Morgunblaðið - 27.09.2014, Síða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. SEPTEMBER 2014
Gunnar Bjarnason
mágur okkar og svili
er látinn og við áttum
ekki von á að það yrði
svo skjótt.
Gunnar var ein-
stakur maður og það er þakkar-
vert að hafa fengið að kynnast
honum, viðhorfum hans og hafa
fengið að vera honum samferða.
Gunnar var dagfarsprúður mað-
ur, rólegur, yfivegaður og tranaði
sér ekki fram. Yfirbragð hans bar
ekki endilega vitni þeim ofur
áhuga sem hann hafði á fólki,
menningu, söng, tónlist, tækni,
handverki, list, kirkju og kristni.
Gunnar var völundur. Það var
ekki til það efni sem ekki lék í
höndunum á honum hvort sem
um var að ræða tré eða járn, hann
lék sér að eldi og smíðaði þar
sjálfur þau verkfæri sem hann
þarfnaðist. Hann byggði hús sem
voru einstök og eiga ekki sína líka
og hann endurgerði bíla og hafði
óbilandi áhuga á mótorhjólum
alla tíð. Hann var listrænn og í
vinnu sinni fékkst hann jöfnum
höndum við fíngerða mynstur-
gerð í silfri og hjó til sverustu við-
arbjálka með öxum. Hann var
áhugasamur um menningararf-
inn og sökkti sér niður í fróðleik
um byggingarlist miðalda, en
ekki síður tónlist og siði þess
tíma. Hann náði líka oft að koma
manni á óvart því hugmyndir
hans voru svo einstakar og stór-
huga og ekkert sem hann ekki
fann leið til að yfirstíga. Síðustu
árin fór orka hans og frítími í að
byggja sumarhús fjölskyldunnar
ásamt syni sínum Sverri. Það er
óhætt að fullyrða að það er al-
gjörlega einstakt og dvöl þar æv-
intýraveröld, líkust því að búa á
listasafni.
Gunnar hafði lúmskan húmor
og það var alltaf gaman að hitta
hann. Hann vildi helst gera hlut-
ina 100% og ganga alla leið. Það
er okkur minnisstætt þegar hann
hafði lokið við að gera upp Willys-
jeppann og kom í heimsókn á
góðviðrisdegi, blæjulaus með leð-
urhúfu og hlífðargleraugu. Eins
fannst okkur dásamlegt þegar við
sáum að hann var búinn að kaupa
mótorhjól fyrir Kristínu við sum-
arbústaðinn.
Kristín og Gunnar voru ein-
staklega samhent og eignuðust
þau einn son, Sverri. Kristín
fylgdi Gunnari í áhugamálum
hans og saman áttu þau trú og
störfuðu í kirkjulegu starfi að út-
breiðslu hennar. Sverrir og Guð-
rún Birna bjuggu á neðri hæðinni
á Öldugötunni, með soninn Jakob
Bjarna sem hitti afa oft á dag og
náði og tengjast honum vel þenn-
an skamma tíma sem þeir voru
samferða. Það fellur nú í þeirra
hlut að taka upp merkið og
syngja „Ennþá roðna þér rósir á
vöngum“ fyrir barnabörnin. Við
sendum Kristínu, Sverri, Guð-
rúnu Birnu og litla Jakobi Bjarna
innilegar samúðarkveðjur og
biðjum góðan Guð að styrkja þau
og blessa.
Þorsteinn og Magnea,
dætur og fjölskyldur.
Er dauðinn ber að dyrum eru
fyrstu viðbrögð oft sársauki og
Gunnar Bjarnason
✝ Gunnar Bjarna-son fæddist 15.8.
1949. Hann lést 15.
september. Útför
Gunnars var gerð
23. september 2014.
hugsun um að það
hafi gerst allt of
fljótt. Fregn um
andlát Gunnars
Bjarnasonar, ná-
frænda Arnlaugs
og góðs vinar okk-
ar beggja, vekur
slík viðbrögð. En
við gerum okkur
einnig ljóst að
hann var viðbúinn
að mæta örlögum
sínum, bæði vegna trúarstyrks
síns en einnig vegna þess að hann
var einstaklega vandaður, íhugull
og traustur einstaklingur.
Gunnar og Kristín héldu við
því góða andrúmslofti sem Arn-
laugur Ólafsson og fjölskylda
hans skapaði í húsinu sem Arn-
laugur reisti árið 1934 á Öldugötu
25. Það var gott að vita að húsið
varðveittist í ættinni.
Okkur finnst Gunnar hafa erft
marga eiginleika frá þessum
móðurafa sínum, en við hjónin
vorum svo lánsöm að hefja hjóna-
band okkar í sambýli við Arnlaug.
Þeir bjuggu báðir að þessari fal-
legu ró og yfirbragði. Báðir settu
þeir traust sitt á guð sinn og báðir
gengu þeir af slíkri vandvirkni að
hverju verki að alls staðar var eft-
ir tekið.
Við nutum þekkingar og hand-
bragðs Gunnars er hann liðsinnti
okkur við hönnun og framkvæmd
ýmissa mikilvægra breytinga
innanhúss í nú nær 140 ára gömlu
húsi. Hann lagði alúð í verkið ekki
síður en þjóðkunnu verkin sín þar
sem hann endurgerði byggingar
frá fyrri öldum Íslandsbyggðar.
Aðrir munu án efa fjalla um
minnisvarðann sem hann skilur
eftir sig á þeim vettvangi og
hvernig hann lagði sig fram um
að ganga að verki eins og upp-
runalegir smiðir, hvort sem unnið
var í tré eða málm. Á báðum svið-
um naut hann virðingar meðal
helstu kunnáttumanna á Norður-
löndum fyrir hagleik sinn. Og
þjóðin á Gunnari þökk að gjalda.
Við flytjum Kristínu, Sverri og
fjölskyldu þeirra allri einlægar
samúðarkveðjur og sérstakar
kveðjur sendum við til systkina
Gunnars, þeirra Ólafs og Hall-
fríðar.
Megi Gunnar Bjarnason hvíla í
þeim friði sem einkenndi allt hans
líf.
Arnlaugur Guðmundsson og
Anna Kristjánsdóttir.
Við viljum minnast góðs og
einlægs vinar okkar, Gunnars
Bjarnasonar, sem við kynntumst
í gegnum starf KFUM og KFUK
og höfum átt margar dýrmætar
stundir með í gegnum árin.
Gunnar var einstaklega ljúfur
maður og hafði góða og hlýja
nærveru. Sem trésmíðameistari
og járnsmiður vann hann fjöl-
mörg stórvirki á farsælli starfs-
ævi, enda lagði hann alúð og
metnað í öll sín störf. Hann var
listamaður í sér, hafði auga fyrir
fegurð og var næmur á hið góða.
Þess vegna var dýrmætt að eiga
hann fyrir ferðafélaga, en þau
Kristín ferðuðust mikið með okk-
ur hjónunum síðustu árin, bæði í
árlegum göngum gönguhópsins
okkar og utan hans í lengri og
styttri ferðum um landið.
Það var lærdómsríkt að fylgj-
ast með Gunnari í ferðum okkar,
taka eftir hlutum sem við höfðum
ekki veitt eftirtekt áður. Gamlir
hjallar á Langanesi sem voru að
hruni komnir fengu nýja merk-
ingu þegar Gunnar grandskoðaði
þá og benti okkur á handverk og
útfærslur í byggingarlist fyrri
tíma. Það sama fengum við að
reyna í gönguferðum í fjalllendi
Kanaríeyja þegar gengið var í
gegnum gömul þorp og Gunnar
staldraði við gömul hús og sá
hluti sem við tókum ekki eftir.
Það jók við upplifun okkar að fá
að sjá með hans augum.
Ljúfar minningar eigum við
líka úr ferðum í sumarbústað
þeirra Gunnars og Kristínar í
Landsveitinni, sem Gunnar reisti
í miðaldastíl, bústað sem er eng-
um líkur og ber honum og hand-
verki hans fagurt vitni. Við nut-
um þess að vakna á
sumarmorgnum í þessu fallega
húsi og borða hafragraut úr skál-
um frá listakonunni Koggu, því
Gunnar var mikill fagurkeri og
hafði unun af að kaupa fallega
listmuni. Gönguferðir með Gunn-
ari og Kristínu í nágrenni bústað-
arins og spjall á sumarkvöldum,
slíkar myndir eru sem perlur í
festi minninganna.
„Drottinn er vörður þinn“,
stendur ritað rúnaletri fyrir ofan
innganginn í stofuna í sumarhúsi
þeirra Kristínar í Landsveitinni.
Gunnar var einlægur trúmaður
og treysti Drottni fyrir lífi sínu.
Hann var virkur félagi í KFUM
og KFUK og lagði gríðarlega
mikið af mörkum sem sjálfboða-
liði í starfinu. Fram á þetta ár
söng hann í Karlakór KFUM og
hafði mikla unun og gleði af. Þeg-
ar við hittum hann á líknardeild-
inni skömmu fyrir andlát hans
var hann æðrulaus og uppörvaði
okkur með Davíðssálmi 103, sem
hafði sérstaka merkingu fyrir
honum í þessum aðstæðum.
Sálmurinn hefst á þessum orðum:
Lofa þú Drottin, sála mín,
og allt sem í mér er, hans heilaga nafn;
lofa þú Drottin, sála mín,
og gleym eigi neinum velgjörðum hans.
Hann fyrirgefur allar misgjörðir þínar,
læknar öll þín mein,
leysir líf þitt frá gröfinni,
krýnir þig náð og miskunn.
Já, krýndur náð og miskunn,
og umvafinn kærleika ástvina
sinna, yfirgaf Gunnar þennan
heim að kvöldi 15. september sl.
Við söknum hans sárt en erum
jafnframt svo óendanlega þakk-
lát fyrir að hafa fengið að kynnast
slíkum öndvegismanni og fyrir að
hafa mátt eiga hann fyrir vin.
Hjálpsemi hans, alúð og vinátta
hefur auðgað líf okkar mikið. Við
biðjum Guð að styrkja Kristínu,
Sverri son hans, tengdadóttur og
barnabarn.
Gyða Karlsdóttir og
Þórarinn Björnsson.
Gunnar Bjarnason var einn af
þeim mönnum sem teljast myndu
vandaðir. Nærvera hans var hlý,
glettin og nærgætin. Hann var
einn af þeim sem gott var að leita
til. Ráðagóður, traustur og áreið-
anlegur.
Ég kynntist Gunnari fyrst
þegar ég, með alla mína þumal-
putta, hafði tekið að mér að inn-
rétta háaloft í húsnæði Kristilegu
skólahreyfingarinnar á Berg-
staðastræti, sennilega undir
1980. Ég man enn hversu gott var
að fá hann í vinnuhóp á laugar-
degi. Hann sagaði svo beint og
fínt það sem þurfti að saga. Hann
leiðbeindi á hógværan og jákvæð-
an hátt. Það var hans háttur, já-
kvæður og uppörvandi.
Við áttum eftir að eiga margar
stundir í vinnuflokkum í Vindás-
hlíð, árum saman. Þá unnum við
saman, ásamt fleirum, að því að
skipuleggja og vinna nýbyggingu
þegar byggt var við eldra hús á
staðnum. Það hús ber með sér
vandað handbragð Gunnars.
Orðstír hans fór víða sem ein-
staklega vandaðs trésmiðs sem
var sérfræðingur í eldri húsum,
fornum húsum. Við það starfaði
hann alla tíð.
En Gunnar var fyrst og fremst
góður maður. Hann átti gott
hjarta sem bar umhyggju fyrir
fólki, ekki síst börnum og ung-
mennum. Hann var ötull félagi í
Gídeonfélaginu og fór margar
ferðir um landið til að dreifa
Nýja-testamentinu. Hann var
virkur félagi í KFUM alla tíð,
traustur félagi sem naut sín í fé-
lagsstarfinu.
Við ræddum saman skömmu
fyrir andlát hans, heimferðina í
himininn. Hann var ekki kvíðinn,
heldur þakklátur fyrir allt sem
Guð hafði gefið honum á lífsleið-
inni. Þakklátur fyrir að eiga trú
til að takast á við sjúkdómsglím-
una. Þakklátur fyrir kærleika
Guðs. Það er sterk upplifun að
hitta mann sem talar þannig þeg-
ar hann er að lúta í lægra haldi
fyrir banvænum sjúkdómi.
Ég þakka Guði fyrir mann eins
og Gunnar Bjarnason og bið fjöl-
skyldu hans allrar Guðs blessun-
ar á erfiðum tíma.
Björgvin Þórðarson.
Ég kynntist Gunnari Bjarna-
syni fyrir rúmum tuttugu árum,
þegar ákveðið var að setja af stað
sérstaka Gídeondeild fyrir vest-
urbæ Reykjavíkur og Seltjarnar-
nes. Hann tók að sér að leiða
deildina fyrstu þrjú árin sem hún
starfaði og náði hann að byggja
upp öflugt og traust starf. Á þess-
um árum fengum við tækifæri til
að starfa saman og myndaðist
milli okkar dýrmætur vinskapur.
Nokkrum árum síðar, þegar ég
tók að mér ábyrgðarstöðu innan
Gídeonfélagsins, var Gunnar
ávallt reiðubúinn að aðstoða mig.
Hann stóð við bakið á mér og
hvatti mig áfram og vílaði til að
mynda ekki fyrir sér að skreppa
með mér til Hafnar í Hornafirði,
þegar ný Gídeondeild var stofnuð
þar.
Gunnar var traustur vinur vina
sinna og ef hann vissi af einhverj-
um sem veiktist eða gekk í gegn-
um erfiða tíma, þá lagði hann
þessa einstaklinga trúfastlega
fram fyrir Drottin í bæn. Þar
fengum við að sjá og upplifa kraft
bænarinnar og kærleika Guðs.
Oft heimsótti hann þá sem áttu
erfitt, til þess að uppörva þá og
hvetja.
Erfið veikindi Gunnars bar
brátt að, en engu að síður var
hann vitnisburður um kærleika
Krists og vissu þess að Drottinn
hefur allt í sinni hendi.
Gunnar vann á margvíslegan
máta að uppbyggingu Gídeon-
félagsins, gegndi hann þar ýms-
um trúnaðarstörfum og sat meðal
annars í stjórn sinnar deildar
fram á síðasta dag. Við, Gídeon-
menn og -konur, erum Guði þakk-
lát fyrir þá blessun sem Gunnar
hefur verið í lífi okkar og starfi.
Megi Guð blessa minningu
Gunnars Bjarnasonar. Eiginkonu
hans, syni og fjölskyldu sendum
við innilegar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Gídeonfélagsins á
Íslandi,
Sveinbjörn Gizurarson.
Kveðja úr Vatnaskógi
Gunnar Bjarnason var Skóg-
armaður. Hann var í Skóginum
sem drengur og unglingur og
kom þangað aftur sem fullorðinn
maður til að vinna staðnum gott.
Þegar hluti gamla skála var
endurnýjaður árið 1991 var
Gunnar þar allt í öllu. Það er
vandi að endurnýja gamalt hús
með mikla sögu þannig að það
nýtist í dag. En það tókst enda
var Gunnar raunsær, útsjónar-
samur og sýndi gömlu handverki
virðingu.
Faðir Gunnars, Bjarni Ólafs-
son, teiknaði og tók þátt í bygg-
ingu Kapellunnar í Vatnaskógi
ásamt föður sínum, Ólafi Guð-
mundssyni. Þegar veður og vind-
ar höfðu dunið á því húsi í 45 ár
kom Gunnar í Skóginn og lag-
færði það sem skemmst hafði.
Hann stóð þannig að verki að
enginn tók eftir að átt hefði verið
við húsið, þó að á eftir væri það
bæði hlýrra og traustara.
Gunnar var oft gestur í karla-
flokki. Þar lét hann sitt ekki eftir
liggja heldur tók verkfærin sín
með sér, bætti það sem laga
þurfti og í eitt skiptið smíðaði
hann fallega brú yfir Lindina.
Í fyrra, þegar Skógarmenn
KFUM fögnuðu 90 ára afmæli
starfsins í Vatnaskógi, gáfu
Gunnar og Kristín myndarlega
gjöf til Kapellunnar sem hefur
nýst vel til frekari endurbóta á
því húsi, gestum staðarins til
blessunar.
✝
Vinur okkar og frændi,
JÓNAS JÓNASSON
frá Kolmúla við Reyðarfjörð,
búsettur í Munkaþverárstræti 44,
Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri
þriðjudaginn 16. september.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 29. september kl. 13.30.
Aðstandendur.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu vegna andláts og útfarar elskulegrar
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
RAGNHEIÐAR HELGU
SVEINBJÖRNSDÓTTUR,
Höfða, hjúkrunar- og dvalarheimili,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Höfða fyrir góða umönnun.
Skúli B. Hákonarson, Sigurlaug Magnúsdóttir,
Alma Hákonardóttir,
Hrönn Hákonardóttir,
Sesselja Hákonardóttir, Sigursteinn Hákonarson,
Hafdís Hákonardóttir,
Sveinbjörn Hákonarson, Guðrún S. Guðmundsdóttir
og ömmubörn.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
hýhug, samúð og vináttu vegna andláts og
útfarar móður okkar, tengdamóður, ömmu,
langömmu og langalangömmu,
INGIBJARGAR KARLSDÓTTUR
frá Neðri-Lækjardal,
síðast til heimilis að
Húnabraut 40,
Blönduósi.
Innilegar þakkir til starfsfólks Heilbrigðisstofnunarinnar
á Blönduósi fyrir einstaka umönnun og góðvild.
Jakob Þór Guðmundsson, Sigurbjörg Auður Hauksdóttir,
Ellert Karl Guðmundsson, Birna Sólveig Lúkasdóttir,
Óskar Páll Axelsson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og systir,
GUNNHILDUR GUNNARSDÓTTIR,
til heimilis að
Boðaþingi 12,
Kópavogi,
sem lést laugardaginn 20. september
á krabbameinsdeild Landspítalans, verður jarðsungin
frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 1. október kl. 13.00.
Soffía Guðrún Jónasdóttir, Ágúst Sverrir Egilsson,
Gunnar Sigurðsson, Þórunn Halldóra Ólafsdóttir,
Ingibjörg Salóme Sigurðardóttir, Eiríkur Ásmundsson,
Jón Sigurðsson, Guðbjörg Helga Hjartardóttir,
Andri Björn Sigurðsson, Gabriela Jónsdóttir,
Borghildur Aðils, Jón Aðils,
Jakob Gunnarsson, Þuríður Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Okkar ástkæra,
RAGNHEIÐUR ANNA STEFÁNSDÓTTIR
sjúkraliði,
lést á dvalarheimilinu Grund
sunnudaginn 21. september.
Útförin fer fram frá Neskirkju í Reykjavík
miðvikudaginn 1. október kl. 13.00.
Margrét Stefanía Sveinsdóttir,
Stefán Þór Herbertsson,
Tryggvi Þór Herbertsson,
Víðir Þór Herbertsson
og fjölskyldur.