Harmoníkan - 01.05.1987, Side 22

Kirkjulundur íGarðabce, ágœtis tónlistahús, með úrvals senu, frá vinstri Þórður Högnason, Lars Ek og Þorsteinn Þorsteinsson.
Lars Ek tónleikar í Garðabæ
Lars Ek hinn kunni Sænski harm-
oníkuleikari kom til landsins í
þriðja sinn um miðjan mars síðastlið-
inn ásamt konu sinni Ann Mary, þau
höfðu stutta viðdvöl. Hann hafði lát-
ið okkur ritstjóra blaðsins heyra inná
að einir tónleikar kæmu til greina ef
Þórður Högnason og Þorsteinn Þor-
steinsson gætu leikið með honum.
Þeir brugðust fljótt við og tónleikarn-
ir fóru fram í Kirkjuhvoli i Garðabæ
Auglýsing
um breytt
símanúmer
Kolbeinn Jakobsson,
málari
Hjallaveg 2, sími 31707,
Reykjavík
Er félagi í F.H.U.R.
laugardaginn 14 mars, fyrir nær fullu
húsi. Tónleikarnir höfðu verið vel
auglýstir af stjórnendum harmoniku-
þáttanna í útvarpinu, svo og aðeins í
2 tölublaði ,,harmoníkunnar“. Til
marks um áhuga fólks pantaði fjöldi
manns miða vítt og breitt af landinu,
má þar nefna staði eins og Stykkis-
hólm, Blönduós, ísafjörð, Skaga-
fjörð og Borgarfjörð, en svo óheppi-
lega vildi til að leiðinda vetrarveður
gerði rétt áður svo einhverjir urðu að
hætta við. Dagskráin reyndist lík
þeirri þegar þeir léku saman 1985, en
engu að síður kváðust nokkrir að-
spurðir hafa verið á öllum tónleikum
Lars hér á landi. Þá kom Lars aldeilis
á óvart með því að fara með kvæði
eftir sjálfan sig, á íslensku, um kynni
sín af landinu. Kvæðið sendi hann
hingað með stuttum fyrirvara, á
sænsku og bað um að það yrði þýtt á
íslensku, neyðarkall var sent til hins
góðkunna hagyrðings Jóhannesar
Benjaminssonar sem brást við eins og
þegar slik köll berast, sjáið svo árang-
urinn hér á síðunni. Tónleikarnir
voru teknir upp á myndband af Þor-
valdi Ottósyni og lukkaðist sú taka
vel.
Kvæði eftir Lars Ek, ,,íslandskynni“
Með afli og stolti
mér ísland heilsar
um ylríkan hásumardag.
Þú glóðheita jörð
með kletta og klungur
sem kona með yndisbrag.
Svo stórt er þitt lyndi
að liturinn breytist
um lyngmó, þín fjöll og hraun.
Að eiga hér spor sín
en aldrei fá kannað
þinn anda, þinn hug, það er raun.
Við hrörnum með árum,
þú eilíft munt lifa.
En öllum það skilja ber.
Að félaginn elsti
þú ert á jörðu
sem aldrei úr huga fer.
Þýðing Jóhannes Benjamínsson.
H.H.
22