Fréttir - Eyjafréttir - 24.08.2000, Blaðsíða 10

10
Fréttir
Fimmtudagur 24. ágúst 2000
Á mér rómantískan drai
-segir Bruce McMillan, barnabókahöfundur og Ijósmyndari, sem heims
hans í Stórhöfða fyrir nokkrum hélt ekki. Hann var staddur í Eyjum í sí
Bruce McMillan,
barnabókahöfundur-
inn góðkunni og
lundaóhugamaður,
hefur heimsótt
Vestmannaeyjar
undanfarin ór og
gekk sællar
minningar í heilagt
hjónaband í
Stórhöfða fyrir
þremur órum. Bruce
var í Eyjum í síðustu
viku ósamt 20
manna hópi
óhugafólks um
lunda og allt sem
honum við kemur.
Bruce hefur skrifað
fimm bækur sem
gerast ó Islandi og
nú er hann með þó
sjöttu í smíðum.
BRUCE hefur skrifað og gefið út fjörutíu og eina barnabók í Bandaríkjunum, auk þess að taka ljósmyndir í þær. „Sú bók sem náð hefur
mestri hylli og hlotið fjölda verðlauna er Nigths of the Pufflings, eða Pysjunætur og komið hefur út á íslensku.
Eins og lundinn
Bruce segir að hann sé í raun eins og
lundinn. „Lundinn kemur á hveiju ári
til Vestmannaeyja og ég geri það líka,
nema hvað að lundinn kemur hingað í
tilhugalífmu, en ekki ég,“ segir Bruce
og hlær mikinn. „Ég hef komið til
Eyja á hveiju ári síðan 1994 utan einu
sinni, en þá hafði ég svo mikið að gera
við bókaskrif að ég kom Eyjaheim-
sókn ekki við. Ég elska Vest-
mannaeyjar og fyrir mér eru þær eins
og mitt annað heimili. Ég hef því
fullan skilning á því hvers vegna
lundinn kemur aftur og aftur til Eyja.
Ég veit hvemig hann hugsar og skil
hann fullkomlega."
Hvemig stóð á þvíað þú komstjyrst til
Vestmannaeyja ?
„Ég var eitt sinn á Suðurskauts-
landinu við Ijósmyndatökur vegna
bókar sem ég var að gera um
mörgæsir. Einhvem tíma við mynda-
tökumar vorum við starfsfélagi minn
að ræða saman og barst talið að lunda.
Hann sagði þá ef að ég vildi
ljósmynda lunda, þá væm Vestmanna-
eyjar langbesti og kannski eini
staðurinn til þess. Nú ég kom svo
hingað og hef gert á hverju ári síðan
utan þetta eina ár sem ég nefndi áðan.
Alltaf þegar ég hef komið hef ég hitt
einn besta vin mér í Eyjum, Kristján
Egilsson, forstöðumann Náttúmgripa-
safnsins, en hann hefur verið mér
mjög innan handar, þegar ég hef
komið hingað með lundaáhugafólk."
Bmce hefur skrifað og gefíð út
íjömtíu og eina bamabók í Banda-
ríkjunum, auk þess að taka ljósmyndir
í þær. „Sú bók sem náð hefur mestri
hylli og hlotið fjölda verðlauna er
Nigths of the Pufflings, eða Pysju-
nætur og komið hefur út á íslensku.
Einnig hefur önnur bók eftir mig
komið út á íslensku en það er My
Horse of the North. Hún hefur líka
komið út í íslenskri þýðingu, en
ljósmyndir í hana em teknar í nágrenni
Sauðárkróks, sem ég vil meina að sé
Texas Islands. Núna er ég með aðra
bók í undirbúningi, sem ég tók ljós-
myndir í síðastliðið sumar að
Hvallátmm við Breiðafjörð. Þessi bók
mun heita Days of the Ducklings, eða
Æðamngadagar. Þessi bók er að vissu
leyti hliðstæð Pysjunóttum. I lok
þeirri sögu verður hins vegar aðal-
persónan, lítil stelpa, eftir og pysjumar
yfirgefa eyjuna, en í Æðamngadögum
yfirgefúr aðalpersónan, sem enn er lítil
stúlka, eyjuna og ungamir verða eftir.
Það er líka gaman að segja frá því að
ein þeirra kvenna, sem nú er í hópnum
með mér, færði mér að gjöf bók sem
móðir mín las fyrir mig í æsku. Þetta
var uppáhaldsbók mín sem bam og
heitir Make way for the Ducklings og
er lítið ævintýri um andamnga í
Boston, en þar ólst ég upp sem bam.“
Að skrifa er eins og
hjónaband
Bmce bæði skrifar texta bóka sinna og
tekur ljósmyndimar sem í þeim em,
hvort kemur á undan textinn eða
myndefnið? „Þetta er ferli sem geng-
ur í báðar áttir,“ segir Bruce. „Ég fæ
hugmynd og geri drög að sögunni
bæði í myndum og texta. Síðan vinn
ég efnið eftir því sem andinn blæs og
hvaða myndir kunna að henta frá-
sögninni og öfugt. Þetta er eins og að
drippla bolta og að lokum verður
maður og bolti eitt. Það má líka líkja
þessu við hjónaband. Það getur tekið
mörg ár að ná jafnvægi í hjónabandi,
eins er með góða bók, maður heldur
áfram þar til jafnvægi er náð.
Stundum tekur þetta langan tíma og
stundum skamman."
Hvaðan ertu og hvemig vaknaði
áhugi þinn á að skrifa bœkur fyrir
böm?
„Ég er frá Mainefylki í Bandaríkj-
unum en það fylki er næst Vest-
mannaeyjum af fylkjum Banda-
ríkjanna," segir Bmce og hlær
innilega. „Það er kannski ástæðan
fyrir því að ég verð alltaf að koma
aftur til Eyja. Áhugi minn á að skrifa
bamabækur kviknaði hins vegar ekki
fyrr en ég varð fullorðinn. Faðir minn
var áhugaljósmyndari og kenndi mér
ljósmyndun og einhvem veginn varð
ég að finna mér lifibrauð og langaði að
tengja það ljósmynduninni. Ég vissi
að ég var ekki mjög góður að skrifa,
svo ég gerðist umsjónarmaður með
eyðieyju nokkuð utan við Maine. Þar
gafst mér góður tími til að æfa mig í
skrifum og tveimur ámm síðar gaf ég
út fyrstu bók mína fyrir ferðamenn.
Þegar ég skoðaði sambærilegar bækur
í Bandaríkjunum sá ég að í þeim var
aldrei að finna góðar ljósmyndir sem
skiluðu efni bókanna á sannfærandi
hátt. Þannig kviknaði hugmyndin um
að ég gæti gert eitthvað sem enginn
annar hefði gert áður. Ég hóf því að
hasla mér völl á vettvangi bamabóka.
Aðrir hafa reyndar gert svipað, en ég
var einn þeirra fyrstu til þess að nota
ljósmyndir í bamabókum. Böm hafa
dálæti á ljósmyndum í bókum og líka
teikningu að sjálfsögðu. En þegar þau
sjá til dæmis mynd af bami sem er að
sleppa lundapysju, þá verður raun-
vemleikaskynjun bamsins miklu
meira sannfærandi, heldur en ef um
teikningu væri að ræða. Ljósmyndir
em nær raunveruleikanum og bamið
fær það á tilfinninguna að það gæti
gert þetta líka, eða verið þátttakandi í
einhverri raunsannri atburðarás."
Bókmenntatengdar
Eyjaferðir
Bmce er nú í íjórðu ferð sinni til Vest-
mannaeyja sem hann, eins og
undanfarin ár, hefur skipulagt ásamt
Mary Lou White. Hann segir að alltaf
hafi verið auðvelt að fá fólk í ferðimar.
„I fyrra var kona ásamt tengdamóður
sinni í hópnum. Henni líkaði svo vel
að nú kom hún með eiginmanninum.
Líklega hefur hann ekki trúað henni
og hann viljað sannreyna sjálfur
hversu skemmtilegar ferðir þetta eru.
Nú hefur hann fengið staðfestingu á
þessu og er í hæstum hæðum. Mary
Lou White hefur mjög mikinn áhuga á
bókmenntum og ekki síst bama-
bókum, en hún hefur skipulagt ferðir
víðs vegar um heiminn, þar sem
ferðimar eru tengdar bókum og bók-
menntum. Ég kem inn í þessar ferðir
á þeim gmndvelli.“
Hefur aldrei hvarflað að ykkur að
skipuleggja ferðir bama til Vest-
mannaeyja yfir pysjutímann?
„Hæ og hó,“ segir Bruce. „Það yrði
gaman, en ferðimar era nú opnar fjöl-
skyldum ef svo býr undir og í sumum
ferðunum hafa verið böm og þær
ferðir era oftast skemmtilegastar. En
það eru engin böm í þessari ferð,
reyndar ein 15 ára stelpa, en hún er
varla barn. En eins og ég segi gæti
ferð bama orðið mjög skemmtileg, því
að við komum hingað fyrst og fremst
vegna pysjutímans og þar era bömin í
aðalhlutverki."
Skyndilega skiptir Bruce um um-
ræðuefni og hann segir: „Veistu hvað
ég ætla að kalla næstu bók mína,“
segir hann og hlær dularfullum hlátri.
„Hún á að heita: Running out of gas,
eða Að verða bensínlaus. Þannig var
að við fóram út í Elliðaey á tuðra, en
einhverra hluta vegna urðum við
bensínlaus á leiðinni og við urðum að
kalla í björgunarbát til að draga okkur
í land. Þetta var mikið ævintýri og
löggan beið okkar á bakkanum. Svo
ég er að hugsa um að næsta bók fjalli
um bijálaða íslendinga sem verða
bensínlausir á milli eyja. En veistu
hvað, þó að bensínið hafi gleymst, þá
gleymdist ekki bjórinn, en því miður
var ekki hægt að hella honum á
tankinn,“ segir Brace og hlær stóram.
„Þessi atburður er einna eftirminni-
legastur úr ferðinni til Eyja núna,“ og
Brace heldur áfram að hlæja.
Skil fugla himinsins
Brace er líffræðingur að mennt og
segist þess vegna standa vel að vígi
með að skrifa um dýr. „Ég skil því
fugla himinsins. Þegar ég ljósmynda
lunda til dæmis er ekki nóg að ná bara
mynd af þeim sitjandi á steini eða þúfu
heldur verður hann að vera að gera
eitthvað, eins og að hlaupa um, koma
með sfli handa pysjunum og svo
framvegis. Myndin verður að lýsa
einhverri athöfn og segja einhverja
sögu til þess að grípa lesandann."
Brace segist vera með aðra bók í
undirbúningi sem hann sé að vinna að
ásamt Kristjáni Egilssyni og vonast til
að komi út í Bandaríkjunum. „Þetta er
bók um súlur. Ég hef verið að vinna
að textanum, en Kristján tók ljós-
myndimar og eru þær að mestum
hluta teknar úti í Hellisey. Þessar
myndir Kristjáns era mjög áhrifa-
miklar og það er mér mikill heiður að
fá að gefa þessa bók út ásamt
Kristjáni. Þetta er ekkert leyndarmál
og alveg óhætt að segja frá því.“
Átta prósentin
Brace kvæntist fyrir þremur áram í
Vestmannaeyjum út í Stórhöfða og
því ekki úr vegi að spyija hann
hvemig Stórhöfðahjónabandið gangi?
,Jú ég giftist héma einni indælli
konu og hún er enn þá indæl. En hún
er samt kona sem komst að því að hún
gæti ekki verið gift neinum og mér
ekki heldur. Hún komst að því að hún