Morgunblaðið - 12.07.2014, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. JÚLÍ 2014
✝ Sverrir Hall-dórsson,
Smiðjugötu 2, Ísa-
firði, fæddist 15.
október 1958.
Hann lést 1. júlí
2014.
Foreldrar hans
voru Halldór Guð-
brandsson, f. 30.
nóvember 1937, d.
10. apríl 2009, og
Sigríður Sverris-
dóttir, f. 7. febrúar 1940.
Sverrir kvæntist Björk
Birkisdóttur 10. ágúst 1985,
börn þeirra eru: Helga Lóa, f.
23. júlí 1984, maki Jón Ragnar
Guðmundsson, sonur þeirra er
Birkir Logi, f. 2012, og Birkir
Halldór, f. 23. mars 1987, maki
Linda Rut Svavarsdóttir, dæt-
ur þeirra eru Katrín Lilja, f.
2009, og Hildur
Nadía, f. 2012.
Bræður Sverris
eru: Unnsteinn, f.
1960, maki Guðrún
Jónsdóttir og
Kristinn, f. 1961,
maki Sveinbjörg
Sveinsdóttir.
Sverrir fæddist
á Ísafirði og ólst
þar upp. Hann
gekk í Barnaskóla
og Gagnfræðaskóla Ísafjarðar
og lauk 1. stigi vélstjórnar frá
Iðnskóla Ísafjarðar. Hann
vann ýmis störf á sjó og í landi
og síðustu áratugina var hann
á Júlíusi Geirmundssyni
IS-270.
Útför Sverris fer fram frá
Ísafjarðarkirkju í dag, 12. júlí
2014, og hefst athöfnin kl. 11.
Elsku afi, þegar stórt er spurt
er fátt um svör. Ég er svo leið en
ég veit að þú varst veikur og þess
vegna þurftir þú að fara frá okkur.
En núna líður þér betur og passar
upp á okkur. Mér þótti svo gott að
hafa þig og kúra á milli ykkar
ömmu. Ég hugsa oft um það þegar
þú komst í land í einn dag í
Reykjavík og við fórum bara tvö í
fjölskyldu- og húsdýragarðinn.
Þegar við skoðuðum dýrin, fórum
í hoppukastalann og fengum okk-
ur svo ís. Það var svo skemmti-
legur dagur. Þú varst alltaf að
grilla fyrir okkur og sýna mér
hvernig ætti að gera þetta. Ég
elska þig svo heitt og sakna þín
svo mikið elsku afi minn. Guð
geymi þig.
Ó afi minn kæri
við kveðjumst um sinn.
Tárin mín hníga,
hljóð niður kinn.
Allt sem þú gafst mér,
það þakka ég vil.
Skilja nú leiðir,
um ómarkað bil.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir)
Þín afastelpa,
Katrín Lilja.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Elsku mágur, að setjast niður
til að skrifa minningargrein um
þig er eitthvað það erfiðasta sem
ég hef gert. Fráfall þitt er svo
óréttlátt. Það sem styrkir mann
núna er það hversu æðrulaus þú
og elsku systir mín voruð þegar
þessar fréttir dundu yfir fyrir ör-
fáum mánuðum síðan. Öll vonuð-
um við nú að tíminn yrði lengri en
raun varð.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta ég er svo nærri að hvert
eitt tár ykkar snertir mig og kvelur þótt
látinn mig haldið. En þegar þið hlæið og
syngið með glöðum hug, lyftist sál mín
upp á mót til ljóssins Verið glöð og þakk-
lát fyrir allt sem lífð gefur og ég þótt lát-
inn sé, tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahil Gibran)
Samleið okkar spannar marga
áratugi. Það var oft hlegið að því
þegar við Gunni vorum nýbyrjuð
saman og við sátum með mömmu í
stofunni í Brunngötu og Gunni fór
að segja frá því að hann ætti
skyldfólk hér á Ísafirði. Þegar
hann var búinn að lýsa konunni
sem mamma hans hafði sagt hon-
um frá snéri mamma sér að hon-
um og sagði að hann ætti nú að
taka í höndina á frænda sínum.
Það er endalaust af minningabrot-
um sem streyma í gegnum höfuðið
þegar ég sit hér og rifja upp og
það væri hægt að skrifa endalaust
því samgangur okkar var mikill.
Allar stundirnar okkar saman í
Brunngötu, Stórholti, Grundar-
götu, Smiðjugötu, hér á Stakka-
nesi og í Steinalundi. Þið svilarnir
og frændur gerðuð margt saman,
fóruð til veiða og spiluðuð golf .
Samgangur okkar var mikill því
við systur erum bara tvær og höf-
um alltaf verið samrýndar og
börnin okkar ekki síður. Heimili
ykkar var okkar barna sem annað
heimili og öfugt. Allar þessar
minningar munu ylja okkur um
ókomna tíð og minning um góðan
mág mun hjálpa við að sefa sorg-
ina. Ég efast ekki um að núna
munir þú hjálpa pabba að gæta
okkar hinna og við hér munum
gera allt sem við getum til að
styðja við bakið á fjölskyldunni
þinni. Elsku hjartans systir,
Helga, Birkir og fjölskyldur, Guð
gefi ykkur styrk í þessari miklu
sorg. Þín mágkona
Margrét J Birkisdóttir
(Gréta).
Í dag kveð ég með miklum
söknuði Sverri, vin minn, svila og
frænda. Okkar fyrstu kynni hóf-
ust með orðum tengdamóður
minnar: Má ég kynna þig fyrir
honum frænda þínum, en síðan
eru liðnir tugir ára. Áhugasvið
okkar voru mjög lík, við fórum
saman margar ferðir til rjúpna,
spiluðum saman golf og margar
stundir áttum við saman við að
hlusta á tónlist og horfa á tónlist-
armyndbönd. Sverrir var ákveð-
inn maður og fastur á sínu þó að
það væri ekki alltaf endilega rétt.
Að horfa á fótbolta með honum
var alveg sérstök lífsreynsla. Mik-
ið blótað og öskrað þannig að
maður hélt að dómarinn hlyti
hreinlega að heyra í honum. Við
héldum með sitthvoru liðinu,
hann með Leeds en ég með Ma-
n.Utd. Í von um að mér snérist
hugur gaf hann Önnu Lóu dóttur
minni Leeds-búning fyrir mörg-
um árum, en það dugði samt ekki
til. Með þakklæti minnist ég allra
góðu stundanna með Sverri og
með söknuði kveð ég hann og veit
að núna situr hann við stóra sjón-
varpið og fylgist með HM og held-
ur dómurunum við efnið.
Elsku Björk, Helga, Birkir og
fjölskyldur. Guð gefi ykkur styrk í
sorg ykkar. Minning um góðan
vin lifir. Þinn svili, frændi og vin-
ur,
Gunnar Sigurðsson.
Elsku Sverrir. Mig grunaði
ekki að þegar ég kvaddi ykkur öll
í Smiðjugötunni um miðjan júní
að það yrði í seinasta sinn sem ég
myndi sjá þig. Þegar ég lít til baka
koma ótalmargar minningar upp í
hugann, eins og þegar ég fór með
þér, Helgu og Birki í siglingar á
Júllanum á sjómannadaginn.
Gamlársgleðin í Smiðjugötunni
og ekki síst þegar þú tókst utan
um mig í afmælinu hans pabba í
fyrra og sagðir að þær þætti svo
vænt um mig. Fyrir þessar minn-
ingar og svo margar aðrar er ég
þakklát.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Elsku Björk, Helga, Birkir og
fjölskyldur. Guð gefi ykkur styrk í
sorginni.
Tinna Gunnarsdóttir.
Með fátæklegum orðum er erf-
itt að lýsa þeim sem manni eru
kærir og kveðja lífið. Hægt er að
deila ljósbroti minninga um dýr-
mæta samfylgd gegnum lífs-
hlaupið og þakka fyrir ómetanleg-
ar samverustundir. Við Sverrir
höfum þekkst frá því við vorum í
barnaskóla, Sverrir var Hlíða-
vegspúki en ég var Engjavegs-
púki. Það tíðkaðist á þeim árum
að leggja í orrustur milli púka-
hópa með trésverðum og skjöld-
um.
Upp úr tvítugu ferðaðist ég
með Sverri og Björk og fleirum á
seglskútunni Bonný um Miðjarð-
arhafið, þessi ferð var upphafið að
órjúfanlegum vináttuböndum
okkar á milli. Sverrir og Björk
stofnuðu fjölskyldu og eignuðust
óskabörnin sín, Helgu og Birki
Halldór. Ég fetaði í fótspor ráð-
setts vinar míns giftist Heiðu og
eignaðist eigin fjölskyldu. Okkar
fyrsta barn, Jóhanna, er jafnaldra
og skólasystir Birkis Halldórs.
Ungu fjölskyldurnar fylgdust að í
barnauppeldi næstu árin og hjálp-
uðust að, ekki spillti fyrir þegar
við keyptum Smiðjugötu 1 og urð-
um nágrannar í áratug. Ýmislegt
var brallað á þessum tíma og
óhætt að segja að dásamlegri vini
og nágranna var ekki hægt að
hugsa sér. Minningar um kaffi-
sötrið hvort heldur í eldhúsunum
eða á veröndinni, matarboðin,
garð- og grillveislur, smíðavinnu
og flísalagnir, samnýtingu þvotta-
snúra, garðsláttuvéla, tækja og
tóla og óendanlega greiðasemi.
Sverrir spilaði golf þegar tæki-
færi gafst til og feðgarnir áttu svo
sannarlega saman góðar stundir í
Tungudal á björtum sumardög-
um. Sverrir var mikill fótbolta-
áhugamaður og alltaf boðinn og
búinn að taka á móti vinum Birk-
is, og Bjarka syni okkar til að
horfa á boltann. Hrópin og köllin
út úr Smiðjugötu 2 þegar mark
var skorað í mikilvægum leik óm-
uðu um hverfið og allir sem til
þekktu vissu hvað gekk á. Þrátt
fyrir að Björk hafi oftast passað
fyrir okkur púkana, var Sverrir
ekkert að veigra sér við því hlut-
verki ef á þurfti að halda. Við vin-
irnir fórum saman á gæsaveiðar á
haustin, lágum í skurðum, kaldir
og slæptir. Biðum þess að feitar
gæsir tækju lágflug yfir og rifj-
uðum upp gamlar minningar,
mikið var hlegið og sprellað,
kannski ekki furða að fáar gæsir
hafi veiðst enda ekki hægt að
hemja hláturinn. Við fluttum frá
Ísafirði 2004 og við það fækkaði
samverustundunum. Vináttan var
trygg sem fyrr og fylgdist ég með
hvort Sverrir væri kominn í land
til að hringja í hann og fá glóð-
volgar fréttir. Við Heiða reyndum
að hitta Sverri og Björk þegar
tækifæri gafst og okkur þótti
vænt um þegar Sverrir kom suð-
ur á mótorhjólinu og eyddi hjá
okkur nokkrum dögum. Fjöl-
skylda Sverris og Bjarkar stækk-
aði ört síðustu árin þegar Helga
og Birkir urðu sjálf foreldrar.
Sverrir var ákaflega stoltur af
barnabörnunum þremur og naut
þess að segja okkur frá því hvað
það væri frábært að vera afi. Síð-
ustu mánuðina dáðumst við að
æðruleysi og kjarki Sverris, hann
kvartaði ekki yfir veikindum sín-
um heldur var hugur hans hjá
Björk, börnum, barnabörnum og
framtíð þeirra. Elsku Björk,
Helga, Birkir Halldór og fjöl-
skyldur, Sigríður, Unnsteinn,
Ninni og aðrir aðstandendur, við
vottum ykkur okkar dýpstu sam-
úð.
Bárður Jón Grímsson.
Það er sumar og fegurðin blasir
við í allri sinni dýrð og eftirvænt-
ing ríkir hjá öllum hvort það verði
sólríkt og gott, en það dregur
stórt ský fyrir sólu. Andlátsfregn
berst, Sverrir vinur okkar fær
ekki að njóta sumarsins með fjöl-
skyldu sinni eins og hann vonaði
svo sannarlega.
Fyrir tæpum 25 árum síðan hóf
ég störf á frystitogaranum Júlíusi
Geirmundssyni ÍS 270. Í fyrsta
túr var ég hálf feiminn við áhöfn-
ina sem hafði starfað lengi saman.
Ég var aðkomumaður og kom frá
Patreksfirði og þekkti því engan
af áhöfninni. Sverri kynntist ég
fljótlega því hann var fyrstur
skipsfélaganna minna að bjóða
mér heim til sín, tóku hann og
Björk mér og fjölskyldu minni
opnum örmum og gott vinasam-
band myndaðist milli fjölskyldna
okkar.
Við eigum börn á svipuðu reki
og það kom fyrir að við gistum hjá
þeim þegar við vorum eitthvað að
bralla saman. Þegar hugurinn fer
að reika koma upp ýmis minning-
arbrot og stendur þá upp úr ferð,
sem áhöfnin á Júlíusi fór saman í
til Fort Lauderdale fyrir margt
löngu. Í þeirri ferð voru sumir
með börnin með sér og þannig var
það einnig hjá okkur Sverri. Við
tókum bæði konur og börn með í
þessa ferð, þar var mikið líf og
fjör. Þegar flestir skipsfélagarnir
fóru heim fluttum við okkur yfir á
golfhótel í Orlando með okkar fjöl-
skyldur. Þar var spilað golf, keyrt
um svæðið og margt skemmtilegt
gert sem skilur eftir góðar minn-
ingar hjá fjölskyldum okkar
beggja. Þetta var góður tími og
hláturinn var aldrei langt undan.
Sverrir hafði mikinn áhuga á golfi,
fótbolta, mótorsporti og fleiri
íþróttagreinum. Snemma í vetur
var tilhlökkun og eftirvænting
Sverris mikil vegna heimsmeist-
arakeppninnar í fótbolta sem
haldin er í Brasilíu og fylgdist
hann grannt með henni alveg
fram að andláti. Kæmi það okkur
ekki á óvart að hann hafi farið til
Brasilíu eftir að hann andaðist og
hvarf á braut frá okkur og hafi set-
ið á fremsta bekk þegar Þýska-
land burstaði Brasilíu, enda mikill
stuðningsmaður Þýskalands.
Fyrir nokkrum árum var settur
á laggirnar Weberklúbbur á með-
al skipsfélaga sem eiga Weber-
grill og gekk Sverrir að sjálfsögðu
í félagsskapinn enda var hann
mikill matgæðingur og grillunn-
andi. Hann hafði gaman af því að
elda góðan mat og grillin hans
voru einstök. Sverrir hafði sterkar
skoðanir á ýmsum málefnum og lá
ekki á þeim og lét það skýrt í ljós
ef honum líkaði ekki eitthvað og
gladdist einnig yfir því sem vel var
gert. Sverrir átti góða fjölskyldu
sem hann talaði mikið um og var
mjög þakklátur fyrir.
Í lok febrúar sl. greindist
Sverrir með ólæknandi krabba-
mein, var það mikið áfall fyrir
hann og alla fjölskylduna, einnig
setti vini og samferðafólk hljótt.
Af æðruleysi hélt hann áfram veg-
inn sem var allt of stuttur en nú er
hann kominn í sumarlandið þar
sem sólin skín alltaf.
Við lútum höfði af virðingu fyrir
að hafa átt svona góðan vin en
minning hans lifir í hjörtum okk-
ar.
Elsku Björk, Helga, Birkir og
fjölskyldur, við vottum ykkur okk-
ar dýpstu samúð. Megi guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Kristján og Sólrún,
Patreksfirði.
Kær vinur er fallinn frá eftir
skammvinn veikindi. Það er alltaf
erfitt þegar fólk kveður á besta
aldri, en Sverrir tók veikindum
sínum af ótrúlegu æðruleysi. Þar
kom í ljós sá sterki persónuleiki,
sem hann bjó yfir og nýttist hon-
um vel á lífsleiðinni.
Með Sverri Halldórssyni er
genginn góður maður, Ísfirðingur
í húð og hár og ól allan sinn aldur í
faðmi fjalla blárra. Dugnaður og
samviskusemi voru aðalsmerki
hans, sem sést best á því að mest-
an hluta starfsævinnar, nær ald-
arfjórðung, var hann í krefjandi
starfi á sama skipinu, frystitogar-
anum Júlíusi Geirmundssyni ÍS
270.
Fjölskyldan var honum afar
kær og sinnti hann henni af kost-
gæfni alla tíð. Börnin og barna-
börnin voru honum mikils virði og
ánægjulegt að sjá hann geta sinnt
þeim til hins síðasta.
Við þökkum Sverri samfylgd-
ina og biðjum algóðan Guð að
styðja Björk, Helgu og Jón, Birki
og Lindu í sorginni.
Inga, Kristján, Pétur Björn
og Ólafur.
þegar þú dóst voru þessi líka læti
í veðrinu
rigningin barði húsið vindurinn ýlfraði
og á milli hrinanna tóku skýin
heljarstökk
eins og heimsendir væri í nánd
sem auðvitað varð
þegar þú dóst hristist tréð hérna úti í
óræktinni
eins og það ætlaði að rífa sig upp með
rótum
og fljúga eitthvert inn í óvissuna
kannski upp í himininn
sem auðvitað gerðist
en þá
urðu samt eftir allar rætur allir sprotar
öll lauf
allar maríutásur á heiðum himni
allar minningar allar stundirnar öll
vináttan
allt sem þú skildir eftir
þegar þú dóst
Magnea J. Matthíasdóttir.
Kær vinur minn er látinn langt
um aldur fram. Hann er nú frjáls
úr viðjum veikinda sinna sem
hann barðist við í stuttan tíma.
Kynni okkar hófust fyrir nokkuð
mörgum árum þegar ég kynntist
æskuvini hans og varð með okkur
mikill vinskapur.
Elsku vinur - hvað er hægt að
segja? Á maður að sætta sig við að
svona sé lífið? Ég get það ómögu-
lega en verð víst að læra að lifa
með því. Læra að heyra ekki í þér
og geta ekki spjallað við þig um
það sem var að gerast hverju
sinni, hvort sem það var um börn-
in, barnabörnin, eldamennsku eða
hvað sem er. Minningar um góðu
stundirnar lifa áfram, stundirnar
sem við brölluðum saman í eldhús-
inu og reyndum að bera á borð
dýrindis mat, sem tókst misvel,
sumarbústaðaferðir og sam-
veruna í Smiðjugötunni. Þú hafðir
áhuga á mörgu og kom maður
sjaldan að tómum kofanum hjá
þér. Mikill áhugamaður varstu um
íþróttir og þá einna helst golf sem
þú stundaðir af kappi og fótbolta.
Þú ætlaðir svo sannarlega að njóta
þess að fylgjast með HM og ég
efast ekki um að ýmislegt hefði
fengið að fjúka í leikjunum, því þú
lást svo sannarlega ekki á skoð-
unum þínum um fótbolta. En veik-
indin sóttu fast og hratt að þér,
elsku vinur minn, og margt fer
öðruvísi en ætlað er.
Þú varst börnunum mínum
ótrúlega góður og þau litu öll upp
til þín. Tvíburunum mínum fannst
fátt eins gaman og að horfa á bolt-
ann með þér, því þú náðir einstak-
lega góðu sambandi við krakka,
ekki síst púka eins og þá. Það var
okkur erfitt að segja þeim frá and-
láti þínu.
Þegar við komum til þín um
miðjan júní, kæri Sverrir, sá ég
hvað þú varst orðinn veikur en átti
alls ekki von á því að þú værir að
fara á vit ævintýranna svona
fljótt. Ég heiti því að vera ávallt til
staðar fyrir Björkina þína og
börnin.
Elsku vinur minn, innilegar
Sverrir
Halldórsson
✝
Við þökkum auðsýnda samúð og umhyggju
við andlát og útför móður okkar,
GUÐRÚNAR BENEDIKTSDÓTTUR.
Starfsfólk Landspítalans við Hringbraut og
Landakots fær sérstakar þakkir fyrir frábæra
umönnun.
Sigurður B. Þórðarson, Helga S. Jóakimsdóttir,
Benedikt H. Þórðarson,
Sjöfn Þórðardóttir, Skúli Bjarnason,
Guðmundur Þórðarson, Gunnhildur Gunnarsdóttir
og aðrir ástvinir.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar
AÐALSTEINS EYJÓLFS
AÐALSTEINSSONAR
frá Hvallátrum á Breiðafirði,
til heimilis í Hraunbæ 103,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Hjúkrunarheimilinu Eir, deild 2 N.
Anna Margrét Pálsdóttir og fjölskylda.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
GRÉTU RUNÓLFSDÓTTUR
Lönguhlíð 11,
Reykjavík.
Einar Örn Stefánsson, Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir,
Orri Guðjohnsen, Halldóra Eyrún Bjarnadóttir,
Kristinn Þór Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.