þar yrði
engu breytt. Við vorum sex ára
gamlar þegar við kynntumst og
þá eignaðist ég vin sem með ár-
unum varð hluti af minni til-
veru, síðan hafa liðið 48 ár. Ég
man eins og það hafi gerst í
gær þar sem við stóðum prúð-
búnar í röð fyrir utan Háaleit-
isskóla, sex ára hnátur að hefja
skólagöngu. Guðný var um
margt óvenjuleg kona, hún var
skarpgreind og með sterkar
skoðanir, listræn og með fág-
aðan smekk.
Við sex ára hnáturnar kom-
um frá gjörólíkum aðstæðum.
Guðný ólst upp á miklu menn-
ingarheimili ásamt tveimur
systkinum, þar sem bókmennt-
ir, tónlist og myndlist skipuðu
stóran sess. Þar var líka lagður
grunnur að lífsviðhorfum henn-
ar, þar sem réttlæti og um-
hyggja fyrir þeim sem minna
mega sín voru í fyrirrúmi.
Guðný missti föður sinn ung að
árum, og var það mikill missir.
Dagurinn er mér ákaflega
minnisstæður þar sem þetta var
afmælisdagurinn minn, hún
kom til mín og sagði mér að
pabbi hennar væri dáinn. Við
tókumst á við það með því að
fara út að róla, róluðum og ról-
uðum eins hátt upp í himininn
og við gátum.
Megi góður Guð leiða vin-
konu mína inn á sóllendur
himnanna og vaka yfir öllum
sem eiga um sárt að binda.
Hafdís Guðmundsdóttir.
Við kynntumst sem unglingar
og urðum vinir. Ég byrjaði að
heimsækja hana oft og við urð-
um ennþá betri vinir. Guðný
kenndi mér margt, því hún
hafði óvenjulegan og sérstakan
smekk. Þessu tók ég eftir þegar
ég fór að gramsa í plötusafninu
hennar. Þar var greinilegt að
vinsældalistar heimsins stjórn-
uðu engu þar. Eini vinsældalist-
inn sem var í gildi í þessu her-
bergi var vinsældalistinn
hennar. Tónlist frá Chile, Victor
Jara, Edith Piaf, Louis Arm-
strong, Al Di Meola og svo
kannski Dave Brubeck. Her-
bergið snyrtilegt og ekki mikið
dót. Ég hafði aldrei kynnst
svona manneskju og fannst
smekkurinn forvitnilegur.
Og svo vissi hún alltaf ein-
hvern veginn hvernig hún vildi
hafa allt. Litinn á herberginu
og hvernig það væri málað án
þess að það sæjust rendur,
hvernig hún vildi hafa ritgerð-
ina sem hún var að skrifa það
og það skiptið. Reyndar kom ég
þar inn í, þar sem hún var ekki
góð að vélrita. Því var ég sjálf-
skipaður vélritari en hún stjórn-
aði hvað var skrifað og hvernig.
Það var einmitt þetta – hvernig
sem skipti hana svo miklu máli.
Hvernig skrifað var og hvernig
herbergið var á litinn.
Einu sinni málaði ég her-
bergið hennar, reyndi auðvitað
að vanda mig af því ég vissi
hversu vandlát hún var. Það
stóð heima. Hún sá rendur þar
sem ég sá engar. Lykt af rist-
uðu brauði minnir mig alltaf á
Guðnýju. Venjulega þegar ég
heimsótti hana í Vesturbergið
bauð hún upp á ristað brauð og
mjólk. Brauðið varð auðvitað að
vera mátulega dökkt og svo rétt
magn af smjöri.
Maður skynjaði strax ein-
stakt samband systkinanna og
Helgu mömmu þeirra. Kærleik-
ur og virðing. Guðný hafði misst
pabba sinn nokkrum árum áður
en við kynntumst og það fór
ekki framhjá mér hversu mikils
hún mat hann. Ég var stráka-
vinurinn hennar þessi ár og ég
held að sá vinskapur hafi verið
henni mikilvægur. Í það
minnsta vona ég það. Fjöl-
skyldu Guðnýjar votta ég mína
dýpstu samúð.
Sævar Magnússon.
Okkur langar til að minnast
Guðnýjar skólasystur okkar
með nokkrum orðum. Við erum
þakklátar fyrir að hafa fengið
tækifæri til að kynnast henni á
árum okkar í Kennaraháskóla
Íslands þar sem við sátum sam-
an á skólabekk frá 1990-1993.
Það sem við lærðum hvert af
öðru í náminu hefur ekki síður
gagnast okkur vel í störfum
okkar en það sem námskráin
bauð. Og við lærðum margt af
Guðnýju. Við lærðum það
hvernig hægt er með þraut-
seigju og jákvæðni að sigra í
erfiðum aðstæðum. Við sáum
það hjá henni hversu dýrmætt
það er að hugsa út fyrir kass-
ann, að vera skapandi og öðru-
vísi. Guðný hugsaði nefnilega
öðruvísi og hún var oft okkur
fremri í að koma með önnur
sjónarhorn á málefnin sem við
vorum látin kljást við í náminu.
Hún var ekki feimin við að
halda fram skoðunum sínum á
sinn hógværa hátt, en var aldrei
ýtin og sýndi skilning og virð-
ingu gagnvart skoðunum ann-
arra. Hún var oft aðhald þegar
við töldum okkur hafa kortlagt
rammann sem við vorum að
undirbúa fyrir væntanlega nem-
endur. Sem betur fer. Og eftir
því sem líður lengra frá náms-
árunum þeim mun betur kann
maður að meta slíkt framlag.
Guðný bjó yfir óvenjulegu
listfengi og næmi fyrir fólki og
náttúru sem ekki öllum er gefið.
Hún skaraði fram úr okkur
flestum í hugmyndaauðgi,
teikningu, hönnun og vand-
virkni í náminu, en F-bekkurinn
hafði handverksgreinar sem
sérsvið, og á námstímanum
smíðaði hún fallega og óvenju-
lega hannaða gripi, úr málmum,
tré og leðri og fór þar ekki
troðnar slóðir.
Jákvæðni, heiðarleiki og
ákveðið æðruleysi einkenndi
Guðnýju mjög. Hún átti ekki
alltaf auðvelda daga en hún
reyndi að sjá það jákvæða í öllu.
Jafnvel síðustu árin, þegar hún
var orðin veik, þá tók hún því
sem lífið rétti að henni með
heimspekilegri ró og var stað-
ráðin í að njóta hvers dags eins
og henni framast var unnt. Hún
tók þátt í stopulum en ógn-
arskemmtilegum saumaklúbb-
um okkar, hvar á landinu sem
þeir voru haldnir. Og það sem
við höfðum það skemmtilegt
saman. Við munum alltaf minn-
ast Guðnýjar skólasystur okkar
með hlýhug og þakklæti fyrir
það sem hún deildi með okkur
af óeigingirni sinni og heiðar-
leika.
Við viljum votta Jökli syni
hennar, sem hún var svo stolt
af, og öllum aðstandendum
Guðnýjar okkar innilegustu
samúð.
Fyrir hönd F-bekkjar í
Kennó 1990-1993,
Birna Björnsdóttir
og Sigrún Björk Cortes.
Guðný
Halldórsdóttir
✝
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓNÍNA SIGRÍÐUR SIGURJÓNSDÓTTIR,
Didda,
Hlíðarvegi 45,
Ísafirði,
sem lést fimmtudaginn 8. maí verður
jarðsungin frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn
17. maí kl. 14.00.
Ólafur Guðjón Eyjólfsson,
Sigrún Fjóla, Sigurjón Þórir, Oliver Hinrik,
Brynjar, Kristján, Þórunn, Sóley,
tengdabörn, barnabörn, barnabarnabörn.
✝
Útför okkar ástkæra eiginmanns, föður,
tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR JÓNSSONAR
bifvélavirkjameistara,
Hnjúkaseli 11,
Reykjavík,
fer fram frá Seljakirkju föstudaginn 16. maí
kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarsjóð Karitas,
www.karitas.is, sími 551 5606.
Brynja Baldursdóttir,
Magnea Guðmundsdóttir, Haukur Sigurðsson,
Jónína Guðmundsdóttir,
Daníel Rafn Guðmundsson, Bergrún Lind Jónasdóttir,
Tinna Rut, Sigurður, Telma Sif, Sæbjörn Rafn,
Brynja Sól og Saga Lind.
✝
Ástkær bróðir okkar og frændi,
JÓHANNES GUÐMUNDSSON
frá Ytra-Vatni,
Skagafirði,
lést mánudaginn 12. maí á dvalarheimilinu á
Sauðárkróki.
Útför fer fram frá Reykjakirkju laugardaginn
17. maí kl. 13.00.
Systkini og systkinabörn.
Jæja, elsku afi
minn, nú ertu kom-
inn til Guðs þar
sem við munum svo
hittast aftur. Þegar
ég var lítill var ég
mikið hjá ykkur ömmu í Sævið-
arsundinu þangað sem mér
fannst alltaf svo gott að koma.
Meðan við fjölskyldan bjuggum
í Noregi var venjan að dvelja hjá
ykkur þegar við dvöldum á Ís-
landi. Þá fórum við afi oft í sund
í Laugardalslaugina. Mér er líka
sérstaklega minnistætt hvar þú
sast löngum stundum á morgn-
ana við eldhúsborðið og lagðir
Gísli J. Kjartansson
✝ Gísli J. Kjart-ansson fæddist
22. júlí 1934. Hann
lést 20. apríl 2014.
Gísli var jarðsung-
inn 30. apríl 2014.
spilakapal. Seinna
kenndir þú mér líka
að leggja tvo eða
þrjá mismunandi
kapla en þeir styttu
mér síðan stundir á
rigningardögum.
Þú hafðir svo
gaman af barna-
börnunum, afi, en
líka barnabarna-
barni þínu en þú
náðir að kynnast
vel syni mínum, honum Ólíver
Helga, og fyrir það er ég þakk-
látur. Það var líka augljóst að þú
naust þess þegar við heimsótt-
um þig á líknardeildina þar sem
við áttum síðustu stundirnar
saman. Þær verða nú ekki fleiri
að sinni, en ég óska þér góðrar
ferðar þangað til við hittumst
aftur.
Gísli Rafn Guðmundsson.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, "Senda inn minning-
argrein", valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá inn
slóðina www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áður
en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar