Fréttablaðið - 01.10.2013, Síða 15

ÞRIÐJUDAGUR 1. október 2013 | SKOÐUN | 15
Við erum stödd á sjúkrahúsi
þar sem liggja margir sjúk-
lingar með ýmis vandamál,
sumir liggja á venjulegri deild,
þeir veikari á gjörgæsludeild-
inni undir stöðugu eftirliti og
bundnir við tæki sem pípa ef
eitthvað fer úrskeiðis. Ákvarð-
anir eru teknar á öllum deild-
um spítalans á hverjum degi
um það hvernig meðferð skuli
háttað og hvaða rannsóknir ein-
staklingar eigi að undirgangast,
annaðhvort til þess að staðfesta
eða hrekja greiningu þá sem
unnið er með hverju sinni eða
til þess að fylgjast með því að sú
meðferð sem veitt er sé að skila
árangri. Inngripin eru margvís-
leg, allt frá því að gefa töflur til
þess að skera fólk upp eða gefa
því geislameðferð vegna ill-
kynja sjúkdóms. Markmiðið er
að skila þessum einstaklingum
aftur út í samfélagið til þess að
þeir geti notið lífsins áfram, en
líka til þess að þeir haldi áfram
að vera nýtir þjóðfélagsþegnar
og geti lagt sitt af mörkum, í
hverju sem það kann að felast.
Nauðsynlegur spítali
Ekki er gerður neinn greinar-
munur á efnahag, menntun,
kyni eða aldri þeirra sem leita
á þennan spítala. Þar er að
finna öflugt fagfólk sem vinnur
þverfaglega og í teymi að því að
veita bestu mögulegu þjónustu
hverju sinni, með sama mark-
mið fyrir alla, að líkna þeim og
lækna þá sem þangað leita. Eðli-
lega eru hæðir og lægðir í slíku
starfi og þeir sem standa á gólf-
inu eru á stundum örþreyttir og
teygðir en þeir gefa samt sitt
besta, annað er ekki í boði. Þetta
er landsliðið, þangað leita allir
sem ekki geta fengið þjónustu
annars staðar. Það að reyna ekki
er ekki til í orðabók þeirra sem
þarna starfa og gildir einu hvert
vandamálið er. Stundum tapar
maður orrustu og lýtur í lægri
hlut fyrir þeim sem kemur að
sækja viðkomandi. Sumir tengja
slíkt við trúarbrögð, aðrir við
gang lífsins. En viðureignirn-
ar eru svo miklu, miklu fleiri
sem vinnast á hverjum degi og
það skapar ánægju og vissu um
það að starfið skiptir máli sem
unnið er á þessum spítala.
Þegnar landsins eru sammála
því að þessi spítali eigi rétt á
sér, hann sé hreinlega nauðsyn-
legur, og þeir styðja ötullega
við bakið á honum með því að
gefa gjafir og fé og borga skatt-
ana sína, enda vita þeir ekki
hvenær þeir kynnu að þurfa á
þjónustu hans að halda. Þetta
er eins konar trygging fyrir því
að hann haldi áfram sínu öfl-
uga starfi, mennti heilbrigðis-
starfsfólk á heimsmælikvarða
og stundi vísindastarf af hæsta
gæðaflokki með fjölda rit-
rýndra greina í tímaritum víða
um heim. Spítalinn er næsta
sjálfbær og getur sinnt öllum
þeim verkum sem til er ætlast
af honum og býr yfir öflugum
tækjakosti til þess að tryggja
að svo sé. Hann getur gert allar
þær rannsóknir sem þarf til
þess að vel menntaðir og eftir-
sóknarverðir starfskraftar hans
geti sinnt sjúklingunum á sem
bestan hátt og tryggt öryggi
þeirra. Spítalinn er eftirsóknar-
verður vinnustaður.
Ekkert má út af bregða
Það er nánast ekki til sá ein-
staklingur í þjóðfélaginu sem
hefur ekki fengið að kynnast
með beinum eða óbeinum hætti
því sem fram fer innan veggja
spítalans, annaðhvort sem sjúk-
lingur eða aðstandandi. Það
er tilfinningalegur rússibani
sem einkennir þessi samskipti
oft á tíðum og er heiðarleiki og
gagnsæi aðalsmerki þeirrar
þjónustu sem hann veitir af
bestu getu hverju sinni. Þegar
á móti blæs standa menn saman
um að leysa úr þeim vanda sem
upp kemur, hversu smávægi-
legur sem hann kann að vera,
og tala saman. Sú samfélags-
lega ábyrgð sem hvílir á herðum
ráðamanna, stjórnenda, starfs-
fólks og almennings er öllum
ljós.
Í þessum pistli er rætt um
ímyndaðan spítala og nauðsyn
þess að taka rökréttar ákvarð-
anir hverju sinni með hag sjúk-
lingsins að leiðarljósi. Starf-
semi spítalans snýst nefnilega
eingöngu um það að líkna og
lækna, um það ríkir víðtæk sátt
í samfélagi þessa spítala. Þegar
læknar taka ákvarðanir um
endurlífgun byggir það á líkum
á árangri og því hversu lífvæn-
legur sjúklingurinn er. Stundum
tekur maður ákvörðun um að
hætta. Ef við yfirfærum þessa
myndlíkingu á Landspítalann
erum við núna í miðri endur-
lífgun og það má ekkert út af
bregða því þá missum við sjúk-
linginn. Adrenalín!
Endurlífgun
eða ekki
Með hverri pantaðri ferð styrkir þú verkefni Krabbameins-
félagsins til að berjast gegn krabbameini hjá konum.
Af því tilefni höfum við sérmerkt bílana okkar enn á ný
með bleikum taxaljósum og munu bílstjórarnir taka fagnandi á móti þér.
Taktu bleikan bíl næst þegar þú pantar leigubíl!
„Bleika slaufan” er til sölu í bílunum okkar frá 1. – 15. október.
Styrkjum
starfsemi
Krabbameins-
félagsins
Hreyfill / Bæjarleiðir er styrktaraðili árvekniátaks
Krabbameinsfélagsins í október og nóvember
Tökum bleikan bíl!

HENSON
LAGERSALA
Aðeins í fimm
daga
miðvikud. 2. ok
tóber kl.11-18.
- fimmtud. 3. o
któber kl.11-18
. - föstud. 4. ok
tóber
kl.11-18 - laug
ard. 5. október
kl.11-16. - sun
nud. kl. 13-17.
Staðsetning: B
rautarholti 24
HEILSA
Teitur
Guðmundsson
læknir
Það er nánast ekki til sá
einstaklingur í þjóðfélag-
inu sem hefur ekki fengið
að kynnast með beinum
eða óbeinum hætti því
sem fram fer innan veggja
spítalans, annaðhvort sem
sjúklingur eða aðstandandi.
AF NETINU
Hvaðan er svona hugmynd komin?
Ég er nokkuð sammála fíladelfíumanninum sem álítur að
það sé heldur hallærislegt hjá borgaryfirvöldum að vera
að atast í trúarsamkomunni Hátíð vonar. Þessi regnboga-
gjörningur á gangbrautinni við Laugardalshöll var út í
hött.
Hvaðan er svona hugmynd komin?
En það verður að segjast eins og er að trú af því tagi
sem þarna er boðuð er flestum Íslendingum framandi. Prédíkari af sauða-
húsi Franklins Graham er frekar eins og sölumaður en kristinn klerkur. Öll
umgjörðin minnir líka á sölumennsku. Og bókstafstrú eins og þarna er
iðkuð er afar fjarlæg hinni mildu íslensku þjóðkirkjukristni.
Þess vegna virkaði íslenski biskupinn út úr kú þar sem hún sat við
hliðina á Franklin Graham.
Það má vera að nægilega stór prósenta þjóðarinnar sé spennt fyrir
svona kristindómi til að sækja slíka samkomu, aðrir hafa komið af forvitni.
En almennt eru Íslendingar frjálslyndir í trúmálum [...]
eyjan.pressan.is/silfuregils
Egill Helgason