Frúin - 01.02.1963, Qupperneq 10

Rætt við frú Helgti Valtýs-
dóttur, leikkonu, um leiklist
og leikstarf.
elzlzi h i
oma me
anna Lnn a
heimílú
u
EG VEIT ekki beinlínis hvað það
var, sem réð úrslitum um það,
að ég fór að leika. Foreldrar mínir
voru miklir unnendur allra lista og
ef til vill hefur það haft sín áhrif á
mig sem barn og ungling, án þess að
ég gerði mér fyllilega grein fyrir
því. Ég gekk á leikskóla innan við
tvítugt, en giftist ung og hætti þá al-
gjörlega að hugsa um leiklist næstu
10 árin.
Svo var það eitt sinn á stúdenta-
dansleik, að ég hitti Ævar Kvaran,
en við höfðum 10 árum áður leikið
saman í útvarpsleikritinu „Pygmali-
on“ eftir Bernard Shaw. Spurði ég
Ævar hálfgert í gamni hvort ekki
gæti komiið til mála að ég yrði reynd
í hlutverki hjá Þjóðleikhúsinu. Ævar
brosti, en sagði lítið. Sennilega var
það þetta bros, sem réð úrslitum um
það, hvaða stefnu ég tók. Ég fór í
leikskóla, lærði í þrjú ár og síðan
byrjaði ég að leika og hef gert síðan.
Það var Helga Valtýsdóttir, leik-
kona, sem sagði þetta, er blaðamað-
ur „Frúarinnar“ ræddi litla stund
við hana fyrir nokkru um leiklist
og leikstarfið, en eins og kunnugt er,
er Helga í fremstu röð okkar ágætu
leikara. Hún er dóttir Valtýs Stefáns-
sonar, ritstjóra og konu hans Krist-
ínar Jónsdóttur, listmálara.
— Og hvernig er svo hægt að sam-
ræma leiklist og heimilisstörf?
— Við leikkonurnar erum einmitt
oft að velta því fyrir okkur, hvers
vegna við séum svo oft spurðar þess-
arar spurningar. Að okkar áliti eru
leikstörfin ekki erfiðari en önnur
störf, sem húsmæður vinna utan
heimilanna. Meira að segja er okkar
vinnutími ekki eins ákveðinn og
margra annarra, til dæmis þeirra,
sem vinna á skrifstofum eða í verzl-
unum. Ég hef orðið vör við, að marg-
ir ímynda sér að leikarar og þá sér-
Helga Valtýsdóttir.
10
FRÚIN