Fréttir - Eyjafréttir - 25.05.2000, Blaðsíða 14

14
Fréttir
Fimmtuudagur 25. maí 2000
Fréttir kynna Keikófólkið: Blair Mott kafari hefurferðast um allan heim, tekið þátt í <
Þið hafið ykkar Júróvisjon
-sem er eitthvað sem ég hefði ekki viljað missa af, segir hann
BLAIR -Ég er hérna vegna vinnunnar og var ekki mikið að velta hlutunum fyrir mér. Mér fannst þó frábært að vera allt í einu kominn norður á 63° á stað sem ég hafði aldrei
komið til áður. Ég lít að sumu leyti á þetta sem ævintýri og var ákveðinn í að láta ekki kuldann hafa áhrif á mig og hann hefur ekki háð mér til þessa.
Blair Mott er á margan hátt eins og klipptur út úr
bandarískri bíómynd, er myndarlegur og hefur hressilega
og einlæga framkomu sem strax nær að heilla nærstadda.
Hann er uppalinn í Kaliforníu og hefur svolítið
kæruleysislegt yfirbragð, sem kannski er tilkomið vegna
nálægðar við sól og sand. Hann er samt langt frá því að
vera kærulaus þó hann sé kannski dæmigerður
strandarpeyi frá hinni sólríku Kaliforníu. Blair er kafari að
atvinnu og þessi eiginleiki hans hefur nýst honum í starfi
því hann hefur starfað víða um heim við að kynna
undirdjúpin og það líf, sem þar er að finna, fyrir
ferðamönnum. Einnig hefur hann leikið í kvikmyndum,
auglýsingum og tekið að sér áhættuatriði. Hann starfaði í
nokkur ár fyrir Jean-Michel-Cousteau, sem hlýtur að vera
draumur hvers kafara og þar rataði hann í hvert ævintýrið
á fætur öðru. Blair vill ekki gera upp á milli verkefna sem
hann hefur tekið að sér eða átt aðild að en Keikó-verkefnið
er þar ofarlega á blaði. Hann kom fyrst til Eyja í febrúar
1999 og hefur tími hans hér að mestu farið í vinnu en hann
hefur þó gefið sér tíma til að kynnast menningu íslendinga
um leið og hann leggur sig fram um að koma bandarískri
menningu á framfæri.
Reynir við íslenskuna
Þegar Blair kom í viðtalið á Fréttum
fylgdu þau skilaboð að hann hefði náð
lengst Bandaríkjamannanna, sem hér
starfa hjá Ocean Futures, í að læra
íslensku. Sjálfur vildi hann ekki gera
mikið úr þessari hæfni sinni, sagðist
þó treysta sér til að stauta sig í gegnum
texta í blaði. „Ég væri svona hálftíma
að lesa þennan bút með aðstoð
orðabókar," segir Blair og bendir á
fimm cnt bút í blaði þegar
íslenskukunnáttan er borin upp á hann.
„Ég er heldur ekkert viss um að ég sé
sá besti í hópnum en ég veit að ég get
lært íslensku. Eitt af því sem ég segi
oft er: -Eigum við að kafa núna eða
eigum við að kafa strax,“ bætir hann
við og hlær.
Blair Mott er 29 ára og er lærður
kafari. Hann fæddist í Chicago en áður
en hann hafði náð eins árs aldri hafði
fjölskyldan flutt til Santa Barbara í
Kalifomíu. „Santa Barbara er í tveggja
klukkustunda íjarlægð norðan við Los
Angeles og fimm klukkustunda frá
San Fransisco. Ég kláraði mennta-
skóla í Santa Barbara en þaðan lá
leiðin til eyjarinnar Dominica þar sem
ég dvaldist í 14 mánuði og kenndi
köfun. Það var mitt fyrsta starf sem
atvinnukafari en þá var ég 18 ára,“
segir Blair þegar hann fer á hundavaði
yfir fyrstu ár ævinnar.
Ævintýrið hefst
Hann var þá þegar orðinn lærður
kafari og í framhaldi af dvölinni í
Dominica kenndi hann köfun vítt og
breitt en var ákveðinn í að læra meira
í greininni og hélt aftur til Santa
Barbara. „Við tók nám í köfun þar
sem lögð var áhersla á köfun við
borpalla, olíu- og gasleiðslur neðan-
sjávar og fleira sem tengdist olíuiðnaði
en það átti ekki fyrir mér að liggja að
vinna á þeim vettvangi því með
náminu vann ég hjá sædýrasafni í
Santa Barbara. Það starf var að suniu
leyti ekki ósvipað olíuköfuninni. Sæ-
dýrasafnið var úti á langri bryggju sem
á voru veitingastaðir og verslanir, ekki
ósvipað því og víða er á sólar-
ströndum. Auk þess að veiða dýr fyrir
safnið sá ég um að sjóveitukerfi
safnsins væri í lagi.“
Stjómendur safnsins sáu að Blair
gat fleira en kafað og ákváðu að nýta
sér persónutöfra hans í þágu safnsins.
„Ég var beðinn um að kafa, leita að
einhverjum sjávardýrum og korna
með þau upp og kynna þau fyrir
gestum safnsins. Einhvetju sinni kom
þama hópur fólks sem ég var kynntur
fyrir. Þessi hópur, sem var frá Jean-
Michel-Cousteau stofnuninni, var að
undirbúa beinar útsendingar úr undir-
djúpunum með sjónvarpi. Ég var
beðinn um að taka þátt í verkefninu og
líkaði vel. Þau höfðu áhuga á að fá
mig til ffekari starfa og þá stóð ég allt
í einu auglitis til auglitis við sjálfan
Jean-Michel-Cousteau og þá sagði ég
bara vá!!!! Því það er draumur hvers
kafara að fá tækifæri til að hitta
þennan mann. Hópurinn bauð mér
vinnu áffam. Ég bað um tveggja vikna
umhugsunarfrest og að honum
loknum ákvað ég að slá til.“
Blair segir að þama hafi hann í einu
vetfangi verið kominn inn í allt annan
heim. verkefnið hafi verið miklu
stærra en hann hafði áður kynnst. í
staðinn fyrir að vera að útskýra furður
undirdjúpanna fyrir 40 til 50 manns
stóð hann nú frammi fyrir 600 til 700
manns. „Ég byijaði í Karabíska hafinu
en þaðan lá leiðin um allan heim, til
Alaska, Afríku, Grikklands, svo
nokkur lönd séu nefnd, en í allt
heimsótti ég 45 lönd á næstu
misserum. Úthaldið var þetta fjórir til
fimm mánuðir og yfirleitt stoppaði ég
ekki heima nema í tvær til þijár vikur.
Þá var ég líka að vinna því ég þurfti að