Frúin - 01.03.1963, Blaðsíða 16

99Embmtti fylgir argtiþrns"

Teresia veðurstofustjóri lætur af störfum og
ræðir lítillega við tíðindamann „Frúarinnar44.
Ivetur var embætti veðurstofu-
stjóra auglýst laust til umsókn-
ar og verður embættið veitt frá 1.
júlí næstkomandi. Núverandi veður-
stofustjóri, frú Teresía Guðmunds-
son, hefur gegnt þessu embætti síð-
an 1946, en fyrst kom hún sem veð-
urfræðingur að stofnuninni 1929.
Hún er ein úr hópi þeirra fáu kvenna
hér á landi, sem hlotið hefur tækni-
menntun og fyrsta konan, sem unnið
hefur við Veðurstofu íslands sem
veðurfræðingur. Frú Teresía er
norsk, ættuð frá Suður-Noregi, eða
nánar tiltekið frá Kristjanssandi.
Þar lauk hún stúdentsprófi, en síðar
stundaði hún nám við Óslóar-háskóla
með veðurfræði fyrir aðalnámsgrein.
Hún lauk prófi frá háskólanum 1937,
en þá var hún raunar gift íslenzkum
manni, Barða Guðmundssyni, sagn-
fræðingi og þjóðskjalaverði, og hafði
þá um nokkurra ára bil unnið hér á
Veðurstofunni. Auk veðurfræðinnar
hefur hún einnig lokið háskólaprófi
í stjörnufræði, efnafræði og stærð-
fræði.
Blaðamaður „Frúarinnar“ átti stutt
viðtal við frú Teresíu fyrir skömmu.
— Hvaða atvik urðu til þess að þér
réðust að Veðurstofunni hérna?
— Þegar ég var við háskólanám í
Osló, ung stúlka, var ungur íslend-
ingur þar einnig við sagnfræðinám.
Það var Barði Guðmundsson, og með
okkar kynnum voru örlög mín ráðin.
Hann varð síðar maðurinn minn. Við
fluttumst heim til íslands 1929 og
ég hóf strax starf á Veðurstofunni.
Veðurstofustjóri var þá dr. Þorkell
Þorkelsson. Ég var að vísu ekki bú-
in að taka lokaprófið þá í veðurfræð-
inni, en las alltaf jafnhliða vinnunni.
Árið 1937 fékk ég þriggja mánaða
leyfi frá störfum og fór þá út og lauk
prófinu. Þá vorum við búin að eign-
ast börnin okkar tvö og ég varð að
taka þau með mér til Noregs. Þau
voru hjá foreldrum mínum þann
tíma, sem ég var að ljúka prófinu.
Ég lagði mikið að mér þennan tíma
og var orðin þreytt þegar ég hélt til
íslands aftur með börnin á gömlu
Lýru. Og við fengum svo slæmt veð-
ur, að ég hef aldrei hreppt annað
eins veður á sjó. Ég hafði nú verið
sæmilega hraust í sjóferðum, en í
þetta skipti varð ég svo sjóveik, að
ég hélt að það yrði mitt síðasta. Ég
ætlaði varla að komast í land, þegar
við komum til Reykjavíkur.
— En hvenær voruð þér skipuð
veður stof ust j óri?
— Það var ekki fyrr en 1949.
— Hvernig hefur yður geðjast að
því að vinna á íslandi?
— Að mörgu leyti vel, en það er
erfitt að vera embættismaður hér,
það fylgir því mikið argaþras. Það
er ýmislegt sem ég hef orðið að láta
hjá líða, sem mig hefur þó langað
til að framkvæma, vegna húsmóður-
stöðunnar, til dæmis ýmiskonar
rannsóknarstörf. Því segi ég það,
það er fyrirgefanlegt þótt maður for-
pokist í starfinu, vegna þess að ég
hef alls ekki haft tíma oft og einatt
til þess að lesa það, sem með þarf
varðandi fagið.
— Hefur ekki orðið mikil þróun í
framfaraátt í þessum málum, síðan
þér byrjuðuð starf sem veðurfræð-
ingur?
— Þegar ég byrjaði að vinna á
Veðurstofunni var starfsliðið eitt-
hvað 6 manns. Nú er það 60. Veður-
fræðingar eru að vísu ekki nema 15,
þar af ein kona, auk mín. Helming-
urinn af þessum veðurfræðingum
vinnur á Flugveðurstofunni á Kefla-
víkurflugvelli. Veðurþjónusta er nú
í örum vexti víðast hvar í heimin-
um, eins og aðrar tæknigreinar og
vissulega stendur allt til bóta hér í
þessum efnum, en til þess að geta
innleitt nýjungar þarf viðunandi
skilyrði, húsnæði, vélar og fólk og
ekki hvað sízt fjármagn. Annars er
útilokað að breytingar verði í fram-
faraátt. Ég vona að ekki verði langt
þangað til nýtt veðurstofuhús rísi á
Öskjuhlíðinni með öllum þeim út-
búnaði, sem þarf til starfsmanna-
halds. En ég hef nú ekki annað að
byggja á með þetta, en vilyrði borg-
arráðs um lóð, en það er líka nokk-
uð og ég er bjartsýn. Ef hér á að
vera góð veðurþjónusta verður þetta
að gerast.
— Hvað haldið þér um þátt kvenna
í tækniþróun komandi ára?
— Tæknimenntun kvenna er að
færast í vöxt hér sem annars staðar
í heiminum. Konur eru ekki síður
fallnar til tæknimenntunar og starfa
en karlmenn, en það hlýtur alltaf að
verða erfiðara fyrir þær að vinna við
slík störf en þá, vegna þess, að flest-
ar þeirra giftast og eignast börn og
þá verða þær að vinna tvöfalt starf,
starf sitt á vinnustað og svo heimil-
isverkin ásamt barnauppeldi. Það er
þetta atriði, sem gerir þeim erfitt
fyrir að verða samkeppnisfærar við
karlmenn með sömu menntun. Heim-
ilið tekur venjulega það mikinn tíma
frá konunni að hún á erfitt með að
fylgjast með í faginu. Ég get talað
16
FRÚIN