Frúin - 01.02.1963, Page 11

Helga Valtýsdóttir og börn hennar: Kjartan, Kristín, Stefán og Björn.
— Og hafa börnin áhuga á leiklist
öðru fremur?
— Ég held að það sé ekki tíma-
bært að svara þeirri spurningu. Þau
eru á aldrinum 12—17 ára og er þess
vegna ekki gott að segja um, hvaða
stefnu þau taka í sínum hugðarefn-
um. Sjálf vil ég ekki hafa nein áhrif
á þau í þá átt, að beina þeim inn á
leiklistarbrautina. En það er eins
með mín börn og börn annarra leik-
ara, þau eru gjarnan beðin um að
leika. Það stafar af því, að börn leik-
ara hafa venjulega eðlilegri fram-
sögn og eru frjálslegri í framkomu
en jafnaldrar þeirra og þetta stafar
auðvitað af því, að þau fara oftar í
leikhús og heyra meira talað um
þessa hluti. Þess vegna er þeim leik-
list ekki eins eins framandi og öðrum
börnum. En það er ekki þar með sagt
að þau hafi meiri leikhæfileika en
hin og hættan er einmitt sú, að þau
þau telji sér trú um að leikstarfið
liggi fyrir þeim, af því að þeim reyn-
ist það oft auðvelt í upphafi. Það eru
ekki alltaf hæfileikar, sem þarna
eru að verki. Ég myndi ekki vilja að
mín börn færu að gefa sig að leiklist
að ráði, og ekki fyrr en þau hefðu
hlotið aðra og almennari menntun.
Blaðamanninum er í fersku minni
ágætur leikur frú Helgu Valtýsdótt-
ur, er hún kom fyrst fram í útvarps-
leikritinu Pygmalion, þá ung að
Við hljóðnemann í útsendingu
barnatímans.
sem vinna önnur störf utan heimilis.
Auðvitað gætum við það auðveldleg-
ar, en mín skoðun er sú, að leikkon-
ur séu á verði gegn því. Ég fyrir mitt
leyti get sagt, að ég starfa við leik-
list vegna þess, að ég hef ánægju af
því og þeirri ánægju reyni ég að
veita inn á heimilið. Að öðru leyti
tel ég mig ekki koma með áhrif hlut-
verkanna, sem ég leik, heim með
mér.
— Yður reynist þá ekki erfitt að
samræma hlutverk húsmóður og
leikkonu?
— Nei, það hefur mér ekki fund-
izt. En ég hef verið mjög heppin hvað
það snertir og kemur þar fyrst til
umburðarlyndi og skilningur manns-
ins míns. Án hans samþykkis og vel-
vilja gæti ég ekki unnið að þessu.
Sama er að segja um börnin. Satt að
segja hef ég alltaf verið við því bú-
in, að eitthvert þeirra væri á þeim
aldri, að það gæti ekki skilið þetta
og ég hef jafnvel búizt við uppreisn
af þeirra hálfu. En það hefur ekki
komið fyrir ennþá og ég þakka það
meðal annars því, að þau hafa aldrei
heyrt á heimilinu, að það væri nokk-
uð athugavert við mitt starf, þau
taka það sem sjálfsagðan hlut. Vissu-
lega hef ég alltaf haft húshjálp og
verið sérstaklega heppin með hana
og getað áhyggjulaust skilið viið
börnin og farið til minna starfa og
það er mikils virði. Þetta er í raun-
inni samstarf allra á heimilinu.
staklega leikkonur, flytji nokkurn
þunga starfsins inn á heimilin, á-
hyggjur og til dæmis áhrif af hlut-
verkunum. Ég er sannfærð um að
þetta er ekki rétt. Við flytjum ekki
meira með okkur úr leikhúsinu inn
á heimilin en margar aðrar konur,
„Glerdýrin“ Helga Valtýsd. (Am-
anda). Kristin Anna Þórarins. (Lára)
FRÚIN
11