Morgunblaðið - 27.09.2014, Síða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. SEPTEMBER 2014
✝ Guðrún AnnaPálsdóttir var
fædd á Blönduósi
24. september
1943. Hún andaðist
á Landspítalanum í
Fossvogi, deild A6,
6. september 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Páll Sesse-
líus Eyþórsson, f. 3.
júní 1919, d. 20. júlí
2002 og Torfhildur
Sigurveig Kristjánsdóttir, f. 27.
ágúst 1924, d. 13. október 1997.
Anna, eins og hún var alltaf
kölluð, var elst sex systkina, en
hin eru: 1. Óskar, f. 16.2. 1946,
m. Hrönn Pétursdóttir, f. 23.2.
1959. 2. Haukur Reynir, f. 20.12.
1949, d. 3.7. 1998, m. Ástrós
Reginbaldursdóttir, f. 28.7.
1952, d. 5.9. 2004. 3. Ingvar, f.
10.8. 1951, m. Anna Ólína Guð-
marsdóttir, f. 22.10. 1953. 4.
Vigdís Heiður, f. 27.8. 1957. 5.
Lovísa Hafbjörg, f. 12.2. 1960,
m. Kristján Maríus Jónasson, f.
foreldrahúsum, utan fjóra vetur
í grunnskóla í Bólstaðarhlíð og í
kaupamennsku þar fermingar-
sumarið sitt, auk þess sem hún
var um tíma í Brúarhlíð í
Blöndudal. Anna útskrifaðist frá
Kvennaskólanum á Blönduósi
vorið 1961 og fluttist þá að Með-
alheimi á Ásum, þar sem hún bjó
ásamt eiginmanni sínum til árs-
ins 1964, í félagi við bróður hans
og eiginkonu, en fluttist þá til
Blönduóss í rúmt ár, eða þar til
þau hjónin tóku við búi á Hurð-
arbaki á Ásum árið 1966. Þar
bjó hún og hélt heimili til ársins
1982, þegar hún flutti aftur til
Blönduóss og hóf störf við
saumaskap. Frá árinu 1988 til
1991 starfaði hún í eldhúsum við
Blönduvirkjun. Árið 1992 flutt-
ist hún svo til Reykjavíkur þar
sem hún bjó til dauðadags og
starfaði hún þar við aðhlynn-
ingu og í býtibúri, fyrst á Skjóli
við Kleppsveg og síðustu 10 ár
starfsævinnar hjá þjónustu-
íbúðum aldraðra, Norðurbrún 1,
þangað sem hún hugðist flytja
áður en kallið kom. Anna hætti
störfum af heilsufarsástæðum
sumarið 2009.
Útför Önnu fer fram frá
Blönduóskirkju í dag, 27. sept-
ember 2014, kl. 14.
27.10. 1950.
Eiginmaður
Önnu var Björn
Sigurfinnsson frá
Hurðarbaki á Ásum
í Torfalækj-
arhreppi, og gengu
þau í hjónaband
þann 22.6. 1963.
Björn var fæddur
29.3. 1933 og lést
hann þann 22.3.
1987. Börn þeirra
eru: 1) Hafsteinn, f. 23.6. 1962,
m. Rehema Achieng Juma, f.
18.7. 1981. 2) Sigurpáll, f. 4.2.
1964, m. Margrét Fanney
Bjarnadóttir, f. 27.10. 1968. 3)
Eyþór, f. 14.8. 1965, m. Svan-
borg Bobba Guðgeirsdóttir, f.
10.2. 1968. 4) Jakob, f. 7.11.
1968, m. Guðrún Jóna Kristjáns-
dóttir, f. 24.8. 1984. 5) Ragn-
heiður, f. 7.2. 1970, m. Steinar
Þór Guðleifsson, f. 9.10. 1964.
Barnabörnin eru 19 og barna-
barnabörnin eru sex.
Anna ólst upp á Blönduósi í
„Lífið heldur áfram, bara dálít-
ið öðruvísi,“ voru orð móðurafa
míns heitins um árið, eftir sonar-
og eiginkonumissi með stuttu
millibili. Þau orð geri ég að mín-
um nú, þegar ég kveð þig hinstu
kveðju, elsku mamma mín.
Það er svo margt sem fer í
gegnum hugann þegar ég hugsa
til baka, uppvaxtarárin á Hurðar-
baki á barnmörgu heimili við lít-
inn húsakost, en aldrei skorti
mann neinar nauðsynjar. Þegar
maður komst til vits og ára, sá
maður að oft hlaut baráttan að
hafa verið erfið, engin nútíma-
þægindi eins og rafmagn fyrstu
árin með tilheyrandi græjum, ol-
íueldavél og kynding, lampar og
kerti til lýsingar, en samt leið okk-
ur vel fjölskyldunni. Fólk af þinni
kynslóð kunni að gera gott úr því
sem í boði var. Og öll unnum við
saman í sveitinni, hvert eftir eigin
getu. Alltaf var nóg pláss ef gesti
bar að garði og alltaf nóg að borða
fyrir alla. Það var ekki auðvelt að
bregða búi og flytja úr sveitinni
fyrir ykkur pabba, en þið gerðuð
það þó. Engan óraði fyrir þá að
örfáum árum síðar yrði hann all-
ur, langt fyrir aldur fram. Það var
okkur mikið áfall, eitthvað sem í
okkur sat og ég veit og skil hvað
þú saknaðir hans alla tíð. Ég vona,
sé það tilfellið, að þið séuð saman
á ný og hafa þá eflaust orðið með
ykkur fagnaðarfundir.
Eftir að þú komst hingað suð-
ur, langaði þig alltaf heim. Þar
voru þínar rætur en við börnin þín
hér og það hélt í þig. Á meðan
heilsan leyfði fórst þú alltaf norð-
ur þegar því varð við komið vegna
vinnu og er mér í fersku minni að
þú reyndir að fá vetrarfríið þitt á
þeim tíma til að geta farið norður
á kóraskemmtanir sem voru þitt
líf og yndi. Eins voru fjölskyldu-
mótin okkar, sá fasti punktur sem
orðinn var í tilverunni, eitthvað
sem þú naust og mátti ekki vanta.
Ég sá tregann sem fylgdi því að
komast ekki á síðasta mót enda
heilsan til ferðalaga orðin lítil.
Síðustu mánuðir voru þér erf-
iðir þó engan óraði fyrir að kallið
kæmi svona fljótt. Í undirbúningi
var flutningur í Norðurbrún 1,
þar sem þú starfaðir sjálf við að-
hlynningu og var gagnkvæm eft-
irvænting fyrrverandi samstarfs-
félaga og þín fyrir því.
Elsku mamma, kærar þakkir
fyrir allt sem þú gafst mér sem
móðir. Þín er sárt saknað en lífið
hjá okkur hinum heldur áfram,
bara dálítið öðruvísi.
Hvíldu í friði.
Þinn sonur,
Hafsteinn.
Elsku mamma mín. Ekki óraði
mig fyrir að leiðir okkar myndi
skilja svona fljótt, aðeins rúmir
fjórir sólarhringar á sjúkrahúsi.
Þú vildir að við systkinin kæmum
öll til þín í einu og við gátum orðið
við ósk þinni og verið hjá þér þeg-
ar þú kvaddir.
Þú varst ótrúleg kona, svo
sterk, dugleg og nægjusöm. Sama
hvað gekk á, aldrei kvartaðir þú.
Margar ljúfar minningar hafa
komið upp í kollinn hjá mér við að
sitja hjá þér síðustu dagana þína
og halda í höndina á þér. Alltaf
var stutt í húmorinn hjá þér og
var hann leiðarljós þitt allan tím-
ann. Meira að segja voru síðustu
orðin þín til okkar sögð með bros
á vör, þú vildir hafa gleði í kring-
um þig.
Þú lagðir þig fram við að halda
okkur gott heimili. Á sumrin var
gjarnan mjög gestkvæmt í sveit-
inni og endalaust tókstu á móti
skyldfólki og vinum í mat og gist-
ingu. Þú vildir alltaf taka vel á
móti gestum.
Ég elska þig fyrir að hafa alltaf
verið til staðar fyrir mig, stutt
mig í því sem ég hef tekið mér fyr-
ir hendur í lífinu. Ég elska þig fyr-
ir að hafa verið til staðar fyrir
börnin mín, þau eiga ljúfar minn-
ingar um góða ömmu sem var allt-
af stolt af þeim og því sem þau
voru að gera.
Ég trúi því að þið pabbi séuð
saman á ný eftir margra ára að-
skilnað. Ég trúi því að amma og
afi hafi tekið á móti þér og þú sért
hjá þeim og Hauki bróður þínum.
Takk fyrir allar stundirnar sem
við áttum saman. Þín dóttir
Ragnheiður.
Þegar ég minnist Önnu stóru
systur minnar koma margar
minningar upp í hugann en fyrst
og fremst ómælt þakklæti fyrir
allt sem hún gerði fyrir mig og
mína. Hún Anna var alltaf boðin
og búin að létta undir og greiða
leið mína í lífinu. Það má segja að
Anna hafi gengið mér í móðurstað
þegar ég fór til hennar sem
þriggja ára hnáta og bjó hjá henni
í sveitinni til fjórtán ára aldurs,
fyrst í Meðalheimi og síðar voru
ógleymd spor að Hurðabaki.
Anna var mér ákaflega mikilvæg
og við áttum ógleymanlegar
stundir saman og alltaf var Anna
hress og kát sama hvað á dundi.
Börnin mín áttu mikið í henni
Önnu og dvöldu einnig mikið hjá
henni og alltaf var hún tiltæk fyrir
okkur. Orð eru fátækleg þegar
maður minnist stóru systur sinn-
ar en Önnu verður sárt saknað og
hún á alltaf stóran hlut í hjarta
mínu og barnanna minna. Ég bið
Guð almáttugan að varðveita
minningu hennar Önnu minnar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Vigdís Heiður Pálsdóttir
(Dísa systir).
Elsku amma mín. Þú varst
yndisleg kona, svo hlý og góð. Það
var alltaf stutt í brosið hjá þér og
þú nýttir þér hvert tækifæri til að
gera grín.
Það var alltaf svo gott að fara
heim til ömmu og fá kex og klein-
ur. Ég man þær stundir þegar ég
hjólaði oft til þín og við settumst
saman inn í stofu og fórum að
prjóna. Ég hafði ekki mikla þol-
inmæði en þú hjálpaðir mér alltaf
að halda áfram og hafðir mikla trú
á mér. Þú kenndir mér að prjóna
ullarsokka og gátum við setið tím-
unum saman og spjallað saman
með prjónana í höndunum.
Þú talaðir oft um það að ég ætti
að koma með þér í vinnuna þegar
þú vannst í Norðurbrún og syngja
fyrir fólkið þar. Þú fórst einhvern
daginn með upptöku af mér að
syngja í vinnuna og leyfðir fólkinu
að heyra. Þú varst svo stolt af mér
og vildir alltaf hlusta á mig
syngja.
Þú komst stundum til okkar á
aðfangadagskvöld og það voru
skemmtilegustu aðfangadags-
kvöldin. Þá biðum við eftir því að
þú værir búin að vinna áður en við
opnuðum pakkana, þótt þú værir
ekki búin fyrr en seint um kvöldið.
Það hvarflaði ekki að okkur að
opna einn einasta pakka áður en
þú kæmir til okkar. Okkur fannst
ekki sanngjarnt að byrja að opna
pakkana áður en þú kæmir til að
opna þá með okkur.
Elsku amma mín. Ég sakna þín
svo mikið. Ég vildi að ég hefði
fengið meiri tíma með þér en
minning þín verður alltaf geymd í
hjarta mínu.
Fanney Steinarsdóttir.
Elsku amma mín. Mér finnst
svo óraunverulegt að sitja hérna
heima og skrifa minningargrein
um þig. Það er svo ótrúlega stutt
síðan ég kom í heimsókn til þín
þar sem þú sast við eldhúsborðið
með kaffibollann þinn og spurðir
mig hvernig mér gengi í lífinu. En
mér finnst ennþá styttra síðan við
fjölskyldan bjuggum hjá þér í
Vesturberginu.
Lífið getur verið ótrúlega
ósanngjarnt, við vorum bara
ennþá að kynnast hvor annarri.
En ég mun aldrei gleyma öllum
þeim góðu stundum sem við átt-
um saman, hlæjandi og faðmandi
hvor aðra.
En elsku amma, núna ertu
komin á betri stað, þú ert með
þínum heittelskaða og ég vona að
þið hafið það gott þarna uppi og
fáið nóg af kaffi og kleinum.
„When I think of angels I think
of you.“ Ég elska þig. Þín ömmu-
stelpa,
Þórdís Ýr Rúnarsdóttir.
Elsku amma mín. Ekki óraði
mig fyrir því að þú yrðir tekin frá
okkur svona fljótt. En nú ertu
komin til afa sem þú hélst tryggð
við alla þína tíð. Það var það sem
þú gerðir, hélst tryggð við þitt
fólk. Þú hafðir endalausa trú á öll-
um, og gafst aldrei upp á neinum.
Eins og þegar þú varst að kenna
Bryndísi Helgu nýja lagatexta,
sama hversu oft hún ruglaðist þá
hættir þú ekki að reyna fyrr en
hún náði því.
Það var alltaf gott að koma í
heimsókn til ömmu og fá kleinur
og rifja upp gamlar góðar minn-
ingar. Alltaf gátum við gleymt
okkur í spjalli um allt og ekki
neitt.
Þú varst einstök persóna, elsku
amma, og þessi blanda af vænt-
umþykju, glaðværð, áreiðanleika
og húmor gerði þig klárlega að
bestu ömmu í heimi. Minningin
um þig mun lifa með mér um
ókomna tíð.
Þín ömmustelpa,
Dagrún Birna
Hafsteinsdóttir.
Guðrún Anna
Pálsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Margrét Fanney
Bjarnadóttir.
Ég vil biðja Guð að
geyma hana Önnu stóru
systur mína. Ég sakna
hennar og mun ætíð minn-
ast hennar með hlýjum
huga og góðum minning-
um.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Lovísa Hafbjörg Pálsdóttir.
✝ Regína Guð-jónsdóttir frá
Steinsbæ fæddist
21. maí 1949. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Suðurlands mánu-
daginn 22. sept-
ember 2014.
Foreldrar henn-
ar eru Gyðríður
Sigurðardóttir,
fædd 22. sept-
ember 1929, lést
28. maí 2012. Faðir hennar er
Halldór Guðjón Pálsson, fædd-
ur 9. maí 1924. Regína átti 3
systkini; Dreng Guðjónsson sem
fæddist andvana 1951, Ingileif,
fædda 1952 og Margréti, fædda
Ósk Guðjónsdóttur, eiga þau
saman 3 börn og Gyðu Steinu,
fædda 1981, sambýlismaður
hennar er Ottó Rafn Hall-
dórsson og eiga þau 2 börn. Ár-
ið 1988 kynntist hún eftirlifandi
eiginmanni sínum, Siggeiri Ing-
ólfssyni frá Stokkseyri. Giftu
þau sig 26. júlí 1994. Hann átti
fyrir 2 dætur, Sigurlaugu,
fædda 1971 og á hún 1 barn, og
Önnu Rögnu, fædda 1975 og á
hún 3 börn og 1 barnabarn.
Regína Guðjónsdóttir var
alla sína tíð verkakona, vann
við ýmis störf. Félagsstörfum
hafði hún mikinn áhuga á og
var hún formaður Félags eldri
borgara á Eyrarbakka og með-
limur í Soroptimistafélaginu á
Íslandi. Síðustu 10 árin helgaði
hún sig handverki og var með
Gallerí Regínu á Eyrarbakka.
Útför Regínu fer fram frá
Eyrarbakkakirkju í dag, 27.
september 2014, kl. 11.
1956. Regína byrj-
aði snemma í sam-
búð með Jóni Bald-
vini Sveinssyni,
fæddum 1945,
Eignuðust þau son-
inn Halldór Jóns-
son, fæddan 1967,
á hann 2 börn og 2
barnabörn. Eftir að
slitnaði upp úr
sambandi þeirra
kynntist hún Þor-
steini Jóni Björgólfssyni, fædd-
um 1950, frá Vopnafirði, lést
hann í sjóslysi 1981, þau áttu
saman 3 börn: Höllu Björgu,
fædda 1972, hún á 3 börn, Hlöð-
ver fæddan, 1973, giftan Þóru
Heiðurskonan Regína Guð-
jónsdóttir er látin eftir erfiða
sjúkdómslegu. Hún kvaddi þetta
líf á afmælisdegi móður sinnar
hennar Gyðu Sigurðardóttur
sem fædd var 22. september
1929 og andaðist 28. maí árið
2012.
Að ógleymdri ástinni
er hugrekki stærsta gjöfin.
Við höfum öll tapað
margoft – en
ef við kunnum að tapa
lærum af því
og reynum aðra leið
þá verður okkur
vel ágengt.
(Rosanne Ambrose Brown)
Þetta fallega kvæði minnir
mig á Regínu. Henni var gefinn
stór skammtur af hugrekki og
æðruleysi sem best kom fram í
banalegu hennar. Eins og Hall-
dór sonur hennar sagði: „Eins
og ég hef sagt áður þá lærði ég
meira af þér á þínu veikinda-
tímabili en öll árin þar á undan
og þegar við heimsóttum þig á
sjúkrahúsið og áttum að vera
þín stoð og stytta þá snérist það
einhvernveginn við og þú hug-
hreystir okkur.“
Regína tók erfiðustu fréttum,
sem nokkur manneskja getur
fengið – fréttinni um að sjúk-
dómurinn hefði haft vinninginn
og hún hefði tapað, með ótrú-
legri reisn. Hún stóð sig eins og
hetja fram á síðasta dag. Nú er
hún komin á leiðarenda – allt of
snemma að sjálfsögðu – en
henni er ætlað annað hlutverk
héðan í frá. Efast ekki um að
elsku Gyða móðir hennar hafi
tekið hana í faðminn um leið og
hún fór yfir.
Elsku Geiri, Halldór, Halla
Björg, Hlöðver og Gyða Steina.
Ég sendi ykkur mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Veit vel
að það er erfiður tími framund-
an hjá ykkur öllum. En minn-
ingin um yndislega eiginkonu,
frábæra móður og ömmu mun
alltaf ylja ykkur um hjartarætur
og hjálpa ykkur í framtíðinni.
Guð geymi Regínu fyrir okkur
öll. Hennar verður sárt saknað.
Ingunn Óskarsdóttir.
Fallin er nú frá fyrir aldur
fram ástkær mágkona okkar.
Um tíma héldum við að hún
hefði betur, vegna þess hversu
mikil baráttukona hún var. Hún
var ekki á því að gefast upp fyrr
en í fulla hnefana. Það var lær-
dómsríkt að sjá hvernig hún tók
á málum því lífið hafði ekki alltaf
farið um hana mjúkum höndum.
Það lék allt í höndunum á
henni og stundum fengum við
hjá henni fallegar flíkur. Ein
okkar minnist þess þegar hún
pantaði vesti fyrir barnaafmæli,
þá átti hún ekki stærðina, en
kom með vestið tilbúið nokkrum
dögum síðar. Þetta er dæmi um
það hversu fljótt og vel hún af-
greiddi hlutina.
Það var fallegt að sjá sam-
band hennar og bróður okkar og
hvernig þau hjálpuðust að í gleði
og sorgum. Við þökkum sam-
fylgdina og vottum aðstandend-
um dýpstu samúð.
Sigríður Ísafold, Elín
og Ingibjörg Kristín.
Regína
Guðjónsdóttir
✝
STEINUNN SIGURÐARDÓTTIR
lést á Landspítalanum í Fossvogi
mánudaginn 15. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Ólafía Bjarnadóttir,
Þröstur Bjarnason, Gunnhildur Gígja Þórisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
sonur og bróðir,
STEINAR KRISTJÁNSSON,
lést í faðmi fjölskyldunnar
á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
miðvikudaginn 24. september.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 2. október kl. 13.00.
Sigríður Rósa Víðisdóttir,
Sigrún Tinna Gunnarsdóttir, Tómas Björn Guðmundsson,
Kristján Karl Steinarsson,
Hanna Kristín Steinarsdóttir,
Petra Ósk Steinarsdóttir,
Kristín Jóna Guðlaugsdóttir,
Gunnar Örn Kristjánsson, Hafþór Kristjánsson
og fjölskyldur.