Frúin - 01.03.1963, Blaðsíða 12

Frúin - 01.03.1963, Blaðsíða 12
Dau'ð? Já, hún er dauð, fyrir fullt og allt, eins og Eva Biack.“ „Nei, Nei. Eva White er hér ekki meir. Hún er farin, að eilífu. höfuð sér, eins og hún hefði allt í einu fundið sáran verk. Læknunum brá, þegar hún opnaði augun aftur, því það var eins og ný manneskja hefði tekið sér bólfestu í henni. Hin feimna, hlédræga frú White var orð- in að ungri konu með ögrandi augu. Hún kippti kjólnum upp fyrir hnén og hagræddi sér í stólnum með ginn- andi brosi. — Hæ, læknir, sagði hún og drap tittlinga framan í Thigpen lækni. Rödd hennar var breytt, og hún fór nú að tala um Eve White eins og hún væri þriðja persóna. Hún taldi Eve leiðinlega konu, sem kynni ekki að fá neitt út úr lífinu. Og Ralph — maður Eve — væri bara bjáni! Henni fannst dóttir Eve óþolandi, og hún hló illkvittnislega, þegar hún sagði frá því, að það hefði verið hún, sem hefði keypt djarflegu kjól- ana. Hún sagði, eins og ekkert væri eðlilegra, að hún héti Eve Black, og að hún og Eve White væru tvær mismunandi konur. Hún hefði sann- arlega ekki sætt sig við það líf, sem Eve White lifði. Hana langaði til að skemmta sér — og hún hefði aldrei átt barn, enda langaði sig alls ekki til þess. Hún gæti ekki skýrt, hvar hún hefði verið við fæðingu Bonnier litlu, — en hún ætti a. m. k. ekki telpuna! Það var allt önnur kona, sem sat skyndilega á stólnum fyrir framan læknana tvo. Eve Black var alger andstæða Eve White. Hún reykti og drakk og hafði gaman af að fara út að skemmta sér, eins og hún nefndi það. Hún sagði líka, að sér tækist stundum að „sleppa að heiman“, og hún hefði oft dansað lengi nætur við menn, sem hún hefði kynnzt af tilviljun. Og Eve White hafði raunar sagt frá því, að hún hefði oft vaknað að morgni með vont bragð í munni — eins og hún hefði verið að reykja — og með höf- uðverk, sem bezt var að kalla bara timburmenn. Eve Black sagði glottandi, að hvorki Eve White né Ralph hefðu hugboð um, að hún væri til, enda þótt Ralph hefði oft og mörgum sinn- um talað við hana. Nú skildist læknunum, hvers vegna Ralph White hafði sagt um konu sína, að hún væri frek og ósvífin. Hann átti við þau skipti, þegar Eve Black hafði tekið völdin af Eve White. Eve Black gat hins vegar ekkert sagt um það, sem gerðist, þegar Eve White hvarf og hún kom sjálf upp á yfir- borðið, en læknunum var ljóst, að það gerðist þegar frú White missti minnið. Þeir skoðuðu frú White nú mjög vandlega. Augljóst var, að hér var ekki um neina uppgerð að ræða, held- ur var hér um að ræða sálklofa, sem engin dæmi voru til áður. Eve White „sneri aftur“, þegar læknarnir höfðu hvað eftir annað kallað á hana með nafni. Hún greip um höfuðið, leit forviða á læknana, og mundi ekki nokkurn skapaðan hlut. Hefði hún haft eitthvert hugboð um tilveru Eve Black, hefði hún vafa- laust beitt öllu sálarþreki sínu til að berjast gegn þessu „illa afli“, — en Eve Black hafði ekki farið leynt með, að hún mimdi berjast, svo að lík- ami Eve White yrði um síðir einka- heimkynni hennar! Við síðari rannsókn létu læknarnir Ralph White kynnast Eve Black, og hann varð sem steini lostinn, þegar honum skildist, hvað hafði raunveru- lega komið fyrir, og hann féllst þeg- ar á uppástungu læknanna um að láta leggja konu sína í geðveikrahæli til sálsýkilækningar. Eve Black féllst og á þessa tillögu, og loks gerði Eve White það einnig. Hún vissi ekki, hvað að sér amaði, og læknarnir vildu ekki segja henni það. En henni var ljóst, að það var svo alvarlegt, að það krafðist nákvæmrar meðhöndl- unar. En sálklofi er einstakt fyrirbæri innan læknislistarinnar. Á síðari tím- um er aðeins vitað um eitt tilfelli, sem svipar til Eve White—Eve Black tilfellisins, en þar kom sálklofinn að- eins fram við dáleiðslu. Eve Black kom hins vegar alltaf fram af sjálfs- dáðum, og aldrei var nauðsynlegt að dáleiða Eve White til þess að hún birtist. Sumir læknir telja sálklofa dæmi um móðursýki, en aðrir álíta, að hann sé ástand, sem aðeins verði til við dáleiðslu. Tilfelli Eve White var hins vegar af því tagi, að læknavísindin höfðu aldrei komizt í kynni við neitt því líkt. Hún var hvorki móðursjúk né dáleidd — og hún var heldur ekki 12 FRÚIN

x

Frúin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Frúin
https://timarit.is/publication/1084

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.